Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-51/15-6/KG
z 15 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 21 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.) i 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku w sytuacji wyrejestrowania jednej firmy i zarejestrowania drugiej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku w sytuacji wyrejestrowania jednej firmy i zarejestrowania drugiej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 marca 2015 r. o wyjaśnienie, że złożony pierwotnie na druku ORD-OG wniosek jest wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i pismem z dnia 26 maja 2015 r., w którym Wnioskodawca wyjaśnił zakres żądania zawartego we wniosku, tj. doprecyzował jaka kwestia ma być przedmiotem rozstrzygnięcia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wniosek dotyczy art. 113 ust. 1, ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

1. Charakterystyka sytuacji:
   • 1.1 . Podatnik jest osobą fizyczną i zaprzestał świadczyć usługi doradztwa podatkowego z dniem 31 stycznia 2015 r. Prowadził działalność gospodarczą do dnia 31 stycznia 2015 r. w firmie o nazwie „X”. Do dnia 31 stycznia 2015 r. podatnik był obligatoryjnie opodatkowany podatkiem od towarów i usług (doradztwo podatkowe). Działalność gospodarcza została zlikwidowana 31 stycznia 2015 r. poprzez złożenie wniosku w CEIDG.
   • 1.2. Podatnik uzyskał status „doradcy podatkowego – SENIORA” na liście KIDP i z dniem 31 stycznia 2015 r. nie świadczy usług doradztwa podatkowego.
   • 1.3. Podatnik założył nową firmę od dnia 2 lutego 2015 r. o nazwie „Y”. Nowa firma nie świadczy usług doradztwa podatkowego wobec tego może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.
   • 1.4. Wartość sprzedaży za 2014 r. wyniosła 18.641,82 zł czyli spełnia warunki określone w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W poprzednich latach nigdy kwota sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.
   • 1.5. Podatnik nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13.
   • 1.6. Przerwa w działalności gospodarczej między jedną a drugą firmą wynosi jeden dzień.
   • 1.7. Podatnik złożył w Urzędzie Skarbowym druki VAT-Z (likwidacja pierwszej firmy) oraz VAT-R (dla nowej firmy), zaznaczając w nim pole 30 podatnik będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy oraz pole 38 data 2 lutego 2015 r.
   • 1.8. Podatnik został wezwany do Urzędu Skarbowego celem dokonania zmian: druk VAT-Z niepotrzebny, na druku VAT-R dokonano zmiany z REJESTRACJA na AKTUALIZACJA (pole 1 zmieniono na pole 2), pole 38 (data) zmieniono z 2 lutego 2015 r. na 1 marca 2015 r.
   
   

W piśmie z dnia 26 maja 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wyjaśnił, że w związku z opisanym we wniosku zdarzeniem, tj. wyrejestrowaniem jednej firmy i zarejestrowaniem drugiej, oczekuje on wydania interpretacji indywidualnej, która rozstrzygać będzie kwestie:

• możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku w oparciu o przepis art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późń. zm.);
• prawidłowości postępowania urzędu skarbowego w zakresie, w którym wezwał on Wnioskodawcę do naniesienia zmian w złożonych drukach VAT-R i VAT-Z, w tym zmiany podstawy prawnej do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku z art. 113 ust. 9 ustawy (jak zgłosił Wnioskodawca) na art. 113 ust. 1 ustawy oraz daty, od której Wnioskodawca będzie korzystał z ww. zwolnienia (z 2 lutego 2015 r. jak zadeklarował Wnioskodawca, na 1 marca 2015 r.).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług składając tylko Zgłoszenie VAT-R z wypełnionym w części C.1. polem nr 30 od dnia 1 marca 2015 r.? Zgłoszenie VAT-R zostało dostarczone do Urzędu Skarbowego w dniu 6 lutego 2015 r.
2. Czy podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług składając równocześnie:
   • 2.1. Zgłoszenie VAT-Z o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług firmy z dniem 31 stycznia 2015 r. co potwierdza wydruk CEIDG. Z dniem 31 stycznia 2015 r. została wykreślona z CEIDG firma o nazwie „X”;
   • 2.2 Zgłoszenie VAT-R z wypełnionym w części C.1. polem nr 30 od dnia 2 lutego 2015 r. co potwierdza wydruk CEIDG. Z dniem 2 lutego 2015 r. została założona nowa firma o nazwie „Y”?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może być aktualizowany VAT-R gdy firma poprzednia została zlikwidowana z dniem 31 stycznia 2015 r, VAT-R powinien dotyczyć nowej firmy i jej rejestracji z dniem 2 lutego 2015 r. Przerwa w działalności gospodarczej miedzy jedną a drugą firmą wynosi jeden dzien. Zdaniem podatnika złożenie VAT-Z było zasadne.

Zdaniem podatnika zwolnienie podmiotowe jest określone na cały rok. Oznacza to, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, możliwy jest wyłącznie do początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym. Zastosowana wyżej procedura przez Urząd Skarbowy (pkt 1.8) jest niezasadna, gdyż po pierwsze Urząd Skarbowy zastosował wybór zwolnienia w ciągu roku kalendarzowego, po drugie zastosował wybór zwolnienia w oparciu o art. 113 ust. 1, a powinien zastosować wybór zwolnienia w oparciu o art. 113 ust. 9 tak jak zaproponował podatnik.

W ocenie Wnioskodawcy jego stanowisko uzasadnia m.in. interpretacja indywidualna Ministra Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2014 r., nr ILPP1/433-233/14-2/NS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział w ustawie zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do przepisu art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe – wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy – przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z treści cyt. wyżej przepisu, ustawodawca wyłączył z możliwości stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 113 ust. 1 i 9, m.in. podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zauważyć należy, że ustawa oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych opinii, porad np. ekonomicznych czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Zaznaczyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo – ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności, jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego – zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, może posłużyć się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenia ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe obejmuje czynności polegające na udzieleniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatnikami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28l pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną i zaprzestał świadczyć usługi doradztwa podatkowego z dniem 31 stycznia 2015 r. Zainteresowany prowadził działalność gospodarczą do dnia 31 stycznia 2015 r. pod firmą „X” i do dnia 31 stycznia 2015 r. był obligatoryjnie opodatkowany podatkiem od towarów i usług (doradztwo podatkowe). Działalność gospodarcza została zlikwidowana 31 stycznia 2015 r. poprzez złożenie wniosku w CEIDG. Wnioskodawca uzyskał status „doradcy podatkowego – SENIORA” na liście KIDP i z dniem 31 stycznia 2015 r. nie świadczy usług doradztwa podatkowego. Zainteresowany założył nową firmę od dnia 2 lutego 2015 r. o nazwie „Y”. Nowa firma nie świadczy usług doradztwa podatkowego, a wartość sprzedaży u Wnioskodawcy za 2014 r. wyniosła 18.641,82 zł, czyli spełnione są warunki określone w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W poprzednich latach nigdy kwota sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł. Wnioskodawca nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy. Przerwa w działalności gospodarczej między jedną a drugą firmą wynosi jeden dzień. Zainteresowany złożył w Urzędzie Skarbowym druki VAT-Z (likwidacja pierwszej firmy) oraz VAT-R (dla nowej firmy), zaznaczając w nim pole 30 – podatnik będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy oraz pole 38 data: 2 lutego 2015 r. Wnioskodawca został wezwany do Urzędu Skarbowego celem dokonania zmian: druk VAT-Z – niepotrzebny, na druku VAT-R dokonano zmiany z REJESTRACJA na AKTUALIZACJA (pole 1 zmieniono na pole 2), pole 38 (data) zmieniono z 2 lutego 2015 r. na 1 marca 2015 r.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące m.in. tego, czy w związku z wyrejestrowaniem jednej firmy i zarejestrowaniem drugiej jest zobowiązany złożyć do urzędu skarbowego dokument VAT-Z (poświadczający wyrejestrowanie jednej firmy) i dokument VAT-R (rejestracja nowej firmy) oraz czy może on skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku w oparciu o przepis art. 113 ust. 1 ustawy, a jeśli tak to od kiedy.

Aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić jak w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany obowiązany był zgłosić (udokumentować) właściwemu organowi podatkowemu zaistniałe zdarzenie, tj. likwidację jednej firmy i w odstępie jednego dnia rejestrację nowej firmy.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT, wzór potwierdzenia zarejestrowania osoby prawnej oraz podatnika jako podatnika VAT UE i wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 96 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 97 ust. 9.

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z cyt. wyżej przepisu, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.), w którym określono m.in. wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) oraz wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z).

Zaznaczenia wymaga, że jak wynika z informacji zawartej w części A poz. 4 druku VAT-R zastosowanie tego dokumentu przewidziane jest zarówno w celu zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (wówczas należy zaznaczyć w części A poz. 4 kwadrat 1), jak również w celu aktualizacji danych rejestracyjnych w zakresie podatku od towarów i usług (wówczas należy zaznaczyć w części A poz. 4 kwadrat 2).

W tym miejscu należy nadmienić, że kwestie związane z podejmowaniem, wykonywaniem i zakończeniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadaniami organów w tym zakresie, reguluje także ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.). Niemniej jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z zasadą autonomii prawa podatkowego, stanowią niezależne regulacje względem innych dziedzin prawa, w tym np. przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, podmioty działające w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, przed wykonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT – co do zasady – zobowiązane są złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (VAT-R). Podmioty te zobowiązane są również zgłosić naczelnikowi fakt zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (VAT-Z), o czym stanowi art. 96 ust. 6 ustawy. Podkreślić jednak należy, że przepis ten – jak wynika z literalnego brzmienia – dotyczy wyłącznie zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych, a nie zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. A zatem obowiązek złożenia VAT-Z odnosić się więc będzie także do podatnika, który w dalszym ciągu prowadzić będzie działalność gospodarczą, jednakże wyłącznie w odniesieniu do czynności nieopodatkowanych. Co istotne, ustawa nie określa terminu, w jakim należy zrealizować obowiązek złożenia VAT-Z ani też „długotrwałości” zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu – należy zatem przyjąć, że obowiązek ten dotyczy tylko sytuacji, gdy następuje trwałe zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, a nie np. kilkumiesięczne zawieszenie wykonywania tej działalności.

W ocenie tyt. Organu, w okolicznościach analizowanej sprawy, nie wystąpiły przesłanki wskazane w art. 96 ust. 6 ustawy. Jak wynika bowiem z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca wyrejestrował w CEIDG działalność w zakresie usług doradztwa podatkowego i w odstępie jednego dnia zarejestrował działalność w zakresie usług administracyjno-księgowych. W badanym przypadku nie nastąpiło zatem trwałe zaprzestanie wykonywania przez Zainteresowanego czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie było zatem podstaw do złożenia przez Wnioskodawcę zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z). W analizowanej sprawie, w związku z likwidacją jednej firmy i powstaniem drugiej oraz zamiarem skorzystania przez Zainteresowanego w nowej działalności ze zwolnienia podmiotowego od podatku, dokumentem poświadczającym dokonane i planowane zmiany w obszarze działalności gospodarczej Wnioskodawcy powinien być druk VAT-R, który w tym przypadku nie stanowiłby zgłoszenia rejestracyjnego lecz zgłoszenie aktualizacyjne.

Przechodząc do kwestii możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia podmiotowego od podatku należy ponownie wyjaśnić, że – jak wynika z przywołanego wyżej art. 113 ust. 1 ustawy – ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT mogą korzystać podatnicy, u których wartość sprzedaży netto nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. W przypadku podmiotów, które rozpoczynają dokonywanie sprzedaży w trakcie roku podatkowego – w myśl art. 113 ust. 9 ustawy – zwolnienie podmiotowe od podatku ma zastosowanie pod warunkiem, że przewidywana przez nich wartość sprzedaży (innej niż wymieniona w art. 113 ust. 2 ustawy) nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150 000 zł. Ustawodawca postanowił jednocześnie, że zwolnienie na podstawie ww. przepisów nie może mieć zastosowania m.in. w przypadku, gdy podatnik świadczy usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego (art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca pomimo wyrejestrowania pierwszej firmy świadczącej usługi w zakresie doradztwa podatkowego kontynuuje działalność gospodarczą w zbliżonym zakresie (usługi administracyjno-księgowe) pod inną firmą. W analizowanym przypadku nie ma zatem miejsca sytuacja, do której odnosi się norma przepisu art. 113 ust. 9 ustawy, czyli rozpoczęcie sprzedaży w trakcie roku podatkowego. Konsekwentnie Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o ww. przepis.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła u Zainteresowanego kwoty 150 000 zł, a świadczone przez niego w ramach nowej firmy usługi – jak deklaruje – nie są tymi wymienionymi w art. 113 ust. 13 ustawy.

Ponieważ jednak Zainteresowany w ramach pierwszej firmy nie korzystał ze zwolnienia podmiotowego od podatku z uwagi na świadczenie usług (doradztwo podatkowe) wyłączonych z tego zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy, aby ustalić od kiedy może on skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w ramach nowej firmy należy odwołać się do treści przepisu art. 113 ust. 11 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia – co do zasady – może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

1. od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok;
2. wartość sprzedaży u podatnika w poprzednim i bieżącym roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy;
3. podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
   
   

Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku spełnienia wymienionych wyżej warunków, podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego.

W analizowanej sprawie – jak wynika z treści wniosku – świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są tymi wymienionymi w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy. Jeżeli zatem również w bieżącym roku, wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł i w chwili założenia przez Wnioskodawcę nowej firmy spełniony jest pierwszy z ww. warunków (tj. od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku, upłynął co najmniej rok), to Zainteresowany mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Ponieważ jednak skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest wyłącznie od początku danego miesiąca, zatem Wnioskodawca nabył prawo do tego zwolnienia od dnia 1 marca 2015 r.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy, odpowiadając na pytania Wnioskodawcy, należy stwierdzić co następuje:

Ad. 1. Zainteresowany mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy składając tylko zgłoszenie VAT-R z wypełnionym w części C.1. polem nr 30 od dnia 1 marca 2015 r. pod warunkiem jednak, że od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku w pierwszej firmie, do zgłoszenia nowej firmy upłynął co najmniej rok.

Ad. 2. Wnioskodawca nie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług składając równocześnie:

• zgłoszenie VAT-Z o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług firmy z dniem 31 stycznia 2015 r.,
• zgłoszenie VAT-R z wypełnionym w części C.1. polem nr 30 od dnia 2 lutego 2015 r.
  
  

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca nie rozpoczyna wykonywania działalności podlegającej opodatkowaniu VAT ale kontynuuje ją pod inna firmą. Nie ma zatem w analizowanym przypadku zastosowania ani art. 113 ust. 9 ustawy normujący kwestię zwolnienia od podatku dla podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego dokonywanie sprzedaży, ani art. 96 ust. 6 ustawy stanowiący o obowiązku złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, ani też przepis art. 96 ust. 1 ustawy dotyczący obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego potwierdzającego rejestrację podatnika przez dniem wykonania przez niego pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu.

W analizowanym przypadku, co wyjaśniono wyżej, w związku z likwidacją jednej firmy i zarejestrowaniem drugiej oraz zamiarem skorzystania w nowej działalności ze zwolnienia podmiotowego od podatku, Zainteresowany zobowiązany był złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego wyłącznie druk VAT-R z zaznaczonym w części A.1 poz. 4 polem 2 „aktualizacja danych” i informacjami, które w odniesieniu do wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, w związku z powstaniem nowej firmy, uległy zmianie (w tym zamiar skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W tym miejscu należy podkreślić, że zaprezentowana wyżej interpretacja art. 113 ust. 11 ustawy jest zgodna a linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne oraz z treścią – uwzględniającej to orzecznictwo – interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 24 kwietnia 2015 r., nr PT3.8101.4.2015.LBE.72.

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę w opisie sprawy interpretacji indywidualnej tut. Organ podkreśla, że – co do zasady – w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia organów uprawnionych do wydawania interpretacji indywidualnych powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Jednocześnie należy zauważyć, że w Ordynacji podatkowej przewidziany jest mechanizm weryfikacji/kontroli wydanych interpretacji indywidualnych. Możliwość taką daje przepis art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Powyższe oznacza, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów – w szczególności uwzględniając linię orzeczniczą sądów i TSUE – może zmienić niewłaściwe wydaną interpretację indywidualną.

Informuje się, że niniejszą interpretacją indywidualną udzielono odpowiedzi w zakresie w jakim rozstrzygnięcie ma dotyczyć możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku w sytuacji wyrejestrowania jednej firmy i zarejestrowania drugiej.

Natomiast postanowieniem z dnia 15 czerwca 2015 r., nr ILPP5/4512-1-51/15-7//KG odmówiono wszczęcia postępowania w części w jakiej rozstrzygnięcie dotyczyć ma prawidłowości postępowania urzędu skarbowego w zakresie, w którym wezwał on Wnioskodawcę do naniesienia zmian w złożonych drukach VAT-R i VAT-Z, w tym zmiany podstawy prawnej do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku z art. 113 ust. 9 ustawy (jak zgłosił Wnioskodawca) na art. 113 ust. 1 ustawy oraz daty, od której Wnioskodawca będzie korzystał z ww. zwolnienia (z 2 lutego 2015 r. jak zadeklarował Wnioskodawca, na 1 marca 2015 r.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.