2015.04.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-84/15-4/AI
z 21 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy. Dnia 10 marca 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu sprawy, własne stanowisko oraz o podpis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowany zwraca się z prośbą o indywidualną interpretację przepisu art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT. Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe. Obroty w poprzednim roku nie przekroczyły 150.000 zł. Prowadzenie działalności polega na prowadzeniu ksiąg rachunkowych, rejestrów z nimi związanych oraz sporządzeniu deklaracji. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na sporządzaniu jednorazowych zeznań podatkowych osobom, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Zainteresowany nigdy nie posiadał uprawnień do świadczenia usług doradztwa podatkowego. Uzupełniająco Wnioskodawca dodaje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 4 grudnia 2014 r. nr IPTPP1/443/689/14/4/RG oraz z 14 października 2014 r. nr IPTPP1/443-532/14/4/MW uznał, że podmioty świadczące usługi księgowe mogą nadal, po 9 sierpnia 2014 r. korzystać ze zwolnienia z VAT ze względu na obroty.

Ponadto w piśmie z dnia 9 marca 2015 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowany wskazał, że biuro rachunkowe rozpoczęło działalność gospodarczą na podstawie uzyskanego „certyfikatu księgowego” wydanego przez Ministra Finansów. Do 30 listopada 2014 r. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. Od 1 grudnia 2014 r. składając VAT-R wybrał zwolnienie od VAT, ponieważ obroty w poprzednim roku nie przekroczyły 150.000 zł. W ramach działalności biura rachunkowego Zainteresowany:

prowadzi podatkowe księgi przychodów i rozchodów/księgi handlowe oraz ewidencję przychodu dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego,
sporządza rejestry sprzedaży i zakupu dla celów podatku od towarów i usług oraz przygotowuje na ich podstawie deklaracje VAT miesięczne/kwartalne,
sporządza ewidencje środków trwałych oraz wyposażenia, oblicza na podstawie otrzymanych dowodów księgowych zaliczki na podatek dochodowy przedsiębiorców,
sporządza listy płac, karty przychodów pracowników oraz sporządza PIT-11, PIT-4R,
prowadzi akta osobowe dla pracowników przedsiębiorców,
oblicza i rozlicza składki ZUS dotyczące przedsiębiorców i ich pracowników.

Zainteresowany posiada pełnomocnictwo UPL do elektronicznego składania deklaracji podatkowych/informacji w urzędach skarbowych w imieniu przedsiębiorców. Nigdy nie posiadał i nie posiada uprawnień do świadczenia usług doradztwa podatkowego i usług prawniczych oraz nie udzielał i nie udziela porad prawnych.

Każda usługa księgowa dokumentowana jest rachunkiem wystawionym dla klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przeformułowane w piśmie z dnia 9 marca 2015 r.).

Czy Wnioskodawca miał prawo do korzystania ze zwolnienia z VAT od 1 grudnia 2014 r. jeśli obroty w roku 2013 nie przekroczyły 150 tys. zł i czy obecnie w roku 2015 może nadal korzystać z takiego zwolnienia, jeżeli w roku 2014 obroty proporcjonalnie nie przekroczyły 150 tys. zł?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 9 marca 2015 r.), jako osoba fizyczna Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie biura rachunkowego. Są to kompleksowe usługi polegające na obsłudze księgowej firm. Działalność prowadzona jest w oparciu o posiadany certyfikat księgowy Ministerstwa Finansów na usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych – Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Obsługa księgowa polega na kompletnym prowadzeniu księgowości na podstawie umów zawieranych z podmiotami. Jednak podatnicy nie są przez biuro reprezentowani przed organami podatkowymi. Biuro nie udziela żadnych porad dla klientów indywidualnych, którzy nie są związanymi z biurem umową na stałe świadczenie usług księgowych. Wartość sprzedaży usług w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 150 tys. zł. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie świadczy ani nie zamierza świadczyć usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT, świadczący usługi w zakresie biura księgowego, którego wartość sprzedaży w poprzednim roku nie przekroczyła 150 tys. zł, a usługi świadczone są w ramach usług księgowych i nie są usługami w zakresie doradztwa podatkowego, Zainteresowany uznał, że może wybrać zwolnienie od VAT.

Podkreślić należy, że w indywidualnej interpretacji o sygn. IPTPP1/443-532/14-4/MW z dnia 14 października 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, jest napisane, że: „ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do podatników świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Odnosząc się do art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, należy stwierdzić, iż termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzić”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Sugerując się wcześniejszymi przepisami i wyżej wymienioną interpretacją Zainteresowany uznał, że ma prawo do podmiotowego zwolnienia z VAT.

