Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-41/15-2/EWW
z 20 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania podatku należnego z tytułu importu towarów rozliczanego na podstawie przepisu art. 33a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług za podatek naliczony i prawa do jego odliczenia oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z decyzji organu celnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania podatku należnego z tytułu importu towarów rozliczanego na podstawie przepisu art. 33a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług za podatek naliczony i prawa do jego odliczenia oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z decyzji organu celnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT producentem wyrobów miedzianych opodatkowanych VAT stawkami innymi niż zwolniona. Spółka posiada również status upoważnionego podmiotu gospodarczego (dalej: AEO), w rozumieniu art. 5a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej: WKC). W związku z posiadaniem statusu AEO, Spółka dokonując importu Towarów działa we własnym imieniu i na własną rzecz.

Spółka rozlicza podatek VAT za miesięczne okresy rozliczeniowe. Dla potrzeb prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT Spółka nabywa różnego rodzaju towary z krajów trzecich w ramach importu towarów w rozumieniu ustawy VAT (dalej: Towary). Ww. Towary, będące przedmiotem importu, zgłaszane są do przywozu na terytorium Polski przy zastosowaniu różnych procedur celnych zarówno uproszczonych, o których mowa w art. 76 WKC, jak i przy zastosowaniu procedur zwykłych (przewidzianych przez przepisy prawa celnego).

Obecnie Spółka planuje wdrożenie rozliczeń VAT z tytułu importu Towarów w oparciu o przepis art. 33a ust. 12 ustawy VAT, który zezwala podatnikom posiadającym status AEO na rozliczanie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu ich importu. W tym celu Spółka dopełni wszelkich formalności przewidzianych prawem (art. 33a ust. 2-4, 6, 7 ustawy VAT), które warunkują stosowanie tej procedury. Dla potrzeb ustalenia kwot należnego podatku od importu Towarów, które winny być wykazane w deklaracjach podatkowych VAT-7, Spółka prowadzić będzie rejestry za okresy miesięczne, w których będą wykazane wszelkie zakupy Towarów, w odniesieniu do których w danym miesiącu powstał obowiązek podatkowy w imporcie Towarów (bez względu na rodzaj stosowanej celnej procedury importowej); dane wynikające z rejestru, określające kwotę VAT należnego z tytułu importu Towarów za dany miesiąc, będą rozliczane poprzez deklarację podatkową VAT-7. Kwota podatku należnego VAT rozliczana na powyższych zasadach nie będzie podlegała wpłacie na rachunek właściwego organu celnego.

W praktyce Spółki występują obecnie przypadki, że po dokonaniu zgłoszenia celnego importowego, tj. po dacie powstania obowiązku podatkowego w imporcie oraz ustaleniu należnej kwoty VAT z tytułu tegoż importu, zmianie ulegają niektóre elementy wartości celnej Towarów (ustalonej na ten moment w oparciu o posiadane przez Spółkę dokumenty), które stanowią podstawę opodatkowania VAT w imporcie towarów (art. 30b ustawy VAT). Ww. zmiana podstawy opodatkowania jest spowodowana otrzymaniem przez Spółkę (po dacie powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów) dokumentów/faktur korygujących cenę importowanych Towarów, bądź też otrzymaniem przez Spółkę faktur dokumentujących poniesienie dodatkowych kosztów, które winny być uwzględnione w podstawie opodatkowania.

W sytuacji zaistnienia powyższych okoliczności, Spółka zgłasza ten fakt do właściwego urzędu celnego, który wobec zmiany wartości celnej importowanych Towarów wydaje decyzję, w której określa prawidłową wysokość podatku VAT. W przypadku, gdy w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ celny zostaje zwiększona kwota VAT należnego (w stosunku do kwoty zadeklarowanej na dzień postania obowiązku podatkowego), Spółka wpłaca różnicę VAT in plus na rachunek właściwego organu celnego oraz odlicza kwotę tegoż podatku różnicę VAT in plus, zgodnie z wymogami art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy VAT. Natomiast w przypadku gdy decyzja zmniejsza kwotę pierwotnego podatku VAT w imporcie, Spółka nie otrzymuje zwrotu tegoż podatku z organu celnego (jak i nie dokonuje żadnych korekt w deklaracjach VAT, w związku z art. 40 ustawy VAT).

Po wprowadzeniu w Spółce procedury rozliczania podatku VAT na zasadach określonych w art. 33a ust. 12 ustawy VAT, będą występowały sytuacje (z powodów wskazanych powyżej), powodujące konieczność zmiany podstawy opodatkowania oraz wielkości podatku należnego VAT ustalonego i zadeklarowanego w miesiącu powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów. Powyższe skutkować będzie wydaniem przez organ podatkowy decyzji administracyjnej oraz koniecznością wpłaty różnicy podatku VAT na rachunek właściwego organu, w tych przypadkach, gdy zmiana podstawy opodatkowania powodować będzie zwiększenie podatku należnego VAT rozliczonego w deklaracji podatkowej. Spółka przewiduje, że podatek określony decyzją (in plus) zostanie zapłacony nie później, niż w miesiącu otrzymania tej decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w miesiącu, w którym Spółka wykaże w deklaracji kwotę podatku należnego z tytułu importu Towarów (rozliczonego na podstawie przepisu art. 33a ust. 12 ustawy VAT) będzie również uprawniona odliczyć tę kwotę podatku uznając ją za podatek VAT do odliczenia?
2. Czy Spółka, dokonując rozliczania podatku VAT na podstawie przepisu art. 33a ust. 12 ustawy VAT, po otrzymaniu decyzji organu celnego zwiększającej kwotę podatku VAT (ujętego w rejestrze i rozliczonego poprzez deklarację VAT-7), będzie uprawniona odliczyć podatek VAT (in plus) wynikający z tej decyzji w miesiącu jej otrzymania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do odliczenia kwoty podatku należnego VAT z tytułu importu Towarów, która zostanie wykazana w deklaracji podatkowej jako VAT należny z tytułu importu towarów w miesiącu powstania obowiązku podatkowego w imporcie.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług służących wykonywaniu czynności opodatkowanych. Jednocześnie art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT stanowi, że kwotę podatku naliczonego  w przypadku, o którym mowa w art. 33a  stanowi kwota podatku należnego. Zaś art. 86 ust. 10 stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Biorąc pod uwagę regulacje art. 33a ust. 12 oraz przytoczone powyżej przepisy art. 86 ustawy VAT stwierdzić należy, że znowelizowana z dniem 1 stycznia 2015 r. ustawa VAT przewiduje, że importerzy posiadający status AEO mają prawo rozliczyć VAT importowy w deklaracji podatkowej VAT składanej organom skarbowym za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu. Jest to sposób rozliczenia neutralny finansowo dla importera oparty o mechanizm odwrotnego obciążenia. Stąd też importer, który ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego ma możliwość zadeklarowania zarówno podatku należnego z tytułu importu jak i podatku naliczonego w tej samej deklaracji VAT.

Zatem skoro Spółka:

• na podstawie prowadzonych rejestrów wykaże kwoty podatku należnego z tytułu importu Towarów w deklaracji podatkowej  zgodnie z wymogami art. 33a ust. 12 ustawy VAT, a jednocześnie
• zakup tych Towarów będzie dokonany w celu wykonywania czynności opodatkowanych

– Spółka uprawniona będzie do odliczenia tych kwot, jako kwot podatku naliczonego, w miesiącu powstania obowiązku podatkowego w imporcie tych Towarów.

Ad. 2.

Spółka stoi na stanowisku, że w miesiącu otrzymania decyzji organu celnego, uprawniona będzie do odliczenia kwoty podatku należnego wynikającej z decyzji organu celnego w części zwiększającej pierwotnie zadeklarowaną kwotę podatku rozliczoną poprzez deklarację podatkową.

Uzasadnienie

W myśl art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.

Przepis powyższy (jak również inne przepisy ustawy VAT) nie zawierają żadnego zastrzeżenia wskazującego, że ww. regulacja nie ma zastosowania w przypadkach określonych w art. 33a ustawy VAT. W związku z powyższym, Spółka uważa, że w miesiącu otrzymania decyzji zwiększającej kwotę VAT od importu Towarów rozliczanego na zasadach określonych w art. 33a ust. 12, będzie uprawniona do odliczania podatku VAT wynikającego z tej decyzji w części zwiększającej pierwotnie deklarowaną kwotę podatku należnego (pod warunkiem zapłaty różnicy tegoż podatku należnego na rachunek właściwego urzędu celnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlega import towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. obowiązuje dodany do ustawy art. 33a ust. 12. Zgodnie z jego treścią podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 posiadający status upoważnionego podmiotu gospodarczego w rozumieniu art. 5a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny:

1. działający we własnym imieniu i na własną rzecz

lub

1. w imieniu i na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych

– może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów. Przepisy ust. 2-4, 6, 7 oraz 9-11 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 5a ust. 1 rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.) jeżeli zajdzie taka potrzeba, organy celne po zasięgnięciu opinii innych właściwych organów, przyznają, z uwzględnieniem kryteriów przewidzianych w ust. 2, status upoważnionego podmiotu gospodarczego podmiotowi gospodarczemu mającemu siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty. Upoważniony podmiot gospodarczy korzysta z ułatwień odnoszących się do kontroli celnej dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony i/lub z uproszczeń przewidzianych w ramach przepisów celnych. Z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w ust. 2, status upoważnionego podmiotu gospodarczego jest uznawany przez organy celne wszystkich Państw Członkowskich bez uszczerbku dla kontroli celnej. Biorąc za podstawę uznanie statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego oraz, o ile spełniono wymogi związane z konkretnym rodzajem uproszczenia przewidzianego w ustawodawstwie celnym Wspólnoty, organy celne upoważniają podmiot do korzystania z tego uproszczenia.

Wprowadzony art. 33a ust. 12 ustawy ma zatem zastosowanie w przypadku szczególnej grupy podatników spełniających wysokie standardy dotyczące prowadzenia ewidencji handlowych, wypłacalności finansowej, ewidencji i systemów informatycznych czy bezpieczeństwa towarów tzw. upoważnionych podmiotów gospodarczych (AEO). Wprowadzenie do ustawy powyższego przepisu, uprawnia tych podatników do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego importu. Do upoważnionych podmiotów gospodarczych (AEO) zastosowanie mają również dotychczasowe przepisy art. 33a ust. 2-4, 6, 7 oraz 9-11 ustawy, obowiązują przedsiębiorców korzystających z procedury uproszczonej.

Stosownie do art. 33a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 2 pkt 1 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celnego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
   1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.
   
   

Na mocy art. 33a ust. 2a ustawy – wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści.

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

W myśl art. 33a ust. 3 ustawy – warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celnego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty.

Podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia (art. 33a ust. 4 ustawy).
   
   

Stosownie do art. 33a ust. 6 ustawy  podatnik jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 7 ustawy – w przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty organowi celnemu kwoty podatku wraz z odsetkami.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT producentem wyrobów miedzianych opodatkowanych VAT stawkami innymi niż zwolniona. Posiada ona również status upoważnionego podmiotu gospodarczego (AEO) w rozumieniu art. 5a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej: WKC). W związku z posiadaniem statusu AEO, Spółka dokonując importu towarów z krajów trzecich działa we własnym imieniu i na własną rzecz. Rozlicza ona podatek VAT za miesięczne okresy rozliczeniowe.

Towary będące przedmiotem importu, zgłaszane są do przywozu na terytorium Polski przy zastosowaniu różnych procedur celnych zarówno uproszczonych, o których mowa w art. 76 WKC, jak i przy zastosowaniu procedur zwykłych (przewidzianych przez przepisy prawa celnego).

Spółka planuje wdrożenie rozliczeń VAT z tytułu importu towarów w oparciu o przepis art. 33a ust. 12 ustawy. W tym celu dopełni wszelkich formalności przewidzianych prawem, które warunkują stosowanie tej procedury.

