2015.09.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-353/15-4/SM
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zakupu odczynników do badań genetycznych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz obowiązku zawiadomienia organu podatkowego o planowanym zakupie od kontrahenta niemieckiego i rejestracji jako podatnika VAT-UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zakupu odczynników do badań genetycznych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz obowiązku zawiadomienia organu podatkowego o planowanym zakupie od kontrahenta niemieckiego i rejestracji jako podatnika VAT-UE.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 września 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Komenda Wojewódzka Policji (Wnioskodawca) w związku z wykonywaniem działalności statutowej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast w ramach zawartych umów cywilnoprawnych, w których KWP występuje jako sprzedawca lub usługodawca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z wykonywaną działalnością statutową KWP planuje nabyć – od kontrahenta z Niemiec – odczynniki do badań genetycznych. Nadmienić należy, że unijny kontrahent jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W piśmie z dnia 4 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Komenda Wojewódzka Policji jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Status czynnego podatnika VAT wynika z czynności, które wykonywane są na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT);
Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji i innych obowiązujących przepisów prawa oraz statutu nadanego przez Komendanta Głównego Policji. Wykonuje czynności ustawowe dotyczące realizacji zadań związanych z ochroną bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymaniem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Od ww. czynności Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż czynności te wykonywane są w ramach działalności podstawowej Komendy Wojewódzkiej Policji i nie podlegają ustawie o VAT. Oprócz działań statutowych wnioskodawca wykonuje również czynności poza statutowe wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych: najem, odsprzedaż mediów na zasadzie refaktury, sprzedaż zużytych składników majątku.

Wnioskodawca nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 113 ust. l i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

Nabywane przez Komendę Wojewódzką Policji odczynniki genetyczne służyć będą wykonywaniu czynności ustawowych związanych z podstawową działalnością jednostki do jakiej została powołana.
Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest państwową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.), która swoje wydatki w całości pokrywa ze środków budżetowych, a wszystkie zrealizowane dochody budżetowe odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa;
Odczynniki genetyczne, które są przedmiotem wniosku, nie są wyrobami akcyzowymi;
Komenda Wojewódzka Policji dokonywała pojedynczych nabyć od kontrahenta z kraju członkowskiego, otrzymując fakturę opodatkowaną podatkiem VAT wg stawki obowiązującej w kraju kontrahenta i dokonywała zapłaty w ramach posiadanego planu wydatków budżetowych;
Mając na uwadze fakt, iż bieżące umowy na dostawę odczynników do badań genetycznych zawarte są na kwotę (…) (brutto) na okres 2 lat, tj. do dnia 23 czerwca 2017 r., nie można wykluczyć, iż w przypadku złożenia przez laboratorium kryminalistyczne jednorazowo zapotrzebowania na dostawę większej ilości odczynników do badań genetycznych, stanowiących przedmiot wniosku wartość zamówienia złożonego u kontrahenta przekroczy kwotę 50.000 zł netto;
Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że kontrahent od którego w KWP nabędzie odczynniki genetyczne, posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej na terenie Niemiec (…);
Z informacji uzyskanych od kontrahenta wynika, że nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju;
W związku z tym, iż siedziba kontrahenta mieści się na terytorium Niemiec jak również mając na uwadze fakt, iż nie posiada on siedziby działalności gospodarczej w kraju nabycie towarów (odczynników genetycznych) przez KWP wiąże się z koniecznością ich sprowadzenia z terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska do Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Komenda Wojewódzka Policji jako podatnik wykonujący czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług w zakresie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT powinna zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego (VAT – R) o planowanym nabyciu towarów od kontrahenta niemieckiego, uzyskać status podatnika VAT – UE i rozliczyć ten zakup jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, podmiot, który planuje rozpoczęcie dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych obowiązany jest do dopełnienia obowiązku rejestracyjnego i posiadania statusu podatnika VAT – UE, co wynika bezpośrednio z art. 214 dyrektywy w sprawie VAT.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, więc ustawodawca nakłada na niego obowiązek opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia podatkiem VAT i wykazaniem go w deklaracji podatkowej.

