Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-290/14-8/15-S/MD
z 12 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 1347/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 19 maja 2015 r.) oraz mając na uwadze postanowienie z dnia 14 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/415Z-17/14-7/15-S/ASZ, stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 12 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przechowywania dokumentów zakupu usług na wykonanie prac budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 8 sierpnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-290/14-2/KSU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia wniosku wysłano w dniu 8 sierpnia 2014 r. (data doręczenia 12 sierpnia 2014 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 12 sierpnia 2014 r., nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu ww. pisma 18 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej od 2001 r. prowadzi firmę w zakresie usług budowlanych oraz sprzątania. Uzyskiwane przychody opodatkowuje w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Do 28 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni była czynnym podatnikiem VAT, a od 1 marca 2012 r. korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 z wył. art. 3 i art. 82 ustawy (ze względu na obroty).

Wnioskodawczyni wykonuje usługi budowlane wyłącznie w zakresie robocizny (z materiałów powierzonych przez zamawiającego). Wszystkie wykonywane usługi w skali roku wahają się około 100 000 zł i udokumentowane były fakturami VAT - do 28 lutego 2012 r. oraz rachunkami - od 1 marca 2012 r. Wnioskodawczyni wykonuje usługi budowlane na rzecz zamawiającego prowadzącego działalność gospodarczą, polegające na budowie domów oraz kupnie i sprzedaży nieruchomości, tj. np. mieszkań, które są następnie remontowane przez Wnioskodawczynię, a całość materiałów niezbędnych do wykonania remontu dostarcza zamawiający. Wnioskodawczyni nie zatrudnia pracowników, a wykonywanie usługi zleca innym firmom jednoosobowym niebędącym podatnikami VAT. Umowy w zakresie robocizny zawierane są na ogół ustnie. Wszystkie usługi z racji swojego niewielkiego zakresu wykonywane są i zakańczane na przestrzeni jednego roku podatkowego, w związku z tym i w związku z faktem niedokonywania zakupu materiałów przez Wnioskodawczynię, remanent końcowy na dzień 31 grudnia kolejnych lat wynosi „0”.

W piśmie z dnia 12 sierpnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że za lata 2008-2010 nie posiada dokumentów potwierdzających zlecenie wykonania usług budowlanych podwykonawcom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie dokumenty i przez jaki okres Wnioskodawczyni jest zobowiązana przechowywać w związku z wykonywanymi usługami prowadząc działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych w zakresie wykonywanych usług za lata 2008 – 2010 oraz po tym okresie?

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r., Wnioskodawczyni doprecyzowała, że pytanie dotyczy wyłącznie przechowywania dokumentów zakupu usług na wykonanie prac budowlanych przez podwykonawców?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako podatnik opodatkowany zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych, jest zobowiązana do posiadania i przechowywania, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodów zakupu towarów, prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wraz z dokumentami będącymi podstawą do wpisów, ewidencji wyposażenia oraz ewidencji przychodów wraz z dokumentami stanowiącymi podstawy wpisów przez okres 5 lat od zakończenia roku podatkowego oraz sporządzenia na koniec roku podatkowego remanentu, w którym do 31 grudnia 2010 r. należało ujmować, np. roboty w toku, ale w zakresie zużytych do ich wykonania materiałów, natomiast od 1 stycznia 2011 r. roboty w toku powinny również zawierać wykonane usługi w niezakończonym zleceniu. Ponieważ Wnioskodawczyni wszystkie wykonywane usługi zakańczała w trakcie jednego roku podatkowego i remanent na koniec roku wynosił „0”, to konieczność przechowywania na powyższych zasadach (5 lat) dokumentów Jej nie dotyczy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest Ona zobowiązana przez okres 5 lat od zakończenia roku, w którym upłynął termin płatności podatku, do posiadania i przechowywania dokumentów, np. umów, rachunków, itp. dotyczących zawieranych z podwykonawcami umów o wykonanie usług budowlanych, w sytuacji, gdy zawierane przez Nią umowy z zamawiającym dotyczyły tylko robocizny. Może więc wg własnych potrzeb określić ten termin, np. w zależności od potrzeb gwarancyjnych wynikających z wykonanych prac, ale bez związku z wymogami podatkowymi. Wnioskodawczyni wywodzi takie stanowisko z treści art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, który to artykuł precyzyjnie określa, które dokumenty podatnik musi posiadać i przechowywać, natomiast z ustawy Ordynacja podatkowa wynika czas ich przechowywania (5 lat od zakończenia roku, w którym przypadał obowiązek zapłaty podatku). Nie ma w tym katalogu dokumentów związanych z zakupem usług, a jedynie z zakupem towarów, które to precyzyjnie zostały zdefiniowane w art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Zakładając racjonalność działalności ustawodawcy, gdyby życzył sobie, aby podatnik był do tego zobowiązany, to niewątpliwie taki zapis by się pojawił.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni wycofała z przedstawionego we wniosku stanowiska w sprawie oceny prawnej swoje uwagi w kwestii różnicy pomiędzy sposobem sporządzania remanentu na dzień 31 grudnia 2010 r. i zmiany zasad sporządzania tego remanentu od 1 stycznia 2011 r.

Po dokonaniu analizy ww. wniosku oraz jego uzupełnienia, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, jako Organ podatkowy pierwszej instancji, postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-290/14-4/MD, odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), uzupełnionego pismem z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r. Ww. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania doręczono Wnioskodawczyni w dniu 17 września 2014 r. W ślad za ww. postanowieniem dokonano również zwrotu opłaty od wniosku, zgodnie z pismem z dnia 29 sierpnia 2014 r.

W dniu 25 września 2014 r. wpłynęło zażalenie Wnioskodawczyni (data nadania w polskiej placówce pocztowej 24 września 2014 r.) na postanowienie z dnia 29 sierpnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-290/14-4/MD.

Organ podatkowy drugiej instancji postanowieniem z dnia 23 października 2014 r., Nr IPTPB1/415Z-17/14-2/MD, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Organu podatkowego pierwszej instancji. Skuteczne doręczenie ww. postanowienia nastąpiło w dniu 27 października 2014 r.

W dniu 19 listopada 2014 r. wpłynęła do tutejszego Organu skarga (data nadania w polskiej placówce pocztowej 17 listopada 2014 r.) na postanowienie z dnia 23 października 2014 r., Nr IPTPB1/415Z-17/14-2/MD, utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 29 sierpnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-290/14-4/MD, o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przechowywania dokumentów zakupu usług na wykonanie prac budowlanych, w której Wnioskodawczyni wniosła o wydanie interpretacji, zgodnie z wnioskiem z dnia 19 maja 2014 r. wraz z późniejszym uzupełnieniem.

Pismem z dnia 12 grudnia 2014 r., Nr IPTPB1/4160-44/14-2/MD, tutejszy Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 1347/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 23 października 2014 r., Nr IPTPB1/415Z-17/14-2/MD. Prawomocne orzeczenie wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 19 maja 2015 r.

W ww. wyroku stwierdzono, że skarga jest zasadna, gdyż zaskarżone postanowienie nie odpowiada prawu.

Sąd wskazał, że podstawą odmowy wszczęcia postępowania z wniosku o interpretację stała się teza wyrażona w zaskarżonym postanowieniu, że przedmiotem interpretacji indywidualnej nie mogą być przepisy regulujące sposób dokumentowania zaistnienia zdarzeń lub czynności, tj. przepisy prawa podatkowego o charakterze proceduralnym, normujące szereg kwestii „technicznych”, związanych z problematyką realizacji obowiązków podatkowych. Z powyższym twierdzeniem Sąd nie zgodził się.

Sąd uznał natomiast, że zgodnie z wolą ustawodawcy, na wniosek zainteresowanego, wydaje się, w jego indywidualnej sprawie, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, to znaczy, że interpretację indywidualną wydaje się wówczas, gdy dotyczy ona przepisów mogących mieć znaczenie dla sytuacji prawnopodatkowej zainteresowanego, z wyłączeniem przepisów skierowanych wyłącznie do organu podatkowego, jak np. terminów do wydania decyzji w ramach postępowania podatkowego. Innych ograniczeń przedmiotu interpretacji w ramach wykładni przepisów prawa podatkowego ustawa nie zna.

Jeśli zaś, jak w rozpoznawanej sprawie, przedmiotem pytania była powinność określonego zachowania Wnioskodawczyni, a nie organu, zaś sama Zainteresowana upatrywała podstawy prawnej swego stanowiska w wykładni art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), a więc przepisu prawa podatkowego, to znaczy, że zdaniem Sądu, brak było podstaw do odmowy wszczęcia postępowania interpretacyjnego. Innymi słowy, skoro w rozpoznawanej sprawie nie było kwestionowane, że wnioskująca o wydanie interpretacji jest Zainteresowaną w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a pytanie to ma za przedmiot przepis prawa podatkowego, który ma zastosowanie do prawnopodatkowej sytuacji Zainteresowanej, to nie ma mowy o spełnieniu przesłanek odmowy wszczęcia postępowania z art. 165a § 1ustawy Ordynacja podatkowa.

W opinii Sądu, odmowa wszczęcia postępowania ma charakter formalny i dotyczy sytuacji, w których brak jest w przepisach ustaw podatkowych podstawy do rozpatrzenia treści żądania w trybie postępowania podatkowego - P. Pietrasz, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wydawnictwo Lex 2013. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie podstawa taka istnieje. Jest nią treść art. 15 ust. 1, o wykładnię którego wniosła Zainteresowana.

Sąd podniósł także, że jeśli nawet przyjąć, że rację ma Organ wywodząc w zaskarżonym postanowieniu, że „żądanie uzyskania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego odnosi się do stanów faktycznych, co do których wykładnia znajdujących w nim zastosowanie przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe rozliczenie podatnika w ramach tego podatku”, to nie oznacza to, że wniosek o wydanie interpretacji w rozpoznawanej sprawie nie może być rozpatrzony.

Sąd wskazał również, że nie jest bowiem tak, jak zdaje się twierdzić Organ, w zaskarżonym postanowieniu, że przechowywanie dokumentów kosztowych przez podatnika nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jak trafnie zauważył na gruncie omawianego art. 15 ust. 1 WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Ol 466/08, organy podatkowe, uprawnione do kontroli podatników pod względem wywiązywania się przez nich z obowiązku wykazywania oraz płacenia powstających z mocy prawa zobowiązań podatkowych, podczas takiej kontroli mają prawo badać i analizować nie tylko ewidencję przychodu, ale także inne ewidencje oraz dowody źródłowe, w szczególności dotyczące zakupu towarów i innych wydatków poniesionych przez podatnika.

Dalej Sąd dodał, że pytanie zadane we wniosku o wydanie interpretacji nie jest więc wnioskiem o udzielenie porady prawnej, zaś przechowywanie dokumentów kosztowych może mieć wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania, także w przypadku opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Jednocześnie Sąd podkreślił, że odpowiedź na pytanie Wnioskodawczyni zadane we wniosku interpretacyjnym, do której Organ jest zobowiązany mocą niniejszego wyroku (art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) winna ograniczać się do stwierdzenia, czy cytowany wyżej art. 15 ust. 1 przewiduje powinność podatnika przechowywania dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na zakupione usługi, a jeżeli tak, to jakiego rodzaju dokumenty mają być przechowywane. Pytanie interpretacyjne zostało zaś sformułowane wyłącznie w oparciu o treść cytowanego przepisu prawa podatkowego, wobec czego Organ będąc zobowiązany do udzielenia odpowiedzi w granicach zakreślonych we wniosku o interpretację nie może wydawać interpretacji wykraczającej poza granice pytania. Oznacza to, że w rozpoznawanej sprawie nie ma znaczenia kontekst wynikający z uregulowań ogólnych dotyczących powinności podatnika, zawartych w ustawie Ordynacja podatkowa, lecz jedynie kontekst wynikający z treści art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Biorąc pod uwagę treść powyższego orzeczenia, w dniu 14 lipca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wydał postanowienie Nr IPTPB1/415Z-17/14-7/15-S/ASZ, uchylające w całości postanowienie z dnia 29 sierpnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-290/14-4/MD oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Organowi pierwszej instancji. Ww. postanowienie doręczono Wnioskodawczyni w dniu 16 lipca 2015 r.

Pismem z dnia 4 września 2015 r., Nr IPTPB1/415-290/14-6/15-S/MD, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku oraz uiszczenia należnej opłaty. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 września 2015 r. Pismem z dnia 12 września 2015 r. Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na ww. wezwanie i przesłała dowód uiszczenia opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (data wpływu pisma 15 września 2015 r.). Opłaty dokonano w dniu 14 września 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 1347/14 oraz mając na uwadze postanowienie z dnia 14 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/415Z-17/14-7/15-S/ASZ - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej „ewidencją”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, przez towary uważa się towary handlowe, surowce i materiały podstawowe, z tym że:

1. towarami handlowymi są towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odprzedaży, w stanie nieprzetworzonym,
2. surowcami i materiałami podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone, z tym że za surowce i materiały podstawowe nie uważa się paliw i olejów zużywanych w transporcie.
   
   

Natomiast stosownie do definicji zawartej w art. 4 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, dowodami zakupu są otrzymane faktury, rachunki, paragony, dowody wewnętrzne oraz opis otrzymanego towaru.

Wzór i szczegółowe zasady prowadzenia ww. ewidencji przychodów ustalono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 701). W myśl § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, zapisy w ewidencji są dokonywane na podstawie faktur, faktur VAT RR, rachunków oraz dokumentów celnych, zwanych dalej „fakturami”, wystawionych zgodnie z odrębnymi przepisami, jeżeli sprzedaż jest udokumentowana fakturami, a w przypadku sprzedaży bez faktur - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie jest wykazana wartość tych przychodów za ten dzień z podziałem na przychody objęte poszczególnymi stawkami ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Powyższe uregulowania dotyczą jednak jedynie zapisów w ewidencji przychodów prowadzonych przez podatników zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dowodów księgowych potwierdzających uzyskiwane przez podatników tego podatku przychody z tytułu świadczonych usług w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Analizując kwestie poruszone we wniosku nie można ominąć również treści przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613).

W myśl art. 86 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 3 pkt 4 ww. ustawy, przez księgi podatkowe rozumie się księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci. Zatem, zgodnie z powyższym, księgi podatkowe i dokumenty źródłowe będące odzwierciedleniem zapisów znajdujących się w tych księgach należy przechowywać przez okres równy okresowi przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej od 2001 r. prowadzi firmę w zakresie usług budowlanych oraz sprzątania. Uzyskiwane przychody opodatkowuje w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawczyni wykonuje usługi budowlane wyłącznie w zakresie robocizny (z materiałów powierzonych przez zamawiającego). Wykonuje usługi budowlane na rzecz zamawiającego, prowadzącego działalność gospodarczą, polegające na budowie domów oraz kupnie i sprzedaży nieruchomości, tj. np. mieszkań które są następnie remontowane przez Wnioskodawczynię. Całość materiałów niezbędnych do wykonania remontu dostarcza zamawiający. Wnioskodawczyni nie zatrudnia pracowników, a wykonywane usługi zleca innym firmom jednoosobowym niebędącym podatnikami VAT. Umowy w zakresie robocizny zawierane są na ogół ustnie. Wszystkie usługi z racji swojego niewielkiego zakresu wykonywane są i zakańczane na przestrzeni jednego roku podatkowego. Za lata 2008-2010 nie posiada dokumentów potwierdzających zlecenie wykonania usług budowlanych podwykonawcom.

Zaznaczyć należy, że zaletą opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest uproszczona księgowość dla tego rodzaju działalności, w której nie ewidencjonuje się kosztów uzyskania przychodów. Podatnicy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne obowiązani są prowadzić ewidencję przychodów, w której dokumentowane są jedynie przychody, mające decydujące znaczenie dla ustalenia podstawy opodatkowania ww. podatkiem, odrębnie za każdy rok podatkowy. Nie są zobowiązani natomiast do prowadzenia ewidencji ponoszonych wydatków, co nie zwalnia ich od przechowywania wszelkich niezbędnych dokumentów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z ogólnymi zasadami zawartymi w przepisach ustawy Ordynacja podatkowa.

Obok obowiązku prowadzenia ewidencji przychodów, uregulowanego w art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy zryczałtowanego podatku dochodowego mają obowiązek przechowywania dokumentów, na podstawie których dokonują wpisów do ewidencji przychodów oraz dokumentów zakupu towarów, które są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wykonując w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. usługi budowlane, wykorzystuje przy tym również usługi świadczone przez podwykonawców. W tej sytuacji Wnioskodawczyni nie będzie posiadała dokumentów zakupu towarów użytych do świadczenia konkretnej usługi, co nie znaczy, że nie powinna posiadać innego dokumentu, który będzie potwierdzeniem, że do finalnego wykonania przez Nią usługi zostały wykorzystane usługi świadczone przez inne podmioty, za które Wnioskodawczyni dokonała zapłaty. Dokumentem potwierdzającym takie zdarzenie gospodarcze jest dowód zakupu usługi (dowód księgowy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni ma obowiązek przechowywania dokumentów zakupu usług na wykonanie prac budowlanych przez podwykonawców, zgodnie z ogólnymi zasadami, tj. do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.