Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-164/15-2/WS
z 18 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest zatrudniony na umowę o pracę na 1/8 etatu w firmie (w wydawnictwie). Wnioskodawca rozlicza się do tej pory jedynie z przychodów z rynków finansowych (FOREX), jako dochód z kapitałów pieniężnych.

W dniu 28 kwiecień 2014 r. Zainteresowany zawarł z firmą mającą siedzibę na Cyprze umowę. Firma jest brokerem zajmującym się prowadzeniem rachunków inwestycyjnych dla inwestorów indywidualnych. Rachunki te dotyczą rynku FOREX, czyli rynku walutowego. W umowie Wnioskodawca jest nazwany jako „Introducer” czyli Wprowadzającym. Umowa zawiera następujące zapisy (w przetłumaczeniu na język polski):

• W punkcie 2.2:
  To Wprowadzający ma spełniać wymogi rejestracyjne, kwalifikacje i inne wszelkie wymogi (2.2) w związku z art. 2.3 gdzie Introducer jest należycie zorganizowany, spełnia kryteria i dobre standardy pod prawem swojej jurysdykcji.
• W punkcie 2.4.
  Wprowadzający jest mediatorem pomiędzy przedsiębiorstwem a jego klientem. Wprowadzający podejmuje czynności, prace przygotowawcze celem zawarcia porozumienia pomiędzy firmą a klientem.
  
• W punkcie: 2.5.
  Wprowadzający działa jako niezależny wykonawca, niejako agent, zatrudniony bądź reprezentujący spółkę. Wprowadzający nie może używać logo przedsiębiorstwa ani innych przynależnych firmie.
• W punkcie 3.15
  Firma nie jest zobowiązana lub odpowiedzialna za jakiekolwiek działania marketingowe lub promocje podejmowane przez Wprowadzającego za jakiekolwiek działania, koszty i jego aktywność. Koszty będzie pokrywał Wprowadzający.
  
  
  

Jednym słowem Wprowadzający podejmuje czynności, prace przygotowawcze celem zawarcia porozumienia pomiędzy firmą a klientem. Mówiąc inaczej jest mediatorem. Działa on jako niezależny wykonawca, nie jako agent, zatrudniony bądź reprezentujący spółkę. Wprowadzający nie może używać logo przedsiębiorstwa ani innych przynależnych firmie. Firma nie jest zobowiązana lub odpowiedzialna za jakiekolwiek działania marketingowe lub promocje podejmowane przez wprowadzającego i za jakiekolwiek działania, koszty i jego aktywność. Koszty będzie pokrywał wprowadzający. Wykonując działania Wnioskodawca nie będzie uczestniczyć w jakichkolwiek rozmowach i czynnościach pośrednich przy zawarciu umowy pomiędzy firmą a klientem. Często działania ograniczać się będą do podania internetowego linka, z którego dany klient wchodzi na stronę i zakłada rachunek. Link identyfikuje osobę polecającą i automatycznie przypisuje tego klienta do koszyka poleconych przez Zainteresowanego klientów. Wnioskodawca nie będzie mógł w żaden sposób z klientem negocjować warunków umowy. Jego zadanie to jedynie przesłanie linku do założenia rachunku, aby klient był przypisany do niego. Samo przypisanie klienta nie gwarantuje Wnioskodawcy żadnych zysków. Będzie je otrzymywał w postaci określonej prowizji od każdej wykonanej przez klienta transakcji na rachunku inwestycyjnym. Prowizja będzie wypłacana na specjalny rachunek dwa razy w miesiącu, tj. po 15 i na początku kolejnego miesiąca. Wnioskodawca może wtedy w każdym momencie wypłacić prowizję na swój indywidualny rachunek bankowy. Jest to pewien rodzaj podziału zysku. W zamian za polecenie rachunków inwestycyjnych, broker dzieli się przychodami, które uzyskuje z tzw. spreadu, czyli różnicy kursowej.

Umowa, którą Zainteresowany podpisał z firmą cypryjską jest pewnym rodzajem umowy współpracy. Firma wyłącza wszelką odpowiedzialność za ewentualne nieścisłości i wszystko podlega w sprawie podatków polskiej jurysdykcji. Umowa ta została zawarta pomiędzy podmiotem cypryjskim, a osobą Wnioskodawcy. Mowa tutaj oczywiście o umowie pomiędzy firmą, a osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Firma tego typu umowy podpisuje z podmiotami indywidualnymi i nie wymaga prowadzenia własnej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie otrzymywane na podstawie zawartej umowy z cypryjską firmą podlega rozliczeniu w ramach źródła określonego w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jakim jest działalność wykonywana osobiście?
2. Czy w związku z wykonywaniem działalności osobiście Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania zryczałtowane koszty uzyskania w wysokości 20% przychodów w świetle art. 22 ust. 8a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.)?
3. Czy otrzymując wynagrodzenie z tytułu działalności wykonywanej osobiście od firmy cypryjskiej Wnioskodawca musi wpłacać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z treścią art. 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wynagrodzenie, które Zainteresowany uzyskał w ramach zawartej umowy będzie przychodem uzyskanym w ramach źródła określonego w art. 10 ust. 2 ustawy o PIT w ramach działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - zwana dalej ustawą o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski (tzw. rezydenta podatkowego) uznaje się osobę fizyczną, która:

1. posiada tu centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa tu dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich przychodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do wyżej przytoczonych przepisów Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wynagrodzenie, które otrzyma z tytułu zawartej umowy będzie, więc w całości podlegało opodatkowaniu w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy otrzymane przychody będą należały do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 2 ustawy o PIT - działalność wykonywana osobiście.

W świetle art. 13, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się w punkcie 8: przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Po pierwsze, do tej grupy przychodów z działalności wykonywanej osobiście zaliczają się przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie tych umów uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w Jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością.
   
   

Po drugie, do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, nie zaliczają się przychody uzyskiwane na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zaznacza, że umowę podpisał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Umowa została zawarta z firmą posiadającą osobowość prawną. Do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, zaliczać się również mogą przychody z tytułu umów zlecenia powierniczego - w przypadkach takich przychodem jest prowizja otrzymywana przez osobę przyjmującą zlecenie (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r., III SA 3031/03).

Przychody, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście. Powoduje to, że jednym z warunków zaliczenia uzyskiwanych przychodów do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT jest, aby zleconą usługę podatnik wykonał osobiście, tj. bez udziału osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło, które wykonywałyby czynności związane z istotą tej usługi (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 czerwca 2010 r., IPPB2/415-261/10-2/AS).

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 marca 2012 r. I SA/Po 123/12 stwierdzono, że: Zakwalifikowanie przez ustawodawcę określonych przychodów do źródła innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza wyklucza możliwość zaliczenia tych samych przychodów przez podatnika do tego źródła. Inaczej mówiąc podatnik nie może w sposób dowolny, w zależności od przewidywanych korzyści podatkowych, dokonywać swobodnej kwalifikacji poszczególnych kategorii przychodów do określonych źródeł przychodów.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia z dnia 30 listopada 2011 r. II FSK 1009/10 zważył co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 u.p.d.o.f., wśród źródeł przychodów wymienia się m.in.: działalność wykonywaną osobiście (pkt 2); pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3). Stosownie do definicji zawartej w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa: a) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, b) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiści określony został w art. 13 ustawy. Zaliczenie zatem przychodów do działalności wykonywanej osobiście, z mocy przywołanego przepisu, powoduje iż tego rodzaju działalności, nie można lokować w pojęciu pozarolniczej działalności gospodarczej. Należy podzielić pogląd zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2008 r., iż ustawodawca wyraźnie rozróżnił w przepisach u.p.d.o.f. źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazując je w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 wymienionej ustawy; podział, o którym mowa, ma charakter rozłączny (zob. wyrok NSA, sygn. akt II FSK 168/08, opublikowany w: LEX nr 577735.).

