Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-40/15-3/KS
z 30 kwietnia 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie
- możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego – jest prawidłowe;
- momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r. – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Przedsiębiorstwo A w dalszej części opisu zwane Wierzycielem zawarło, jako wykonawca z Przedsiębiorstwem B (obecnie w upadłości likwidacyjnej), zwanym dalej Dłużnikiem następujące umowy:
- umowę nr 1 z 15.10.2012 r.
- umowę nr 2 z 24.04.2013 r.
- umowę zlecenie 3 z 28.02.2013 r.
W ramach tych umów Wierzyciel zobowiązał się do wykonania, na realizowanym przez Dłużnika na rzecz Inwestora - C , zadaniu p.n.: „(…)”, prac budowlanych.
Na podstawie prawidłowo realizowanych umów, Wierzyciel wystawiał faktury.
Wszystkie wystawione przez Wierzyciela faktury zostały zaakceptowane i przyjęte przez Dłużnika. Część faktur została zapłacona.
Na dzień 30.11.2014 r. Wierzyciel posiadał następujące wymagalne i niezapłacone kwoty wierzytelności:
Wartość należności | Część należności zaliczona uprzednio do przychodów podatkowych | |
F VAT z 06.06.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 250 495,15 zł | 203 654,59 zł |
F VAT z 24.07.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 161 130,00 zł | 131 000,00 zł |
F VAT z 06.11.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 74 660,00 zł | 60 699,18 zł |
F VAT z 03.12.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 282 900,00 zł | 230 000,00 zł |
F VAT z 03.12.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 21 470,00 zł | 17 455,28 zł |
F VAT kaucja gotówkowa, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 1 330,00 zł | 1 081,30 zł |
F VAT kaucja gotówkowa, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 5 000,00 zł | 4 065,04 zł |
F VAT kaucja gotówkowa, kwota wymagalna i nieuregulowana: | 44 772,00 zł | 0,00 zł |
Razem: | 841 757,15 zł | 647 955,39 zł |
Dłużnik nigdy nie kwestionował wymienionych powyżej kwot zobowiązań, jednak pomimo wezwań nie uregulował ich.
Wymieniona powyżej część wierzytelności, w łącznej kwocie 647 955,39 zł była przez Wierzyciela uprzednio zaliczona do przychodów należnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Na podstawie art. 35b ustawy o rachunkowości, Wierzyciel postanowił dokonać odpisu aktualizującego należności:
- pierwszy odpis pod datą 31.12.2013 r. na kwotę 632 524,00 zł, w związku z trudną sytuacją Dłużnika oraz ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22.01.2014 r. sygn. akt (…), oraz
- drugi odpis pod datą 30.11.2014 r. na kwotę 209 233,15 zł, w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r. sygn. akt (…), o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku Dłużnika.
Ponadto Wierzyciel złożył do Sądu Okręgowego w dniu 28.05.2014 r. pozew o zapłatę należności w wysokości 100 000,00 zł, przez Inwestora, na podstawie art. 647 (1) 5 k.c.
Jednak, w ocenie Wierzyciela, uzyskanie zapłaty od Inwestora będzie niezwykle trudne.
Podstawą oceny Wierzyciela jest toczące się postępowanie sądowe.
Wierzyciel, na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 26a oraz art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w dacie 31.12.2014 r. wymienioną powyżej część odpisu aktualizującego wierzytelność w kwocie 647 955,39 zł, zaliczoną uprzednio do przychodów podatkowych.
Przedsiębiorstwo A zaliczało do kosztów uzyskania przychodów w dacie 31.12.2014 r. część odpisu aktualizującego wartość wierzytelności w kwocie 647 955,39 zł.
Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny i wyjaśnił, że wymieniona w opisie kwota 647 955,39 zł składa się z wymagalnych i niezapłaconych na dzień 30.11.2014 r. faktur oraz kaucji gotówkowych. Kaucje gotówkowe mieszczące się w tej kwocie (to jest 1 081,30 zł oraz 4 065,04 zł), to zgodnie z zawartymi z Dłużnikiem umowami, część kwoty wystawionych przez Wierzyciela faktur za wykonane prace, których płatność została wstrzymana na określony czas, celem zabezpieczenia należytego wykonania. Wartości te były u Wierzyciela zaliczone do przychodów podatkowych, jak cała wartość wystawionych faktur. Powyżej opisane kwoty kaucji, to jest 1 081,30 zł oraz 4 065,04 zł są wartościami netto, to znaczy bez podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów?
- Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.?
Zdaniem Wnioskodawcy, Przedsiębiorstwo A postąpiło prawidłowo zaliczając część odpisu aktualizującego w kwocie 647 955,39 zł, do kosztów uzyskania przychodów.
Zostały spełnione przesłanki art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
- Spółka dokonała odpisu aktualizującego stosownie do art. 35b ustawy o rachunkowości, to jest uwzględniła prawdopodobieństwo braku zapłaty należności przez dłużnika postawionego w stan upadłości najpierw układowej, następnie likwidacyjnej, a należności przysługujące od tego dłużnika zostały zgłoszone sędziemu komisarzowi, wartość należności nie była objęta gwarancją lub innym zabezpieczeniem;
- część odpisu aktualizującego w kwocie 647 955,39 zł została uprzednio zaliczona, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów należnych;
- nieściągalność odpisu aktualizującego została uprawdopodobniona przez spełnienie przesłanek zawartych w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jest została ogłoszona upadłość dłużnika obejmująca likwidację majątku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r.).
Przedsiębiorstwo A postąpiło prawidłowo zaliczając część odpisu aktualizującego w kwocie 647 955,39 zł, do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.
Dopiero w 2014 r. zaistniały obie wskazane w podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 26a) przesłanki, to jest:
- dokonano zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości odpisu aktualizującego należność (część odpisu dokonano w 2013 r., drugą część w 2014 r.), oraz
- wystąpiły okoliczności uprawdopodabniające nieściągalność tej wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jest została ogłoszona upadłość dłużnika obejmująca likwidację majątku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r.).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:
- prawidłowe – w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego;
- prawidłowe – w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.
I tak, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.
Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych.
Wyjątkiem są odpisy spełniające łącznie następujące warunki:
- są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.);
- dotyczą należności bądź jej części uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
- nieściągalność należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
- wierzytelność, której odpis dotyczy, nie uległa przedawnieniu (art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Jak stanowi art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Z kolei przepis art. 16 ust. 2a pkt 1 powołanej ustawy stanowi, że nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną:
- w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:
- dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
- zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
- wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
- wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.
Należy dodać, że prawidłowe ujęcie odpisów aktualizujących wartość należności w księgach rachunkowych jest niezbędne w celu zaliczenia ich w momencie uprawdopodobnienia do kosztów uzyskania przychodów. Koszt podatkowy nie wystąpi bowiem w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem kosztem tym jest odpis aktualizujący, a nie wierzytelność czy należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
Wskazać również należy, że katalog możliwości uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymieniony w art. 16 ust. 2a pkt 1 omawianej ustawy ma charakter otwarty, czyli możliwe są sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Wobec powyższego, nieściągalność wierzytelności będzie uznana za uprawdopodobnioną w przypadkach określonych w ww. przepisie oraz gdy przesłanki uprawdopodobnienia będą miały charakter przesłanek o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wskazanych w ww. przepisie. Dodać także należy, że udowodnienie nieściągalności wierzytelności ciąży na podatniku.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na dzień 30 listopada 2014 r. wierzyciel Spółki posiadał wymagalne i niezapłacone kwoty wierzytelności na sumę 841 757,15 zł. Dłużnik pomimo wezwań nie uregulował ww. wierzytelności. Część wierzytelności, w łącznej kwocie 647 955,39 zł była przez Spółkę uprzednio zaliczona do przychodów należnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na podstawie art. 35b ustawy o rachunkowości, Wierzyciel postanowił dokonać odpisu aktualizującego należności. I tak, pierwszy odpis pod datą 31.12.2013 r. na kwotę 632 524,00 zł, w związku z trudną sytuacją Dłużnika oraz ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22.01.2014 r. oraz drugi odpis pod datą 30.11.2014 r. na kwotę 209 233,15 zł w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r., o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku Dłużnika.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że na gruncie przepisów art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, postanowienie Sądu Rejonowego o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu z dnia 22.01.2014 r. oraz postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r. o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku Dłużnika stanowią wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności tych wierzytelności za uprawdopodobnione.
