Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-361/14/15-S/EK
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 210/15 – stwierdza, że stanowisko spółki akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 19 lipca 2014 r. (data wpływu 25 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w piśmie z 11 sierpnia 2014 r.).

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie wydobywania w kopalniach Spółki rud miedzi i metali nieżelaznych systemem podziemnym oraz wydobywania żwiru i piasku systemem odkrywkowym.

Stosownie do obowiązku wynikającego z art. 128 ust. 1 ustawy Prawo geologiczne i górnicze (dalej: ustawa PGiG), Spółka tworzy fundusz likwidacji zakładu górniczego (dalej: Fundusz), przy czym zgodnie z art. 6 pkt 18 ww. ustawy „zakładem górniczym” jest wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących bezpośrednio do wykonywania działalności regulowanej ustawą w zakresie wydobywania kopalin ze złóż, a w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny wraz z pozostającym w związku technologicznym z wydobyciem kopaliny przygotowaniem wydobytej kopaliny do sprzedaży, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów albo podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym wyrobiska górnicze, obiekty budowlane, urządzenia oraz instalacje.

Zasady tworzenia i wykorzystania Funduszu reguluje art. 128 ustawy PGiG, który m.in. stanowi iż:

• Fundusz tworzony jest z odpisów, obliczanych jako: (i) równowartość od 3% do 10% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładów górniczych, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym – w przypadku wydobywania kopalin ze złóż metodą robót podziemnych lub otworów wiertniczych; (ii) równowartości nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej – w przypadku wydobywania kopaliny ze złóż metodą odkrywkową oraz wpływów z oprocentowania środków pieniężnych Funduszu zgromadzonych na rachunkach bankowych (ust. 3 i ust. 4);
• środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu (ust. 8);
• rozpoczęcie dokonywania wypłat z funduszu może nastąpić po przedstawieniu przez przedsiębiorcę prowadzącemu rachunek ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającej plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu (ust. 9).
  
  

Zakres wymaganych elementów/danych planów ruchu oraz planów ruchu likwidowanego zakładu górniczego (lub jego oznaczonej części) określa do dnia 31.05.2012 r. rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie planów ruchu zakładów górniczych (Dz. U. Nr 94, poz. 840, z 2003 r. Nr 181, poz. 1776 oraz z 2006 r. Nr 186, poz. 1378), zaś od dnia 01.06.2012 r. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16.02.2012 r. w sprawie planów ruchu zakładów górniczych (Dz. U. z 2012 r., poz. 372).

Art. 128 ust. 4 pkt 1 ustawy PGiG, który określa metodologię ustalenia wysokości odpisu na Fundusz w odniesieniu do podziemnego zakładu górniczego, nie precyzuje szczegółowo, co należy rozumieć przez „środki trwałe zakładu górniczego” (od których dokonywany jest odpis na Fundusz). Niemniej jednak art. 6 pkt 18 ustawy PGiG definiując pojęcie zakładu górniczego wskazuje, że są to jedynie środki trwałe służące bezpośrednio wydobywaniu kopaliny ze złóż.

Natomiast § 30 ust. 2-4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28.06.2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego podziemnych zakładów górniczych (Dz. U. Nr 139, poz. 1169 ze zm.) określa, (i) obiekty/urządzenia, które według przepisów prawa górniczego kwalifikowane są jako podstawowe obiekty/urządzenia zakładu górniczego oraz (ii) obiekty budowlane zakładu górniczego w podziemnych zakładach górniczych; do grupy tej kwalifikowane są wyłącznie:

• obiekty/urządzenia zakładu górniczego
  1. szyby,
  2. górnicze wyciągi szybowe w szybach i szybikach,
  3. stacje wentylatorów głównych,
  4. stacje odmetanowania wraz z siecią rurociągów,
  5. wewnętrzne instalacje i sieci elektroenergetyczne wysokiego i średniego napięcia, zasilające podstawowe obiekty i urządzenia na powierzchni,
  6. centrale i dyspozytornie wraz z systemami łączności, bezpieczeństwa i alarmowania oraz magistralne sieci telekomunikacyjne,
  7. urządzenia i układy przewozu ludzi w wyrobiskach poziomych oraz pochyłych o nachyleniu do 45^o,
  8. główne stacje sprężarek powietrza wraz z siecią rurociągów w szybach,
  9. urządzenia i układy głównego odwadniania wraz z rozdzielniami zasilającymi,
  10. główne składy paliw, olejów i środków smarnych oraz stałe komory napełniania paliwem środków transportowych,
  11. główne urządzenia do wytwarzania i transportu podsadzki i mieszanin doszczelniających.
• obiekty budowlane zakładu górniczego
  1. budynki maszyn wyciągowych,
  2. budynki nadszybia,
  3. budynki lampiarni,
  4. obiekty i urządzenia przeróbcze,
  5. budynki stacji odmetanowania wraz z główną siecią rurociągów,
  6. obiekty stacji wentylatorów głównych,
  7. szybowe wieże wyciągowe,
  8. budynki głównych stacji sprężarek powietrza wraz z rurociągami,
  9. budynki centralnych stacji klimatyzacyjnych,
  10. budynki stacji elektroenergetycznych oraz główne urządzenia i sieci rozdzielcze wysokiego i średniego napięcia,
  11. urządzenia i instalacje głównego odwadniania,
  12. wolno stojące budynki centrali telefonicznych i dyspozytorni,
  13. przeciwpożarowe zbiorniki,
  14. mosty i estakady technologiczne,
  15. obiekty podsadzkowe,
  16. obiekty placów składowych urobku.

W konsekwencji obowiązywania przytoczonych powyżej przepisów Fundusz tworzony jest w Spółce z odpisów amortyzacyjnych od ww. obiektów, które stanowią środki zakładu górniczego w rozumieniu przepisów prawa geologicznego i górniczego (ujęte w planie ruchu zakładu górniczego) oraz środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym właściwy organ nadzoru górniczego dopuszcza wykorzystanie środków Funduszu (i zatwierdza plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części lub likwidację zbędnych składników majątkowych tego zakładu) w odniesieniu do tych obiektów/urządzeń/obiektów budowlanych, które według prawa geologicznego ujmowane są w planie ruchu zakładu górniczego.

Natomiast składniki majątkowe zakładu górniczego inne niż wskazane w ww. przepisach (choć są wykorzystywane w zakładach górniczych) nie podlegają ww. rygorom. Stąd też właściwy organ nadzoru górniczego nie dopuszcza finansowania kosztów likwidacji tych składników ze środków Funduszu.

Środki Funduszu pochodzące z dokonywanych odpisów (oraz oprocentowania) gromadzone są przez Spółkę na wyodrębnionym rachunku bankowym Funduszu, przy czym odpisy na Fundusz uznawane są przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów w dacie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu, co wynika z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W efekcie obowiązywania ww. regulacji, zarówno przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i przepisów prawa geologicznego i górniczego, koszty likwidacji zakładu górniczego, jego oznaczonej części lub też zbędnych środków trwałych tego zakładu – po spełnieniu warunków określonych w art. 128 ust. 9 ustawy PGiG – finansowane są ze środków Funduszu, a tym samym koszty te w dacie ich poniesienia nie są uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów.

Spółka ponadto wyjaśnia, że likwidacja składników majątkowych wykorzystywanych w kopalniach Spółki (zarówno objętych obowiązkiem ujęcia ich w planach ruchu likwidacji zakładu górniczego, jak i nieobjętych tym obowiązkiem) dokonywana jest z powodu ich zbędności w kopalniach ze względów technicznych lub technologicznych (tj. z innych przyczyn niż określone w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka informuje również, że w latach ubiegłych otrzymała interpretację znak ILPB3/423-195/13-2 oraz 13-3/KS w sprawie kwalifikacji kosztów likwidacji pojedynczych środków trwałych zakładu górniczego, niemniej jednak została ona wydana w stanie faktycznym odmiennym niż przedstawiony w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z obowiązującymi przepisami prawa geologicznego i górniczego, koszty likwidacji pozostałych składników majątkowych (wykorzystywanych w kopalniach Spółki), które zgodnie z ww. przepisami nie stanowią podstawowych obiektów/urządzeń zakładu górniczego lub obiektów budowlanych zakładu górniczego, a tym samym nie podlegają ujęciu w planie ruchu likwidowanego zakładu górniczego (jego oznaczonej części), stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, stosownie do zapisów art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty likwidacji składników majątkowych nieobjętych obowiązkiem ujęcia w planie ruchu likwidowanego zakładu górniczego (zgodnie z przepisami prawa geologicznego i górniczego) stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 128 ust. 8 ustawy PGiG, środki funduszu mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Niemniej jednak wykorzystanie tych środków dopuszczalne jest po spełnieniu warunków, określonych w art. 128 ust. 9 ustawy PGiG, tj. po uzyskaniu ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającej plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej regulacje, w opinii Spółki, obowiązek pokrycia kosztów likwidacji składników zakładu górniczego ze środków Funduszu dotyczy wyłącznie tych składników, które zgodnie z przepisami prawa geologicznego i górniczego zaliczane są do podstawowych obiektów/urządzeń zakładu górniczego lub obiektów budowlanych tegoż zakładu i związku z tym objęte są obowiązkiem ujęcia ich w planie ruchu likwidowanego zakładu górniczego (lub jego części), który zatwierdza właściwy organ nadzoru górniczego w drodze decyzji (art. 128 ust. 9 ustawy PGiG). Stąd też koszty fizycznej likwidacji wyłącznie tej kategorii środków trwałych nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów (gdyż do kosztów podatkowych zaliczany jest odpis na Fundusz, a ich likwidacja winna być zatem finansowana ze środków Funduszu).

Tym samym, ponoszone koszty likwidacji pozostałych składników majątkowych zakładu górniczego – które według ww. przepisów prawa górniczego i geologicznego nie spełniają powyższych kryteriów, tj. nie podlegają ujęciu w planie ruchu likwidowanego zakładu górniczego (lub jego części), gdyż nie są uznawane za podstawowe składniki zakładu górniczego lub obiekty budowlane zakładu górniczego – winny być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka przy tym zauważa, że w jej ocenie, brak jest podstaw do twierdzenia, iż koszty likwidacji pozostałych składników majątkowych (tj. innych niż określonych w § 30 ww. rozporządzenia z 28.06.2002 r.) winny być sfinansowane ze środków Funduszu, a tym samym uznane za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podejście takie sprowadzałoby się w praktyce do tego, iż przedmiotowe koszty w ogóle nie byłyby uwzględniane w rachunku podatkowym, gdyż odpis na Fundusz nie jest dokonywany od tej kategorii środków (gdyż nie są one uznawane za składniki zakładu górniczego); tym samym właściwy organ nadzoru górniczego nie dopuszcza do wykorzystania środków Funduszu na likwidację tych składników (poprzez odmowę zatwierdzania planu ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 24 października 2014 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-361/14-3/EK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że na mocy art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt uzyskania przychodu w Spółce stanowią środki wpłacone na fundusz likwidacji zakładu górniczego.

Jednocześnie zauważono, że z przepisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze nie wynika, by obowiązek pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego ze środków funduszu dotyczył wyłącznie tych składników, które zgodnie z przepisami prawa geologicznego i górniczego (w rozumieniu Wnioskodawcy § 30 ust. 2-4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28.06.2002 r.) zaliczane były do podstawowych obiektów/urządzeń górniczych lub obiektów budowlanych tegoż zakładu.

Tut. Organ nie podzielił więc stanowiska Wnioskodawcy, że ponoszone koszty likwidacji pozostałych składników majątkowych zakładu górniczego, które według przepisów prawa górniczego i geologicznego (w rozumieniu Wnioskodawcy § 30 ust. 2-4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28.06.2002 r.) nie podlegają ujęciu w planie ruchu likwidowanego zakładu górniczego (lub jego części), gdyż nie są uznawane za podstawowe składniki zakładu górniczego lub obiekty budowlane zakładu górniczego – winny być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z 5 listopada 2014 r. Spółka wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 5 grudnia 2014 r. nr ILPB3/423W-67/14-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 14 stycznia 2015 r. – za pośrednictwem tut. Organu – skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 12 lutego 2015 r. nr ILPB3/4510-4-3/15-2/BN.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał w dniu 24 kwietnia 2015 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 210/15, prawomocny od dnia 11 czerwca 2015 r., w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W ocenie Sądu, kluczowymi przepisami w przedmiotowej sprawie jest przepis art. 128 ust. 8 i ust. 9 ustawy Prawo geologiczne i górnicze (PGiG).

W myśl art. 128 ust. 8 ustawy PGiG, środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Zgodnie zaś z treścią art. 128 ust. 9 ustawy PGiG, rozpoczęcie dokonywania wypłat z funduszu może nastąpić po przedstawieniu przez przedsiębiorcę prowadzącemu rachunek ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającej plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Zdaniem Sądu, powołane przepisy wyraźnie wskazują, że dokonywanie wypłat z funduszu uzależnione jest od warunku zatwierdzenia w drodze ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego planu ruchu zakładu górniczego w części w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych urządzeń tego zakładu. Skoro zatem – jak twierdzi Skarżąca – obowiązek pokrycia kosztów likwidacji składników zakładu górniczego ze środków funduszu dotyczy wyłącznie tych składników, które zgodnie z przepisami prawa geologicznego zostały wymienione w § 30 rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, co znajduje odzwierciedlenie w ww. decyzji organu nadzoru górniczego, to nie można – jak czyni to Organ – pomijać ww. warunku przewidzianego w treści art. 128 ust. 9 PGiG wskazując w drodze interpretacji przepisów art. 128 ust. 8 PGiG w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 18 PGiG, że Skarżąca może pokryć koszty likwidacji innych składników majątkowych z funduszu likwidacji zakładu górniczego.

Po pierwsze, w sytuacji takiej Skarżąca będzie działać wbrew decyzji właściwego organu nadzoru co naraża ją na odpowiedzialność karną na podstawie art. 182 ust. 1 PGiG, zgodnie z którym kto prowadzi ruch zakładu górniczego bez zatwierdzonego planu ruchu zakładu górniczego lub z naruszeniem określonych w nim warunków, podlega karze aresztu albo grzywny. Po drugie, Skarżąca nie będzie mogła w istocie dokonać wypłat z wyodrębnionego rachunku bankowego przeznaczonego dla funduszu likwidacji zakładu górniczego, gdyż nie będzie spełniać warunku przewidzianego dla takich wypłat w postaci posiadania decyzji właściwego organu nadzoru górniczego o określonej treści.

Skoro zatem, jak podkreśla Skarżąca, koszty likwidacji innych środków trwałych zakładu górniczego pokrywa z działalności bieżącej a nie ze środków funduszu likwidacji zakładu górniczego, to w istocie nie może być mowy o dwukrotnym rozpoznaniu kosztów związanych z likwidacją środków trwałych zakładu górniczego nie objętych wskazanych wyżej funduszem.

Wobec powyższego, w ocenie składu orzekającego, w sprawie znajdą zastosowanie ogólne reguły dotyczące zaliczania wydatków w koszty uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Uwzględniając uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu stwierdza się co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania zaskarżonej i uchylonej interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.