Zawarta przez Wnioskodawcę umowa z firmą cypryjską ma cechy umowy zlecenia chociaż tak nie została nazwana.

Przez umowę zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (zob. art. 734 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm. - dalej k.c.).

Przepisy o zleceniu stosuje się odpowiednio do umów o świadczenie usług (zob. art. 750 k.c.). Powoduje to, że powszechnie umowami zleceniami nazywane są również umowy o świadczenie usług. Tak też postąpił ustawodawca, konstruując przepis art. 13 pkt 8 ustawy o PIT.

Według art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności.
   
   

Wnioskodawca uważa, iż nie musiałby posiadać działalności gospodarczej i rozliczać przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. W wykonaniu wymienionych czynności nie ponosi żadnego ryzyka. Cała odpowiedzialność w kwestii oferty spoczywa na firmie. Polecanie rachunków firmy odbywa się głównie drogą internetową, ale każdy klient jest kierowany bezpośrednio do Account managera, stąd za wyjątkiem polecania rachunku Zainteresowany nie wykonuje żadnych czynności, które zmierzałyby do podpisania umowy.

Nie byłaby to praca, która gwarantuje ciągłość zarobków i czynności zmierzających do nich. Wnioskodawca nie ma wpływu na to, czy klient założy rachunek. Dodatkowo jeśli polecony przez Zainteresowanego klient założy rachunek przez przypadek z innego linka internetowego, to on osobiście traci możliwość przypisania tego klienta do jego portfela. Sam fakt podpisania umowy nie gwarantuje również zarobków. Dopiero aktywność danego klienta na rachunku przynosi określony profit, ale sam Wnioskodawca nie ma na to żadnego wpływu. Dlatego Wnioskodawca uważa, że jest to rodzaj umowy zlecenia, która oferuje możliwość osiągnięcia przychodów. Dodatkowo działalność gospodarczą powinno wykonywać się w swoim imieniu, a często jest ona wykonywana tylko i wyłącznie na bazie polecania bezimiennego linka polecającego, który w żaden sposób nie informuje i nie musi oficjalnie informować do kogo należy.

Ad. 2.

Stosownie do brzmienia art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy z firmą cypryjską będzie źródłem przychodów określonym w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT i w tym przypadku ustawodawca w art. 22 ust. 9 pkt 4 określił koszty uzyskania w wysokości 20% przychodu. Według stanowiska Wnioskodawcy od otrzymanych przychodów może on odliczyć koszty uzyskania w wysokości 20% przychodów.

Ad. 3.

Zgodnie z treścią art. 40 ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35, jeżeli osiągają inne dochody, od których płatnicy nie mają obowiązku poboru zaliczek na podatek, są obowiązani wpłacić zaliczki na podatek należny od tych dochodów według zasad określonych w art. 44 ust. 3a. Z przepisu art. 44 ust. 1a pkt 3) ustawy o PIT wynika, iż podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych m.in. w art. 13 pkt 8, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a. Zgodnie z art. 44 ust. 3a ustawy o PIT podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 (w wysokości 20% przychodu). Przy obliczaniu zaliczki można stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT. Przy czym w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o PIT, który stanowi, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Od miesięcznego dochodu należy obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy stosując 18% stawkę podatku; jak również można zastosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT. Z wpłatą ww. zaliczki na podatek dochodowy nie wiąże się obowiązek składania jakichkolwiek deklaracji podatkowych. W myśl natomiast art. 45 ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Według stanowiska Wnioskodawcy, otrzymując wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy z firmą mającą siedzibę na Cyprze - jako podatnik osiągający dochody bez pośrednictwa płatnika – jest on obowiązany w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.