Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-352/15/NL
z 15 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, wskazanych we wniosku wydatków, pokrytych ze środków finansowych przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, wskazanych we wniosku wydatków, pokrytych ze środków finansowych przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 marca 2014 r. Wnioskodawczyni, jako osoba bezrobotna, zawarła z Gminą, którą reprezentuje Prezydent Miasta (w imieniu którego działa upoważniony Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy) umowę o udzielenie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej na własny rachunek w ramach projektu realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytetu VI - Rynek Pracy Otwarty dla Wszystkich, Działania 6.1 - Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie, Poddziałania 6.1.3 - Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy.

W § 1 umowy zawarto zapis, że Dyrektor PUP udziela Bezrobotnemu na jego wniosek z dnia 16 stycznia 2014 r. z późn. zm. jednorazowo środków w ramach pomocy de minimis w kwocie 21.000 zł na rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej: w zakresie mobilnego świadczenia usług edukacyjnych - m.in. korepetycji z matematyki i języka angielskiego.

W zawartej umowie, wskazano, że w sprawach nie unormowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy:

• Kodeksu cywilnego
• Kodeksu postępowania cywilnego
• Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.),
• Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r. poz. 457 z późn. zm.),
• Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.U. UE L379 z 28 grudnia 2006 r., str. 5),
  
  

Jednocześnie w dniu zawarcia umowy, Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie o pomocy de minimis, w którym: „Poświadcza się, że pomoc publiczna udzielona w dniu 03 marca 2014 r. na podstawie art. 46 ust. 1 Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.)” oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r. poz. 457 ) o wartości brutto 21.000 zł (...) jest pomocą de minimis (...)”.

Po otrzymaniu dotacji z PUP, 2 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą pod następującymi wpisami PKD: 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane oraz 85.59.A Nauka języków obcych. Zgłosiła też prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz wybrała rozliczanie się na ”zasadach ogólnych”. Wnioskodawczyni nie zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT, korzystając z możliwości, jakie daje zwolnienie podmiotowe z podatku VAT dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą. Środki przyznane w ramach dotacji, Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup następującego sprzętu: osobistego Notebooka wraz z oprogramowaniem i programem antywirusowym o łącznej wartości 4.352 zł, samochodu ciężarowego z dwoma miejscami siedzącymi – 10.578 zł, notebooka do pracy z dziećmi z wykorzystaniem różnych pomocy dydaktycznych, wielofunkcyjnego urządzenia kopiującego, flipcharta, pomocy dydaktycznych i naukowych w postaci książek, słowników, pakietów do nauki, a także plansz interaktywnych z języka angielskiego (cena brutto programu 220 zł) oraz programu na CD-romie wspomagającego naukę matematyki dla szkoły podstawowej (160 zł). Notebook wraz z oprogramowaniem o wartości 4.352 zł oraz samochód ciężarowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Pozostałe wydatki w ramach otrzymanej dotacji na wyposażenie i pomoce dydaktyczne zostały uwzględnione w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty uzyskania przychodu. Każdy z tych wydatków z osobna nie przekraczał kwoty 3.500 zł, natomiast notebook dla dzieci został wpisany do ewidencji wyposażenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo do kosztów uzyskania przychodu zaliczyłam i ujęłam w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatki, które zostały poniesione w ramach otrzymanych środków z dotacji i które zarazem nie dotyczyły składników majątku ujętych w ewidencji środków trwałych (tj. wydatki, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przyznane jej jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, wydatki, które poniosła w ramach otrzymanych środków z dotacji i które zarazem nie dotyczą składników majątku, które zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych (tj. wydatki, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki te spełniają bowiem kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zarazem nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, który zawiera wyłączenie z kosztów wydatków finansowanych niektórymi przychodami, niemniej jednak wyłączenie to nie dotyczy jednorazowej pomocy dla bezrobotnego z funduszu pracy (art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawczyni nadmienia, że w zawartej umowie o udzielenie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej na własny rachunek, odniesiono się do ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn, zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r. poz. 457 ), jako aktów normujących niniejszą umowę. Jednocześnie w otrzymanym zaświadczeniu o pomocy de minimis, PUP jednoznacznie stwierdza, że przyznana pomoc publiczna została udzielona na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r. poz. 457), co sugeruje, że przyznane środki pochodzą z Funduszu Pracy, zaś art. 106 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymienia środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, jako jedne z przychodów Funduszu pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. (w 2014 r. t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 674 ze zm.).

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 46 ust. 6 pkt 1 i 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia m.in.:

• szczegółowe warunki i tryb dokonywania refundacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a oraz ust. 1a (pkt 1),
• szczegółowe warunki i tryb przyznawania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 (pkt 2), (...).
  
  

Jak wskazała Wnioskodawczyni w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym 3 marca 2014 r., jako osoba bezrobotna, zawarła z Gminą, umowę o przyznanie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej na własny rachunek, w ramach projektu realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytetu VI - Rynek Pracy Otwarty dla Wszystkich, Działania 6.1 - Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie, Poddziałania 6.1.3 - Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych współfinansowany z Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy. Jednocześnie w dniu zawarcia umowy Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie o pomocy de minimis, z którego w szczególności wynika, że podstawą prawną przyznania ww. środków jest m.in. art. 46 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Przyznane środki, Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup następującego sprzętu: osobistego Notebooka wraz z oprogramowaniem i programem antywirusowym, samochodu ciężarowego z dwoma miejscami siedzącymi, notebooka do pracy z dziećmi z wykorzystaniem różnych pomocy dydaktycznych, wielofunkcyjnego urządzenia kopiującego, flipcharta, pomocy dydaktycznych i naukowych w postaci książek, słowników, pakietów do nauki, a także plansz interaktywnych z języka angielskiego oraz programu na CD-romie wspomagającego naukę matematyki dla szkoły podstawowej. Notebook wraz z oprogramowaniem oraz samochód ciężarowy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Pozostałe wydatki w ramach otrzymanej dotacji na wyposażenie i pomoce dydaktyczne zostały uwzględnione w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako koszty uzyskania przychodu. Każdy z tych wydatków z osobna nie przekraczał kwoty 3.500 zł, przy czym notebook dla dzieci został wpisany do ewidencji wyposażenia.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że o ile w istocie otrzymane przez Wnioskodawczynię jako bezrobotną środki finansowe są środkami, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, to w części nieprzeznaczonej na cele inwestycyjne, stanowią one przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jako zwolniony nie podlega ujęciu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Przy czym, jak wskazano zwolnienie to dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem przychodu, zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej co do zasady nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki z tytułu nabycia wskazanych we wniosku składników majątku (wyposażenia), niestanowiących środków trwałych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, mimo że zostały sfinansowane ze środków przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.