Dla potrzeb ustalenia kwot należnego podatku od importu towarów, które winny być wykazane w deklaracjach podatkowych VAT-7, Spółka prowadzić będzie rejestry za okresy miesięczne, w których będą wykazane wszelkie zakupy towarów, w odniesieniu do których w danym miesiącu powstał obowiązek podatkowy w imporcie towarów (bez względu na rodzaj stosowanej celnej procedury importowej). Dane wynikające z rejestru, określające kwotę VAT należnego z tytułu importu towarów za dany miesiąc, będą rozliczane poprzez deklarację podatkową VAT-7. Kwota podatku należnego VAT rozliczana na powyższych zasadach nie będzie podlegała wpłacie na rachunek właściwego organu celnego.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Spółka powzięła wątpliwości, czy w związku z zastosowaniem art. 33a ust. 12 ustawy, może ona w miesiącu w którym wykaże podatek należny z tytułu importu towarów uznać ten podatek za podatek naliczony i dokonać jego odliczenia.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów – kwota podatku należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy dokonywane zakupy towarów i usług mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy – art. 86 ust. 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka planuje wprowadzenie rozliczeń importu towarów w oparciu o przepis art. 33a ust. 12 ustawy. Prowadzić będzie rejestry za okresy miesięczne, w których będą wykazane wszelkie zakupy towarów, w odniesieniu do których w danym miesiącu powstał obowiązek podatkowy w imporcie towarów. Dane te określać będą kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów za dany miesiąc, która to rozliczona zostanie poprzez deklarację podatkową VAT-7.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że podatek należny rozliczony przez Spółkę w deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, stanowić będzie w tym samym okresie podatek naliczony. Ponieważ Spółka spełniać będzie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, będzie uprawniona do odliczenia tego podatku.

Podsumowując, rozliczając się na podstawie art. 33a ust. 12 ustawy, Spółka będzie spełniała warunki uprawniające ją do odliczenia kwoty podatku naliczonego, który stanowić będzie kwota podatku należnego, rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

Zatem w miesiącu, w którym Spółka wykaże w deklaracji kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów (rozliczonego na podstawie przepisu art. 33a ust. 12 ustawy) będzie również uprawniona odliczyć tę kwotę podatku uznając ją za podatek VAT do odliczenia.

Po wprowadzeniu w Spółce procedury rozliczania podatku VAT na zasadach określonych w art. 33a ust. 12 ustawy, będą występowały sytuacje spowodowane otrzymaniem przez Spółkę dokumentów/faktur korygujących cenę importowanych towarów, bądź też otrzymaniem przez Spółkę faktur, dokumentujących poniesienie dodatkowych kosztów, które winny być uwzględnione w podstawie opodatkowania, powodujące konieczność zmiany podstawy opodatkowania oraz wielkości podatku należnego VAT ustalonego i zadeklarowanego w miesiącu powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów.

Powyższe skutkować będzie wydaniem przez organ celny decyzji administracyjnej oraz koniecznością wpłaty różnicy podatku VAT na rachunek właściwego organu, gdy zmiana podstawy opodatkowania powodować będzie zwiększenie podatku należnego VAT rozliczonego w deklaracji podatkowej. Spółka przewiduje, że podatek określony decyzją (in plus) zostanie zapłacony nie później niż w miesiącu otrzymania tej decyzji.

Jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę podatku w decyzji dotyczącej należności celnych – art. 33 ust. 2 ustawy.

Po przyjęciu zgłoszenia celnego – w myśl art. 33 ust. 3 ustawy – podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy – w przypadkach innych niż określone w art. 33 ust. 1-3 kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji.

Stosownie do art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 – w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.

Powyższy przepis nie zawiera żadnych zastrzeżeń wyłączających jego stosowanie w przypadku rozliczenia importu towarów na podstawie art. 33a ustawy. Tak więc, w związku z otrzymaniem decyzji organu celnego jedynym warunkiem uprawniającym podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym, jest dokonanie zapłaty podatku wynikającego z tej decyzji.

Przepis ten znajduje zatem zastosowanie również w przedmiotowej sprawie, tj. gdy po dacie powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów i ustaleniu należnej kwoty podatku (rozliczonego zgodnie z art. 33a ust. 12 ustawy), zmianie ulegną niektóre elementy wartości celnej, w związku z czym, organ celny wyda Spółce decyzję określającą prawidłową (in plus) wysokość podatku. Jeżeli więc – jak przewiduje Spółka – dokona zapłaty podatku należnego określonego tą decyzją (in plus) nie później niż w miesiącu jej otrzymania, będzie uprawniona do odliczenia tego podatku w miesiącu otrzymania decyzji.

Reasumując, dokonując rozliczania podatku należnego na podstawie przepisu art. 33a ust. 12 ustawy, Spółka po otrzymaniu decyzji organu celnego zwiększającej kwotę podatku należnego (ujętego w rejestrze i rozliczonego poprzez deklarację VAT-7), będzie uprawniona odliczyć podatek (in plus) wynikający z tej decyzji w miesiącu jej otrzymania, w sytuacji zapłaty różnicy tego podatku, zgodnie z art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.