Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-377/15/MW
z 28 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu do Organu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji dokonania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i obiektów, powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w sytuacji, gdy bezpośrednio przed sprzedażą tej nieruchomości, tj. od początku 2012 r. nie służyła ona działalności socjalnej, czy też środki ze sprzedaży tej nieruchomości powiększą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji dokonania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i obiektów, powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w sytuacji, gdy bezpośrednio przed sprzedażą tej nieruchomości, tj. od początku 2012 r. nie służyła ona działalności socjalnej, czy też środki ze sprzedaży tej nieruchomości powiększą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółdzielnia”) posiada nieruchomość, obejmującą zabudowaną działkę gruntu w użytkowaniu wieczystym o powierzchni 0,4600 ha oraz posadowione na tej działce budynki w postaci domków letniskowych - 9 szt. i budynku sanitarnego, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. W Spółdzielni od początku funkcjonowania utworzony został zakładowy fundusz świadczeń socjalnych a przedmiotowa nieruchomość jako obiekt wczasowy i środek trwały służył do końca 2011 r. tejże działalności socjalnej. Od początku 2012 r. do chwili obecnej, ze względu na niski standard: m.in. zły stan techniczny, brak odpowiednich warunków sanitarnych, nie jest już przez pracowników Spółdzielni wykorzystywany w celach socjalnych i tym samym nie służy od ponad dwóch lat działalności socjalnej. Nieruchomość została przeznaczona na sprzedaż i jest jedynie dozorowana w sezonie letnim, co stanowi element kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę związanych z utrzymaniem przedmiotowej nieruchomości.

Nieruchomość stanowi przedmiot sprzedaży, która dojdzie do skutku w 2015 r. - przedmiotem sprzedaży jest prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z przeniesieniem własności posadowionych na nim budynków i obiektów. Sprzedaż zostanie dokonana na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i obiektów, powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w sytuacji, gdy bezpośrednio przed sprzedażą tej nieruchomości, tj. od początku 2012 r. nie służyła ona działalności socjalnej ze względu na zły stan techniczno-sanitarny i niski standard należących do nieruchomości obiektów, czy też środki ze sprzedaży tej nieruchomości powiększą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych?

Wnioskodawca uważa, że w sytuacji opisanej we wniosku, dokonanie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości wraz z prawem własności posadowionej na niej budynków skutkować będzie powstaniem u Wnioskodawcy obowiązku z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Uzyskane przez Wnioskodawcę środki ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie będą mogły zostać przeznaczone na powiększenie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ze względu na całkowitą zmianę przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości jako środka trwałego, który ze względu na zły stan techniczno-sanitarny nie jest od ponad dwóch lat wykorzystywany przez pracowników na cele socjalne - nie ma więc zastosowania art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.) winno być: (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 111) i art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, co z kolei skutkuje koniecznością uznania otrzymanych z tego tytułu środków pieniężnych za przychód Spółdzielni podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. winno być: t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu. Jednakże, co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika. Źródła przychodów zostały natomiast wskazane w art. 12 tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe,
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
   
   

Stosownie natomiast do postanowień art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zamknięty katalog przychodów, których nie zalicza się do przychodów podatkowych, zawarty natomiast został w art. 12 ust. 4 updop. Wśród tego rodzaju przychodów ustawodawca w pkt 5 wymienił przychody, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 111), środki Funduszu zwiększa się o przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy i likwidacji środków trwałych służących działalności socjalnej, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie lub odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych.

Analiza językowa ww. przepisu prowadzi do wniosku, że jego dyspozycją objęty jest przypadek zbycia środka trwałego służącego działalności socjalnej. Jego treść wskazuje, że taka właśnie ma być funkcja środka trwałego w momencie jego zbycia. Użyty w tym przepisie zwrot „służących działalności socjalnej” wskazuje więc na konieczność wykorzystywania danego środka trwałego do działalności socjalnej w chwili np. zbycia.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że od początku 2012 r. do chwili obecnej, nieruchomość podlegająca sprzedaży jako obiekt wczasowy i środek trwały ze względu na niski standard: m.in. zły stan techniczny, brak odpowiednich warunków sanitarnych, nie jest już przez pracowników wykorzystywany w celach socjalnych i tym samym nie służy od ponad dwóch lat działalności socjalnej. Ponadto nieruchomość została przeznaczona na sprzedaż i jest jedynie dozorowana w sezonie letnim, co stanowi element kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę związanych z utrzymaniem przedmiotowej nieruchomości.

Wobec powyższego, jeżeli obiekt wczasowy stanowiący środek trwały nie jest wykorzystywany do celów działalności socjalnej, to równocześnie nie jest spełniony warunek jego używania do takich celów, a co za tym idzie, przychód z jego sprzedaży nie powiększy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W konsekwencji do przychodu uzyskanego ze zbycia tej nieruchomości nie będzie mieć zastosowania przepis cytowanego art. 12 ust. 4 pkt 5 updop, co skutkuje koniecznością uznania przychodu z tego tytułu za przychód podatkowy. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Skłodowskiej-Curie 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.