2015.07.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-336/15/AŚ
z 23 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 23 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 9 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez syndyka masy upadłościowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez syndyka masy upadłościowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 czerwca 2015 r. znak: IBPP3/4512-336/15/AŚ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 9 lipca 2015 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o. o. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność na rynku nieruchomości, poprzez kupowanie nieruchomości i ich wynajmowanie na własny rachunek. W 2015 roku Wnioskodawca przystąpił do konkursu na zakup w postępowaniu upadłościowym aktywów określonych w Regulaminie konkursu jako przedsiębiorstwo:

prawa użytkowania wieczystego działek,
projektu budowlanego galerii handlowej,
znaku towarowego galerii handlowej
praw do domeny internetowej
ksiąg i dokumentów związanych z prowadzoną działalnością upadłego.

Ze sprzedaży wprost wyłączono: środki pieniężne, jakie znajdują się w masie upadłości na rachunku bankowym i kasie upadłego do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa (włączenie z tym dniem) lub mające wpłynąć do masy upadłości po dniu zawarcia umowy sprzedaży.

W Regulaminie konkursu jest zawarta informacja, że sprzedaż przedsiębiorstwa podmiotu w upadłości likwidacyjnej będzie dokonywana w cenie powiększonej o podatek od towarów i usług (VAT).

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Deklaracje składane są do Urzędu Skarbowego.

Zamiarem Wnioskodawcy jest dalsza odsprzedaż w całości lub w części nabytych aktywów - nie zamierza kontynuować działalności - dalsze finansowanie nabytych aktywów, będzie odbywało się ze środków pieniężnych zgromadzonych przez Wnioskodawcę z innych źródeł. Nabyciu ma podlegać rzeczowy majątek, bez posiadanych środków pieniężnych.

W opinii Wnioskodawcy pozbawienie środków pieniężnych „przedsiębiorstwa” wyklucza jego samodzielną działalność, a tym samym nie będą zachowane funkcjonalne związki pomiędzy elementami zespołu nabywanych aktywów - Wnioskodawca nie jest tym zainteresowany, gdyż rozważa opcję przyszłego zbycia poszczególnych aktywów osobno, a więc w rozumieniu Wnioskodawcy nabywane są poszczególne elementy majątku - zakup towaru.

W odpowiedzi na pytanie nr 4 zawarte w wezwaniu tj.: „W jakim celu Wnioskodawca zamierza nabyć przedsiębiorstwo podmiotu w upadłości likwidacyjnej?” Wnioskodawca wskazał: „Dalsza odsprzedaż w całości lub poszczególnych elementów.”

W odpowiedzi na pytanie nr 5 zawarte w wezwaniu tj.: „Czy na bazie nabytego majątku nabywca – Wnioskodawca będzie kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą podmiotu w upadłości?” Wnioskodawca wskazał, że „nie”.

W odpowiedzi na pytanie nr 6 zawarte w wezwaniu tj.: „Proszę o wskazanie ile geodezyjnie wyodrębnionych działek objętych prawem użytkowania wieczystego będzie przedmiotem nabycia Wnioskodawcy” Wnioskodawca wskazał:

Wyodrębnione działki:

działka nr 344/3
działka nr 344/4
działka nr 345

W odpowiedzi na pytanie nr 7 zawarte w wezwaniu tj.: „Czy geodezyjnie wyodrębnione działki, dla których Wnioskodawca ma zamiar nabyć prawo użytkowania wieczystego są zabudowane czy niezabudowane, proszę o podanie tej informacji dla każdej geodezyjnie wyodrębnionej działki?” Wnioskodawca wskazał:

działka nr 344/3 o powierzchni 81 m2 - niezabudowana,
działka nr 344/4 o powierzchni 9023 m2- niezabudowana,
działka nr 345 o powierzchni 394 m2- niezabudowana.

Budowy galerii nie rozpoczęto. Rozpoczęte zostały prace I etapu zadania dotyczące zmiany przebiegu mediów przechodzących przez działki. Potwierdzeniem są wpisy do dziennika budowy oraz protokół odbioru końcowego. Wnioskodawca nie ma wiedzy o tym kiedy zakończono powyższe prace.

W odpowiedzi na pytanie nr 10 zawarte w wezwaniu tj.: „Dla geodezyjne wyodrębnionych działek niezabudowanych proszę podać:

Czy działki niezabudowane zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone pod zabudowę, jeśli tak to proszę wskazać jaką?
Czy dla działek niezabudowanych na dzień nabycia przez Wnioskodawcę będzie/jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jakie przeznaczanie działek będzie z niej wynikało?”

Wnioskodawca wskazał:

-działka nr 344/3 - zlokalizowana jest na terenie oznaczonym terenem 01 KDG 2/2+T- teren komunikacji, ulica

-działka nr 344/4 - tereny oznaczone:

UMW- zabudowa usługowa i mieszkaniowa wielorodzinna
ZP1- teren zieleni urządzonej
01 KDG 2/2+T- komunikacja (fragment działki)

-działka nr 345 - UMW- zabudowa usługowa i mieszkaniowa wielorodzinna

b.Nie dotyczy. Nieruchomość objęta jest MPZP

Na ten moment podpisana jest umowa przedwstępna - w umowie przyrzeczonej dojdzie do przeniesienia na Kupującego czyli Wnioskodawcę projektu budowlanego. Wnioskodawca nie ma wiedzy o tym w jaki sposób nabyto prawa do domeny internetowej - Zbywca zapewnia że jest uprawniony do zbycia. Na fakturze będzie wskazane przedsiębiorstwo, a nie jego poszczególne elementy.

Na ten moment podpisana jest umowa przedwstępna - w umowie przyrzeczonej dojdzie do przeniesienia na Kupującego czyli Wnioskodawcę projektu budowlanego. Wnioskodawca nie ma wiedzy o tym w jaki sposób nabyto prawa do znaku towarowego - Zbywca zapewnia, że jest uprawniony do zbycia. Na fakturze będzie wskazane przedsiębiorstwo, a nie jego poszczególne elementy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedmiotowa transakcja na podstawie przepisów ustawy o VAT będzie podlegać opodatkowaniu (wg stawki 23 %)?
Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 brzmi twierdząco to czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez syndyka masy upadłościowej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Tak- przedmiotowa transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki właściwej tj. 23%.
Tak Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez syndyka masy upadłościowej.

Uzasadnienie stanowiska:

Ad.1

Zgodnie z przepisem art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jej uregulowań nie stosuje się do zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, zatem dla potrzeb wykładni tego terminu (przedsiębiorstwo) natęży stosować przepisy Kodeksu cywilnego.

W myśl Kodeksu cywilnego przez przedsiębiorstwo rozumie się zorganizowany zespól składników niematerialnych i materialnymi przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności obejmuje ono:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części.
własność nieruchomości tub ruchomości
prawa wynikające z umów najmu, dzierżawy ruchomości i nieruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z praw pokrewnych
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne.

Zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie któregoś z istotnych składników przedsiębiorstwa z transakcji zbycia powinno prowadzi do uznania, iż w danej sytuacji nie będzie miało zbycie przedsiębiorstwa, a tylko jego poszczególnych aktywów. W sytuacji opisanej wyłączono z konkursu ofertowego istotne dla dalszej działalności aktywa i wierzytelności, a tym samym, w opinii Wnioskodawcy planowana transakcja pomimo, iż będzie nazwana zbyciem przedsiębiorstwa będzie de facto zbycie aktywów przedsiębiorstwa podlegającym opodatkowaniu VAT.

Należy podkreślić, że w doktrynie orzeczniczej dominuje pogląd, że aby mówić o czynnościach, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo. Ich zakresem muszą zostać objęte te elementy, które umożliwia, kontynuowanie działalności gospodarczej (por. I SA/OP 213/13).

W ocenie Wnioskodawcy o kontynuacji działalności nie może być mowy, gdyż:

podmiot w likwidacji nie zdążył rozpocząć swojej działalności sensu stricto - tj. wynajmu powierzchni w galerii handlowej, jego działania zakończyły się w trakcie procesu Inwestycyjnego - galerii nie wybudowano;
wystawione na sprzedaż aktywa nie tworzą zdolnego do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych zespołu składników majątkowych.

Zbywane aktywa mają w ocenie Wnioskodawcy charakter inwestycji w budowie i dopiero po jej zakończeniu (z użyciem nowych aktywów) będzie można mówić o zespole majątkowym zdolnym do samodzielnej działalności. Podobnie wskazuje się w orzecznictwie sądowym - nazwa umowy nie przesądza o jej charakterze. W orzeczeniu NSA I FSK 1666/13 Sąd wskazał: „W szczególności za uprawnioną należy uznać konstatację tego Sądu, że ocena, czy doszło do zbycia przedsiębiorstwa (zakładu) jest możliwa tylko na tle konkretnych okoliczności faktycznych, a więc miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, pozwalających na prowadzenie działalności gospodarczej określonego rodzaju. Zasadnie też Sąd stwierdził, że zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo, przy czym z samego brzmienia art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że chodzi o zbycie przedsiębiorstwa lub jego części (zakładu), czyli funkcjonalnie powiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą majątku, który taką cechę wykazuje w momencie jego zbycia. (...) organ nie był związany terminologią użytą, w akcie notarialnym, dotyczącą określenia przedmiotu sprzedaży jako: „zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55.1 K.C.” co uprawniało go do oceny rzeczywistego charakteru transakcji w aspekcie jej skutków podatkowych, z uwzględnieniem przedstawionego wyżej rozumienia art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ponadto w orzecznictwie TSUE, jednym z warunków uznania, że mamy do czynienia ze sprzedażą przedsiębiorstwa, a nie sprzedażą składników majątkowych, jest wymóg istnienia po stronie nabywcy zamiaru dalszego kontynuowania działalności zbywcy, a nie jej likwidacja czy też sprzedaż. Jak już wskazano wyżej wg wiedzy Wnioskodawcy, do chwili upadłości Sprzedający nie prowadził właściwej działalności gospodarczej, a tym samym nabywca nie ma jak podołać jej kontynuowaniu,

W orzecznictwie (por. orzeczenie SN IV CKN SI/2001) ponadto stawia się wymóg, że aby mówić o transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa Nabywca musi prowadzić dokładnie działalność gospodarczą w tym samym zakresie co Zbywca. Zasadniczo każda zmiana koncepcji biznesowej powoduje, że nie mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lecz z transakcją kupna - sprzedaży kompleksu składników majątkowych, która powinna podlegać opodatkowaniu wg stawek VAT.

Reasumując przedstawiane powyżej argumenty, należy wskazać, iż w rzeczywistości przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo czy zorganizowana jego część a poszczególne elementy majątku Zbywcy. Tym samym, przedmiotowa transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki właściwej tj. 23%.

Ad. 2

Ponieważ planowana transakcja będzie miał charakter zbycia poszczególnych aktywów przedsiębiorstwa a nie jego całości czy zorganizowanej części Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez syndyka masy upadłościowej na zasadzie art. 86 i n. ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również rozporządzeń wykonawczych do niej, nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do wykładni systemowej zewnętrznej. I tak, jak stanowi art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 55² K.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca przedstawiając w treści wniosku opis zdarzenia przyszłego jednoznacznie wskazał, że nie będą zachowane funkcjonalne związki pomiędzy elementami zespołu nabywanych aktywów - Wnioskodawca nie jest tym zainteresowany, gdyż rozważa opcję przyszłego zbycia poszczególnych aktywów osobno. Wnioskodawca nie zamierza kontynuować działalności, jego zamierzeniem jest dalsza odsprzedaż.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) TSUE stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz, ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy.

Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

W opisanej sytuacji potencjalnym nabywcą przedsiębiorstwa jest Wnioskodawca, którego zamiarem jest dalsza odsprzedaż w całości lub w części nabytych aktywów - nie zamierza kontynuować działalności - dalsze finansowanie nabytych aktywów, będzie odbywało się ze środków pieniężnych zgromadzonych przez Wnioskodawcę z innych źródeł. Skoro w opisanej sytuacji sprzedaż przedsiębiorstwa na rzecz Wnioskodawcy nie jest przeprowadzana w celu kontynuowania działalności przez Wnioskodawcę, to nie zostanie spełniony warunek dotyczący kontynuacji działalności zbywcy.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w cytowanym wcześniej orzeczeniu TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. sygn. akt C-497/01, zgodnie z którym zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, aby wszystkie aktywa przekazane podatnikowi były używane dla celów związanych z jego transakcjami podlegającymi opodatkowaniu. W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia z opodatkowania korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz, ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów, jeśli istnieją.

Z powyższego wyroku jasno wynika, że warunkiem wyłączenia spod działania ustawy zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jest kontynuacja działalności przez nabywcę.

Wykładnia art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, była już przedmiotem wypowiedzi Naczelnego Sądu Administracyjnego. W orzecznictwie konsekwentnie prezentowany jest pogląd, że wyłączenie, o którym mowa w ww. unormowaniu, dotyczy tylko takiej transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w wyniku której następca prawny (nabywca) będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o przekazane przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (por. np. wyroki NSA: z 6 listopada 2014 r., I FSK 1668/13; z 29 maja 2014 r., I FSK 1028/13; z 1 marca 2013 r., I FSK 375/12).

W konsekwencji w opisanej sytuacji sprzedaż przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej na rzecz Wnioskodawcy, który nie zamierza kontynuować działalności gospodarczej (jego zamiarem jest dalsza odsprzedaż całości lub części), skutkuje tym, że sprzedaż ta nie powinna być dla celów podatku od towarów i usług traktowana jako sprzedaż przedsiębiorstwa.

Ponieważ w opisanej sytuacji zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa w upadłości nie może być dla celów VAT traktowany jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, to tym samym należy uznać, że sprzedaż przedsiębiorstwa przez syndyka będzie stanowiła de facto czynność zbycia składników majątkowych, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).

Ustawodawca przewiduje jednakże dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W kwestii możliwości zwolnienia od podatku dostawy prawa użytkowania wieczystego wskazanych działek, należy przywołać art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższy przepis oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych została zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do dnia 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych.

W tym miejscu warto również wskazać, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazała oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego bądź wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015 r., poz. 199), która – zgodnie z art. 1 ust. 1 – określa:

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

-przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz zacytowane przepisy należy uznać wskazane we wniosku działki za tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, gdyż według miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego są to tereny przeznaczone pod zabudowę.

W konsekwencji, planowana transakcja nabycia przez Wnioskodawcę wskazanych nieruchomości niezabudowanych (nabycie prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych), a więc gruntu stanowiącego tereny budowlane w rozumieniu ustawy o VAT, nie będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Sprzedaż ta będzie opodatkowana podstawową stawką podatku tj. 23% w okresie do 31 grudnia 2016 r., o której stanowi art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Na podstawie przywołanego powyżej art. 8 ustawy o VAT stwierdzić należy, iż definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka i obejmuje każde zachowanie podatnika wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jakie nie stanowi dostawy towarów. Tym samym przeniesienie prawa do własności znaków towarowych wypełniać będzie definicję świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a zatem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak już wskazani ustawodawca zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Przepisy te jednak nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia z podatku dla transakcji zbycia znaku towarowego. Z uwagi na powyższe zbycie znaku towarowego będzie podlegało opodatkowaniu, zgodnie z art. 146a ustawy, podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Natomiast w poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 2 ust. 2 pkt 1 i 6 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

Na podstawie art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

autorstwa utworu;
oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;
nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;
nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Wobec przywołanego przepisu należy uznać, że pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich może przysługiwać podmiotowi innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich jest osoba lub grupa osób, którzy stworzyli dany projekt.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia między innymi projektu budowlanego galerii handlowej. Projekt ten zbywany będzie jako jeden z elementów masy upadłości i dotyczy budowy galerii handlowej na gruncie, który Wnioskodawca będzie nabywał.

Z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wynika, że z 8% stawki podatku VAT korzystają usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

W analizowanej sytuacji zbywca (przedsiębiorstwo w upadłości likwidacyjnej), niewątpliwie nie jest osobą fizyczną, lecz jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną – przedsiębiorstwem podmiotu w likwidacji. Zatem w tym przypadku, w świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zostaje spełniona przesłanka do uznania zbywcy za twórcę, o którym mowa w ww. ustawie. W związku z tym nie mogą mu przysługiwać autorskie prawa osobiste, o których mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie okoliczności niemniejszej sprawy nie wskazują również na sytuacje, w której występują autorskie prawa majątkowe pracodawcy. Zatem w tym przypadku, wobec powołanych powyżej przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, również nie zostaje spełniona przesłanka do uznania zbywcy (przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej) za twórcę, o którym mowa w ww. ustawie.

Zatem w świetle pozycji 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że zbywcy (przedsiębiorstwu w upadłości likwidacyjnej) nie przysługuje prawo do zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku VAT przy sprzedaży projektu budowlanego. Tym samym będzie ona opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług, w wysokości 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analogicznie również sprzedaż domeny internetowej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23% – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług

Wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330, ze zm.), księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości – w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

Jak stanowi ust. 2 pkt 2 powyższego artykułu, księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a, 3b i 3c, na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie.

W myśl art. 76 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, zbiory jednostek, które zostały zlikwidowane – przechowuje wyznaczona osoba lub jednostka; o miejscu przechowywania kierownik, likwidator jednostki lub syndyk masy upadłościowej informuje właściwy sąd lub inny organ prowadzący rejestr lub ewidencję działalności gospodarczej oraz urząd skarbowy.

Zgodnie z art. 76 ust. 1 ustawy o rachunkowości, zbiory jednostek, które:

zakończyły swoją działalność w wyniku połączenia z inną jednostką lub przekształcenia formy prawnej - przechowuje jednostka kontynuująca działalność;
zostały zlikwidowane - przechowuje wyznaczona osoba lub jednostka; o miejscu przechowywania kierownik, likwidator jednostki lub syndyk masy upadłościowej informuje właściwy sąd lub inny organ prowadzący rejestr lub ewidencję działalności gospodarczej oraz urząd skarbowy.

Tym samym Wnioskodawca jako potencjalny nabywca wskazanych aktywów, który nie zamierza kontynuować działalności Spółki w upadłości nie będzie nabywał ksiąg i dokumentów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W kwestii prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego z otrzymanej od syndyka faktury dokumentującej nabycie przedsiębiorstwa należy zauważyć, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Opis sprawy wskazuje, że nabyte składniki majątkowe będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności opodatkowanych – dalsza odsprzedaż całości lub części. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą na rynku nieruchomości (kupno i wynajem).

W konsekwencji Wnioskodawca w odniesieniu do nabytych w postepowaniu upadłościowym aktywów na podstawie faktury otrzymanej od syndyka będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy spełnieniu przesłanki wykorzystania zakupionych towarów i usług do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości wskazania przez Wnioskodawcę, że nie zostaną zachowane funkcjonalne związki pomiędzy elementami zespołu nabywanych aktywów. Oceny tej, może dokonać jedynie organ podatkowy pierwszej instancji, który w toku prowadzonego postępowania posiada odpowiednie kompetencje i dysponuje stosownymi narzędziami – wskazanymi w rozdziale 11 Działu IV Ordynacji podatkowej, może więc dokonywać ustaleń w kontekście miarodajności, rzetelności i ewentualnej sprzeczności podanych faktów. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określone odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do zbywcy przedsiębiorstwa, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin