Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-343/15-4/WS
z 10 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 1 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. Pani złożyła do Urzędu Miasta wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej. Pismem z dnia 16 marca 2015 r. nr Urząd Miasta – na podstawie przepisów art. 65 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2011 Nr 30, poz. 168) – przekazał wniosek Pani do rozpatrzenia Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Natomiast pismem z dnia 27 marca 2015 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego– działający na podstawie przepisów art. 170 § 1w związku z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego – przekazał ww. wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 16 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-343/15-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 16 czerwca 2015 r., skutecznie doręczono dnia 22 czerwca 2015 r., zaś w dniu 30 czerwca 2015 r. (data nadania 29 czerwca 2014 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni rozwiodła się z ojcem swojego dziecka i mimo kilku prób nie udało się jej z nim porozumieć w sprawie podziału odliczenia od podatku, tj. ulgi na dziecko. Od 1 kwietnia 2014 r. Zainteresowana sama utrzymuje i wychowuje swojego syna, urodzonego 8 kwietnia 2009 r. Rozwód nastąpił 25 września 2014 r. z orzeczeniem o winie byłego małżonka oraz z ograniczeniem mu władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem. W wyroku zasądzono alimenty na rzecz syna. Niestety nie zostały one uregulowane do końca grudnia 2014 r. Wyrokiem sądu z dnia 25 września 2014 r. miejscem pobytu syna jest miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni. Według stanu prawnego na 1 stycznia 2015 r. ulga na małoletnie dziecko przysługuje na każde dziecko wobec którego podatnik wykonywał władzę rodzicielską, natomiast w przypadku, gdy w tym samym miesiącu w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja, sprawowana opieka, lub dziecko pozostaje na utrzymaniu podatnika, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 miesięcznego limitu za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem, wobec czego według Wnioskodawczyni powinna ona mieć możliwość prawną odliczenia ulgi na dziecko za okres od kwietnia 2014 r. do grudnia 2014 r., mimo braku porozumienia w tej kwestii z ojcem dziecka.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazała, że jej w 2014 r. dochody wyniosły 32 174,29 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy według przedstawionych powyżej faktów Wnioskodawczyni może bez porozumienia się z ojcem dziecka odliczyć ulgę za okres kiedy faktycznie syn był jedynie pod jej opieką zgodnie z interpretacją ze strony internetowej Ministerstwa Finansów, czyli od kwietnia 2014 r. do grudnia 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro ojciec dziecka nie ponosił żadnych kosztów utrzymania dziecka w okresie od kwietnia 2014 r. do grudnia 2014 r., a małoletni syn był całkowicie na utrzymaniu Zainteresowanej, ma ona prawo do odliczenia ulgi za okres faktycznej opieki i utrzymania dziecka czyli od kwietnia 2014 do grudnia 2014 r., nawet jeśli nie uda jej się tej kwestii ustalić z byłym mężem. Natomiast w przypadku odliczenia przez ojca dziecka ulgi na dziecko za połowę roku, powinien zostać on wezwany do złożenia wyjaśnień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.
   
   

W myśl art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni rozwiodła się z ojcem swojego dziecka i mimo kilku prób nie udało się jej z nim porozumieć w sprawie podziału odliczenia od podatku, tj. ulgi na dziecko. Od 1 kwietnia 2014 r. Zainteresowana sama utrzymuje i wychowuje swojego syna, urodzonego 8 kwietnia 2009 r. Rozwód nastąpił 25 września 2014 r. z orzeczeniem o winie byłego małżonka oraz z ograniczeniem mu władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem. W wyroku zasądzono alimenty na rzecz syna. Wyrokiem sądu z dnia 25 września 2014 r. miejscem pobytu syna jest miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na małoletniego syna.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z powołanymi przepisami rodzice, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Dodatkowo należy wskazać, że wymieniony powyżej art. 27f ust. 3 (dzielenie ulgi na dni) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie tylko do sytuacji w tym przepisie wymienionych, a więc takich, gdy dziecko spod opieki rodziców zostaje przekazane w tym samym roku podatkowym do rodziny zastępczej albo do opiekuna prawnego. Jeżeli przekazanie to następuje w trakcie miesiąca, każdemu z podatników opiekujących się dzieckiem przysługuje w tym miesiącu odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 miesięcznej kwoty odliczenia za każdy dzień sprawowania nad nim pieczy. Oznacza to, że zarówno rodzice, jak i opiekun prawny albo osoba pełniąca funkcję rodziny zastępczej odliczy – za miesiąc w którym opieka była sprawowana przez różne osoby – 3,09 zł za każdy dzień sprawowania nad dzieckiem pieczy. Powyższy przepis nie dotyczy rodziców.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletniego syna. Skoro jednak Wnioskodawczyni oraz ojciec dziecka wykonują władzę rodzicielską w stosunku do swego małoletniego syna, a Wnioskodawczyni nie ma możliwości ustalenia z ojcem dziecka kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że ulga przysługuje Wnioskodawczyni w wysokości połowy kwoty przysługującej na małoletnie dziecko.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.