Od 1 grudnia 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek aktualizujący VAT-R wybierając zwolnienie na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT. Obroty w poprzednim roku nie przekroczyły kwoty 150.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jedną z generalnych zasad na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż rozumie się – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Zatem podatnik, który w danym roku zamierza skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy, powinien w pierwszej kolejności sprawdzić, czy spełnia warunek wynikający z ust. 1 tego artykułu, a więc ustalić, czy wartość dokonanej przez niego sprzedaży w ubiegłym roku nie przekroczyła łącznie 150.000 zł. W sytuacji, gdy limit obrotu za rok ubiegły nie został przekroczony, zastosowanie znajduje regulacja art. 113 ust. 5 ustawy, na podstawie której podatnik powinien sprawdzać w roku bieżącym, czy wartość tej sprzedaży przekroczy ww. kwotę i spowoduje utratę prawa do zwolnienia od podatku, począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Z kolei w myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że podmioty świadczące usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe. Obroty w poprzednim roku nie przekroczyły 150.000 zł. Prowadzenie działalności polega na prowadzeniu ksiąg rachunkowych, rejestrów z nimi związanych oraz sporządzeniu deklaracji. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na sporządzaniu jednorazowych zeznań podatkowych osobom, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Zainteresowany nigdy nie posiadał uprawnień do świadczenia usług doradztwa podatkowego. Biuro rachunkowe rozpoczęło działalność gospodarczą na podstawie uzyskanego „certyfikatu księgowego” wydanego przez Ministra Finansów. Do 30 listopada 2014 r. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. Od 1 grudnia 2014 r. składając VAT-R wybrał zwolnienie od VAT, ponieważ obroty w poprzednim roku nie przekroczyły 150.000 zł. W ramach działalności biura rachunkowego Zainteresowany:

prowadzi podatkowe księgi przychodów i rozchodów/księgi handlowe oraz ewidencję przychodu dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego,
sporządza rejestry sprzedaży i zakupu dla celów podatku od towarów i usług oraz przygotowuje na ich podstawie deklaracje VAT miesięczne/kwartalne,
sporządza ewidencje środków trwałych oraz wyposażenia, oblicza na podstawie otrzymanych dowodów księgowych zaliczki na podatek dochodowy przedsiębiorców,
sporządza listy płac, karty przychodów pracowników oraz sporządza PIT-11, PIT-4R,
prowadzi akta osobowe dla pracowników przedsiębiorców,
oblicza i rozlicza składki ZUS dotyczące przedsiębiorców i ich pracowników.

Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczyć usług polegających na sporządzaniu jednorazowych zeznań podatkowych oraz jakichkolwiek innych usług dla osób, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Zainteresowany posiada pełnomocnictwo UPL do elektronicznego składania deklaracji podatkowych informacji w urzędach skarbowych w imieniu przedsiębiorców. Nigdy nie posiadał i nie posiada uprawnień do świadczenia usług doradztwa podatkowego i usług prawniczych oraz nie udzielał i nie udziela porad prawnych. Podatnicy nie są przez Biuro reprezentowani przed organami podatkowymi.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii, czy miał prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT od 1 grudnia 2014 r. jeśli obroty w roku 2013 nie przekroczyły 150 tys. zł i, czy obecnie w roku 2015 może nadal korzystać z takiego zwolnienia, jeżeli w roku 2014 obroty proporcjonalnie nie przekroczyły 150 tys. zł?

W rozpatrywanej sprawie zatem należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia, należy stwierdzić, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

W tym miejscu zatem należy odwołać się do ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie natomiast do treści art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można się posiłkować wyłącznie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricte obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot, np. podatnik, może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności, np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom, jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Podsumowując, w sytuacji, gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych, i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (takich, jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (chyba, że zajdą inne, niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy).

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji, podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z powyższych rozważań wynika, że o wyłączeniu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Zatem w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Mając na uwadze opis świadczonych przez Zainteresowanego usług oraz powyższą analizę zarówno pojęcia usług doradczych, jak i właściwych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę usługi, które świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowią usług w zakresie doradztwa, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że nigdy nie posiadał i nie posiada uprawnień do świadczenia usług doradztwa podatkowego i usług prawniczych oraz nie udzielał i nie udziela porad prawnych. Również nie reprezentuje podatników przed organami podatkowymi. Wnioskodawca nie świadczy ani nie zamierza świadczyć usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy. Zatem w analizowanej sprawie zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 ustawy.

Uwzględniając zatem powołane przepisy w kontekście sformułowanego pytania i opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadczący usługi w zakresie biura rachunkowego, miał prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku towarów i usług od 1 grudnia 2014 r., ponieważ obroty w roku poprzedzającym, tj. w roku 2013 nie przekroczyły 150.000 zł. Zainteresowany nadal, tj. w roku 2015 r. może korzystać z takiego zwolnienia, gdyż w roku 2014 obroty – jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – nie przekroczyły kwoty 150.000 zł.

Zauważa się ponadto, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin