Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-41/15-2/WM
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu: 15 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 września 2011 roku pomiędzy Wnioskodawczynią (jako pracownikiem „A” Sp. z o.o.) a „A” Sp. z o.o. z siedzibą w B. zostało zawarte Porozumienie w trybie przewidzianym Porozumieniem w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników zatrudnionych w „A” Sp. z o.o.

Na mocy porozumienia umowa o pracę Zainteresowanej w ww. firmie w C. uległa rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2011 r. Rozwiązanie umowy miało miejsce w związku ze zwolnieniami grupowymi.

Z tego tytułu wypłacone zostało Wnioskodawczyni „świadczenie” (nie użyto określenia odszkodowanie/odprawa) w łącznej wysokości 202.000,12 zł:

• w 2011 r. – 70.000,00 zł – zaliczka pobrana na podatek dochodowy 12.600,00 zł,
• w 2012 r. – 88.000,08 zł – zaliczka pobrana na podatek dochodowy 15.600,00 zł,
• w 2013 r. – 44.000,04 zł – podatek dochodowy 7.800,00 zł.

Łączna kwota pobranego podatku dochodowego wyniosła: 36.000,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zasadnie został pobrany podatek dochodowy od otrzymanego przez Wnioskodawczynię odszkodowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota 202.000,12 zł stanowiła odszkodowanie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od której nie powinien zostać naliczony i pobrany podatek dochodowy (patrz: art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a, b, g cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy określa, że opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 12 ustawy wylicza enumeratywnie, w sposób wyczerpujący, co stanowi przychód osoby fizycznej, m.in. ze stosunku pracy. Przepis ten nie zawiera informacji, by odszkodowanie uzyskane przez pracownika pozyskane w wyniku zwolnień grupowych stanowiło dochód podlegający opodatkowaniu.

Przepisy art. 9 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a, b, g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują, by odszkodowanie uzyskane w związku z grupowymi zwolnieniami pracowniczymi stanowiło przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Zainteresowanej, kłóciłoby się to z istotą i celem tego typu świadczeń (odszkodowań), które stanowią rekompensatę za utraconą pracę i utratę przyszłych zarobków.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że opisany we wniosku podatek w kwotach:

• 2011 r. – 12.600,00 zł,
• 2012 r. – 15.600,00 zł,
• 2013 r. – 7.800,00 zł,

(łącznie 36.000,00 zł) został pobrany nienależnie i winien zostać zwrócony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowana zawarła porozumienie z pracodawcą, w trybie przewidzianym Porozumieniem w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść Pracowników w związku ze zwolnieniami grupowymi. Z tego tytułu Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie, które nie zostało określone jako odszkodowanie lub odprawa. Przedmiotowe świadczenie zostało wypłacone w latach: 2011, 2012, 2013. Z tytułu dokonanych wypłat potrącono zaliczkę na podatek dochodowy.

Mając na uwadze fakt, że świadczenie było wypłacone do końca 2013 r. na gruncie badanej sprawy zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r.

I tak, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei, art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne są od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania (lub zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie świadczenia, a wyłącznie odszkodowania (lub zadośćuczynienia) i to tylko takie, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Zastosowanie może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna).

Przedstawiając opis zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że na mocy porozumienia otrzymała świadczenie. Zainteresowana wyraźnie zaakcentowała przy tym, że przedmiotowe świadczenie nie zostało określne jako odszkodowanie lub odprawa.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że otrzymane przez Zainteresowaną świadczenie nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Po pierwsze, zaakcentować należy, że z wnioskowanego zwolnienia korzystać mogą wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia. Świadczenia otrzymane przez pracownika w związku z rozwiązaniem stosunku pracy – które nie stanowią odszkodowania lub zadośćuczynienia – podlegają opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy.

Po wtóre, zauważyć należy, że norma art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku – w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r. – dopuszcza zastosowanie zwolnienia wyłącznie w odniesieniu do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Zatem skoro Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie w oparciu o zawarte porozumienie – a nie przepisy odrębnych ustaw lub przepisy wykonawcze wydane na podstawie tych ustaw – to tym samym brak jest podstaw do zastosowania wnioskowanego zwolnienia od podatku.

Reasumując, stwierdzić należy, że stanowisko Zainteresowanej w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, wskazać należy, że dokumenty dołączone przez Zainteresowaną do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.