2015.08.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4514-29/15-2/KK
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zysku na kapitał zapasowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zysku na kapitał zapasowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zaś komandytariuszami dwie osoby fizyczne. Spółka komandytowa powstała w wyniku przekształcenia ze spółki komandytowo - akcyjnej. Przekształcenie nastąpiło w dniu 27 lutego 2014 r., tj. w dniu wpisania spółki przekształconej do rejestru sądowego. W wyniku dokonanego przekształcenia ze spółki komandytowo - akcyjnej na spółkę komandytową, proporcje udziałów wspólników w spółce komandytowej pozostały na takim samym poziomie, na jakim były w spółce komandytowo-akcyjnej. W wyniku przekształcenia, nie została przy tym zmieniona struktura właścicielska, tzn. do spółki przekształconej nie przystąpili nowi wspólnicy. W związku z przekształceniem, rok podatkowy spółki komandytowej pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Kwestia roku podatkowego wyglądała identycznie w spółce komandytowo-akcyjnej istniejącej do dnia przekształcenia.

Część osiągniętego przez Wnioskodawcę zysku w spółce komandytowo-akcyjnej do dnia przekształcenia, nie była wypłacona wspólnikom. Zysk osiągnięty po przekształceniu w spółkę komandytową został wypłacony zaliczkowo, natomiast wspólnicy nie podjęli uchwały w sprawie rozdysponowania całości zysku osiągniętego po przekształceniu. Dodatkowo dotychczas nie podejmowano uchwały w przedmiocie rozdysponowania osiągniętego zysku np. na kapitał zapasowy lub rezerwowy.

W związku z osiągniętym przez Wnioskodawcę zyskiem w okresie, gdy działał w formie spółki komandytowej, wspólnicy uchwałą zamierzają przeznaczyć część zysku na kapitał zapasowy, bez podwyższania umówionego wkładu, natomiast część zysku wspólnicy zamierzają wypłacić, przy czym wypłacone wcześniej zaliczki na poczet zysku zostaną zarachowane na należne wypłaty zgodnie z uchwałą, którą wspólnicy zamierzają podjąć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie uchwałą wspólników niepodzielonych zysków wypracowanych przez Wnioskodawcę, gdy działał jako spółka komandytowa, na kapitał zapasowy, bez zwiększania umówionego wkładu, będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie uchwałą wspólników niepodzielonych do wypłaty zysków wypracowanych przez Wnioskodawcę, bez podwyższania umówionego wkładu (gdy działał jako spółka komandytowa), nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wprowadza zamknięty katalog czynności podlegających temu podatkowi, w tym między innymi zmianę umowy spółki, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności wymienione w przywołanej regulacji art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki za zmianę umowy przy spółce osobowej - uważa się wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego - wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, wspólnicy Wnioskodawcy zamierzają podjąć uchwałę o przeznaczeniu części dotychczas niewypłaconego wspólnikom zysku osiągniętego w spółce komandytowej na kapitał zapasowy, bez podwyższania umówionego wkładu. Powyższe nastąpi bez zmiany umowy Spółki, ponieważ nie dojdzie do zmiany wartości wkładów wspólników (sumy komandytowej wpisanej w KRS), ani wkładu komplementariusza.

Analizując podstawy prawne opisanej we wniosku czynności, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z poźn. zm.). W myśl art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa (w tym spółka komandytowa) może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Z przepisu tego wynika, że w obrocie prawnym i gospodarczym, wobec osób trzecich, podmiotem działającym, częstokroć kontrahentem, jest sama spółka, a nie jej wspólnicy. Spółka komandytowa nie jest osobą prawną. Jednak na mocy art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), w związku z przytoczonym art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, posiada zdolność sądową i zdolność do czynności prawnych - realizowanych przez wspólników pod firmą spółki. Możność nabywania praw i zaciągania zobowiązań oznacza dopuszczenie spółki komandytowej do udziału w obrocie prawnym i gospodarczym. Ponadto, spółkę osobową, w tym spółkę komandytową, cechuje wyodrębnienie organizacyjne i majątkowe. Oznacza to, że stanowi ona odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne.

Zgodnie z art. 51 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, każdy z komplementariuszy spółki komandytowej ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika (komplementariusza i komandytariusza) od udziału w stratach. Z kolei, na podstawie art. 125 § 2 ww. Kodeksu komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zysk przypadający komandytariuszowi za dany rok obrotowy jest przeznaczany w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego wkładu rzeczywiście wniesionego do wartości umówionego wkładu (§ 2). W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu (§ 3).

Z powyższego wynika więc, w opinii Wnioskodawcy, że dopóki wspólnik spółki komandytowej nie zgłosi żądania wypłaty zysku, zysk ten pozostaje w dyspozycji spółki, a nie wspólnika, w szczególności w przypadku, o którym mowa w art. 125 § 2 Kodeksu, tym samym nie można mówić, że spółka korzystając z zysku otrzymuje od wspólnika wkłady zwiększające majątek spółki lub nieodpłatne świadczenie. Z przyczyn oczywistych, nieprzeznaczony do wypłaty zysk nie jest również pożyczką udzieloną spółce przez wspólnika ani też dopłatą.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na przeznaczeniu, zgodnie z uchwałą wspólników Wnioskodawcy, wypracowanego przez tą Spółkę zysku na kapitał zapasowy, bez podwyższania umówionego wkładu, nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przez co nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626), podatkowi temu podlegają umowy spółki i jej zmiany, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4. Przy czym, w przypadku umowy spółki osobowej, za jej zmianę uważa się wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania (art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy).

Podkreślić należy, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają czynności wymienione w przywołanej regulacji art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 4 pkt 9 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży przy umowie spółki cywilnej - na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki - na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a) i b) ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi przy zawarciu umowy spółki – wartość wkładów wniesionych do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego. Natomiast przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy. Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5%.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zaś komandytariuszami dwie osoby fizyczne. Spółka komandytowa powstała w wyniku przekształcenia ze spółki komandytowo - akcyjnej. Przekształcenie nastąpiło w dniu 27 lutego 2014 r., tj. w dniu wpisania spółki przekształconej do rejestru sądowego. W wyniku dokonanego przekształcenia ze spółki komandytowo - akcyjnej na spółkę komandytową, proporcje udziałów wspólników w spółce komandytowej pozostały na takim samym poziomie, na jakim były w spółce komandytowo-akcyjnej. W wyniku przekształcenia, nie została przy tym zmieniona struktura właścicielska, tzn. do spółki przekształconej nie przystąpili nowi wspólnicy. W związku z przekształceniem, rok podatkowy spółki komandytowej pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Kwestia roku podatkowego wyglądała identycznie w spółce komandytowo-akcyjnej istniejącej do dnia przekształcenia.

Analizując podstawy prawne opisanej we wniosku czynności należy odwołać się do przepisów Kodeksu spółek handlowych z dnia 15 września 2000 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z poźn. zm.). W myśl art. 8 § 1 Kodeksu, spółka osobowa (w tym spółka komandytowa) może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Przepis ten przesądza, przez użycie słów „we własnym imieniu”, że w obrocie prawnym i gospodarczym, wobec osób trzecich, podmiotem działającym, częstokroć kontrahentem, jest sama spółka a nie jej wspólnicy. Spółka komandytowa nie jest osobą prawną, jednak na mocy art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), w związku z przytoczonym art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, posiada zdolność sądową i zdolność do czynności prawnych – realizowanych przez wspólników pod firmą spółki. Możność nabywania praw i zaciągania zobowiązań oznacza dopuszczenie spółki komandytowej do udziału w obrocie prawnym i gospodarczym. Ponadto, spółkę osobową, w tym spółkę komandytową, cechuje wyodrębnienie organizacyjne i majątkowe. Oznacza to, że stanowi ona odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne.

Zgodnie z art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jak stanowi art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zróżnicowanie pozycji wspólników w spółce komandytowej (komplementariuszy i komandytariuszy) ma również wpływ na zasady ich uczestnictwa w zyskach. Udział w zyskach i stratach komplementariusza jest uregulowany w ten sposób, że ma on prawo do równego udziału w zysku i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu (art. 51 w związku z art. 103 Kodeksu spółek handlowych). Komplementariusz może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej straty przez spółkę udział kapitałowy komplementariusza został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego udziału.

Nieco odmienne zasady przyjęto wobec komandytariusza. Określenie poziomu udziału w zyskach i stratach uzależnione zostało od wkładów wniesionych i wkładów umówionych i nie musi być to uregulowane w umowie spółki. Wkłady wniesione to te, które zostały rzeczywiście przeniesione na spółkę lub jej udostępnione. Wkłady umówione natomiast obejmują te, na które wspólnicy umówili się w umowie spółki. Zgodnie z art. 123 Kodeksu spółek handlowych komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki (chyba że umowa spółki stanowi inaczej). Rzeczywiste wniesienie wkładu zwiększa poziom uczestnictwa w zysku.

Samo zatwierdzenie sprawozdania finansowego wykazującego zysk nie oznacza powstania po stronie wspólników wierzytelności o wypłatę zysku. Dopóki wspólnik nie zgłosi żądania podziału i wypłaty zysku z końcem roku obrotowego, zysk ten pozostaje w dyspozycji spółki a nie wspólnika, tym samym nie można mówić, że spółka korzystając z zysku otrzymuje od wspólnika wkłady zwiększające majątek spółki lub nieodpłatne świadczenie. Z przyczyn oczywistych niepodzielony zysk nie jest również pożyczką udzieloną spółce przez wspólnika ani też dopłatą.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że czynność polegająca na przeznaczeniu części wypracowanego przez spółkę komandytową zysku na kapitał zapasowy, bez podwyższania wkładu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy (spółki), nie zaś wspólników Spółki.

Końcowo nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin