2015.08.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-365/15-3/MR
z 3 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa, przedstawione we wniosku z 11 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania podziału zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w konsorcjum – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania podziału zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w konsorcjum. Wniosek uzupełniono 6 lipca 2015 r. o wyjaśnienia dotyczące opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (SPÓŁKA A) jest czynnym podatnikiem VAT, mającym realizować dostawę towarów do Szpitala (ZAMAWIAJĄCY). Dostawa towarów realizowana będzie w ramach umowy (UMOWA) w sprawie zamówień publicznych na realizację zamówienia w przedmiocie dostawy materiałów do zabiegów wewnątrznaczyniowych. Umowa na podstawie złożonej i wybranej oferty przetargowej określa kwotę wynagrodzenia dla KONSORCJUM. Szczegółowe zasady dotyczące współpracy stron konsorcjum (SPÓŁKI A oraz SPÓŁKI B) przy realizacji umowy kontraktowej strony ustalają w Umowie Konsorcjum (UMOWA KONSORCJUM).

Zgodnie z Umową Konsorcjum, SPÓŁKA A pełni funkcję lidera Konsorcjum, zaś SPÓŁKA B jest jedynym partnerem konsorcjum. Udziały zostały ustalone w następujący sposób: Wnioskodawca (Lider) - 50%, Partner Konsorcjum - 50%. W myśl postanowień Umowy Konsorcjum, zawartej w maju 2015 r., strony umowy podzieliły prawa i obowiązki, ryzyko, koszty oraz wydatki, straty i przychody wynikające bezpośrednio i pośrednio z Umowy Konsorcjum, proporcjonalnie do wysokości udziałów stron w Konsorcjum.

Jak wynika z Umowy Konsorcjum:

Do zadań Partnera Konsorcjum będzie należało w szczególności:
- bieżąca obsługa klienta oraz
- planowanie zamówień we współpracy z Liderem Konsorcjum.
Lider Konsorcjum wykona pozostałe prace dotyczące realizacji Zamówienia, o których mowa w SIWZ oraz w Umowie.

Fakturowanie dostaw będzie dokonywane na zasadach określonych w umowie. W Umowie Konsorcjum wskazano, że SPÓŁKA B upoważnia SPÓŁKĘ A do wystawiania na rzecz Zamawiającego faktur VAT na warunkach wynikających z Umowy oraz do przejęcia przez Spółkę A należności przypadających Konsorcjum na swój rachunek bankowy, podany na fakturze VAT.

W Umowie Konsorcjum wskazano także zasady rozliczeń dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem Konsorcjum:

§ 3

Zasady współpracy stron. Odpowiedzialność za wykonanie umowy.

Każda ze stron umowy ponosi wszelkie własne wydatki i koszty związane z realizacją zadań jej przydzielonych wynikających z Umowy w sprawie zamówienia publicznego oraz niniejszej umowy.
Każda ze stron ponosi własne ryzyko ekonomiczne, handlowe i finansowe związane z realizacją zadań jej przydzielonych do realizacji w ramach przedmiotowej umowy w sprawie zamówienia publicznego.
Wobec Zamawiającego Członkowie Konsorcjum z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania odpowiadają solidarnie, zarówno w trakcie realizacji Umowy, jak i po jej wykonaniu.
We wzajemnych stosunkach między Członkami Konsorcjum zasadą jest, że każdy z nich działa na swój rachunek oraz odpowiada za zgodne z Umową wykonanie swoich zobowiązań. W przypadku poniesienia przez któregokolwiek z Członków Konsorcjum jakichkolwiek kosztów związanych z zasadą odpowiedzialności solidarnej, drugiemu Członkowi Konsorcjum przysługuje prawo do dochodzenia zwrotu odpowiedniej części poniesionych kosztów od Członka Konsorcjum, na którym ciąży odpowiedzialność z tytułu postanowień niniejszej klauzuli.

