Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-401/15-4/SM
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu wszystkich wydatków poniesionych na realizację projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu wszystkich wydatków poniesionych na realizację projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 września 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie numeru rachunku bankowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina w dniu 6 marca 2015 r. zawarła z województwem …, reprezentowanym przez Zarząd Województwa … umowę o dofinansowanie projektu: „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2007 – 2013.

Przedmiotem projektu jest montaż na terenie Gminy … 703 szt. instalacji solarnych, w skład których wejdą płaskie kolektory słoneczne, zbiorniki na wodę użytkową oraz pozostały osprzęt.

702 instalacje zamontowane zostaną na budynkach mieszkalnych lub na konstrukcji wolnostojącej (stelażu stalowym) na gruncie lub na budynku gospodarczym w obrębie nieruchomości będących własnością osób fizycznych. 1 instalacja zamontowana zostanie na budynku użyteczności publicznej (budynek Urzędu Gminy …).

Umowa ww. określa warunki dofinansowania ze środków europejskich nie więcej niż 85% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu, (tj. 7.057.371,50 zł), wkład własny beneficjenta nie mniej niż 15% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu, (tj. nie mniej niż 1.245.418,50 zł).

Na pokrycie wkładu własnego Gmina zawarła z właścicielami nieruchomości, na których są montowane kolektory słoneczne umowy cywilnoprawne. Z umów tych wynika, że uczestnicy projektu wniosą środki finansowe na konto Gminy jako wkład własny w wysokości do 15% całkowitej wartości indywidualnego zestawu kolektorów oraz 100% kosztów niekwalifikowalnych, związanych z realizacją umowy na ich nieruchomościach.

Po zakończeniu prac montażowych sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektorów pozostają własnością Gminy przez cały czas trwania projektu, tj. minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego protokołu z rozliczenia projektu. Po upływie 5 lat, własność całości zestawu kolektora słonecznego przejdzie na własność uczestnika projektu, tj. na mieszkańca na podstawie protokołu, podpisanego przez obie strony.

W momencie przeniesienia własności właściciel nieruchomości nie będzie już pokrywał żadnych kosztów wobec Gminy, dlatego też Gmina nie osiągnie z tego tytułu żadnych dochodów.

W związku z wpłatami mieszkańców, wynikającymi z umów cywilnoprawnych Gmina … wystawiła faktury ze stawką 8% (do 15% całkowitej wartości indywidualnego zestawu kolektorów).

Faktury wystawiono na łączną kwotę brutto: 1.464.700 zł. Podatek VAT wynikający z faktur w wysokości 108.498 zł Gmina … odprowadziła do urzędu skarbowego jako należny, gdyż jest czynnym podatnikiem VAT.

Według tabeli finansowej wniosku o przyznanie dofinansowania w ramach projektu wydatki kwalifikowalne to: studium wykonalności (20.000 zł), zakup i montaż kolektorów słonecznych – obiekty prywatne (8.084.517 zł), zakup i montaż kolektorów słonecznych – obiekt użyteczności publicznej (21.073 zł), zakup systemu pomiarowego i monitoringowego (15.000 zł), inspektor nadzoru (97.200 zł), opracowanie platformy internetowej (35.000 zł), promocja projektu (30.000 zł). Wydatki kwalifikowalne wyliczono na kwotę: 8.302.790 zł. (kwota ta będzie odpowiadała kwocie netto wystawionych faktur).

VAT według tabeli jest kosztem niekwalifikowalnym i stanowi wartość: 696.964,15 zł.

W piśmie z dnia 16 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że:

• Wpłaty dokonywane przez właścicieli budynków mieszkalnych na rzecz Gminy mają charakter obowiązkowy;
  

• Realizacja inwestycji dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach stanowiących własność osób fizycznych jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych właścicieli budynków mieszkalnych;
  

• Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z instalacją kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych wystawiane są na Gminę … (osobę prawną);
  

• Towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;
  

• Na zadane pytanie o treści: „W przypadku wykorzystywania ww. wydatków poniesionych w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych, zarówno do czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i do czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, to czy Wnioskodawca ma obiektywną możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje?” Wnioskodawca odpowiedział: Wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych wykorzystywane są tylko do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wszystkich wydatków poniesionych z tytułu realizacji projektu, w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych, stanowiących własność osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje zwrot z urzędu skarbowego podatku naliczonego, związanego z poniesionymi wydatkami w ramach projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych osób fizycznych, tj. podatku naliczonego wynikającego z faktur za: studium wykonalności, zakup i montaż kolektorów słonecznych (obiekty prywatne), zakup systemu pomiarowego i monitoringowego, inspektor nadzoru, opracowanie platformy internetowej, promocja projektu (łączna kwota do odliczenia około: 691.988 zł). W przypadku ww. wydatków istnieje bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi skutkującymi powstaniem podatku należnego.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spełnione są więc dwa warunki przysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Należy zauważyć, iż – jak wynika z okoliczności sprawy – z poszczególnymi właścicielami nieruchomości zostały podpisane umowy cywilnoprawne, z których wynika, że uczestnicy projektu wniosą środki finansowe na konto Gminy jako wkład własny w wysokości do 15% całkowitej wartości indywidualnego zestawu kolektorów oraz 100% kosztów niekwalifikowalnych, związanych z realizacją umowy na ich nieruchomościach. Wpłaty dokonywane przez osoby fizyczne będące właścicielami budynków mieszkalnych mają charakter obowiązkowy, realizacja inwestycji dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach stanowiących własność osób fizycznych jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych właścicieli budynków mieszkalnych. Po zakończeniu prac montażowych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektorów, pozostają własnością Gminy, przez cały czas trwania projektu, tj. minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego protokołu z rozliczenia projektu. Po upływie 5 lat własność całości zestawu kolektora słonecznego przejdzie na własność uczestnika projektu, tj. na mieszkańca na podstawie protokołu, podpisanego przez obie strony.

W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym. Ponadto pomiędzy podmiotem prawa publicznego (gminą) a mieszkańcami, wystąpi świadczenie wzajemne, tzn. dopiero po wpłacie przez mieszkańca określonej kwoty zostanie dokonana instalacja kolektorów słonecznych.

W tym kontekście, należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku z ww. świadczeniem usług, które jest realizowane na rzecz tychże mieszkańców. Nie można uznać, że wpłaty wniesione przez osoby fizyczne pozostają „w oderwaniu” od czynności, które wykonał Wnioskodawca – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, iż we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaną wpłatą, a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na instalację kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych oraz umowy z mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymane przez Gminę od mieszkańców stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz mieszkańców.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż czynności, za które Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie od mieszkańców, dotyczą instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych, co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, w przypadku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wszystkich wydatków poniesionych na realizację projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych, zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację tego projektu w ww. części. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy – towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu w ww. części są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, Gmina ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wszystkich wydatków poniesionych na realizację projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych, ponieważ ww. wydatki wykorzystywane są tylko do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.