Komenda Wojewódzka Policji będzie wykazywała podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji VAT – 7 bez prawa do odliczenia tego podatku, jako podatku naliczonego. Wynika to z faktu nie spełnienia warunku zawartego w art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT. Nabyte towary nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Wobec powyższego Wnioskodawca będzie odprowadzał podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia na rachunek bankowy urzędu skarbowego. Reasumując, mimo że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej (KWP) oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz mimo, że nabywane towary nie będą służyć działalności gospodarczej podatnika tylko statutowej, zdaniem Wnioskodawcy powinien posiadać status podatnika VAT UE przed rozpoczęciem nabycia towarów od kontrahenta unijnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy:

dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach;
dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:
1. rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej,
2. podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług,
3. podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
4. osoby prawne, które nie są podatnikami

– jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50.000 zł;

dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju:
1. nie stanowiła u podatnika, o którym mowa w art. 15, albo nie stanowiłaby u podatnika podatku od wartości dodanej dostawy towarów, o której mowa w art. 7, lub stanowiła albo stanowiłaby taką dostawę towarów, ale dokonywaną przez podatnika, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, albo podatnika podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia, z wyjątkiem przypadku, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu, lub
2. stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2;
dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach;
dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest dokonywana przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do dostawy tej zastosowano szczególne zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej obowiązujące w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw towarów dokonywanych przez organizatora aukcji (licytacji), wyłączające uznanie dostawy towarów za czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pod warunkiem posiadania przez nabywcę dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów na tych szczególnych zasadach.

Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł – art. 10 ust. 2 ustawy.

Ponadto zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są:

nowe środki transportu;
wyroby akcyzowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy, przy ustalaniu wartości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, nie wlicza się kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane. Do wartości, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie wlicza się wartości z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 3.

W przypadku gdy u podmiotów, u których zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zostaje przekroczona kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce od momentu przekroczenia tej kwoty – art. 10 ust. 5 ustawy.

Natomiast, stosowanie do art. 10 ust. 6 ustawy, podatnicy oraz osoby prawne niebędące podatnikami, do których ma zastosowanie ust. 1 pkt 2, mogą wybrać opodatkowanie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o takim wyborze albo przez podanie dokonującemu dostawy towarów numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10.

Według art. 97 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6 – art. 97 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 97 ust. 4 naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

Wskazać należy, iż transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej tego podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki i nie wystąpią wskazane przesłanki wykluczające wystąpienie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Czynności, w zakresie których wykonywania ww. podmiotów nie uznaje się za podatników, muszą być wykonywane w celu realizacji zadań nałożonych na nie przepisami prawa, a ponadto zadań do realizacji których zostały powołane.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2015 r., poz. 355, z późn. zm.), tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

W myśl ust. 2 ww. przepisu, do podstawowych zadań Policji należą:

ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;
ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania;
inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi;
wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców;
nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach;
kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych;
współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi, a także z organami i instytucjami Unii Europejskiej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów;
gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych;
(uchylony),
prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego
(uchylony).

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ww. ustawy, centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, jest Komendant Główny Policji, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, organami administracji rządowej na obszarze województwa w sprawach, o których mowa w art. 5 ust. 1, są:

wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Policji działającego w jego imieniu albo komendant wojewódzki Policji działający w imieniu własnym w sprawach:
1. wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i czynności z zakresu ścigania wykroczeń,
2. wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli ustawy tak stanowią;
komendant powiatowy (miejski) Policji;
komendant komisariatu Policji.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wyjaśnić, iż czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przy czym zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wedle stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia) powodują, że podatek z tytułu danej czynności jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone. To ma za zadanie doprowadzić do realizacji podstawowego celu, dla którego wprowadzono szczególne zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, czyli opodatkowania towarów w kraju ich konsumpcji.

Należy podkreślić, że ww. mechanizm rozliczania podatku działa, jeżeli nabywcą towarów jest, co do zasady, podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem (cyt. wcześniej art. 9 ust. 2 ustawy). W przypadku osób prawnych niebędących podatnikami nabywających towary z innego niż Polska państwa członkowskiego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wystąpi, jeżeli całkowita wartość nabywanych w ten sposób towarów przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 50 000 zł lub osoba prawna złoży oświadczenie o wyborze opodatkowania tych czynności na terytorium kraju przed przekroczeniem ww. limitu. Wskazać przy tym należy, iż pojęcie osoby prawnej, o której mowa w powołanych wyżej przepisach jest pojęciem wspólnotowym i obejmuje również podmioty, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa nabywa wewnątrzwspólnotowo towary, których wartość przekracza kwotę 50 000 zł, jest on obowiązany do zarejestrowania się dla potrzeb VAT i rozliczenia tego podatku w Polsce z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że Komenda Wojewódzka Policji planując nabyć odczynniki do badań genetycznych od kontrahenta z Niemiec, które będą służyć wykonywaniu czynności ustawowych związanych z podstawową działalnością jednostki do jakiej została powołana, a wartość jednorazowego zamówienia niewykluczone, że przekroczy kwotę 50.000 zł, to Komenda będzie obowiązana do zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, przed dniem dokonania pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności i uzyskać status podatnika VAT-UE. W konsekwencji Komenda będzie zobowiązana do rozliczenia planowanego zakupu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku i objętej zakresem zapytania Zainteresowanego Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin