2015.04.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-212/15-4/WS
z 30 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie prawa do zwrotu części wydatków od zakupów materiałów budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie prawa do zwrotu części wydatków od zakupów materiałów budowlanych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. nr ILPB2/4511-1-212/15-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 kwietnia 2015 r., skutecznie doręczono dnia 20 kwietnia 2015 r., zaś w dniu 27 kwietnia 2015 r. (data nadania 24 kwietnia 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Poprzedni właściciele działki wykonali w roku 2012 fundamenty na podstawie pozwolenia na budowę nr 1 r. Z powodów osobistych zaprzestali budowy domu. W roku 2013 nastąpiła zmiana właścicieli działki.

Po zmianie właścicieli działki w dniu 10 września 2013 r. złożono wniosek o przepisanie pozwolenie na budowę nr 1 z poprzednich inwestorów na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża, tj. „(…)”. Decyzją starosty z dnia 27 września małżonkowie uzyskali przepisane pozwolenie na budowę nr 2. Aby wykorzystać istniejące fundamenty po uzyskaniu przepisanego pozwolenia na budowę nr 2 z dnia 27 września 2013 r. małżonkowie odstąpili od zatwierdzonego projektu budowlanego „(…)” oraz od sposobu zagospodarowania działki. Poprzedni projekt im się nie podobał, a dom buduje się za zwyczaj raz w życiu, małżonkowie chcieli mieć taki dom jaki im się podoba, dlatego zlecili projektantowi wykonanie nowego projektu budowlanego. Ponieważ zmieniła się szerokość i długość projektowanego domu, kubatura, układ dachu, dobudowanie garażu. Małżonkowie stworzyli nowy projekt budowlany – zamienny. Zgodnie z prawem budowlanym te zmiany wymagały również wstrzymania prac budowlanych do czasu otrzymania nowej decyzji . Roboty budowlane zostały wstrzymane. Dnia 6 grudnia 2013 r. małżonkowie złożyli wniosek o wydanie nowej decyzji o warunkach zabudowy zawierającej zmiany wymiarów budynku oraz sposobu zagospodarowania działki.

Dnia 23 grudnia 2013 r. małżonkowie otrzymali z urzędu gminy nową decyzję o warunkach zabudowy, następnie wraz z nowym projektem budowlanym zamiennym złożyli w dniu 23 grudnia 2013 r. w starostwie powiatowym wniosek o wydanie nowej decyzji pozwolenia na budowę zmieniającej poprzednią decyzję.

Nowa decyzja nr 3 zawiera w swoim w zakresie zmiany:

odstąpienia od zatwierdzonego projektu zagospodarowania działki oraz projektu budowlanego,
realizacji budowy według opracowanego nowego projektu budowlanego z wykorzystaniem części wykonanych już fundamentów.

Zatwierdzono projekt zagospodarowania działki oraz projekt budowlany - zamienny. Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku postępowania z dniem 17 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni wskazała, że jako młode małżeństwo budujące swój pierwszy w życiu dom nie mają szans na skorzystanie z odliczenia podatku VAT na starych zasadach, małżonkowie zostali pozbawieni jedynej pomocy ze strony Państwa, ponieważ ich przepisane pozwolenie a następnie zmiany pozwolenia zostały dokonane na przełomie zmieniających się przepisów.

Materiały na budowę domu małżonkowie rozpoczęli kupować po wydaniu decyzji z dnia 30 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy posiadając pozwolenie zamienne na budowę pierwszego domu wydane w dniu 30 stycznia 20l4 r. i rozpoczynając budowę po uprawomocnieniu się decyzji ostatecznej, Wnioskodawczyni ma możliwość odliczania podatku VAT za wydatki poniesione na materiały budowlane w trakcie trwania budowy domu na nowych zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, małżonkowie mogą ubiegać się o zwrot podatku VAT, ponieważ ostateczną decyzję na budowę mają wydaną w roku 2014 i na tej podstawie rozpoczęli budowę pierwszego domu (mieszkania) w życiu. Po drugie wszelkie zmiany, tj. odstąpienia od decyzji pozwolenia, projektu budowlanego z roku 2013 przeprowadzili zgodnie z prawem budowlanym oraz administracyjnym (jest to doprecyzowane w dalszej części własnego stanowiska).

Wnioskodawczyni wskazuje również, że jako młode małżeństwo budujące swój pierwszy w życiu dom nie skorzystali z odliczenia podatku VAT na starych zasadach, ponieważ w czasie zmiany pozwolenia wszelkie prace budowlane były wstrzymane, a zakup materiałów budowlanych rozpoczęli po dniu 18 lutego 2014 r.

Wnioskodawczyni spełnia wraz z mężem pozostałe warunki wymienione w ustawie, tj. powierzchnia użytkowa domu wynosi mniej niż 100 metrów kwadratowych, małżonkowie nie ukończyli 36 lat oraz to, co już było ujęte - budują dom, który będzie pierwszym mieszkaniem.

W art. 3 pkt 12 prawa budowlanego zawarto definicje „pozwolenia na budowę”, przez które należy rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego. Natomiast w myśl art. 34 ust. 4 projekt budowlany podlega zatwierdzeniu w decyzji o pozwoleniu na budowę. Z kolei w art. 28 ust. 1 prawa budowlanego wskazano, że roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

Przede wszystkim pozwolenie na budowę musi mieć formę decyzji administracyjnej i musi w swojej treści zawierać sformułowanie zezwalające na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego. Decyzja wydana dnia 30 stycznia 2014 r. 3 jest decyzją administracyjną, na co wskazuje również przywołana w stanie faktycznym wniosku podstawa prawna jej wydania - oparta na ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 Nr 98, poz. 1071, ze zm.). Decyzja ta zawiera w swojej treści wymagane prawem budowlanym stwierdzenie, iż organ ją wydający udziela pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Wnioskodawczyni zgłosiła inny niż poprzedni projekt budowlany - zamienny, w którym zmieniono wszystkie istotne elementy, takie jak wygląd samego budynku, typ dachu, funkcjonalność, ale przede wszystkim parametry techniczne dotyczące całego budynku, takie jak powierzchnia zabudowy, powierzchnia użytkowa, dobudowanie garażu oraz kubatura. Spowodowało to, że w myśl art. 34 ust. 4 prawa budowlanego projekt taki, jako projekt nowy (różny od projektu zatwierdzonego decyzją z dnia 23 września 2013 r. Nr 2 r) podlegał zatwierdzeniu decyzją o pozwoleniu na budowę, co starosta uczynił wydając decyzję z dnia 30 stycznia 2014 r. nr 3.

Wnioskodawczyni rozpoczęła roboty budowlane według projektu zatwierdzonego decyzją z dnia 30 stycznia 2014 r. nr 3, co wypełnia dyspozycję powołanego art. 28 ust. 1 prawa budowlanego i wskazuje, że to właśnie ta decyzja z dnia 30 stycznia br. jest ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę.

Zakończenie budowy budynku musi być potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, potwierdzenie przyjęcia do użytkowania, zgodnie zdanymi techniczno-użytkowymi (projektem budowlanym) określonymi w decyzji z dnia 30 stycznia 2014 r., która jest decyzją ostateczną.

Wnioskodawczyni przytoczyła opinię z wyroku Sądu Administracyjnego NSA z 6 czerwca 2008 r., sygn. II OSK 461/07: Wydanie decyzji o zmianie pozwolenia na budowę na podstawie art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego powoduje, że przestaje obowiązywać (chociaż formalnie nie zostaje uchylona) decyzja o pozwoleniu na budowę (pierwotna) a w jej miejsce wchodzi, zaczyna obowiązywać nowa decyzja (zmieniająca), która w zależności od wnioskowanych przez inwestora zmian, konsumuje (wchłania) postanowienia decyzji pierwotnej bądź całkowicie je zmienia lub też uwzględniając postanowienia decyzji pierwotnej rozszerza je o inne nowe elementy. W każdym razie konieczność wydania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę w trybie art. 36a prawa budowlanego zachodzi wtedy, kiedy inwestor zamierza w sposób istotny odstąpić od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę.

W ocenie Wnioskodawczyni jest to samodzielna decyzja, która została wydana na zasadach zawartych w prawie budowlanym. Jeżeli ocena różnicy między pozwoleniem pierwotnym, a pozwoleniem zamiennym budzi wątpliwości, a w prawie budowlanym różnica ta nie jest jasno sprecyzowana taka ocena powinna być rozpatrzona na korzyść podatnika.

Z uwagi na to Wnioskodawczyni uważa, że posiadając pozwolenie zamienne na budowę pierwszego domu wydane w dniu 30 stycznia 2014 r. i rozpoczynając budowę po uprawomocnieniu się decyzji ostatecznej ma możliwość odliczenia podatku VAT za wydatki poniesione na materiały budowlane w trakcie trwania budowy domu na nowych zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. z 2013 r. poz. 1304 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

W myśl art. 20 ust. 3 ww. ustawy, o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
1. budową domu jednorodzinnego albo
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.;
powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
1. 75 m2 i 100 m2,
2. 85 m2 i 110 m2 - w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 2;
osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, nie ukończyła 36 lat;
do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

– z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ww. ustawy – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu warunków dotyczących zwrotu przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Analizując warunki określone w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi do zwrotu podatku VAT od zakupów materiałów budowlanych należy zaznaczyć, że jednym z nich jest to, aby przedsięwzięcie było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.

W złożonym wniosku Zainteresowana wskazała, że poprzedni właściciele działki wykonali w roku 2012 fundamenty na podstawie pozwolenia na budowę nr 1 r. Z powodów osobistych zaprzestali budowy domu. W roku 2013 nastąpiła zmiana właścicieli działki.

Dnia 30 stycznia 2014 roku małżonkowie otrzymali decyzję 3 o zmianie pozwolenia na budowę nr 2 z dnia 27 września 2013 r. oraz o zmianie decyzji ostatecznej wydanej przez starostę z dnia 27 września 2013 r. nr 2 w sprawie budowy budynku jednorodzinnego. Zatwierdzono projekt zagospodarowania działki oraz projekt budowlany - zamienny. Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku postępowania z dniem 17 lutego 2014 r.

Należy podkreślić, że jakakolwiek zmiana w pozwoleniu na budowę nie może być traktowana przez inwestora jako nowe pozwolenie na budowę, skoro każda zmiana jasno stanowi o pozostawieniu w mocy innych, poza zmienionymi, punktów pozwolenia na budowę. Pierwotne pozwolenie nie zostaje przez kolejne zmiany cofnięte i do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. Do pozwolenia na budowę i daty jego wydania odwołał się też ustawodawca w art. 20 ust. 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Skoro zatem Wnioskodawczyni otrzymała pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego w 2013 r., po przepisaniu pozwolenia na budowę na rzecz inwestorów Wnioskodawczyni i jej męża, to w konsekwencji Wnioskodawczyni nie ma uprawnień do skorzystania z prawa do zwrotu podatku VAT od zakupów materiałów budowlanych na mocy ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin