Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-438/15-2/KR
z 20 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną tworzą rodzinę z trójką dzieci: synem (17 lat), córką (14 lat) oraz synem (7 lat).

Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w firmie X z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: ZEA). Udziałowcami firmy są dwa podmioty: z Niemiec i z ZEA. Źródłem dochodów w Polsce dla Wnioskodawcy są również zyski kapitałowe z lokat w polskich bankach, polisolokaty oraz z rachunku maklerskiego prowadzonego drogą elektroniczną. Żona Wnioskodawcy pracuje na umowę o pracę w Muzeum w … oraz wykonuje dodatkowe zajęcia w oparciu o zawierane umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Wspólnie z żoną Wnioskodawca posiada dom jednorodzinny wraz z działką oraz samochód. Małżonkowie mają zaciągnięty również kredyt hipoteczny; hipoteką jest obciążony dom.

Od dnia 31 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca mieszka i pracuje w ZEA; posiada wizę rezydencką tego kraju, choć ciągle jeszcze jest zameldowany w Polsce. Na swoje nazwisko Wnioskodawca wynajmuje w ZEA mieszkanie i zakupił samochód. W ciągu ostatniego roku odwiedził Polskę 3 razy, gdzie łącznie przebywał około 25 dni. Żona Wnioskodawcy z nieletnimi dziećmi mieszka w Polsce, gdzie pracuje zawodowo i zajmuje się wychowaniem Ich dzieci. W Polsce mieszkają również rodzice Wnioskodawcy, którzy utrzymują się z emerytur oraz młodszy brat Wnioskodawcy pracujący zawodowo, który mieszka razem z rodzicami. Wnioskodawca podkreśla, że Jego rodzina nie jest związana z żadnymi organizacjami społecznymi, politycznymi, religijnymi itp.

Za 2014 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną złożyli rozliczenie podatkowe w Polsce na formularzu PIT-36.

W związku z zaistniałą sytuacją i zanikającymi więzami małżeńskimi, Wnioskodawca wspólnie z żoną podjęli decyzję o przeprowadzeniu jeszcze w 2015 r. separacji małżeńskiej lub też zawarciu umowy w formie aktu notarialnego, na podstawie której dokonają podziału Ich wspólnego majątku wraz z określeniem należnych stronom alimentów oraz uregulują kwestie kontaktu z dziećmi. Żona Wnioskodawcy będzie nadal kontynuowała swoją prace zawodową w Polsce i rozliczała samodzielnie podatek dochodowy od osób fizycznych. Pozostanie też jedynym właścicielem posiadanych obecnie Ich wspólnych kont bankowych. Jednocześnie zostaną zlikwidowane dotychczasowe źródła pozostałych zysków kapitałowych Wnioskodawcy w Polsce w postaci rachunku maklerskiego oraz polisolokaty. Źródłem utrzymania Wnioskodawcy będą tylko dochody uzyskiwane w ZEA. Żona Wnioskodawcy pozostanie jedynym właścicielem dotychczasowej nieruchomości (wraz z posiadanym kredytem hipotecznym). Wnioskodawca wymelduje się z pobytu stałego i złoży stosowne oświadczenie na formularzu NIP-3 w lokalnym Urzędzie Skarbowym. Żona Wnioskodawcy będzie otrzymywała regularne alimenty w wysokości ustalonej przez obie strony. Dodatkowo dzieci mogą być okazjonalnie obdarowywane upominkami lub pewnymi sumami pieniężnymi o takim charakterze. Planowane odwiedziny Wnioskodawcy w Polsce to około 25 dni w roku, które będą przeznaczane na wypoczynek i odwiedziny najbliższej rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest zobowiązany w 2017 r. do składania zeznania podatkowego za 2016 r. (i analogicznie w latach późniejszych), jak również płacenia podatku na zasadach odliczenia proporcjonalnego tj. w sposób opisany w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z ZEA wraz z protokołem zmieniającym?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Jego centrum interesów życiowych w 2016 r. (i latach późniejszych) będzie znajdowało się w ZEA i tylko w ZEA będzie osiągał przychody, wówczas nie będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem dochody osiągane w ZEA nie będą w tych latach opodatkowane w Polsce. Jednocześnie nie będzie On zobowiązany do składania zeznań podatkowych, dopóki nie będzie osiągał żadnych przychodów w Polsce.

Wnioskodawca zwrócił przy tym uwagę, że protokół zmieniający umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z ZEA z dnia 11 grudnia 2013 r. zmienia definicję „osoby mającej zamieszkanie w Umawiającym się Państwie” i w przypadku ZEA jest to „osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania w ZEA i jest obywatelem ZEA” - (art. 2 Protokołu do ww. umowy z ZEA, z dnia 11 grudnia 2013 r.). Wymóg posiadania obywatelstwa ZEA skutecznie uniemożliwia nazwanie Wnioskodawcy rezydentem podatkowym ZEA, jednak w świetle art. 3 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie może być uznany za rezydenta podatkowego Polski, gdyż w Jego ocenie, Jego centrum interesów życiowych znajduje się w ZEA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca od dnia 31 sierpnia 2014 r. mieszka i pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: ZEA). Posiada On wizę rezydencką ZEA. Żona Wnioskodawcy z nieletnimi dziećmi mieszka w Polsce, gdzie pracuje zawodowo i zajmuje się wychowaniem Ich dzieci. W związku z zanikającymi więzami małżeńskimi, Wnioskodawca wspólnie z żoną podjęli decyzję o przeprowadzeniu jeszcze w 2015 r. separacji małżeńskiej lub też zawarciu umowy w formie aktu notarialnego, na podstawie, której dokonają podziału Ich wspólnego majątku wraz z określeniem należnych stronom alimentów oraz uregulują kwestie kontaktu z dziećmi. W związku z czym, żona Wnioskodawcy będzie nadal kontynuowała swoją prace zawodową w Polsce i rozliczała samodzielnie podatek dochodowy od osób fizycznych. Pozostanie też jedynym właścicielem posiadanych obecnie Ich wspólnych kont bankowych. Jednocześnie zostaną zlikwidowane dotychczasowe źródła pozostałych zysków kapitałowych Wnioskodawcy w Polsce w postaci rachunku maklerskiego oraz polisolokaty. Źródłem utrzymania Wnioskodawcy będą tylko dochody uzyskiwane w ZEA. Żona Wnioskodawcy pozostanie jedynym właścicielem dotychczasowej nieruchomości (wraz z posiadanym kredytem hipotecznym). Wnioskodawca wymelduje się z pobytu stałego i złoży stosowne oświadczenie na formularzu NIP-3 w lokalnym Urzędzie Skarbowym. Żona Wnioskodawcy będzie otrzymywała regularne alimenty w wysokości ustalonej przez obie strony. Dodatkowo dzieci mogą być okazjonalnie obdarowywane upominkami lub pewnymi sumami pieniężnymi o takim charakterze. Planowane odwiedziny Wnioskodawcy w Polsce to około 25 dni w roku, które będą przeznaczane na wypoczynek i odwiedziny najbliższej rodziny.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca – jak sam podał we wniosku wymeldowując się z pobytu stałego w Polsce – przenosząc do Zjednoczonych Emiratów Arabskich swoje centrum interesów życiowych, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2016 r. (i w latach kolejnych) nie będzie spełniał kryterium osoby posiadającej na terytorium Polski miejsca zamieszkania, gdyż w 2016 r. (i w latach kolejnych) będzie On mieszkał i pracował w Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Wnioskodawca przez najbliższe lata zamierza przebywać stale poza Polską – za granicą mieszkać oraz pracować – zatem nie będzie miał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce – nie będzie również polskim rezydentem podatkowym, ponieważ w 2016 r. (i w latach kolejnych) – jak twierdzi we wniosku – nie będzie On osiągał dochodów na terenie Polski, o których mowa w powołanym wyżej art. 3 ust. 1 ust. 2b ww. ustawy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w 2016 r. (i w latach kolejnych) z tytułu pracy na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich (gdzie znajdowało się będzie – jak twierdzi – jego centrum interesów życiowych) i tym samym nie będzie On zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2016 r. i lata kolejne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Organ jednocześnie zaznacza, że interpretacja została wydana w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.