Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-387/15-5/AP
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) oraz pismem z dnia 6 października 2015 r. (data wpływu 9 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania diet Wnioskodawcy pełniącego funkcję radnego oraz sołtysa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 17 września 2015 r., Nr IPTPB1/4511-387/15-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 17 września 2015 r. (data doręczenia 22 września 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 29 września 2015 r.

Następnie w dniu 9 października 2015 r. wpłynęło do tutejszego Biura pismo z dnia 6 października 2015 r., stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest radnym Rady Gminy i sołtysem sołectwa. Wnioskodawca od grudnia 2006 r. do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pełnił jednocześnie funkcję radnego Rady Gminy i sołtysa sołectwa. W związku z pełnieniem dwóch funkcji społecznych powinien otrzymywać dwie niezależne diety. Niemniej jednak w okresie od grudnia 2006 r. do grudnia 2013 r. nie wypłacono Mu następujących należności:

1. 3 400 zł – tytułem diety sołtysa w sołectwie, należnej za okres od grudnia 2006 r. do kwietnia 2008 r. (miesięcznie: 200 zł);
2. 9 250 zł – tytułem diety sołtysa w sołectwie, należnej za okres od maja 2008 r. do maja 2011 r. (miesięcznie: 250 zł);
3. 10 850 zł – tytułem diety sołtysa w sołectwie, należnej za okres od czerwca 2011 r. do grudnia 2013 r. (miesięcznie: 350 zł).
   
   

W wyżej wskazanych okresach Wnioskodawca otrzymywał dietę radnego, tj. w latach 2006-2010: 800 zł miesięcznie; w latach 2011-2013: 1 000 zł miesięcznie.

Wnioskodawca wystąpił z powództwem przeciwko Gminie o zapłatę kwoty 23 500 zł tytułem należnych Mu diet sołtysa za ww. okresy. W wyniku podejmowania przez Radę Miejską niezgodnych z prawem uchwał w sprawie określenia zasad przyznawania diet i zwrotu kosztów podróży dla sołtysów, Wnioskodawca nie otrzymywał należnych diet.

W uchwałach Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2006 r., z dnia 23 kwietnia 2008 r. i z dnia 25 maja 2011 r. zostały umieszczone zapisy, które w sposób rażący naruszały ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie z § 1 powyższych uchwał, sołtysi sołectw Gminy, za wyjątkiem sołtysów pełniących funkcję Radnego Rady Miejskiej, otrzymują zryczałtowaną dietę w określonej wysokości (...). Rada Miejska uchwalając uchwały naruszała art. 25 ust. 4 w związku z art. 37b ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i tym samym pozbawiła radnych pełniących funkcję sołtysa wypłaty diet.

Strony 24 lutego 2015 r. zawarły ugodę przed Sądem, w której Gmina zobowiązała się wypłacić na rzecz Wnioskodawcy kwotę 23 300 zł tytułem zaległych diet sołtysa za okres od stycznia 2007 r. do grudnia 2013 r. w 6 ratach miesięcznych płatnych do dnia 15 każdego miesiąca, począwszy od marca 2015 r. (5 rat po 4 000 zł i 6 rata w wysokości 3 300 zł).

W związku z zapłatą dotychczas 4 rat z tytułu zaległych diet sołtysa, wysokość wypłaconych diet przez Urząd Miejski przekracza kwotę zwolnienia od podatku, tj. 2 280 zł.

W miesiącach, w których uiszczano raty, Wnioskodawca pobierał również bieżącą dietę radnego w wysokości 1 040 zł miesięcznie oraz bieżącą dietę sołtysa w wysokości 400 zł miesięcznie. Urząd Miejski wypłacając bieżące diety oraz zaległe (raty) odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych diet bieżących i zaległych, gdyż według Gminy wypłacone kwoty przewyższały kwotę zwolnienia.

W piśmie z dnia 29 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że do dnia złożenia ww. uzupełnienia zostały Wnioskodawcy wypłacone wszystkie zaległe raty. Wypłacono miesięcznie sześć rat do 15 każdego miesiąca, począwszy od marca 2015 r.: I rata - do 15 marca 2015 r., II rata - do 15 kwietnia 2015 r., III rata - do 15 maja 2015 r., IV rata - do 15 czerwca 2015 r., V rata - do 15 lipca 2015 r., VI rata - do 15 sierpnia 2015 r. Dodano również, że w związku z powyższym, stan faktyczny sprawy uległ zmianie w tym zakresie, że Urząd Miejski uiścił wszystkie sześć rat z tytułu zaległych diet sołtysa. Zaś od wypłacanych diet zaległych i bieżących, tj. od marca do sierpnia 2015 r. Urząd Miejski odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy, gdyż według Gminy wypłacone kwoty przewyższały kwotę zwolnienia. Wskazano także, że wniosek dotyczy obecnego roku podatkowego, tj. 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy płatnik (Urząd Miejski) powinien pobierać w danym miesiącu zaliczkę na podatek dochodowy od kwoty nadwyżki ponad limit zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od bieżących diet radnego i sołtysa oraz rat wypłaconych miesięcznie do 15 dnia każdego miesiąca począwszy od marca 2015 r. do sierpnia 2015 r. z tytułu zaległych diet sołtysa (Wnioskodawcy) należnych za okres od stycznia 2007 r. do grudnia 2013 r., i czy w związku z tym u Wnioskodawcy powstanie nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych na skutek pobrania przez płatnika ww. zaliczki?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), limitem zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są kwoty diet dotyczące danego miesiąca, a nie wypłacone w danym miesiącu.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2 280 zł. Do osób wykonujących czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich zaliczyć można m.in. radnych (gminy, powiatu, sejmiku województwa). Pojęcie to rozumieć bowiem należy jako przede wszystkim obowiązki związane z uczestnictwem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej i sądowniczej, jak i ustawodawczej. W niniejszej sprawie Wnioskodawcy, zgodnie z treścią ugody sądowej z dnia 24 lutego 2015 r., miała być wypłacona kwota 23 300 zł tytułem zaległych diet sołtysa za okres od stycznia 2007 r. do grudnia 2013 r., płatna w 6 ratach przez Urząd Miejski. Oprócz przekazywanych zaległych diet, Wnioskodawca otrzymywał bieżące diety w wysokości 1 440 zł miesięcznie. Tym samym, łączna wysokość kwot do wypłaty w miesiącach od marca do sierpnia 2015 r. przekraczała wskazaną w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwotę zwolnienia, tj. 2 280 zł (np. w marcu Wnioskodawcy winna zostać wypłacona kwota 5 440 zł bez dokonywania potrąceń z tytułu zaliczki na podatek dochodowy).

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ wypłata zaległych diet oraz bieżących mieści się w ustawowym miesięcznym limicie, tj. w kwocie 2 280 zł, płatnik (Urząd Miejski) nie powinien pobierać w danym miesiącu zaliczki na podatek dochodowy od kwoty nadwyżki ponad limit zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od bieżących diet radnego i sołtysa oraz rat wypłaconych miesięcznie do 15 dnia każdego miesiąca począwszy od marca 2015 r. do sierpnia 2015 r. z tytułu zaległych diet sołtysa (Wnioskodawcy), należnych za okres od stycznia 2007 r. do grudnia 2013 r.

Wnioskodawca wskazuje, że w latach 2006-2013 pobierał jedynie dietę radnego, której miesięczna wysokość wynosiła od 800 zł do 1 000 zł, zaś zaległe diety sołtysa za ten okres kształtowały się na poziomie od 200 zł do 350 zł miesięcznie. Przyjmując najwyższą stawkę miesięczną, która winna zostać wypłacona, kwota miesięcznej diety radnego i sołtysa maksymalnie wynosiła 1 350 zł miesięcznie, czyli nie przekraczała limitu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest istotne, że należne Mu zaległe diety zostały skumulowane i wypłacone w innym roku podatkowym aniżeli w tym, za który były należne. Istotny jest fakt, że wysokość zaległych i bieżących diet miesięcznie nie przekraczała kwoty zwolnionej, ponieważ podstawę opodatkowania stanowi miesięczna kwota przyznanej diety, a nie suma wypłaconych bieżących diet i diet zaległych.

W związku z nienależnie pobranymi zaliczkami przez Urząd Miejski i przekazaniem ich na rachunek Urzędu Skarbowego, zdaniem Wnioskodawcy, powstała nadpłata rozumiana zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne: Nr IBPBII/1/415-794/11/ASz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Nr ILPB2/415-698/13-2/WS Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Nr IBPBII/1/415-46/12/MK Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jest działalność wykonywana osobiście. Stosownie do art. 13 pkt 5 wskazanej ustawy, za przychody z takiej działalności uważa się m.in. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7, czyli przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Do osób wykonujących czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich zaliczyć można m.in. parlamentarzystów, radnych (gminy, powiatu, sejmiku województwa), ławników, arbitrów sądów polubownych, czy też mediatorów. Pojęcie to rozumieć bowiem należy, zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, bardzo szeroko, jako przede wszystkim obowiązki związane z uczestnictwem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej i sądowniczej, jak i ustawodawczej.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2 280 zł.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przy obliczaniu zaliczki należy zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości wynikającej z art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1 (111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł), a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2 (nie więcej niż 2 002 zł 05 gr za rok podatkowy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). W informacji PIT-11 należy wykazać przychód, należne koszty uzyskania przychodu i pobraną zaliczkę na podatek.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku z pełnieniem dwóch funkcji społecznych (radnego oraz sołtysa) powinien otrzymywać dwie niezależne diety. Niemniej jednak w okresie od grudnia 2006 r. do grudnia 2013 r. nie wypłacono Mu należności z tytułu diet sołtysa. W wyżej wskazanym okresie Wnioskodawca otrzymywał tylko dietę radnego. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca wystąpił z powództwem przeciwko Gminie o zapłatę kwoty 23 500 zł tytułem należnych Mu diet sołtysa za ww. okres. Strony 24 lutego 2015 r. zawarły ugodę przed Sądem, w której Gmina zobowiązała się wypłacić na rzecz Wnioskodawcy kwotę 23 300 zł tytułem zaległych diet sołtysa za okres od stycznia 2007 r. do grudnia 2013 r. w 6 ratach miesięcznych płatnych do dnia 15 każdego miesiąca począwszy od marca 2015 r. (5 rat po 4 000 zł i 6 rata w wysokości 3 300 zł). W związku z zapłatą 4 rat z tytułu zaległych diet sołtysa, wysokość wypłaconych diet przez Urząd Miejski przekroczyła kwotę zwolnienia od podatku, tj. 2 280 zł. W miesiącach, w których uiszczano raty, Wnioskodawca pobierał bowiem bieżącą dietę radnego w wysokości 1 040 zł miesięcznie oraz bieżącą dietę sołtysa w wysokości 400 zł miesięcznie. W piśmie z dnia 29 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że do dnia złożenia ww. uzupełnienia zostały wypłacone wszystkie zaległe raty Wnioskodawcy. Od wypłacanych diet zaległych i bieżących, tj. od marca do sierpnia 2015 r. Urząd Miejski odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy, gdyż według Gminy wypłacone kwoty przewyższały kwotę zwolnienia.

Zauważyć należy, że na mocy delegacji ustawowej, zawartej w art. 45b pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2014 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1634).

Zgodnie z treścią § 1 pkt 3 lit. c) tegoż rozporządzenia został określony wzór informacji o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (PIT-R), będący załącznikiem nr 10 do rozporządzenia.

W objaśnieniach zawartych w formularzu PIT-R zostało stwierdzone m.in.:

• informację PIT-R mają obowiązek wypełniać płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, dokonujący wypłat należności wolnych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i pkt 17 ustawy, osobom z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (art. 13 pkt 5 i 6 ustawy) (pkt 1),
  

• w części D w kolumnie b – płatnik wykazuje ogólną kwotę wypłat dokonanych należności w danym miesiącu, z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) i pkt 17 ustawy (pkt 2 ppkt 1),
  

• w kolumnie d – płatnik wykazuje kwoty diet oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, wypłacone osobom pełniącym obowiązki społeczne i obywatelskie, wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy (pkt 2 ppkt 3).
  
  

Zatem z brzmienia pkt 2 ppkt 1 objaśnień jednoznacznie wynika, że płatnik jest zobowiązany wykazać ogólną kwotę wypłat – z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku, tj. m.in. diet określonych w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w miesiącu, w którym dokonano wypłaty.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że limitem zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są kwoty diet dotyczące danego miesiąca, a nie kwoty faktycznie wypłacone w danym miesiącu. W konsekwencji, wypłata bieżących diet radnego i sołtysa oraz rat wypłaconych miesięcznie do 15 dnia każdego miesiąca, począwszy od marca 2015 r. do sierpnia 2015 r. z tytułu zaległych diet sołtysa (Wnioskodawcy), należnych za okres od stycznia 2007 r. do grudnia 2013 r., które mieszczą się w granicach ustawowego miesięcznego limitu, nie powoduje obowiązku pobrania przez płatnika podatku dochodowego.

Nie wyklucza możliwości skorzystania z ww. zwolnienia fakt, że wypłata rat z tytułu zaległych diet sołtysa wraz z wypłatą bieżących diet radnego oraz sołtysa wystąpiła jednorazowo. Wykazaniu w PIT-R podlegają bowiem kwoty faktycznie wypłacone – a nie tylko należne – w danym miesiącu.

W związku z tym informuje się jednocześnie, że kwota zawyżonej zaliczki pobranej przez płatnika będzie podlegała rozliczeniu przez Wnioskodawcę w składanym przez Niego zeznaniu podatkowym za 2015 r. na podstawie informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) otrzymanej od płatnika.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.