W rozpatrywanej sytuacji, odpisów aktualizujących wartość należności w ujęciu rachunkowym dokonano w 2013 r. na kwotę 632 524,00 zł w związku z trudną sytuacją dłużnika i ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22.01.2014 r. oraz w 2014 r. na kwotę 209 233,15 zł w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r. o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika.
Wobec powyższego postanowienie sądu o wszczęciu postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu i postanowienie o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika stanowią wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności tych wierzytelności za uprawdopodobnione w kontekście art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W konsekwencji, odpisy aktualizujące wartość należności, dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości utworzone odpowiednio w 2013 r. i 2014 r., które dotyczą wierzytelności zarachowanych uprzednio do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podsumowując, Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów.
Odnosząc się z kolei do zagadnienia związanego z momentem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wartość wierzytelności należy raz jeszcze podkreślić, że odpis aktualizujący wartość wierzytelności może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia następujących warunków:
- dokonanie odpisu aktualizującego wartość należności (w ujęciu rachunkowym),
- udokumentowanie prawdopodobieństwa nieściągalności wierzytelności (nieprzedawnionej, uprzednio zaliczonej do przychodów należnych). Należy bowiem podkreślić, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.
Gdy warunki te zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie należności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi z warunków.
Spółka wskazała, że odpisów aktualizujących wartość należności w ujęciu rachunkowym dokonano częściowo w 2013 r. na kwotę 632 524,00 zł w związku z trudną sytuacją dłużnika i ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22.01.2014 r. oraz częściowo w 2014 r. na kwotę 209 233,15 zł w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12.06.2014 r. o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika.
Spółka zatem utworzyła pierwszy odpis w 2013 r. na część wierzytelności w związku z trudną sytuacją dłużnika i postanowieniem o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu z dnia 22.01.2014 r. Z kolei, w 2014 r. Spółka utworzyła drugi odpis aktualizujący na pozostałą część wierzytelności na podstawie postanowienia Sądu o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika z dnia 12.06.2014 r.
W konsekwencji powyższego należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostały przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności części wierzytelności Spółki w roku 2014.
Zatem w przedmiotowej sprawie odpis aktualizujący utworzony w ewidencji w 2013 r. i 2014 r. na część wierzytelności powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r. W 2014 r. doszło bowiem dopiero do uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że w analizowanym stanie faktycznym, Spółka ma prawo do uznania za koszt uzyskania przychodów odpis aktualizujący w kwocie łącznie 647 955,39 zł w roku 2014 przy założeniu, iż uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności nastąpiło w roku 2014 i dokonano odpisu odpowiednio częściowo w roku 2013 i częściowo w roku 2014 - należy uznać za prawidłowe.
Podsumowując, Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów w roku 2014.
Jednocześnie zaznaczyć należy, że tutejszy organ nie dokonał oceny prawidłowości sposobu ujęcia opisanych w przedmiotowym wniosku nieściągalnych wierzytelności w księgach rachunkowych.
Organ przyjął za Wnioskodawcą, że kaucje gotówkowe, o których mowa we wniosku, to część kwoty wystawionych przez Wierzyciela faktur za wykonane prace, których płatność została wstrzymana na określony czas, celem zabezpieczenia należytego wykonania, a wartości te były u Wierzyciela zaliczone do przychodów podatkowych, jak cała wartość wystawionych faktur. Podkreślenia wymaga, że kaucja to określona suma pieniędzy, której zadaniem jest zabezpieczenie roszczeń w przypadku niewywiązania się lub niedbałego wykonania umowy. Kaucja może być wykorzystana na pokrycie strat wynikłych z realizacji umowy. Kaucja ma, co do zasady, zwrotny charakter. Otrzymanie i zwrot kaucji jest zatem neutralne dla podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych, jej otrzymanie nie wiąże się z koniecznością rozpoznania przychodu ani kosztu uzyskania przychodu.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.