Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-306/15-4/SJ
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 28 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-306/15-2/SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 28 lipca 2015 r. (data doręczenia 3 sierpnia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 7 sierpnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki szkła, ewidencjonując zdarzenia podatkowe w księgach rachunkowych. W 2014 r. zawarł z firmą X z siedzibą w mieście A umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), której przedmiotem jest zakup i oddanie w leasing Wnioskodawcy maszyny – pionowej szlifierki, wykorzystywanej w procesie obróbki szkła, za cenę 421 990 zł, powiększoną o należny podatek od towarów i usług. W umowie tej Wnioskodawca występuje zatem jako Leasingobiorca, wydatek zaś związany z leasingiem związany jest z uzyskiwanymi przychodami oraz zabezpiecza ich źródło.

Zgodnie z postanowieniami punktu I umowy leasingu – Warunki finansowe, Wnioskodawca zobowiązany był do uiszczenia kwoty 189 895 zł, powiększonej o należny podatek od towarów i usług, stanowiącej 45% wartości przedmiotu leasingu, tytułem czynszu inicjalnego, niezwiązanego z żadnym okresem używania przedmiotu leasingu. Zgodnie z par. 8 Ogólnych warunków umowy leasingu operacyjnego, stanowiących integralną część przedmiotowej umowy leasingu, „Leasingodawca niezwłocznie po zawarciu niniejszej umowy oraz po uiszczeniu przez Leasingobiorcę czynszu inicjalnego (wpłaty początkowej) wystawi zamówienie na przedmiot leasingu od Dostawcy i nabędzie od niego własność przedmiotu leasingu”. Od zapłaty tego czynszu zależało nabycie przez Leasingodawcę przedmiotu leasingu i następnie jego wydanie Leasingobiorcy, tj. Wnioskodawcy. Pozostałą część należności wraz z odsetkami Wnioskodawca uiszczać będzie w miesięcznych, równych ratach, przez okres 47 miesięcy, zaś wykup przedmiotu leasingu nastąpi za 7% jego wartości.

Czynsz inicjalny został zapłacony przez Wnioskodawcę – na podstawie faktury VAT z 2014 r. w kwocie 189 895 zł, powiększonej o należny podatek VAT, tj. łącznie 233 571 zł 47 gr, wystawionej przez leasingodawcę firmę X z siedzibą w mieście A – w terminie wskazanym na fakturze, tj. w grudniu 2014 r., czyli w miesiącu, w którym faktura została wystawiona i otrzymana przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że:

1. działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana jest na zasadach ogólnych, liniową 19% stawką podatku dochodowego. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, stosownie do wymogów art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.
2. umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3. poniesiona opłata inicjalna nie jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez czas trwania umowy.
4. Wnioskodawca, dla celów kalkulacji podatkowych, ewidencjonuje w księgach rachunkowych zarówno czynsz inicjalny, jak i wydatki na poczet bieżącego, miesięcznego czynszu leasingowego w ciężar bieżących kosztów uzyskania przychodów.
5. czynsz inicjalny został ujęty w księgach rachunkowych w miesiącu, za który był on należny na mocy zawartej umowy leasingowej i na mocy wystawionej w ślad za tą umową faktury VAT. Czynsz został uiszczony terminowo.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynsz inicjalny z umowy leasingu operacyjnego, stanowiący 45% wartości przedmiotu umowy leasingu, będący niezależnym od rat leasingowych wydatkiem, warunkującym skuteczność leasingu, w sytuacji gdy przedmiot leasingu związany jest z uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodów, może zostać odniesiony jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia tego wydatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz inicjalny, stanowiący 45% wartości przedmiotu leasingu, może zostać odniesiony jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia. Czynsz inicjalny w przedmiotowym stanie faktycznym stanowi opłatę jaką ponosi Leasingobiorca, aby przedmiot leasingu został mu wydany. Stanowi de facto swoisty warunek skuteczności leasingu. W przypadku nieuiszczenia tej opłaty Leasingodawca przedmiotu leasingu nie wyda, gdyż sam w ogóle go nie nabędzie - zgodnie z treścią par. 8 umowy leasingu. W przedmiotowym stanie faktycznym umowa leasingu nie pozwala na wskazanie, że czynsz wstępny stanowi wynagrodzenie za jakikolwiek okres realizacji umowy. Nie jest również możliwe ustalenie, jakie konkretnie przychody będą odpowiadały temu wydatkowi, tym samym nie jest możliwe powiązanie okresu, za jaki uzyskany zostanie przychód z tym konkretnym wydatkiem. Nie ma tu tym samym przesłanek do uznania takiego wydatku za koszt bezpośredni. Stanowi on wydatek bezzwrotny, niezależny od rat leasingowych, warunkujący wydanie przedmiotu leasingu. Jako koszt pośredni w rozumieniu art. 22 ust. 5c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), koszt ten winien zostać rozliczony jednorazowo w momencie poniesienia. Zgodnie z treścią wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r., II FSK 712/11, czynsz inicjalny należy oceniać w zależności od treści umowy leasingu. W przedmiotowym stanie faktycznym umowa leasingu nie pozwala na wskazanie, że czynsz wstępny stanowi wynagrodzenie za jakikolwiek okres realizacji umowy. Nie ma tu zatem możliwości uznania takiego wydatku za koszt bezpośredni, ani nie ma możliwości przyporządkowania takiego wydatku do okresu, w którym osiągnięte zostaną przychody odpowiadające temu wydatkowi. Opłata wstępna w opisanym stanie faktycznym niewątpliwie związana będzie z przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, skoro działalność polega na obróbce szkła, a przedmiotem leasingu jest maszyna służąca do tejże obróbki. Koszt ten jednak nie pozostaje w związku z żadnym konkretnym przychodem. Stanowi on wydatek bezzwrotny, niezależny od rat leasingowych, warunkujący wydanie przedmiotu leasingu. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo (por. wskazany powyżej wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r., II FSK 712/11; wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 lipca 2013 r., I SA/Łd 520/13; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r., I SA/Wr 1202/10) oraz Ministerstwo Finansów (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2013 r., ITPB1/415-43/10/13-S/WM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.