Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-476/15/MG
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 27 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) oraz pismem z 3 lipca 2015 r. (data wpływu 7 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) oraz pismem z 3 lipca 2015 r. (data wpływu 7 lipca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 26 czerwca 2015 r. nr IBPP1/4512-476/15/MG.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach z 27 maja 2015 r., które wpłynęło do tut. organu 28 maja 2015 r. oraz z 3 lipca 2015 r., które wpłynęło 7 lipca 2015 r.):

W roku 1998 Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej aktem notarialnym działkę nr 1 położoną na O. w gminie J. (wieś Z.) o pow. 737 m² na własność (jest ogrodzona, jest na niej tylko prąd, jest niezabudowana). W roku 1999 Wnioskodawca wychodzi za mąż i w roku 2001 wraz z mężem (obecnie byłym) chcąc mieć w tej pięknej okolicy coś wspólnego razem na wspólność ustawową majątkową małżeńską aktem notarialnym zakupili od osób fizycznych działkę nr 2 również położoną w tej wsi o powierzchni 1442 m² (nieuzbrojona, nieogrodzona - sąsiada ogrodzenie jest po jednej stronie - niezabudowana, obciążona nieodpłatną służebnością przejazdu, przechodu i przegonu na rzecz każdoczesnych właścicieli i posiadaczy kilku sąsiednich działek). Działki te nie są obok siebie położone.

Miejsce zakupu tych działek (Z.) ma dla Wnioskodawcy charakter sentymentalny. Od malucha Wnioskodawca tam zawsze spędzał wolny czas, ludzie tam mieszkający są dla Wnioskodawcy jak rodzina więc zakup tych działek podyktowany był przede wszystkim chęcią posiadania czegoś swojego wśród swoich (na działce nr 1 zaparkowana jest przyczepa campingowa gdzie przez kilka lat spędzali tam wolny czas rodzice Wnioskodawcy oraz Wnioskodawca z mężem). Wnioskodawca myślał nawet o jakimś domku campingowym na tych działkach ale niestety życie zweryfikowało plany, w 2003 r. zmarł tata Wnioskodawcy, w 2007 r. Wnioskodawca rozwiódł się (Wnioskodawca nie dokonał z byłym mężem podziału majątku po rozwodzie a zatem działka nr 3503/5 zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obecnie należy do Wnioskodawcy w połowie).

Teraz ludzie sąsiadujący z tymi działkami (rodowici O., nie przyjezdni) chcą je kupić bo stoją odłogiem. A zatem ziemia mogłaby wrócić do tych, którzy ją sprzedali tzn. O.

Tu Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że wola sprzedaży tych działek zrodziła się „od słowa do słowa” a nie za pośrednictwem np. Internetu czy też biura obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca faktycznie nie wiąże już żadnych planów z tymi działkami, stoją one odłogiem, tamtejsi sąsiedzi albo je koszą albo wypasają na nich krowy a Wnioskodawca uiszcza:

• od działki nr 1 podatek rolny, który na rok 2015 wynosi 0 zł (grunty rolne, użytki rolne 737m²),
• od działki nr 2 podatek rolny, który na rok 2015 - po zastosowaniu ulgi górskiej - wynosi 9 zł (grunty rolne, użytki rolne 694m²), natomiast podatek od nieruchomości od tej działki wynosi 0 zł (748m² zwolnione z podatku). Dodatkowo Wnioskodawca nadmienia, że wg planu zagospodarowania przestrzennego gminy J. działka nr 1 położona jest w terenie MU - zabudowa mieszkaniowa i usług, działka nr 2 w 40% w terenie MU a w 60% w terenie RW - tereny wód otwartych, dolin potoków i zieleni ochronnej wzdłuż cieków wodnych.
  
  

Sprzedaż działki nr 2 mogłaby nastąpić już teraz a działki nr 1 na jesień tego roku.

W odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 czerwca 2015 r. znak: IBPP1 /4512-476/15/MG Wnioskodawca informuje:

1. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.
   
2. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (w ogóle nie jest podatnikiem VAT).
   
3. Działkę nr 1 Wnioskodawca zakupił w celach rekreacyjnych (z marzeniem postawienia w przyszłości jakiejś altany czy małego domku letniskowego) i tak też zamierzał ją wykorzystywać.
   
4. W momencie zakupu działka nr 1 nie była ani ogrodzona ani nie było na niej prądu.
   
5. Działka nr 1 wykorzystywana była dla celów czysto rekreacyjnych (bo po to została zakupiona). Jak już Wnioskodawca podał w pierwotnym wniosku ORD-IN z dnia 25 maja 2015 r. zaparkowana na niej została stara przyczepa campingowa. Do 2003 r. w wakacje lub podczas wypadów na grzyby Wnioskodawca korzystał rodzinnie z pobytu na tej działce. Od 2003 r., kiedy to zmarł tata Wnioskodawcy a potem zaczęły się problemy w małżeństwie Wnioskodawcy, na działce sporadycznie bywał Wnioskodawca czy mama Wnioskodawcy. Tyle co się ją tylko kosi jak już trawa zarasta po pas. Nic więcej.
   
6. Fakt i cel zakupu działki nr 2 był również rekreacyjny, z tym, że na zakup tej działki namówiła Wnioskodawcę tamtejsza koleżanka i Wnioskodawca zdecydował się już razem z (obecnie byłym) mężem, gdyż jest położona właśnie obok miejsca zamieszkania dobrych znajomych Wnioskodawcy, O., do których Wnioskodawca jeździł całą rodziną od dziecka i których po dzień dzisiejszy traktuje jak swoją rodzinę. Poza tym ta działka była wspólna z mężem po zakupie a nie tylko Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z mężem myślał nawet, że kiedyś postawią mały domek letniskowy na tych działkach a dokładnie na której to było już do ustalenia w przyszłości. Wnioskodawca wraz z mężem patrzyli też pod kątem, że kiedyś dzieci będą miały gdzie spędzać wolny czas. Niestety, życie napisało dla Wnioskodawcy i małżonka inny scenariusz.
   
7. Działka nr 2 nie była w ogóle wykorzystywana - leżała i leży odłogiem.
   
8. Działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej gdyż jak już wielokrotnie Wnioskodawca wspominał nie prowadzi i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
   
9. Przedmiotowe działki nr 1 i 2 czy w całości czy też w części nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.
   
10. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym (w ogóle nie jest i nie był rolnikiem) i nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży ewentualnych produktów rolnych bo żadnych nie było i nie ma a tym bardziej pochodzących z własnej działalności rolniczej bo takiej nie prowadził i nie prowadzi ani na przedmiotowych działkach ani w ogóle.
    
11. Działki nr 1 i 2 nikomu nie są udostępniane czy też użyczane czy to na podstawie umowy pisemnej czy ustnej czy też bez umowy ani odpłatnie ani nieodpłatnie więc nie ma mowy o jakiejkolwiek umowie czy to użyczenia czy najmu czy dzierżawy. Wspomniane w pierwotnym wniosku ORD-IN z dnia 25 maja 2015 r. koszenie lub (a nie również) wypasanie krów miało na celu podkreślenie stanu „nieużywalności” tych działek. Sporadyczne koszenie to dobrowolna i samoistna sąsiedzka pomoc gdyż Wnioskodawca mieszka w K. a nie w Z. a nikt nie chciałby mieć koło domu zarośli po pas, w których zalęgną się jakieś nieprzyjazne człowiekowi stworzenia. Z tego co jest Wnioskodawcy wiadome umowa użyczenia jest umową nazwaną, uregulowaną w prawie cywilnym a jej treścią jest wzajemne zobowiązanie jej stron (użyczającego i biorącego w użyczenie), gdzie użyczający zobowiązuje się do oddania drugiej stronie do bezpłatnego używania określoną rzecz (ruchomość lub nieruchomość) przez czas określony lub nieokreślony co w moim przypadku w ogóle nie występuje. Sporadyczne koszenie przez koleżankę działki nie nosi znamion takiej umowy. Przede wszystkim Wnioskodawca nikomu nie wydał rzeczy (Wnioskodawca dodaje, że działka nr 1 jest ogrodzona i nie da się na nią wejść a działka 2 jest w pobliżu domu koleżanki więc nieraz ją jeśli Wnioskodawca nie da rady ona kosi). Użyczenie jest jak najbardziej dopuszczalne w ramach działalności gospodarczej a Wnioskodawca jak już niejednokrotnie informował, nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
    
12. Z dokumentów, w posiadaniu których jest Wnioskodawca, wynika, że:
    
    • zgodnie z zaświadczeniem Urzędu Gminy J. z dnia 29 maja 1998 r. …. na podstawie miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy J. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy w J. Nr … z dnia 30 kwietnia 1993 r. (Dz.U. Woj. Nowosądeckiego Nr 15 poz. 148 z dnia 1 lipca 1993 r.) oraz mapy ewid. gruntów wsi Z., działka nr 1 położona była w terenie oznaczonym symbolem E 2Z tj. teren użytków rolnych; - zgodnie z zaświadczeniem Urzędu Gminy J. z dnia 28 sierpnia 2001 r. … na podstawie miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy J. zatwierdzonego ww. uchwałą oraz mapy ewid. gruntów wsi Z., działka nr 2 położona była w terenie oznaczonym symbolem E 2Z t. strefa szczególnej ochrony ekologicznej, tereny wskazane do uzupełniających zalesień i zakrzewień. Plan zagospodarowania przestrzennego Gminy J., o którym wspomniałam w pierwotnym wniosku ORD-IN z dnia 25 maja 2015 r., zatwierdzony był uchwałą Rady Gminy J. nr … z dnia 7 marca 2005 r. (Dz.Woj. Małopolskiego nr 240 poz. 1612 z dnia 4 maja 2005 r.) i zmieniony uchwałą Rady gminy J. nr … z dnia 20 października 2010 r. (Dz. Urz. woj. Mał. nr 629 poz. 5089 z dnia 1 grudnia 2010 r.).
13. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek nr 1 i 2.
    
14. Wnioskodawca nie wnosił nigdy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla całości lub części działek nr 1 i 2.
    
15. Działań żadnych Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmie natomiast skierował do Urzędu Gminy J. niżej wymienione pisma (jednorazowo) w celu - jak już wspomniał - ewentualnej możliwości budowy w przyszłości domku letniskowego:
    
    • pismo z dnia 20 sierpnia 1998 r. skierowane do Urzędu Gminy J. w sprawie przekwalifikowania działki rolnej nr 1 na budowlaną. W odpowiedzi Wnioskodawca uzyskał informację cytuje: „w bieżącym roku (czyli 1998) tutejszy Urząd nie przewiduje zmiany w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Gminy J. Obecny Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy J. obowiązuje do 2000 r. W związku z tym Urząd Gminy przewiduje zmianę ww. planu do roku 2000. Przy rozpatrywaniu wniosku Pani i innych osób uwzględniane będzie szereg aspektów, miedzy innymi: odległość działki od dróg publicznych, rzeki terenów budowlanych”.
    • w związku z projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy J. Wnioskodawca wraz z mężem (obecnie byłym) skierował pismo do Wójta Gminy J. z dnia 11 czerwca 2003 r. o przekwalifikowanie części działki nr 2 o powierzchni 0,0694 ha z terenów RW zalewowych na budowlane.
16. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości ani jej uatrakcyjnienia. Doprowadzenie do działki nr 1 prądu było z tego co pamięta Wnioskodawca około roku od zakupu. To był 1999 r. i nie było działaniem ze strony Wnioskodawcy mającym zwiększyć wartość działki czy też ją uatrakcyjnić (bo Wnioskodawca nie kupował jej dla interesu czy też sprzedaży po uzbrojeniu gdyż jak już wspomniał wyżej chciał coś na tej działce mieć, była to i jest przyczepa campingowa do której to właśnie doprowadzony został ów prąd i tylko prąd, który ułatwia życie (można ogrzać, ugotować, zaświecić). To świadczy tylko o normalnym użytkowym działaniu dla własnych potrzeb i wygody.
    
17. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.
    
18. Wnioskodawca nie zastanawiał się na co zostaną przeznaczone środki z ewentualnej sprzedaży przedmiotowych działek (w tym połowy tylko działki nr 2 bo Wnioskodawca jest z byłym mężem jej współwłaścicielem). Pewnie na bieżące potrzeby czy np. remont łazienki lub odmalowanie ścian w pokojach.
    
19. Wnioskodawca nie posiada przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży - co już również pisał w pierwotnym wniosku ORD-IN - innych nieruchomości.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pytanie Wnioskodawcy zatem brzmi czy sprzedaż jednej tylko działki czy też obydwóch w jednym czasie lub w odstępie czasowym będzie działalnością gospodarczą w świetle ustawy o podatku VAT a co za tym idzie czy spowoduje, iż Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT i czy będzie zmuszony zapłacić ten podatek?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapis art. 15 ustawy o podatku VAT nie wskazuje na fakt, aby poprzez sprzedaż tych nieruchomości jako prywatnego majątku Wnioskodawca miał stać się podatnikiem podatku VAT, ale woli się upewnić.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nabycie tych działek, jak już Wnioskodawca wspomniał, miało na celu rekreację w od lat odwiedzanym miejscu i wśród znajomych ludzi. Ewentualną sprzedaż gruntów Wnioskodawca traktuje jako rozrządzenie własnym prywatnym majątkiem a nie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie z tytułu sprzedaży własnych gruntów podatnikiem podatku VAT gdyż nie jest ani producentem ani handlowcem ani usługodawcą w tym podmiotem pozyskującym zasoby naturalne oraz nie jest rolnikiem jak też nie wykonuje wolnego zawodu. Pomimo, że może dokona sprzedaży tych dwóch działek niemniej jednak, co istotne zdaniem Wnioskodawcy, nie jest to częstotliwość czy sposób ciągły ani też cel zarobkowy.

Sposób ciągły, częstotliwość, o której mowa w ustawie o podatku VAT to wielokrotność, powtarzalność mająca za przedmiot ilość gruntów, to obrót polegający na kupnie i sprzedaży w zbliżonym do siebie czasie. To wg Wnioskodawcy zakup podyktowany zamiarem sprzedaży. Cel zarobkowy to świadome działanie w postaci zakupu gruntu np. rolnego o małej wartości jego uzbrojenie podział - nastawione na zysk osiągalny w niedalekiej przyszłości w postaci uzyskania wysokiej ceny.

W przypadku Wnioskodawcy trudno mówić o zysku, umowa sprzedaży jest co prawda umową odpłatną ale cena sprzedaży stanowić powinna wartość rynkową obowiązującą w chwili dokonania transakcji. Cel zarobkowy zdaniem Wnioskodawcy to osiągnięcie zamierzonego zysku w sytuacji kiedy np. śledząc rynek nieruchomości widzimy że ceny działek nagle gwałtownie wzrosną i wtedy dokonujemy natychmiastowej sprzedaży lub gdy sprzedajemy coś znacznie powyżej wartości rynkowej. Może zdarzyć się tak, że z tytułu dokonania sprzedaży tych działek, patrząc przez pryzmat zmiennej wartości rynkowej gruntów w zależności od dnia dokonania transakcji, wartość ówczesnego zakupu może przewyższyć wartość obecnej sprzedaży. Ceny z 1998 i 2001 roku mogą być wyższe rynkowo od cen obecnych np. za działkę nr 2 Wnioskodawca zapłacił 12.000 zł jeśli teraz za nią weźmie np. 17.000 zł to patrząc wprost jest 5.000 zł więcej niemniej jednak przez okres od 2001 do 2015 tj. 14 lat jest to żaden zysk.

Wnioskodawca nie posiada gruntów, które będzie dzielić, sprzedawać, kupować i znowu sprzedawać. Wnioskodawca ma jedną działkę na własność i jedną w połowie - jak już wspomniał.

Ewentualna sprzedaż tych gruntów nie stanowi zdaniem Wnioskodawcy działalności gospodarczej, definicję której zawiera art. 15 ustawy o podatku VAT a co za tym idzie z tytułu sprzedaży choćby jednej z tych działek lub obydwóch Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku VAT co tym samym oznacza, ze nie będzie musiał tego podatku zapłacić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 1998 zakupił od osoby fizycznej aktem notarialnym działkę nr 1 położoną na O. w gminie J. (wieś Z.) o pow. 737 m² na własność. Działka jest ogrodzona, jest na niej tylko prąd, jest niezabudowana.

Wnioskodawca działkę nr 1 zakupił w celach rekreacyjnych (z marzeniem postawienia w przyszłości jakiejś altany czy małego domku letniskowego) i tak też zamierzał ją wykorzystywać. W momencie zakupu działka nr 1 nie była ani ogrodzona ani nie było na niej prądu. Działka nr 1 była wykorzystywana do celów czysto rekreacyjnych, zaparkowana na niej została stara przyczepa campingowa. Do 2003 r. w wakacje lub podczas wypadów na grzyby Wnioskodawca korzystał rodzinnie z tej działki. Od 2003 r. Wnioskodawca na działce bywał sporadycznie. Działkę tylko się kosi, gdy zarasta trawa. W roku 2001 Wnioskodawca wraz z małżonkiem (obecnie byłym) chcąc mieć w tej pięknej okolicy coś wspólnego razem na wspólność ustawową majątkową małżeńską aktem notarialnym zakupił od osób fizycznych działkę nr 2 również położoną w tej wsi o powierzchni 1442 m² (nieuzbrojona, nieogrodzona, niezabudowana). Działka jest obciążona nieodpłatną służebnością przejazdu, przechodu i przegonu na rzecz każdoczesnych właścicieli i posiadaczy kilku sąsiednich działek. małżonkiem). Fakt i cel zakupu działki nr 2 był również rekreacyjny. Wnioskodawca myślał, że kiedyś wraz z małżonkiem postawi mały domek na tych działkach, a dokładnie na której to już było do ustalenia w przyszłości. Wnioskodawca wraz z małżonkiem patrzył też pod kątem, że kiedyś dzieci będą miały gdzie spędzać wolny czas. Działka nr 2 nie była w ogóle wykorzystywana, leżała i leży odłogiem. Teraz ludzie sąsiadujący z tymi działkami (rodowici Orawianie) chcą je kupić, bo stoją odłogiem. Działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nr 1 i 2 w całości, czy też w części nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży ewentualnych produktów rolnych z własnej działalności rolniczej, bo takiej nie prowadził i nie prowadzi. Działki nr 1 i 2 nikomu nie są udostępniane czy też użyczane czy to na podstawie umowy pisemnej czy ustnej czy też bez umowy ani odpłatnie ani nieodpłatnie. Sporadyczne koszenie to dobrowolna i samoistna sąsiedzka pomoc. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek nr 1 i 2. Wnioskodawca nigdy nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla całości lub części działek nr 1 i 2. Wnioskodawca działań żadnych nie podejmował i nie podejmie, natomiast skierował do Urzędu Gminy J. pisma jednorazowo w celu ewentualnej możliwości budowy w przyszłości domu letniskowego. Pismo z 20 sierpnia 1998 r. dotyczyło przekwalifikowania działki rolnej nr 1 na budowlaną. W odpowiedzi Wnioskodawca uzyskał informację, że cyt.: „w bieżącym roku (czyli 1998) tutejszy Urząd nie przewiduje zmiany w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Gminy J. Obecny Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy J. obowiązuje do 2000 r. W związku z tym Urząd Gminy przewiduje zmianę ww. planu do roku 2000. Przy rozpatrywaniu wniosku Pani i innych osób uwzględniane będzie szereg aspektów, miedzy innymi: odległość działki od dróg publicznych, rzeki terenów budowlanych”. Pismo do Wójta Gminy J. z 11 czerwca 2003 r. w związku z projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczyło przekwalifikowania części działki nr 2 o powierzchni 0,0694 ha z terenów RW zalewowych na budowlane.

Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości ani jej uatrakcyjnienia. Doprowadzenie do działki 1 prądu było około roku od zakupu i nie było działaniem mającym zwiększyć wartość działki czy też ją uatrakcyjnić, Wnioskodawca chciał coś na tej działce mieć, była to i jest przyczepa campingowa, do której to właśnie został doprowadzony ów prąd i tylko prąd, który ułatwia życie. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że działka nr 1 położona jest w terenie MU – zabudowa mieszkaniowa i usług, natomiast działka nr 2 w 40% położona jest w terenie MU (zabudowa mieszkaniowa i usług) a w 60% w terenie RW – tereny wód otwartych, dolin potoków i zieleni ochronnej wzdłuż cieków wodnych, zatwierdzony był uchwałą rady gminy J. z 7 marca 2005 r. oraz zmieniony uchwałą z 20 października 2010 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy w omawianej kwestii dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1 i 2.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek niezabudowanych nr 1 i 2 nie będzie dokonana przez podmiot działający dla tych transakcji jako podatnik VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca zakupił przedmiotowe działki w celach rekreacyjnych, z myślą budowy domu letniskowego. Wnioskodawca wykorzystywał działkę nr 1 do celów rekreacyjnych, postawiona jest na niej przyczepa campingowa, Wnioskodawca wraz z rodziną spędzał tam wolny czas. Wnioskodawca wprawdzie doprowadził do działki nr 1 prąd, właśnie z uwagi na fakt, że stoi na niej przyczepa campingowa, do której ów prąd został doprowadzony, który ułatwia życie. Działka nr 2 nie była w ogóle wykorzystywana, leży odłogiem. Wnioskodawca występował jedynie z pismami do Urzędu Gminy w sprawie przekwalifikowania działki rolnej nr 1 na budowlaną i części działki nr 2 z terenów zalewowych na budowlane w celu ewentualnej możliwości budowy w przyszłości domu letniskowego. Działka nie była udostępniana odpłatnie, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nie sprzedawał płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, gdyż nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Działki są sporadycznie koszone w ramach sąsiedzkiej pomocy.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmując ww. czynności nie zaangażował środków podobnych do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Nie została tym samym wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż niezabudowanych działek nr 1 i nr 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.