2015.08.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-437/15/AB
z 7 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął do tut. organu 8 maja 2015 r., uzupełnionym pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu 8 lipca 2015 r.) oraz pismem z 7 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanej działki nr 5787/20, na której posadowiona jest cześć budynku oraz ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości,
prawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 5786/20, na której posadowione jest ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanej działki nr 5787/20, na której posadowiona jest cześć budynku oraz ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości oraz działki nr 5786/20, na której posadowione jest ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu 8 lipca 2015 r.) oraz pismem z 7 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 24 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-437/15/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na wniosek dzierżawcy z dnia 03 marca 2013 r. Gmina Miasta T podjęła czynności zmierzające do sprzedaży nieruchomości zlokalizowanej w T przy ul. H, oznaczonej ostatecznie po dokonanych podziałach geodezyjnych numerami działek 5786/20 o pow. 24 m2 i 5787/20 o pow. 8 m2. Teren, na którym zlokalizowane są przedmiotowe działki nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta T obszar ten oznaczony jest na rysunku planu symbolem MN - obszary zabudowy mieszkaniowej niskiej). Dla przedmiotowych działek nie została wydana decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Na części działki nr 5787/20 znajduje się fragment budynku o pow. nieco powyżej 3m2, co wskazuje na przekroczenie granic budowy domu posadowionego na działce sąsiedniej (budynek stanowi własność przyszłego nabywcy gruntu). W rejestrach wydanych pozwoleń na budowę, jak również w posiadanych zasobach archiwalnych brak jest decyzji o pozwoleniu na budowę budynku posadowionego na działce przyległej. Działki nr 5786/20 i 5787/20 są przedmiotem dzierżawy i znajdują się w ogrodzeniu dzierżawcy. W operacie szacunkowym z dnia 02 września 2014 r. rzeczoznawca majątkowy określił wartość przedmiotowej nieruchomości gruntowej na kwotę 8.056,00 zł. Zarządzeniem nr z dnia 22.10.2014 r. Prezydent Miasta T wyraził zgodę na sprzedaż w drodze bezprzetargowej w/w nieruchomości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Prawo do rozporządzania jak właściciel częścią budynku, który znajduje się na działce nr 5787/20 posiada jego obecny właściciel (osoba fizyczna);
Właścicielem nakładów tj. części budynku, który znajduje się na działce nr 5787/20 jest nabywca nieruchomości;
W posiadanych zasobach archiwalnych brak jest decyzji o pozwoleniu na budowę przedmiotowego budynku. Przypuszczać należy, że przekroczenie granic zabudowy nastąpiło przy budowie domu jednorodzinnego posadowionego na działce sąsiedniej;
Rozliczenie nakładów nie nastąpi ponieważ część budynku nie jest przedmiotem obrotu -stanowi własność nabywcy;
Oprócz części budynku znajdującego się na działce nr 5787/20, na działkach objętych wnioskiem nie znajdują się inne budynki i budowle w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.),
Przedmiotowe działki zabudowane są ogrodzeniem;
1. właścicielem ogrodzenia jest nabywca nieruchomości;
2. ogrodzenie na działkach nr 5786/20 i 5787/20 zostało wzniesione w okresie budowy całości osiedla H7 w T, zgodnie z planem zagospodarowania, jednak przy budowie zostały przekroczone granice zabudowy. W tamtym okresie Gmina nie posiadała wiedzy o zaistniałym fakcie;
3. nabywca jest pierwszym właścicielem tej nieruchomości;
4. ogrodzenie jest składnikiem majątku właściciela;
5. rozliczenie nakładów nie nastąpi, ponieważ ogrodzenie nie jest przedmiotem obrotu - stanowi własność nabywcy;
6. ogrodzenie znajdujące się na działkach nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, jest natomiast urządzeniem budowlanym - zgodnie z art. 3 pkt 9 tejże ustawy;
7. ogrodzenie wytworzył obecny właściciel i nabywca;
8. -o) nie dotyczy;

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę opisany powyżej stan faktyczny Gmina powinna zastosować zwolnienie z podatku od towarów i usług korzystając z obowiązującego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) przy sprzedaży częściowo zabudowanego gruntu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem wnioskodawcy zastosowanie zwolnienia podatkowego w oparciu o obowiązujący art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2014r. poz. 312) jest prawidłowe, bowiem grunt będący przedmiotem sprzedaży położony jest w obszarze dla którego nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania oraz nie została wydana decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Fragment budynku nie stanowi własności Gminy i nie jest przedmiotem obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanej działki nr 5787/20, na której posadowiona jest cześć budynku oraz ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości,
prawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 5786/20, na której posadowione jest ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności” lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn.. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Z cytowanego przepisu wynika wprost, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit, wynika z niego bowiem, że grunt podziela los budynku lub budowli (w tym sensie, że przy dostawie budynków i budowli nie wyodrębnia się do podstawy opodatkowania wartości gruntu). Oczywisty jest więc brak nawiązania w ustawie o VAT do uregulowań kodeksu cywilnego.

Skoro nabywca nieruchomości wytworzył towar, jakim niewątpliwie są budynki i uczynił to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowych budynków, chociaż przeniesie ich własność – dokonując dostawy gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę gruntu formalnie przejdzie prawo własności budynków z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakim są budynki posadowione na zbywanym gruncie.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca podjął czynności zmierzające do sprzedaży nieruchomości, oznaczonej ostatecznie po dokonanych podziałach geodezyjnych numerami działek 5786/20 o pow. 24 m2 i 5787/20 o pow. 8 m2. Teren, na którym zlokalizowane są przedmiotowe działki nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta T obszar ten oznaczony jest na rysunku planu symbolem MN - obszary zabudowy mieszkaniowej niskiej). Dla przedmiotowych działek nie została wydana decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Na części działki nr 5787/20 znajduje się fragment budynku o pow. nieco powyżej 3 m2, co wskazuje na przekroczenie granic budowy domu posadowionego na działce sąsiedniej (budynek stanowi własność przyszłego nabywcy gruntu). W rejestrach wydanych pozwoleń na budowę, jak również w posiadanych zasobach archiwalnych brak jest decyzji o pozwoleniu na budowę budynku posadowionego na działce przyległej. Działki nr 5786/20 i 5787/20 są przedmiotem dzierżawy i znajdują się w ogrodzeniu dzierżawcy.

Prawo do rozporządzania jak właściciel częścią budynku, który znajduje się na działce nr 5787/20 posiada jego obecny właściciel (osoba fizyczna). Właścicielem nakładów tj. części budynku, który znajduje się na działce nr 5787/20 jest nabywca nieruchomości. W posiadanych zasobach archiwalnych brak jest decyzji o pozwoleniu na budowę przedmiotowego budynku. Przypuszczać należy, że przekroczenie granic zabudowy nastąpiło przy budowie domu jednorodzinnego posadowionego na działce sąsiedniej. Rozliczenie nakładów nie nastąpi ponieważ część budynku nie jest przedmiotem obrotu-stanowi własność nabywcy. Oprócz części budynku znajdującego się na działce nr 5787/20, na działkach objętych wnioskiem nie znajdują się inne budynki i budowle w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.). Przedmiotowe działki zabudowane są ogrodzeniem. Właścicielem ogrodzenia jest nabywca nieruchomości. Ogrodzenie na działkach nr 5786/20 i 5787/20 zostało wzniesione w okresie budowy całości osiedla, zgodnie z planem zagospodarowania, jednak przy budowie zostały przekroczone granice zabudowy. W tamtym okresie. Gmina nie posiadała wiedzy o zaistniałym fakcie. Nabywca jest pierwszym właścicielem tej nieruchomości. Ogrodzenie jest składnikiem majątku właściciela. Rozliczenie nakładów nie nastąpi, ponieważ ogrodzenie nie jest przedmiotem obrotu - stanowi własność nabywcy. Ogrodzenie znajdujące się na działkach nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, jest natomiast urządzeniem budowlanym - zgodnie z art. 3 pkt 9 tejże ustawy. Ogrodzenie wytworzył obecny właściciel i nabywca.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji w przypadku sprzedaży działki nr 5787/20, stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą tj. częścią budynku, należy do nabywcy nieruchomości, który jest wyłącznym właścicielem nakładów. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości – w części obejmującej część budynku - nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej części, która może być uznana za dostawę dokonaną przez podatnika.

Zatem w niniejszej sprawie, tylko część transakcji cywilnoprawnej może być potraktowana jako dostawa towarów.

Zatem w przypadku dostawy działki nr 5787/20 zabudowanej częścią budynku mamy do czynienia z odpłatną dostawą gruntu, przeznaczonego pod zabudowę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Intencją ustawodawcy – jak wynika z analizy cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowany), jak też przeznaczonych pod zabudowę.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Zatem zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ww. ustawy – przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 3 pkt 3a ww. ustawy, przez obiekt liniowy - należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane rozumie się urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB w sekcji „Budynki” można wyróżnić klasę 1251 – Budynki przemysłowe, do której zalicza się budynki przeznaczone na produkcję, np. fabryki, wytwórnie filmowe, warsztaty, rzeźnie, browary, montownie itp. Natomiast w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” wyróżnia się klasę 2112 – Ulice i drogi pozostałe, do której zaliczono: drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z: instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

Z ww. przepisów wynika, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, sprzedawana działka nr 5787/20 jest działką zabudowaną, a więc nie stanowi terenu niezabudowanego, innego niż teren budowlany lecz teren spełniający definicję terenu zabudowanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji dostawa opisanej we wniosku działki nr 5787/20 nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem odnosząc się do opisu sprawy należy uznać, że transakcja dostawy działki nr 5787/20, o którym mowa w rozpatrywanej sprawie podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Natomiast mając na uwadze ww. przepisy art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 2 pkt 33 ustawy, należy zauważyć, że dostawa działki 5786/20, która nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla przedmiotowej działki nie została wydana decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, a na której znajduje się ogrodzenie, które jak wskazał Wnioskodawca nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, a jest jedynie urządzeniem budowlanym w myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy, (ogrodzenie nie jest związane z żadnym obiektem budowlanym na przedmiotowej działce – grunt niezabudowany) działkę należy traktować jako dostawę terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany, którego dostawa korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest:

nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanej działki nr 5787/20, na której posadowiona jest cześć budynku oraz ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości,
prawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 5786/20, na której posadowione jest ogrodzenie będące urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane wzniesione przez nabywcę nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin