Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-106/15-6/MK
z 28 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 23 marca i 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 25 marca i 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług rachunkowo-księgowych. Dnia 25 marca i 27 kwietnia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne o specjalności finanse i rachunkowość. Od roku 2002 posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, a w styczniu 2015 r. zgłosił się do obowiązkowego ubezpieczenia OC przedsiębiorców wykonujących działalność z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca ukończył też dwusemestralne studia podyplomowe w zakresie manager bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ma ponad 6-letni staż na stanowiskach inspektor do spraw bhp oraz specjalista do spraw bhp.

Z dniem 09 stycznia 2015 r. na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej otworzył działalność gospodarczą (pod nazwą: (…)) w zakresie świadczenia usług prowadzenia szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zgodnie z art. 76h ust. 1 ustawy o rachunkowości, w zakresie świadczenia usług polegających wyłącznie na usługach rachunkowo-księgowych i płacowych firm, tj. prowadzenie:

• w imieniu i na rzecz podatników, płatników książek przychodów i rozchodów,
• ewidencji przychodów,
• ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
• rejestrów zakupu i sprzedaży VAT,
• sporządzanie i podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji ZUS,
• reprezentowanie podatników i płatników przed organami kontrolującymi.
  
  

Wnioskodawca nie ma uprawnień doradcy podatkowego i nie będzie świadczył żadnych usług doradczych (nie będzie udzielał fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych).

Do dnia złożenia wniosku nie wykonał żadnej usługi w ramach otwartej działalności. Nie chce opodatkowywać swoich usług podatkiem VAT, przewiduje, że obroty będą znacznie niższe niż 150 tysięcy złotych. Jeżeli chodzi o usługi szkoleniowe w dziedzinie bhp to wie, że może korzystać ze zwolnienia podmiotowego w tym zakresie.

Wątpliwości budzi brak jednoznacznego określenia czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w zakresie usług rachunkowo-księgowych, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ art. 113 ust. 13 tej ustawy stanowi, że zwolnienia tego nie stosuje się do „świadczących usługi: a) prawnicze, b) w zakresie doradztwa”.

Jednakże ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzielaniem fachowych zaleceń, porad zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” można rozumieć w związku z tym szeroko.

Zainteresowany w ramach swojej działalności gospodarczej będzie wykonywał, zgodnie z art. 76h ust. 1 ustawy o rachunkowości, czynności usługowe prowadzenia ksiąg rachunkowych, tj.:

• prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników, inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie,
• sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych i udzielanie pomocy w tym zakresie,
• reprezentowanie podatników, płatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli.
  
  

Wnioskodawca nie będzie świadczył usług doradztwa w ramach prowadzonej działalności; polegającej na udzielaniu klientom fachowych porad, opinii, wyjaśnień. Usługi rachunkowo-księgowe będą objęte zapisami umowy łączącej z klientami.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane są pod pozycją 69.20.2 z kolei usługi doradztwa podatkowego sklasyfikowano pod pozycją 69.20.3. W grupowaniu 69.20.3 wyodrębnia się również podgrupy „Usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych” tym samym różnicując przygotowanie deklaracji podatkowych od usług doradztwa podatkowego.

Dnia 25 marca 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że:

1. w ramach prowadzonej działalności:
   • Wnioskodawca nie będzie udzielał podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
   • Zainteresowany będzie prowadził w imieniu i na rzecz kontrahentów księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych;
   • na podstawie zawartych umów z kontrahentami będzie sporządzał za nich zeznania i deklaracje podatkowe;
   • ponieważ usługi rachunkowo-księgowe świadczone przez Wnioskodawcę będą objęte zapisami umowy łączącej z klientem, jeżeli w tej umowie zostanie upoważniony, to będzie reprezentował klienta w postępowaniu przed ZUS i Urzędem Skarbowym.
2. opisane przez Wnioskodawcę czynności nie będą wykonywane w ramach usług prawniczych, ponieważ nie ma w tym kierunku wykształcenia, doświadczenia, ani uprawnień.
   
   

Z kolei dnia 27 kwietnia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że:

Wnioskodawca będzie reprezentował klienta tylko przed ZUS i Urzędem Skarbowym i to wyłącznie w sprawach związanych z dokonywanymi rozliczeniami księgowymi, w kwestiach składanych w imieniu klientów:

• deklaracji i zeznań podatkowych,
• dokumentów związanych z ubezpieczeniami w ZUS oraz
• ewentualnych korekt tychże dokumentów.
  
  

Faktycznie reprezentacja ta będzie polegała na podpisywaniu elektronicznie odpowiednich dokumentów rozliczeniowych z tymi urzędami (i to tylko wówczas, jeśli w umowie z klientem zostanie tak postanowione i Wnioskodawca zostanie do tego upoważniony).

Zainteresowany nie będzie natomiast reprezentował klientów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów usług w roku 2015, świadcząc: usługi polegające na wykonaniu czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych, w ramach których będzie świadczył usługi rachunkowo-księgowe i nie będzie świadczył usług doradztwa podatkowego oczywiście do momentu przekroczenia kwoty obrotu 150.000 złotych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, uprawnionymi do wykonywania zawodowego czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 są:

1. osoby fizyczne wpisane na listę doradców;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

W oparciu o interpretację z 23 grudnia 2014 r. IBPP1/443-896/14/BM świadczyć będzie ten sam zakres usług. Z dniem 9 stycznia 2015 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prowadzenia szkoleń okresowych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w zakresie świadczenia usług polegających wyłącznie na usługach rachunkowo-księgowych i płacowych firm, tj. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników książek przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, rejestrów zakupu i sprzedaży VAT, sporządzanie i podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych oraz deklaracji ZUS.

Zainteresowany uważa, że będzie mógł korzystać z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług tak długo, aż wartość usług nie osiągnie kwoty 150 tysięcy złotych. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie zamierza świadczyć żadnych usług doradczych, tj. nie będzie udzielać fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień podatkowych, finansowych, prawnych, ekonomicznych oraz z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2 poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o art. 76a ust. 4 ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym. Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba, a nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia. Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, pozostają nadal jedynie:

• osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
• adwokaci radcowie prawni.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja bądź istota wykonywanych czynności. A zatem w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności (art. 113 ust. 4 ustawy).

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy – jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne o specjalności finanse i rachunkowość. Od roku 2002 posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, a w styczniu 2015 r. zgłosił się do obowiązkowego ubezpieczenia OC przedsiębiorców wykonujących działalność z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z dniem 9 stycznia 2015 r. na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej otworzył działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prowadzenia szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zgodnie z art. 76h ust. 1 ustawy o rachunkowości w zakresie świadczenia usług polegających wyłącznie na usługach rachunkowo-księgowych i płacowych firm, tj. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników książek przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, rejestrów zakupu i sprzedaży VAT, sporządzanie i podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji ZUS, reprezentowanie podatników i płatników przed organami kontrolującymi. Wnioskodawca nie ma uprawnień doradcy podatkowego i nie będzie świadczył żadnych usług doradczych (nie będzie udzielał fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych).

W ramach swojej działalności gospodarczej będzie wykonywał, zgodnie z art. 76h ust. 1 ustawy o rachunkowości, czynności usługowe prowadzenia ksiąg rachunkowych, tj.:

• prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników, inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie,
• sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych i udzielanie pomocy w tym zakresie,
• reprezentowanie podatników, płatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli.
  
  

Wnioskodawca nie będzie świadczył usług doradztwa w ramach prowadzonej działalności polegającej na udzielaniu klientom fachowych porad, opinii, wyjaśnień. Usługi rachunkowo-księgowe będą objęte zapisami umowy łączącej z klientami. Wnioskodawca nie będzie udzielał podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Zainteresowany będzie prowadził w imieniu i na rzecz kontrahentów księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych, na podstawie zawartych umów z kontrahentami będzie sporządzał za nich zeznania i deklaracje podatkowe.

Wnioskodawca będzie reprezentował klienta tylko przed ZUS i Urzędem Skarbowym i to wyłącznie w sprawach związanych z dokonywanymi rozliczeniami księgowymi, w kwestiach składanych w imieniu klientów: deklaracji i zeznań podatkowych, dokumentów związanych z ubezpieczeniami w ZUS oraz ewentualnych korekt tychże dokumentów. Faktycznie reprezentacja ta będzie polegała na podpisywaniu elektronicznie odpowiednich dokumentów rozliczeniowych z tymi urzędami. Opisane przez Wnioskodawcę czynności nie będą wykonywane w ramach usług prawniczych, ponieważ nie ma w tym kierunku wykształcenia, doświadczenia, ani uprawnień.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów usług w roku 2015, świadcząc: usługi polegające na wykonaniu czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych, w ramach których będzie świadczył usługi rachunkowo-księgowe i nie będzie świadczył usług doradztwa podatkowego do momentu przekroczenia kwoty obrotu 150.000 złotych.

W związku z powyższym należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy wskazane we wniosku usługi, które będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i ust. 9, należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia, należy stwierdzić, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pl), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

W tym miejscu zatem należy odwołać się do ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie natomiast do treści art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można się posiłkować wyłącznie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricte obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot, np. podatnik, może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności, np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom, jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Podsumowując, w sytuacji, gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych (takich, jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdzie zastosowania przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (chyba, że zajdą inne, niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy).

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy. W konsekwencji, podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z powyższych rozważań wynika, że o wyłączeniu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Zatem w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Mając na uwadze opis świadczonych przez Zainteresowanego usług oraz powyższą analizę zarówno pojęcia usług doradczych, jak i właściwych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę usługi, które będzie świadczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie będą stanowić usług w zakresie doradztwa, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto Zainteresowany oświadczył, że będzie reprezentował klienta tylko przed ZUS i Urzędem Skarbowym wyłącznie w sprawach związanych z dokonywanymi rozliczeniami księgowymi, w kwestiach składanych w imieniu klientów: deklaracji i zeznań podatkowych, dokumentów związanych z ubezpieczeniami w ZUS oraz ewentualnych korekt tychże dokumentów. Faktycznie reprezentacja ta będzie polegała na podpisywaniu elektronicznie odpowiednich dokumentów rozliczeniowych z tymi urzędami. Zatem w analizowanej sprawie zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów usług w roku 2015, świadcząc usługi polegające na wykonaniu czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych, w myśl których będzie świadczył usługi rachunkowo-księgowe i nie będzie świadczył usług doradztwa podatkowego do momentu przekroczenia kwoty obrotu 150.000 złotych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.