Wynagrodzenie przysługujące Partnerowi konsorcjum ma wynosić 50% zysku na sprzedaży towarów, bez uwzględniania kosztów własnych lidera oraz partnera poniesionych na bieżącą obsługę UMOWY (m.in. pakowanie i wysyłki towaru, opieka przedstawiciela, koszty obsługi biurowej, finansowo-księgowej).

Wnioskodawca zauważa, że nie ma wątpliwości, co do obowiązku dokumentowania fakturami VAT wykonanych usług i dokonywanych dostaw towarów na rzecz Zamawiającego.

Niniejsze zapytanie odnosi się wyłącznie do sposobu dokumentowania podziału pomiędzy Partnerów Konsorcjum zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podział pomiędzy SPÓŁKĄ A, a SPÓŁKĄ B zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”), która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, podział pomiędzy uczestnikami Konsorcjum zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT i nie powinien być udokumentowany fakturą VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ k.c. np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp.

Jak wskazano, celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa Konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Z punktu widzenia podatnika oznacza to w szczególności, że jeżeli dane zdarzenie nie wypełnia przesłanek odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, wówczas należy przyjąć, iż jest to zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT, tj. pozostaje poza zakresem tego podatku.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W opinii Wnioskodawcy, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, rozliczenie straty/zysku pomiędzy Wnioskodawcą a D., nie może być uznane za wypełniające którąkolwiek z przesłanek wskazanych w art. 7 ustawy o VAT, gdyż nie było związane z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W konsekwencji uznać należy, że przekazanie lub otrzymanie środków finansowych do/przez Spółkę nie stanowi zapłaty za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT.

Skoro natomiast rozliczenie zysku/straty nie stanowi zapłaty za dostawę towarów, aby określić czy taka transakcja jest zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu VAT, należy zweryfikować, czy stanowi ona zapłatę za świadczenie usług.

W myśl art. 8 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Z bogatego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) wynika, że aby mówić o świadczeniu usług podlegającym opodatkowaniu VAT, spełnione powinny być następujące przesłanki:

istnieje związek prawny pomiędzy usługobiorcą a usługodawcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
istnieje beneficjent świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym z tytułu otrzymania świadczenia od usługodawcy,
odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z jego wyświadczeniem.

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym nie zostaje spełniona żadna z powyższych przesłanek warunkujących uznanie rozliczenia z Partnerami Konsorcjum za świadczenie usług opodatkowane VAT. W pierwszej kolejności należy wskazać, że rozliczenie straty/zysku pomiędzy Partnerami Konsorcjum nie stanowi świadczenia pomiędzy stronami. Dokonując podziału wyniku finansowego projektu, Spółka B nie wykonuje na rzecz Spółki A czynności, które można byłoby uznać za „zachowanie za wynagrodzeniem”. W szczególności Spółka nie powstrzymuje się od dokonania czynności, czy też nie zobowiązuje się do tolerowania czynności lub sytuacji (art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Rozliczenie zysku/straty jest ekonomiczną konsekwencją realizacji projektu prowadzi do wyegzekwowania umówionego udziału w zyskach/stratach Konsorcjum pomiędzy Partnerami. Rozliczenie jest czynnością techniczną i następczą po dostawie towarów/świadczeniu usług dokonywanych na rzecz Zamawiającego. Innymi słowy, stanowi ono konsekwencję wyniku finansowego zrealizowanego na czynnościach podlegających opodatkowaniu VAT wyświadczonych na rzecz Zamawiającego. W konsekwencji, w ocenie Spółki rozliczenie wyniku finansowego na projekcie nie stanowi świadczenia na rzecz Lidera Konsorcjum.

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 23 kwietnia 2012 r. sygn. I SA/Po 880/11, w którym stwierdzono, że: „Nie stanowi bowiem ani dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podział przychodów i kosztów konsorcjum dokonywany przez jego lidera na rzecz partnerów stosownie do ich udziału we wspólnym przedsięwzięciu. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej IPPP2/443-117/13-2/KOM z dnia 2 kwietnia 2013 r.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje swoje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 czerwca 2010 r. nr IPPP3/443-292/10-2/MPe, zgodnie z którą: „(...) wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Liderem a Partnerami dotyczące przenoszenia Kosztów Konsorcjum, jak również dokonywania podziału przychodów w ramach Konsorcjum, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową”.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że podział pomiędzy Partnerów Konsorcjum zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Wobec czego, transakcja taka nie powinna podlegać dokumentowaniu za pomocą faktury VAT. W myśl art. 106 ustawy o VAT, dokumentowaniu fakturą VAT podlegają wyłącznie czynności opodatkowane VAT. Jeżeli rozliczenie wyniku na projekcie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, transakcja taka powinna zatem zostać udokumentowana przez Spółkę innym dokumentem np. notą księgową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału (Dział XI. Dokumentacja, Rozdział 1. Faktury) stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (SPÓŁKA A) jest czynnym podatnikiem VAT, mającym realizować dostawę towarów do szpitala (ZAMAWIAJĄCY). Dostawa towarów realizowana będzie w ramach umowy (UMOWA) w sprawie zamówień publicznych na realizację zamówienia w przedmiocie dostawy materiałów do zabiegów wewnątrznaczyniowych. Umowa na podstawie złożonej i wybranej oferty przetargowej określa kwotę wynagrodzenia dla KONSORCJUM. Szczegółowe zasady dotyczące współpracy stron konsorcjum (SPÓŁKI A oraz SPÓŁKI B) przy realizacji umowy kontraktowej strony ustalają w Umowie Konsorcjum (UMOWA KONSORCJUM). Zgodnie z Umową Konsorcjum, SPÓŁKA A pełni funkcję lidera Konsorcjum, zaś SPÓŁKA B jest jedynym partnerem konsorcjum. Udziały zostały ustalone w następujący sposób: Wnioskodawca (Lider) - 50%, Partner Konsorcjum - 50%. W myśl postanowień Umowy Konsorcjum, zawartej w maju 2015 r., strony umowy podzieliły prawa i obowiązki, ryzyko, koszty oraz wydatki, straty i przychody wynikające bezpośrednio i pośrednio z Umowy Konsorcjum, proporcjonalnie do wysokości udziałów stron w Konsorcjum. Z Umowy Konsorcjum wynika, że:

Do zadań Partnera Konsorcjum będzie należało w szczególności:
- bieżąca obsługa klienta oraz
- planowanie zamówień we współpracy z Liderem Konsorcjum.
Lider Konsorcjum wykona pozostałe prace dotyczące realizacji Zamówienia, o których mowa w SIWZ oraz w Umowie.

§ 3

Zasady współpracy stron. Odpowiedzialność za wykonanie umowy.

Każda ze stron umowy ponosi wszelkie własne wydatki i koszty związane z realizacją zadań jej przydzielonych wynikających z Umowy w sprawie zamówienia publicznego oraz niniejszej umowy.
Każda ze stron ponosi własne ryzyko ekonomiczne, handlowe i finansowe związane z realizacją zadań jej przydzielonych do realizacji w ramach przedmiotowej umowy w sprawie zamówienia publicznego.
Wobec Zamawiającego Członkowie Konsorcjum z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania odpowiadają solidarnie, zarówno w trakcie realizacji Umowy, jak i po jej wykonaniu.
We wzajemnych stosunkach między Członkami Konsorcjum zasadą jest, że każdy z nich działa na swój rachunek oraz odpowiada za zgodne z Umową wykonanie swoich zobowiązań. W przypadku poniesienia przez któregokolwiek z Członków Konsorcjum jakichkolwiek kosztów związanych z zasadą odpowiedzialności solidarnej, drugiemu Członkowi Konsorcjum przysługuje prawo do dochodzenia zwrotu odpowiedniej części poniesionych kosztów od Członka Konsorcjum, na którym ciąży odpowiedzialność z tytułu postanowień niniejszej klauzuli.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii ustalenia, czy podział zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Wyjaśnić należy, że instytucja konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową, zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz. Co do zasady, konsorcja nie mają również wspólnego majątku, chociaż mogą mieć wspólny rachunek rozliczeniowy, a wszystkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Zatem zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze – umowy konsorcjum – nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Odnośnie rozliczenia podatku VAT przez uczestników konsorcjum, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem nie jest samo konsorcjum. Dlatego też podmioty działające w ramach konsorcjum, powinny do wzajemnych rozliczeń oraz do rozliczeń z podmiotem, na rzecz którego konsorcjum świadczy usługę stosować ogólne zasady w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz zasady funkcjonowania konsorcjum, w tym zasadę odrębności podatników, którzy występują wobec siebie w relacji lider konsorcjum – podwykonawcy, uczestnicy konsorcjum zobowiązani są do fakturowania wzajemnych świadczeń oraz uprawnieni są do wyboru podmiotu, który odpowiedzialny jest za rozliczenia ze zleceniodawcą. Tym samym uwzględniając charakter wzajemnych powiązań kontraktowych wskazać należy, że podmiot reprezentujący konsorcjum przed zleceniodawcą we wszystkich sprawach związanych z wykonaniem oraz rozliczeniem kontraktu, świadczy na rzecz zleceniodawcy usługę i jest zobowiązany, w świetle przedstawionych powyżej założeń oraz przepisów podatkowych, do wystawiania na rzecz zleceniodawcy faktur VAT, dokumentujących całość robót wykonanych przez konsorcjum na rzecz zamawiającego. Pozostali uczestnicy konsorcjum dostarczający towary i świadczący usługi na rzecz podmiotu reprezentującego konsorcjum przed zleceniodawcą w zakresie wynikającym z zawartej umowy, są również zobowiązani do wystawiania faktur dokumentujących te czynności.

Przedstawiony opis sprawy oraz zapisy Umowy dotyczące wzajemnych rozliczeń Uczestników Konsorcjum wskazują, że Lider Konsorcjum (Wnioskodawca) świadczy całościowo wykonane przez Uczestników Konsorcjum czynności na rzecz Zamawiającego. Wprawdzie podstawowym celem ustanowienia Konsorcjum jest wspólna realizacja zamówienia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest Konsorcjum, lecz każda ze stron działa w powyższym zakresie jako samodzielny i niezależny przedsiębiorca. Podatnikiem podatku jest zatem każdy Uczestnik Konsorcjum, w związku z tym ciąży na nim obowiązek podatkowy w przypadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec tego, wynikające z postanowień umownych Konsorcjum zachowanie danego Uczestnika Konsorcjum stanowi, określone w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie na rzecz Konsorcjum reprezentowanego przez Partnera Konsorcjum (Spółkę), podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto – jak wskazano we wniosku – Spółka nie powstrzymuje się od dokonania czynności, czy też nie zobowiązuje się do tolerowania czynności lub sytuacji (art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Rozliczenie zysku/straty jest ekonomiczną konsekwencją realizacji projektu prowadzi do wyegzekwowania umówionego udziału w zyskach/stratach Konsorcjum pomiędzy Partnerami. Rozliczenie jest czynnością techniczną i następczą po dostawie towarów/świadczeniu usług dokonywanych na rzecz Zamawiającego i stanowi ono konsekwencję wyniku finansowego zrealizowanego na czynnościach podlegających opodatkowaniu VAT wyświadczonych na rzecz Zamawiającego.

Zatem podzielony zysk stanowi dla konsorcjantów wynagrodzenie za dostawę towarów bądź świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i wymagające wystawienia faktur VAT. W związku tym nie można zgodzić się z Zainteresowanym, że rozliczanie nadwyżki zysku lub straty pomiędzy Uczestników Konsorcjum nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem rozliczenia dokonane pomiędzy konsorcjantami, będącymi podatnikami podatku VAT, określane przez Wnioskodawcę jako podział zysku lub straty, stanowią kwoty należne z tytułu czynności wykonanych w ramach zawartej Umowy Konsorcjum, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy i powinny być dokumentowane fakturami VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, podział pomiędzy SPÓŁKĄ A, a SPÓŁKĄ B zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin