Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-84/15-2/BA
z 2 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna (dalej: Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Spółka zajmuje się handlem nowymi i używanymi samochodami ciężarowymi, ciągnikami siodłowymi, naczepami i przyczepami ciężarowymi.

Dodatkowo Spółka zajmuje się również usługami w zakresie napraw pojazdów ciężarowych oraz wynajmem samochodów ciężarowych, ciągników siodłowych i naczep.

Na potrzeby prowadzonej działalności Spółka kupuje ciągniki, samochody i naczepy z terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej innych niż terytorium Polski, tj. m.in. z terytorium Niemiec i Danii, w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) od kontrahentów unijnych, będących podatnikami podatku od wartości dodanej. Nabywane towary są następnie wykorzystywane w działalności Spółki.

Transport zakupionych towarów Spółka organizuje we własnym zakresie. Przedmiotowe transakcje są dokumentowane wystawianymi na Spółkę przez kontrahentów unijnych fakturami VAT.

Unijny dostawca wystawia fakturę VAT przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (przed przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), wyfakturowane towary znajdują się w magazynie kontrahenta unijnego – gotowe do odbioru przez Spółkę (nie jest to jednak faktura zaliczkowa). Spółka zamierza odbierać zakupione towary w dogodnym dla siebie terminie, nawet po kilku miesiącach od daty wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego.

Spółka przedstawiła przykład zdarzenia przyszłego:

1. Faktura dokumentująca zakup towaru zostanie wystawiona przez dostawcę z Niemiec (przedsiębiorca niemiecki, mający w Niemczech siedzibę) w dniu 20.09.2014 r.
2. Dostawca niemiecki w dniu 21.09.2014 r. przesyła emailem fakturę sprzedażową do Spółki i w tym dniu nabywa ona prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.
3. Spółka odbiera towar od dostawcy i przewozi na teren RP do swojej siedziby w dniu 22.01.2015 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, w sytuacji przedstawionej w opisie sprawy, powstaje zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego (dla opisanego przykładu będzie to 20.09.2014 r.), nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy, w sytuacji przedstawionej w opisie sprawy, powstaje zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego (w przykładzie jest to dzień 20.09.2014 r.), nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Spółka podała, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem m.in., że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W świetle powyższego zatem, aby dana czynność mogła zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• podmiot z danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel,
• nabyte towary muszą zostać przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej inne niż państwo wysyłki.
  
  

Zdaniem Spółki, w sytuacji przedstawionej powyżej wskazane przesłanki zostają spełnione, a dokonywane przez nią transakcje można uznać za WNT. Spółka nabywa bowiem od podatników podatku od wartości dodanej prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, a nabywane towary są przemieszczane na terytorium Polski z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

Wątpliwości Spółki dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednocześnie jak stanowi art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi miejsca w przedmiotowej sprawie.

Po analizie wyżej przytoczonych przepisów, zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia przez kontrahenta unijnego faktury, nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2013 r., nr ILPP4/443-350/13-2/EWW, w którym organ uznał, że faktura wystawiona przed dokonaniem dostawy decyduje o dacie powstania obowiązku podatkowego: „(...) W czerwcu Zainteresowany wpłacił zaliczkę do niemieckiej spółki »X« na poczet przyszłej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wpłacona zaliczka nie obejmowała całej ceny przyszłej transakcji, tylko jej część. Transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od spółki »X« do Wnioskodawcy nastąpiła we wrześniu 2013 r. W czerwcu spółka »X« wystawiła fakturę na poczet tej przyszłej transakcji wewnątrzwspólnotowej. Faktura ta nie obejmuje tylko kwoty zaliczki wpłaconej w czerwcu, ale obejmuje całą kwotę transakcji do której doszło we wrześniu. (...) obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje (...) z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tę transakcję, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Natomiast z tytułu wpłaty zaliczki na poczet przyszłego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie powstaje u polskiego podatnika obowiązek podatkowy. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny (...) stwierdzić należy, że w sytuacji gdy przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów Zainteresowany uiścił część należności za towary (wpłacił zaliczkę), nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego we wrześniu powstał w dniu wystawienia faktury przez spółkę niemiecką (czerwiec) należy uznać za prawidłowe (...)”.

Identyczne stanowisko Spółka znajduje również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 września 2013 r. sygn. ILPP4/443-250/13-4/EWW, w której organ stwierdził: „(...) w okresie od 1 stycznia 2013 r. w sytuacji, gdy wystawiona przez kontrahenta zagranicznego faktura dokumentująca dostawę konkretnego towaru została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano jego dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia danego urządzenia – zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy – powstał z chwilą wystawienia takiej faktury”.

Takie samo stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 lipca 2014 r. sygn. ILPP4/443-206/14-4/ISN, w której organ stwierdził: „(...) Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, że Spółka dokonując danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dla celów ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego winna stosować przepis art. 20 ust. 5 ustawy. W konsekwencji, w przypadku gdy faktura VAT wystawiana przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (przed przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), np. z chwilą wydania towaru z magazynu kontrahenta unijnego (niebędąca fakturą zaliczkową) dokumentuje/będzie dokumentowała dostawę towarów, która dokonana zostanie po jej wystawieniu – obowiązek podatkowy powstaje/powstanie z chwilą wystawienia tej faktury”.

Tak więc, zdaniem Spółki, jak najbardziej uprawnionym jest wysunięcie twierdzenia, że obowiązek podatkowy w WNT powstaje zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Termin odbioru zakupionych towarów po wystawieniu faktury VAT, pozostaje bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, w wyniku dokonanej dostawy, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio – art. 20 ust. 5 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Spółka handluje nowymi i używanymi samochodami ciężarowymi, ciągnikami siodłowymi, naczepami i przyczepami ciężarowymi. Dodatkowo Spółka zajmuje się również usługami w zakresie napraw pojazdów ciężarowych oraz wynajmem samochodów ciężarowych, ciągników siodłowych i naczep. Na potrzeby opisanej działalności Spółka kupuje ww. pojazdy na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, innych niż terytorium Polski, m.in. w Niemczech i Danii. Nabywane towary są wykorzystywane w działalności Spółki.

Przedmiotowe transakcje są dokumentowane fakturami VAT. Unijni dostawcy wystawiają fakturę VAT przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Przed odbiorem towarów przez Spółkę znajdują się one w magazynie u kontrahenta unijnego.

Transport zakupionych towarów Spółka organizuje we własnym zakresie. Zamierza ona odbierać zakupione towary w terminie dogodnym dla siebie, nawet po kilku miesiącach.

Spółka przedstawiła następujące zdarzenie przyszłe:

1. Faktura dokumentująca zakup towaru zostanie wystawiona przez dostawcę z Niemiec (przedsiębiorca niemiecki, mający w Niemczech siedzibę) w dniu 20.09.2014 r.
2. Dostawca niemiecki w dniu 21.09.2014 r. przesyła emailem fakturę sprzedażową do Spółki i w tym dniu nabywa ona prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.
3. Spółka odbiera towar od dostawcy i przewozi na teren RP do swojej siedziby w dniu 22.01.2015 r.
   
   

Zatem jak wynika z opisu sprawy, po nabyciu przez Spółkę towaru i przeniesieniu na nią prawa do rozporządzania nim jak właściciel dnia 21 września 2014 r., towar ten pozostał na terytorium Niemiec (w magazynie dostawcy) aż do dnia 22 stycznia 2015 r., kiedy Spółka odebrała towar od dostawcy i przewiozła na terytorium kraju. Jak poinformowała Spółka, zamierza ona odbierać zakupione towary w dogodnym dla siebie terminie – w przedstawionej sprawie w terminie 4 miesięcy po dokonaniu przez kontrahenta niemieckiego dostawy towaru na rzecz Spółki.

Zdaniem tut. Organu, w celu zakwalifikowania opisanej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy – wbrew opinii Spółki – kluczowym jest termin odbioru zakupionego we wrześniu 2014 r. towaru i jego przemieszczenie z terytorium Niemiec na terytorium Polski w styczniu 2015 r.

Z powołanych przepisów wynika bowiem, że warunkiem uznania czynności za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy jest, aby wywóz towarów nastąpił z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej – na terytorium kraju oraz był wynikiem dostawy towarów, rozumianej zgodnie z art. 7 jako przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie we wnioskach płynących z wyroku TSUE w sprawie C 84/09, zgodnie z którym „do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru dochodzi – i znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej – tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca wykaże, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu towar ten fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. (…) W związku z tym zakwalifikowanie danej transakcji jako nabycia wewnątrzwspólnotowego nie może zależeć od przestrzegania określonego terminu, w którym powinien rozpocząć się lub zakończyć transport dostarczanego towaru. Niemniej jednak aby można było dokonać takiej kwalifikacji i określić miejsce nabycia, należy ustanowić czasowy i materialny związek pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem oraz ciągłość w przeprowadzaniu transakcji. (…) uznanie danej dostawy lub danego nabycia za wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie obiektywnych czynników, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (…)”.

Tut. Organ, w przedstawionym przez Spółkę opisie sprawy, nie dopatruje się żadnych obiektywnych czynników wskazujących na konieczność odbioru przez nią towaru z magazynu dostawcy dopiero po upływie 4 miesięcy od dnia nabycia przez Spółkę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, co oznacza, że w przedmiotowej sprawie nabyty przez nią towar nie zostaje w wyniku dokonanej dostawy – we wrześniu 2014 r. – przemieszczany na terytorium Polski.

Tym samym, opisanej przez Spółkę transakcji nie można uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W opisanym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z dwoma transakcjami:

1. Spółka nabyła towar na terytorium Niemiec, po czym
2. w dogodnym dla siebie terminie przemieściła swój towar z terytorium Niemiec na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – art. 11 ust. 1 ustawy takie przemieszczenie własnych towarów nakazuje traktować również jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
   
   

Powielając rozwiązania unijne ustawa traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów także sytuacje, w których podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

I tak, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 11 ust. 1 ustawy.

Spółka dla ww. transakcji działała w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem. Towar został nabyty przez Spółkę na terytorium Niemiec w ramach prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dokonując nabycia towaru Spółka nabyła prawo do rozporządzania nim jak właściciel – stał się on jej własnością już na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przemieszczeniem towaru przez podatnika podatku od wartości dodanej, należącego do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, który został przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego nabyty i ma służyć działalności gospodarczej podatnika.

W odniesieniu do powyższego, w celu określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przedmiotowej sprawie – zastosowanie znajdzie przepis art. 20 ust. 5 ustawy.

Odniesienie jednak art. 20 ust. 5 ustawy do art. 11 ust. 1 wskazuje, że w opisanej przez Spółkę sytuacji obowiązek podatkowy powstał nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przemieściła towar na terytorium kraju (w podanym przykładzie jest to dzień 15 lutego 2015 r.). Bez znaczenia w sprawie staje się faktura wystawiona przez kontrahenta niemieckiego, która potwierdza nabycie towaru na terytorium Niemiec we wrześniu 2014 r.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, w sytuacji przedstawionej w opisie sprawy, powstał z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Transakcja będąca przedmiotem wniosku polega na przemieszczeniu własnego towaru, nabytego uprzednio na terytorium innego państwa członkowskiego, z terytorium tego innego państwa członkowskiego na terytorium Polski. Traktowana jest ona jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jednakże na innej niż wskazana przez Spółkę podstawie prawnej. W myśl art. 20 ust. 5 ustawy, z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju własnych towarów (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy), obowiązek podatkowy powstał nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towar ten został przemieszczony na terytorium kraju – czyli dnia 15 lutego 2015 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.