Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-430/15-2/PRP
z 2 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 4 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nabycia samochodów od osób fizycznych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nabycia samochodów od osób fizycznych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. z siedzibą w ... (dalej jako Wnioskodawca lub Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym na potrzeby obrotu wewnątrzwspólnotowego. Wnioskodawca prowadzi stację demontażu pojazdów. Spółka działa na podstawie decyzji Marszałka Województwa w zakresie gospodarki odpadami w związku z instalacją stacji demontażu pojazdów. Wnioskodawca posiada wszystkie zgłoszenia w KRS oraz Urzędzie Skarbowym i ZUS. Ponadto Spółka posiada licencję na transport oraz decyzję Starosty na transport odpadów.

Spółka zamierza rozpocząć działalność polegającą na kupowaniu pojazdów używanych z terytorium Unii Europejskiej wyłącznie w celu ich demontażu oraz złomowania bez ich rejestracji w Polsce. Spółka zamierza nabywać i sprowadzać na terytorium Polski samochody osobowe kategorii M1 – do 9 miejsc łącznie z kierowcą, ciężarowe kategorii N1, gdzie dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Zakup aut następować będzie od osób fizycznych niebędących podatnikiem podatku VAT na potrzeby obrotu wewnątrzwspólnotowego (dalej jako konsumenci). Po zakupie pojazd będzie przywożony do firmy, tj. do miejsca działalności Spółki, a następnie będzie on złomowany. Odzyskiwane części przeznaczone będą do dalszej odsprzedaży, podobnie odpady. Części pojazdów będą sprzedawane ze stawką VAT 23%, odpady natomiast będą sprzedawane na zasadzie odwrotnego obciążenia. Na odpady przekazywane do utylizacji firmy posiadające stosowne zezwolenia wystawiają Spółce faktury. Całość sprzedaży jest dla Spółki sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek uiszczania podatku VAT w sytuacji, gdy sprowadza z zagranicy, tj. terytorium Unii Europejskiej pojazdy używane nabywane od konsumentów wyłącznie celu ich złomowania w Polsce i nie dochodzi do rejestracji tych pojazdów?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on miał obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług, tj. naliczenia podatku należnego, w sytuacji sprowadzania z terytorium Unii Europejskiej pojazdu nabytego od konsumenta wyłącznie w celu dokonywanego przez niego złomowania i demontażu, pod warunkiem że nie będzie dochodzić do rejestracji tego pojazdu na terytorium Polski.

Zgodnie z ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej jako WNT) za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. Obowiązek ten powstaje również w sytuacji, o której mowa jest w art. 103 ust. 4 ustawy o VAT a zatem w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8 ustawy o VAT, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, jeżeli przedsiębiorca polski nabywa samochód od konsumenta z terytorium UE wówczas dokumentem potwierdzającym dokonanie takiego zakupu powinna być umowa kupna-sprzedaży. Nabycie takie nie wiąże się z obowiązkiem rozliczenia podatku VAT. Co za tym idzie, nabycie przez Wnioskodawcę samochodu od osoby prywatnej nie będzie wiązało się z obowiązkiem rozliczenia podatku VAT po stronie Spółki. Ponadto wskazać należy, iż od stycznia 2015 r. nie ma również obowiązku występowania do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku zapłaty podatku z tego tytułu (tj. druk VAT-25).

Mając na uwadze art. 103 ust. 4 ustawy o VAT wskazać należy, iż obowiązek rozliczania podatku VAT związany jest wyłącznie z rejestracją na terytorium Polski pojazdów sprowadzonych z terytorium UE. Tym samym, jeżeli Wnioskodawca sprowadzać będzie pojazdy z terytorium UE wyłącznie w celu ich demontażu oraz złomowania wówczas nie będzie dochodzić do ich rejestracji w Polsce, a co za tym idzie nie będzie obowiązku rozliczenia podatku VAT od takiej transakcji. Inaczej mówiąc, brak jest obowiązku uiszczenia podatku VAT w sytuacji, gdy demontaż i złomowanie następuje przed jego zarejestrowaniem, a wynika to z tego, że uiszczenie tego podatku stanowi obligatoryjny warunek rejestracji pojazdu w kraju. Brak rejestracji wiąże się zatem z brakiem obowiązku rozliczania VAT.

Jak to miało miejsce w przypadku nabycia pojazdów na terenie UE od osób prywatnych od stycznia 2015 r. nie ma obowiązku występowania do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku zapłaty podatku z tego tytułu (tj. podatnik nie otrzyma druku VAT-25).

Podsumowując, Wnioskodawca wskazuje, iż nie będzie on miał obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług, w sytuacji sprowadzania z terytorium Unii Europejskiej pojazdu wyłącznie w celu dokonywanego przez Niego złomowania i demontażu, jeżeli nie będzie dochodzić do rejestracji tego pojazdu na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
  

• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że – jak wynika z opisu sprawy - zakup aut następować będzie od osób fizycznych niebędących podatnikiem podatku VAT na potrzeby obrotu wewnątrzwspólnotowego. Tym samym nie zostaną spełnione warunki dotyczące statusu podmiotu transakcji, aby móc uznać przedmiotową transakcję za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Oznacza to, że w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnik obowiązany jest złożyć deklarację we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym.

Wobec regulacji zawartej w art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Zgodnie bowiem z art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju. (art. 103 ust. 4 ustawy).

Według art. 103 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), dokonuje zakupu środka transportu w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia – bez względu na to czy jest to nowy czy inny środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium kraju – jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz w związku z tym, że u Zainteresowanego nie wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie środka transportu stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe. Jakkolwiek Zainteresowany wywiódł prawidłowy skutek prawny, iż nie będzie on miał obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług, to jednakże swoje stanowisko oparł na innych argumentach niż tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.