Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-358/15-4/AG
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku po stronie płatnika obowiązku przypisania przychodu osobom nieuczestniczących w organizowanych imprezach rekreacyjnych  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 4 września 2015 r., Nr IPTPB1/4511-358/15-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 września 2015 r. (data doręczenia 8 września 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 11 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca planuje wprowadzenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Środki Funduszu miałyby zostać przeznaczone na bezzwrotną pomoc materialną (rzeczową lub finansową oraz na wypoczynek organizowany przez pracodawcę w formie turystyki grupowej, tj. np. wycieczki turystyczno-rekreacyjne, pikniki dla pracowników i ich rodzin oraz inne formy rekreacji połączone z rozgrywkami sportowymi, zajęciami ruchowymi, zwiedzaniem oraz poczęstunkiem (wyżywieniem) obejmującym ciepłe i zimne posiłki oraz napoje bezalkoholowe, które w całości zostałyby sfinansowane ze środków Funduszu.

W regulaminie istniałby zapis o powszechnej dostępności na równych zasadach dla wszystkich uprawnionych w przypadku organizowania przez pracodawcę różnych form wypoczynku, tj. wycieczek turystyczno-rekreacyjnych, pikników, itp.

Pikniki, wycieczki turystyczno-rekreacyjne i wszelkiego rodzaju inne przewidziane w regulaminie formy rekreacji skierowane byłyby imiennie do konkretnego pracownika. Pracownik jednocześnie, w przypadku wzięcia udziału w pikniku bądź innej formie wypoczynku, zobligowany byłby do podpisania listy obecności, aby pracodawca miał możliwość przypisania poszczególnym pracownikom określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego.

Osobom zaproszonym, które nie wzięłyby udziału w danej formie rekreacji i wypoczynku, nie zostałaby przypisana jakakolwiek wartość świadczenia.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy w powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia 2 sposoby zaistnienia przychodu: a) otrzymanie i b) postawienie do dyspozycji podatnika.

Według Wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji.

Zatem, samo zaproszenie osoby uprawnionej do korzystania ze środków ZFŚS do udziału, np. w pikniku bądź innej przewidzianej w regulaminie ZFŚS formie wypoczynku, w którym nie wzięłaby ona udziału, nie stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki wystarczającej do uznania, że osiągnęła przychód.

Jednocześnie Wnioskodawca wartość pieniężną otrzymania świadczenia niepieniężnego ma zamiar ustalać w oparciu o art. 11 ust. 2 oraz 2a ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla Wnioskodawcy nie będzie przeszkód w ustaleniu dla kogo dana forma wypoczynku była zorganizowana i kto faktycznie brał w niej udział.

Wartość świadczenia, jaką pracodawca będzie chciał doliczyć do przychodu danego pracownika, który faktycznie uczestniczył w danym wydarzeniu, stanowić będzie wartość wynikająca z łącznej kwoty wydatków poniesionych przez pracodawcę na zorganizowanie pikniku podzielonych przez liczbę osób zaproszonych (uprawnionych). Tak ustalona wartość zostałaby następnie przypisana tylko pracownikom czynnie uczestniczącym w zdarzeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli ww. wartość świadczenia wynikająca z udziału pracownika w danej formie wypoczynku o charakterze turystyczno-rekreacyjnym, przewidzianej w regulaminie ZFŚS, jaka zostanie doliczona do przychodów pracownika, nie przekroczy w danym roku podatkowym kwoty 380 zł, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wolna od podatku dochodowego, gdyż zostałyby spełnione następujące przesłanki warunkujące zastosowanie tegoż przepisu, tj.:

1. świadczenie miałoby związek z finansowaniem działalności socjalnej,
2. świadczenie miałoby charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
3. w całości świadczenie sfinansowane byłoby ze środków funduszu.
   
   

W piśmie z dnia 11 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych miałyby zostać przeznaczone na świadczenia rzeczowe i finansowe dla pracowników i ich rodzin w postaci: paczek świątecznych (art. spożywcze), paczek dla dzieci (art. spożywcze, art. szkolne, zabawki), wyprawek dla maluchów (środki higieniczne, art. dla niemowląt), podręczników szkolnych, lekarstw, środków pomocy sanitarnej (chemia gospodarcza), biletów do kina, karnetów na siłownię, zapomóg pieniężnych dla pracowników w przypadku utrzymującej się dłuższy czas udokumentowanej trudnej sytuacji życiowej, rodzinnej, dochodowej, kart przedpłaconych oraz na dofinansowanie różnych form aktywnego spędzania wolnego czasu, np. imprezy kulturalno-oświatowe i sportowo-rekreacyjne, pikniki dla pracowników i ich rodzin, a także inne formy rekreacji połączone z rozgrywkami sportowymi, zajęciami ruchowymi, zwiedzaniem oraz poczęstunkiem (wyżywieniem) obejmującym ciepłe i zimne posiłki oraz napoje bezalkoholowe, które w całości zastałyby sfinansowane ze środków funduszu. Zakup kart przedpłaconych przez Wnioskodawcę miałby mieć miejsce głównie przed świętami. Ich użytkownikami byliby pracownicy. Wysokość środków zgromadzonych na karcie byłaby różna w zależności od indywidualnej sytuacji socjalnej obdarowanego pracownika – konieczność ta jest następstwem zapisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335). Karty te pracownicy mogliby zrealizować w określonych placówkach, jak i mogliby wypłacać gotówkę z bankomatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy Wnioskodawca zamierza prawidłowo postąpić nie przypisując osobom nieuczestniczącym w danej formie rekreacji i wypoczynku przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę świadczenia w całości finansowane ze środków funduszu są zwolnione z opodatkowania łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, za wyjątkiem zapomóg losowych, które są zwolnione z podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, właściwym będzie postępowanie polegające na nieprzypisaniu jakiejkolwiek wartość świadczenia pracownikowi, podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji braku faktycznego uczestnictwa pracownika w danej formie rekreacji i wypoczynku. Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia 2 sposoby zaistnienia przychodu: a) otrzymanie i b) postawienie do dyspozycji podatnika. Według Wnioskodawcy w przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale i postawione do dyspozycji. Zatem samo zaproszenie osoby uprawnionej do korzystania ze środków ZFŚS do udziału, np. w pikniku bądź innej przewidzianej w regulaminie ZFŚS formie wypoczynku, w którym nie wzięłaby ona udziału, nie stanowi przesłanki wystarczającej do uznania, że osiągnęła przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W świetle powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, w przypadku, gdy podstawą wypłaty świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii „nieodpłatnego świadczenia”, zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy. Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

W tym stanie prawnym, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, planuje wprowadzenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Środki Funduszu miałyby zostać przeznaczone na rzecz pracowników i ich rodzin, m.in. na dofinansowanie różnych form aktywnego spędzania wolnego czasu, np. wycieczki turystyczno-rekreacyjne, imprezy kulturalno-oświatowe i sportowo-rekreacyjne, pikniki dla pracowników i ich rodzin, a także inne formy rekreacji połączone z rozgrywkami sportowymi, zajęciami ruchowymi, zwiedzaniem oraz poczęstunkiem (wyżywieniem) obejmującym ciepłe i zimne posiłki oraz napoje bezalkoholowe. Pikniki, wycieczki turystyczno-rekreacyjne i wszelkiego rodzaju inne przewidziane w regulaminie formy rekreacji skierowane byłyby imiennie do konkretnego pracownika. Pracownik, w przypadku wzięcia udziału w pikniku bądź innej formie wypoczynku, zobligowany byłby do podpisania listy obecności, aby pracodawca miał możliwość przypisania poszczególnym pracownikom określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Przy czym udział w ww. formach rekreacji i wypoczynku organizowanych przez Wnioskodawcę nie byłby obowiązkowy. Osobom zaproszonym, które nie wzięłyby udziału w danej formie rekreacji i wypoczynku, nie zostałaby przypisana jakakolwiek wartość świadczenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy pracownik nie weźmie udziału formach rekreacji i wypoczynku organizowanych przez Wnioskodawcę, przewidzianych w regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (udział w których jest dobrowolny), nie można mówić o powstaniu przychodu. W takiej sytuacji brak jest podstaw, by pracownikowi przypisać jakąkolwiek kwotę przychodu.

Końcowo wskazać należy, że interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnień prawa podatkowego w kontekście zadanego pytania Nr 1 i zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego. Pominięto w związku z powyższym sytuację, gdy pracownik weźmie udział w formach rekreacji i wypoczynku organizowanych przez Wnioskodawcę, którą to kwestię Wnioskodawca poruszył w opisie zdarzenia przyszłego, w części G., poz. 68 wniosku ORD-IN(5). Nie została ona bowiem objęta wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2015 r., w tym zakresie nie przyporządkowano do opisu zdarzenia przyszłego pytania, ani nie przedstawiono stanowiska (oceny prawnej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.