2015.03.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1134/14-6/NS
z 27 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 12 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.) oraz z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją składników majątku udostępnianych Przedstawicielom, tj. samochodów, laptopów, tabletów i telefonów komórkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją składników majątku udostępnianych Przedstawicielom, tj. samochodów, laptopów, tabletów i telefonów komórkowych. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.) oraz z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca, Zainteresowany) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży pasz oraz dodatków paszowych dla zwierząt hodowlanych. Ponadto, Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

W przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy na świadczenie usług pośrednictwa z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą – przedstawicielami handlowymi (dalej: „Przedstawiciele”). Umowy te będą określać szczegółowe warunki, zgodnie z którymi Przedstawiciele będą świadczyć na rzecz Spółki kompleksowe usługi pośrednictwa. Świadczone przez Przedstawicieli usługi będą polegały w szczególności na reprezentowaniu Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Spółki, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów Spółki, ich reklamie oraz sprzedaży. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki.

Celem umożliwienia wykonywania przez Przedstawicieli usług, Spółka ma zamiar udostępniać Przedstawicielom należące do niej składniki majątku w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów czy laptopów, koniecznych do wykonania usługi zgodnie z umową. Spółka planuje wprowadzić do zawieranych umów zapisy, w myśl których Przedstawiciel będzie mógł korzystać ze składników majątkowych należących do Spółki tylko i wyłącznie w celu realizacji przedmiotu niniejszej umowy. Jednocześnie, to Spółka będzie pokrywać koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku.

Udostępnianie przez Spółkę składników majątku (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) odbędzie się bez odrębnie ustalonej w umowach opłaty, jednak wartość świadczeń wynikających z omawianego udostępnienia będzie uwzględniona w wartości wynagrodzenia należnego Przedstawicielowi za świadczenie przez niego usług pośrednictwa (sposób kalkulacji ceny za usługi pośrednictwa handlowego).

Jednocześnie, Spółka ponosi wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją udostępnianych Przedstawicielom składników majątku, w szczególności samochodów osobowych (w tym także paliw wykorzystywanych do napędu tych samochodów), telefonów komórkowych oraz laptopów.

Ponadto, Spółka dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. Jednocześnie udostępnienie składników majątku w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie rozpoznawane jako odrębne świadczenie usług dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług.

Ponadto w piśmie z dnia 26 lutego 2015 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

Składniki majątku udostępniane Przedstawicielom, tj. samochody osobowe, laptopy, tablety i telefony komórkowe są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych. Nie są one wykorzystywane do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Samochody firmowe będące przedmiotem wniosku to:
1. samochody osobowe,
2. pojazdy samochodowe inne niż samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
  - 1 i dopuszczalna ładowność jest większa niż 425 kg,
  - 2 i dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg,
  - 3 lub więcej i dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg,
3. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.
Wśród pojazdów, o których mowa we wniosku, są pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Są to pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”), tj. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.
Udostępniane Przedstawicielom samochody osobowe stanowią m.in. pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT. Spełnienie wymagań określonych w tym przepisie zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzonym zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacją o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.
Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie.
Spółka nadmienia, że konstrukcja pojazdów należących jedynie do grup oznaczonych jako (I) i (II) w odpowiedzi na pytanie 2. z wezwania nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a zatem właśnie tych grup pojazdów dotyczą odpowiedzi na pytania 6a – 6g.
- 6a. Nie istnieją i nie zaistnieją w przyszłości okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego.
- 6b.Wnioskodawca ustalił reguły co do sposobu wykorzystywania pojazdów poprzez zawarcie zakazu użytkowania pojazdów dla celów prywatnych przez Przedstawicieli, którym udostępniane są omawiane pojazdy, w regulaminach użytkowania pojazdów oraz w umowach zawartych z tymi podmiotami. Wnioskodawca nie podejmuje i nie podejmie działań zabezpieczających wykonanie ustalonych reguł.
- 6c.Użytkownicy pojazdów Spółki (Przedstawiciele) składają oświadczenie o użytkowaniu pojazdu dla celów prywatnych, jeśli takie użytkowanie występuje.
- 6d.Miejsce garażowania pojazdów zależy od rodzaju i charakteru wykonywanych aktualnie obowiązków przez Przedstawicieli. W szczególności jednak, jest to miejsce siedziby Wnioskodawcy lub miejsce siedziby Przedstawicieli.
- 6e.Wnioskodawca nie wprowadził i nie ma zamiaru wprowadzić obowiązku zostawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdów używanych przez Przedstawicieli, bez możliwości ich pobrania.
- 6f.Obecnie w Spółce nie istnieje i w przyszłości nie będzie istnieć nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności w postaci GPS.
- 6g.Wnioskodawca nie dokona należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych Przedstawicieli.
Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT.
Wnioskodawca będzie ponosił w przyszłości następujące koszty eksploatacyjne związane ze składnikami majątku udostępnianego Przedstawicielom, od których nabycia zamierza odliczyć podatek VAT:
1. paliwo do napędu pojazdów,
2. części zamienne,
3. olej silnikowy,
4. płyn do spryskiwaczy,
5. usługi myjni,
6. serwis,
7. przeglądy techniczne,
8. opłaty abonamentowe,
9. usługi naprawy,
10. oprogramowanie.
Faktycznym nabywcą paliwa będzie Zainteresowany.
Opłaty za paliwo uiszczać będzie Wnioskodawca.
Przedstawiciele będą zaopatrywali pojazdy Spółki w paliwo bezpośrednio na stacjach paliw. Będą oni odpowiedzialni za tankowanie użytkowanych samochodów osobowych, na podstawie zawartych z Wnioskodawcą umów.
Wnioskodawca może mieć wpływ na miejsce nabywania paliw do samochodów osobowych udostępnianych Przedstawicielom, przykładowo, poprzez zalecenie nietankowania pojazdów na drogich stacjach paliw lub poprzez wskazanie, że tankowanie pojazdów może odbywać się wyłącznie na wskazanych stacjach paliw, należących do wybranej sieci.
Zainteresowany będzie każdorazowo decydował o sposobie i celu zużycia paliwa tankowanego do pojazdów udostępnianych Przedstawicielom. Paliwo to będzie wykorzystane wyłącznie w świadczeniu usług przez Przedstawicieli na rzecz Zainteresowanego.
Wnioskodawca nie będzie pośredniczył we wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji dotyczących nabytego paliwa, gdyż będzie jedynym uprawnionym podmiotem do wnoszenia takich reklamacji w zakresie nabywanego paliwa, w związku z faktem, że to Wnioskodawca będzie nabywcą paliw.
Faktury dokumentujące wydatki poniesione na nabycie paliw do samochodów osobowych udostępnianych Przedstawicielom będą wystawiane na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją składników majątku udostępnianych Przedstawicielom, tj. samochodów, laptopów, tabletów i telefonów komórkowych, na podstawie planowanych do zawarcia umów pośrednictwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją składników majątku udostępnianych Przedstawicielom na podstawie zawartych umów pośrednictwa, tj. samochodów, laptopów i telefonów komórkowych. Okoliczność, że Spółka udostępnia składniki majątku Przedstawicielom i jednocześnie udostępnienie to nie stanowi odrębnego świadczenia usług nie pozbawia Spółki – w jej ocenie – prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wyżej wskazanego nabycia towarów i usług.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na wstępie Zainteresowany nadmienia, że jego zdaniem, udostępnianie Przedstawicielom opisanych w zdarzeniu przyszłym składników majątku stanowiących własność Spółki nie stanowi świadczenia usług, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Bezzasadne – w opinii Spółki – jest sztuczne wydzielanie pojedynczego świadczenia z kompleksowej usługi pośrednictwa i odrębne opodatkowanie jej podatkiem od towarów i usług. Takie działanie nie miałoby ekonomicznego sensu, gdyż w przypadku braku zawarcia umowy pośrednictwa, udostępnianie składników majątku na zasadach, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego nie miałoby racji bytu.

Przedstawiciele świadczą usługi na rzecz Spółki z wykorzystaniem udostępnionych im przez Spółkę składników majątku. Wskazane w opisie zdarzenia przyszłego sprzęty, w szczególności: samochody, telefony komórkowe czy laptopy, mają być używane wyłącznie do celów określonych w zawartej umowie, tj. w celu właściwego wykonania usługi. Wnioskodawca zawrze bowiem z wymienionymi kontrahentami umowy przewidując, że działanie to spowoduje wzrost sprzedaży produktów Spółki prowadząc do powiększenia jej zysku. Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez nią na nabycie towarów i usług są związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych, a związek ten ma charakter pośredni. Spółka poprzez zawarcie wspomnianych umów przenosi pewne kompetencje na inne podmioty, zlecając im wykonanie czynności na jej rzecz, które w następstwie mają wpływ na dokonywanie przez Spółkę sprzedaży opodatkowanej. Spółka przy tym podkreśla, że dokonuje ona wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. W konsekwencji, Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie udostępnianych składników majątku, wydatków na ich utrzymanie i związanych z ich eksploatacją, gdyż zachodzi związek pomiędzy ponoszeniem tych wydatków a wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. ILPP2/443-1482/10-26/MN), w której stwierdził, że „wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od podatku VAT lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego”.

W odniesieniu natomiast do nabycia przez Spółkę samochodów i kosztów przez nią ponoszonych w związku z utrzymaniem tych samochodów, w tym także do nabywanych przez Spółkę paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu używanych przez Przedstawicieli samochodów, Spółka uważa, że niezależnie od typu zakupionych pojazdów będzie miała ona prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opisane powyżej zakupy, w zakresie przewidzianym przepisami ustawy o VAT.

Od 1 kwietnia 2014 r. przepisy ustawy o VAT zostały zmienione ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312, dalej: „ustawa zmieniająca”). Art. 1 pkt 4, art. 1 pkt 5, art. 10, art. 12 i art. 13 ustawy zmieniającej wprowadziły m.in. nowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie pojazdów samochodowych oraz innych wydatków związanych z tymi pojazdami zmieniając kryteria warunkujące możliwość odliczenia podatku od tych wydatków oraz zakres ograniczeń tego odliczenia.

Regulacje wskazane w art. 86a i art. 88a ustawy o VAT, nakładają na podatnika ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do nabycia niektórych typów pojazdów samochodowych, m.in. samochodów osobowych oraz nabycia paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu pojazdów wskazanych w odpowiednich przepisach. Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem odpowiednich, przewidzianych w przepisach ustawy o VAT ograniczeń dotyczących prawa do odliczenia VAT od wydatków na nabycie samochodów (w zależności od typu zakupionego pojazdu) oraz paliwa wykorzystywanego do napędu tych samochodów – tj. ograniczeń określonych w treści przepisów art. 86a oraz 88a ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe – w opinii Spółki – na gruncie obecnie obowiązujących przepisów będzie ona uprawniona do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie pojazdów samochodowych oraz innych wydatków dotyczących tych pojazdów, na zasadach określonych w zmienionych przez ustawę zmieniającą przepisach o podatku od towarów i usług, tj. według zasad określonych w przepisach art. 86a oraz 88a ustawy o VAT.

Reasumując – zdaniem Spółki – będzie ona miała prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie oraz wydatki na utrzymanie i eksploatację udostępnianych Przedstawicielom składników majątku, tj. telefonów komórkowych, laptopów i samochodów na zasadach określonych w ustawie o VAT, wprowadzonych ustawą zmieniającą. Okoliczność, że Spółka udostępnia składniki majątku Przedstawicielom i jednocześnie udostępnienie to nie stanowi odrębnego świadczenia usług nie pozbawia Spółki – w jej ocenie – prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wyżej wskazanego nabycia towarów i usług.

Ponadto w piśmie z dnia 17 marca 2015 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

w odniesieniu do grupy I pojazdów, tj. samochodów osobowych – Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z tymi pojazdami, tj. wydatki z tytułu:
1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
Przy czym w odniesieniu do paliwa (tj. paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu) nabywanego do napędu tych pojazdów Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. W odniesieniu do wydatków na paliwo Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie począwszy od 1 lipca 2015 r.
w odniesieniu do grupy II pojazdów – Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z tymi pojazdami, tj. wydatki z tytułu:
1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
w odniesieniu natomiast do grupy III pojazdów – w związku z tym, że spełnianie przez te pojazdy wymagań, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzonym zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacją o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wszelkie wydatki Spółki związane z tymi pojazdami, tj. wydatki z tytułu:
1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części
2. składowych;używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia – od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24, wyrok z dnia 6 kwietnia 1995 r. w sprawie C 4/94, wyrok z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, wyrok z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06).

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28.12.2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z powołanymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%. Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy.

Ponadto, w myśl art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

– art. 86a ust. 10 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. – stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

samochody osobowe,
inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży pasz oraz dodatków paszowych dla zwierząt hodowlanych. Ponadto, Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy na świadczenie usług pośrednictwa z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą – przedstawicielami handlowymi (Przedstawiciele). Umowy te będą określać szczegółowe warunki, zgodnie z którymi Przedstawiciele będą świadczyć na rzecz Spółki kompleksowe usługi pośrednictwa. Świadczone przez Przedstawicieli usługi będą polegały w szczególności na reprezentowaniu Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Spółki, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów Spółki, ich reklamie oraz sprzedaży. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki. Celem umożliwienia wykonywania przez Przedstawicieli usług, Spółka ma zamiar udostępniać Przedstawicielom należące do niej składniki majątku w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów czy laptopów, koniecznych do wykonania usługi zgodnie z umową. Spółka planuje wprowadzić do zawieranych umów zapisy, w myśl których Przedstawiciel będzie mógł korzystać ze składników majątkowych należących do Spółki tylko i wyłącznie w celu realizacji przedmiotu niniejszej umowy. Jednocześnie, to Spółka będzie pokrywać koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku. Udostępnianie przez Spółkę składników majątku (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) odbędzie się bez odrębnie ustalonej w umowach opłaty, jednak wartość świadczeń wynikających z omawianego udostępnienia będzie uwzględniona w wartości wynagrodzenia należnego Przedstawicielowi za świadczenie przez niego usług pośrednictwa (sposób kalkulacji ceny za usługi pośrednictwa handlowego). Jednocześnie, Spółka ponosi wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją udostępnianych Przedstawicielom składników majątku, w szczególności samochodów osobowych (w tym także paliw wykorzystywanych do napędu tych samochodów), telefonów komórkowych oraz laptopów. Ponadto, Spółka dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. Jednocześnie udostępnienie składników majątku w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie rozpoznawane jako odrębne świadczenie usług dla potrzeb rozliczenia podatku do towarów i usług. Składniki majątku udostępniane Przedstawicielom, tj. samochody osobowe, laptopy, tablety i telefony komórkowe są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych. Nie są one wykorzystywane do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Samochody firmowe będące przedmiotem wniosku to:

samochody osobowe,
pojazdy samochodowe inne niż samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
- 1 i dopuszczalna ładowność jest większa niż 425 kg,
- 2 i dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg,
- 3 lub więcej i dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg,
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Wśród pojazdów, o których mowa we wniosku, są pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Są to pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy, tj. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Spełnienie wymagań określonych w tym przepisie zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzonym zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacją o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie. Konstrukcja pojazdów należących jedynie do grup oznaczonych jako (I) i (II) w odpowiedzi na pytanie 2. z wezwania nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Nie istnieją i nie zaistnieją w przyszłości okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego. Wnioskodawca ustalił reguły co do sposobu wykorzystywania pojazdów poprzez zawarcie zakazu użytkowania pojazdów dla celów prywatnych przez Przedstawicieli, którym udostępniane są omawiane pojazdy, w regulaminach użytkowania pojazdów oraz w umowach zawartych z tymi podmiotami. Wnioskodawca nie podejmuje i nie podejmie działań zabezpieczających wykonanie ustalonych reguł. Użytkownicy pojazdów Spółki (Przedstawiciele) składają oświadczenie o użytkowaniu pojazdu dla celów prywatnych, jeśli takie użytkowanie występuje. Miejsce garażowania pojazdów zależy od rodzaju i charakteru wykonywanych aktualnie obowiązków przez Przedstawicieli. W szczególności jednak, jest to miejsce siedziby Wnioskodawcy lub miejsce siedziby Przedstawicieli. Wnioskodawca nie wprowadził i nie ma zamiaru wprowadzić obowiązku zostawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdów używanych przez Przedstawicieli, bez możliwości ich pobrania. Obecnie w Spółce nie istnieje i w przyszłości nie będzie istnieć nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności w postaci GPS. Wnioskodawca nie dokona należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych Przedstawicieli. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie ponosił w przyszłości następujące koszty eksploatacyjne związane ze składnikami majątku udostępnianego Przedstawicielom, od których nabycia zamierza odliczyć podatek VAT:

paliwo do napędu pojazdów,
części zamienne,
olej silnikowy,
płyn do spryskiwaczy,
usługi myjni,
serwis,
przeglądy techniczne,
opłaty abonamentowe,
usługi naprawy,
oprogramowanie.

Faktycznym nabywcą paliwa będzie Zainteresowany. Opłaty za paliwo uiszczać będzie Wnioskodawca. Przedstawiciele będą zaopatrywali pojazdy Spółki w paliwo bezpośrednio na stacjach paliw. Będą oni odpowiedzialni za tankowanie użytkowanych samochodów osobowych, na podstawie zawartych z Wnioskodawcą umów. Wnioskodawca może mieć wpływ na miejsce nabywania paliw do samochodów osobowych udostępnianych Przedstawicielom, przykładowo, poprzez zalecenie nietankowania pojazdów na drogich stacjach paliw lub poprzez wskazanie, że tankowanie pojazdów może odbywać się wyłącznie na wskazanych stacjach paliw, należących do wybranej sieci. Zainteresowany będzie każdorazowo decydował o sposobie i celu zużycia paliwa tankowanego do pojazdów udostępnianych Przedstawicielom. Paliwo to będzie wykorzystane wyłącznie w świadczeniu usług przez Przedstawicieli na rzecz Zainteresowanego. Wnioskodawca nie będzie pośredniczył we wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji dotyczących nabytego paliwa, gdyż będzie jedynym uprawnionym podmiotem do wnoszenia takich reklamacji w zakresie nabywanego paliwa, w związku z faktem, że to Wnioskodawca będzie nabywcą paliw. Faktury dokumentujące wydatki poniesione na nabycie paliw do samochodów osobowych udostępnianych Przedstawicielom będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją składników majątku udostępnianych Przedstawicielom, tj. samochodów, laptopów, tabletów i telefonów komórkowych, na podstawie planowanych do zawarcia umów pośrednictwa.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki z art. 86 ustawy z uwzględnieniem ograniczeń zawartych w art. 88 ustawy, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Natomiast w odniesieniu do samochodów oraz wydatków z nimi związanych prawo do odliczenia podatku VAT od 1 kwietnia 2014 r. przysługuje na podstawie przepisów wprowadzonych ustawą nowelizującą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Przy czym decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, który może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do skorzystania z odliczenia będą spełnione, ponieważ Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabywane składniki majątku udostępniane Przedstawicielom, tj. laptopy, tablety i telefony komórkowe będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W ocenie tut. Organu z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że przekazanie do używania przez Przedstawicieli ww. składników majątkowych bez pobierania opłat będzie się odbywało w związku z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i będzie mieć związek pośredni z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi (sprzedaż towarów). Korzyścią po stronie Wnioskodawcy będzie bowiem intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki, pozyskiwanie nowych klientów dla Spółki, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowanie i reklama produktów Spółki.

W konsekwencji uznać należy, że Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i kosztami eksploatacyjnymi (które – jak wskazano w opisie sprawy – ponoszone są/będą przez Spółkę) majątku udostępnianego Przedstawicielom w postaci laptopów, tabletów i telefonów komórkowych, ze względu na fakt, że będą one związane (pośrednio) z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Odnosząc się natomiast do kwestii związanej z samochodami należy zauważyć, że w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie przepisy ww. art. 86a w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

W rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do grup samochodów oznaczonych jako I (samochody osobowe) oraz II (pojazdy samochodowe inne niż samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), należy uznać, że będą one wykorzystywane zarówno w działalności gospodarczej oraz w celach niezwiązanych z prowadzoną działalnością (Wnioskodawca nie deklaruje bowiem, że przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej).

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy art. 86a ustawy oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów zaliczonych do grup I i II oraz wydatków związanych z ich używaniem i eksploatacją w postaci: części zamiennych, oleju silnikowego, płynu do spryskiwaczy, usługi myjni, serwisu, przeglądów technicznych i usług naprawy.

Ponadto należy zauważyć, że kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do napędu samochodów osobowych uregulowane zostały w przywołanym wyżej art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy nowelizującej.

Z ww. przepisów wynika, że do dnia 30 czerwca 2015 r. prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabytych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych przysługuje tylko w przypadku, gdy pojazdy te są przez niego wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Jak wskazano wyżej w analizowanym przypadku samochody osobowe będą wykorzystywane przez Spółkę w działalności gospodarczej, jednakże okoliczności ich udostępniania Przedstawicielom – w szczególności brak prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz jakiejkolwiek kontroli Spółki nad faktycznym użytkowaniem pojazdów – nie wykluczają możliwości użycia ich również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Istnieje bowiem realne prawdopodobieństwo używania ww. samochodów przez Przedstawicieli do celów prywatnych. Nie można zatem obiektywnie stwierdzić, że pojazdy te będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego, w przedmiotowej sprawie nie będzie spełniony, wskazany w art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, warunek dający Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa do samochodów osobowym opisanych w zdarzeniu przyszłym.

Zatem w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r., Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

Natomiast w odniesieniu do nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu grupy pojazdów oznaczonych II, tj. pojazdów samochodowych innych niż samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, Zainteresowanemu będzie przysługiwało ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast w odniesieniu do samochodów zaliczonych do grupy III należy wskazać, że kluczową rolę w rozwiązaniu analizowanej kwestii odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki z tytułu nabycia samochodów zaliczonych do grupy III oraz wydatków związanych z ich używaniem i eksploatacją w postaci: paliwa do napędu pojazdów, części zamiennych, oleju silnikowego, płynu do spryskiwaczy, usługi myjni, serwisu, przeglądów technicznych i usług naprawy, zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 i art. 86a ust. 9 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca są to pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją składników majątku udostępnianych Przedstawicielom w postaci laptopów, tabletów i telefonów komórkowych, na podstawie planowanych do zawarcia umów pośrednictwa.

Ponadto w odniesieniu do grupy I pojazdów, tj. samochodów osobowych – Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z ich nabyciem oraz używaniem i eksploatacją w postaci: części zamiennych, oleju silnikowego, płynu do spryskiwaczy, usług myjni, serwisu, przeglądów technicznych i usług naprawy. Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r., Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów „mieszanych”, tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych. Z kolei w odniesieniu do grupy II pojazdów Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z ich nabyciem oraz używaniem i eksploatacją w postaci: paliwa do napędu pojazdów, części zamiennych, oleju silnikowego, płynu do spryskiwaczy, usług myjni, serwisu, przeglądów technicznych i usług naprawy. Natomiast w odniesieniu do grupy III pojazdów – w związku z tym, że spełnianie przez te pojazdy wymagań, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy, zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzonym zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacją o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu – Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100% kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z ich nabyciem oraz używaniem i eksploatacją w postaci: paliwa do napędu pojazdów, części zamiennych, oleju silnikowego, płynu do spryskiwaczy, usług myjni, serwisu, przeglądów technicznych i usług naprawy.

Tut. Organ wskazuje, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że koszty eksploatacyjne wymienione w pkt 8 nadesłanego w dniu 19 marca 2015 r. uzupełnienia są/będą ponoszone przez Wnioskodawcę, i to Zainteresowany dysponuje/będzie dysponował nabytymi towarami, w tym paliwem oraz usługami jak właściciel.

Informuje się ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, czy własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii uznania udostępniania Przedstawicielom opisanych w zdarzeniu przyszłym składników majątku stanowiących własność Spółki za świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz kwestii wydzielania pojedynczego świadczenia z kompleksowej usługi pośrednictwa i odrębnego opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin