Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4514-1-24/15-2/MK
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2015 r. (data wpływu 12 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy cash poolingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy cash poolingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka działa w branży motoryzacyjnej i zajmuje się m.in. produkcją pasów bezpieczeństwa. Spółka należy do grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), będącej producentem części i wyposażenia samochodowego dostarczanego dla producentów samochodów osobowych na całym świecie. Do Grupy należy Wnioskodawca oraz spółki zlokalizowane w innych krajach.

Wnioskodawca zamierza przystąpić do systemu zarządzania płynnością finansową (dalej: „Cash pooling” lub „System”), zorganizowanego przez A. z siedzibą w Niemczech (dalej: „Bank Główny”) i B. (dalej: „Bank Uczestniczący” łącznie jako: „Banki”). Funkcję tzw. pool - leadera w Systemie i posiadacza rachunku głównego prowadzonego przez Bank Główny (dalej: „Rachunek główny”) będzie pełnić spółka C. (dalej: „Pool-Leader”) będąca rezydentem podatkowym w Republice Federalnej Niemiec. Oprócz tego w Systemie będzie uczestniczyć Spółka, co wynikać będzie z umowy, której stroną będą Pool Leader i Spółka (dalej łącznie: „Uczestnicy”) jak również Banki. Umowę ta, określającą specyfikę funkcjonowania Systemu i zasady rozliczeń pomiędzy wspomnianymi powyżej podmiotami, będzie stanowić dokument „Agreement on Zero Balancing” (dalej: „Umowa Cash Pooling”).

Dodatkowo oprócz Spółki uczestniczyć w systemie cash poolingu będą również inne podmioty z Grupy, których środki, w przypadku nadwyżek będę poolowane, a niedobory będą pokrywane z Rachunku głównego.

Tymczasem zgodnie z Umową Cash Pooling celem przystąpienia Spółki do organizowanego przez Bank Główny oraz Bank Uczestniczący Systemu jest optymalizacja nadzoru nad płynnością oraz przepływami finansowymi w ramach Grupy poprzez:

• koncentrację środków finansowych Uczestników w celu zcentralizowania zarządzania płynnością finansową,
• konsolidację dziennych sald debetowych oraz kredytowych Uczestników.
  
  

Z tytułu świadczenia powyższej usługi Banki będą otrzymywać wynagrodzenie od Uczestników.

Dla przeprowadzania rozliczeń w ramach Systemu Spółka jak i Uczestnicy będą wykorzystywać rachunki bankowe, prowadzone dla nich przez Banki walucie EUR (dalej: „Rachunek Spółki”, „Rachunki Uczestników”). Rachunek Spółki będzie prowadzony przez Bank Uczestniczący, a środki z niego będą transferowane na Rachunek główny należący do Pool Leadera.

W rezultacie funkcjonowania Systemu, w przypadku wystąpienia nadwyżki (saldo dodatnie powyżej 0) na Rachunku Spółki, suma równa nadwyżce zostanie przelana na Rachunek główny, na którym to środki Uczestników są „poolowane”.

Z istniejących rozwiązań w zakresie systemów cash pooling Grupa wybrała opcję jednokierunkowego przepływu środków na rachunek konsolidujący (tj. Rachunek główny), z pełnym zerowaniem rachunków Uczestników na koniec każdego dnia. W ramach tego rozwiązania środki zgromadzone na Rachunku głównym nie powracają kolejnego dnia na rachunki Uczestników, lecz pozostają na Rachunku głównym. W konsekwencji na początek kolejnego dnia, saldo otwarcia na Rachunku Spółki wynosi zawsze zero. Przykładowo, gdyby Spółka posiadała nadwyżkę w wysokości 1000 EUR przelaną na Rachunek główny, przekazane środki nie wróciłyby na Rachunek Spółki w kolejnym dniu rano, ale pozostałyby na Rachunku głównym. Kolejnego dnia rano saldo otwarcia na Rachunku Spółki wynosiłoby zero.

Natomiast w przypadku wystąpienia niedoboru na Rachunku Spółki (tj. salda ujemnego, środków brakujących do kwoty 0), będzie on pokrywany (wraz z odsetkami) z Rachunku głównego poprzez transfer środków z tego rachunku na Rachunek Spółki. Przykładowo, w przypadku wykazania niedoboru w kwocie 1000 EUR, Spółka otrzymałaby daną kwotę z Rachunku głównego w celu uzupełnienia salda ujemnego do 0. Spółka nie byłaby zobowiązana do przekazania środków z powrotem na Rachunek główny w kolejnym dniu. Kolejnego dnia rano saldo otwarcia na Rachunku Spółki wynosiłoby zero.

Uczestnikom wyznaczone zostaną limity (dalej: „Limity”) odnoszące się zarówno do dziennych sald debetowych, jak i kredytowych, który każdy z Uczestników może utrzymywać w ramach Systemu.

W celu rozliczania odsetek związanych z udostępnieniem / wykorzystaniem środków z Rachunku głównego przez Uczestników Grupa utworzyła oddzielny rachunek bankowy, którego posiadaczem jest Pool Leader (dalej: „Rachunek odsetkowy”). Transfer odsetek, kalkulowanych na bazie miesięcznej, odbywać się będzie z pominięciem Rachunku głównego, bezpośrednio na Rachunek odsetkowy. Również transfer ewentualnych odsetek należnych Spółce odbywać się będzie bezpośrednio z Rachunku odsetkowego na Rachunek Spółki. Zasady oprocentowania wewnętrznego regulować będzie odrębna umowa zawarta bezpośrednio między Uczestnikiem a Pool Leaderem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uczestnictwo Spółki w Systemie nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”)?

Zdaniem Wnioskodawcy uczestnictwo Spółki w Systemie nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w PCC.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie umów regulujących udział Spółki w Systemie organizowanym przez Banki dla Grupy, jak również przepływy mające miejsce w związku z tym udziałem nie spowodują powstania po stronie Spółki obowiązku podatkowego w PCC.

Należy wskazać, że ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.; dalej: „ustawa o PCC”) zawiera enumeratywny katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Co do zasady, PCC podlegają czynności, które zostały wymienione w art. 1 tej ustawy, tj.:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki,
• umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki (akty założycielskie).
  
  

Cash pooling, będący zasadniczo usługą świadczoną przez Banki, nie jest wymieniony jako czynność cywilnoprawna podlegająca PCC. Jednocześnie umowa regulująca udział Spółki w Systemie nie została wymieniona w zamkniętym katalogu art. 1 ustawy o PCC i w związku z tym, z tytułu jej zawarcia Spółka nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC.

Umowa Cash Pooling pozostaje na gruncie polskiego prawa umową nienazwaną, Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93, dalej: „Kodeks cywilny”) - w części zobowiązaniowej - nie zawiera przepisów odnoszących się do tego typu umowy. Przedstawiona we wniosku konstrukcja Systemu, jako sposobu gospodarowania wolnymi środkami finansowymi Uczestników, pomimo zawierania w sobie jedynie wybranych pewnych elementów pożyczki czy depozytu nieprawidłowego, nie wyczerpuje istotnych znamion tego typu umów. System, do którego planuje przystąpić Wnioskodawca polega na umożliwieniu lepszej gospodarki finansowej Grupy. Dzięki tej usłudze świadczonej przez Bank możliwe będzie kompensowanie niedoborów środków Uczestników nadwyżkami innych Uczestników oraz korzystnie zagospodarowanie nadwyżki środków netto.

Spółka stoi na stanowisku, że czynności przez nią wykonywane w związku z uczestnictwem w Systemie nie spełniają definicji pożyczki uregulowanej w art. 720 Kodeksu cywilnego. W myśl tego artykułu „dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości”.

Zdaniem Spółki, czynności te nie powinny również prowadzić do zaklasyfikowania tego stosunku, jako umowy depozytu nieprawidłowego, uregulowanego w art. 845 Kodeksu cywilnego. W myśl tego artykułu „Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu”.

W przypadku Systemu mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz bankiem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu.

Wprawdzie z tytułu uczestnictwa w Systemie, dla wszystkich Uczestników powstają określone prawa i obowiązki, jednakże nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia lub realizacji umowy pożyczki (depozytu nieprawidłowego), ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości środków pieniężnych na określony podmiot. Uczestnicy wykazujący nadwyżkę transferują wolne środki na Rachunek główny. Uczestnicy w momencie zawarcia Umowy nie wiedzą, czy ich środki zostaną wykorzystane, a jeżeli tak, to przez którego z Uczestników (W szczególności, iż w strukturze tej na podstawie odrębnych umów będą uczestniczyć inne podmioty z Grupy). Tym samym, nie jest określony przedmiot (przeniesienie ściśle określonej ilości pieniędzy) oraz strona transakcji (konkretny podmiot który przekazuje otrzymuje środki finansowe), które to elementy są niezbędne dla zaistnienia umowy pożyczki czy też depozytu nieprawidłowego, które podlegają opodatkowaniu PCC.

Zatem, jeżeli Umowa Cash Pooling nie przyjmie charakteru żadnej z czynności wymienionych w katalogu określonym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC ─ omawiane czynności dokonywane w ramach Systemu nie podlegają opodatkowaniu PCC. W konsekwencji, uczestnictwo w Cash poolingu nie powinno rodzić dla Spółki obowiązku podatkowego w zakresie PCC.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że transfery w ramach Cash Poolingu mają miejsce w wykonaniu przez Bank usługi na rzecz Uczestników. Ze względu na to, że usługa ta podlega opodatkowaniu VAT (niezależnie od tego, że korzysta ze zwolnienia), zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlega ona opodatkowaniu PCC.

Podsumowując, Spółka jest zdania, że ani umowa, na podstawie której Spółka będzie uczestniczyć w Cash Poolingu, ani przepływy mające miejsce w ramach Cash Poolingu nie podlegają opodatkowaniu PCC.

Powyższy wniosek został potwierdzony w licznych interpretacjach wydanych przez organy skarbowe, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 19 stycznia 2015 r. nr IBPBII/1/436-328/14/DP,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 2 grudnia2 014 r. nr IPTB2/436-117/14-4/KK,

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 30 października 2014 r. nr IBPBII/1/436-262/14/BD,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 23 października 2014 r. nr IPPB2/436-485/14-2/MK1,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 23 września 2014 r. nr ILPB2/436-154/14-2/MK,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 29 sierpnia 2014 r. nr IPPB2/436-402/14-2/AF,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 5 sierpnia 2014 r. nr IPPB2/436-259/14-4/LS,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 30 lipca 2014 r. nr IPPB2/436-276/14-4/AF,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 11 lipca 2014 r. nr IPPB2/436-251/14-2/LS,
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 4 kwietnia 2014 r. nr ITPB2/436-10/14/RS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 626), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki;
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Zatem, jak z powyższego wynika, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe ustalenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Należy podkreślić, iż umowa cash-poolingu pozostaje na gruncie polskiego prawa umową nienazwaną. Ustawa Kodeks cywilny – w części zobowiązaniowej – nie zawiera przepisów odnoszących się do tego typu umowy.

Przedstawiona we wniosku konstrukcja umowy cash-poolingu, jako sposobu gospodarowania wolnymi środkami finansowymi uczestniczących podmiotów, pomimo zawierania w sobie pewnych elementów pożyczki, nie wyczerpuje istotnych jej znamion.

Cash-pooling polega na umożliwieniu lepszej gospodarki finansowej grupy kapitałowej. Dzięki tej usłudze można skompensować niedobory środków przedsiębiorstw należących do danej grupy nadwyżkami innych przedsiębiorstw należących do tej samej grupy oraz korzystnie zagospodarować nadwyżkę środków netto.

W przypadku cash-poolingu mamy do czynienia z przynajmniej trzema podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz bankiem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu.

Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot.

Uczestnik cash-poolingu posiadający wolne środki nie wie, czy środki te zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Tym samym, nie jest skonkretyzowana druga strona transakcji, jak też jej przedmiot, ponieważ źródłem, z którego zostanie zasilony rachunek o saldzie debetowym, co do zasady, jest rachunek zbiorczy, na którym gromadzone są wolne środki wszystkich posiadających je uczestników cash-poolingu.

Należy stwierdzić, że zawarcie umowy dotyczącej kompleksowego zarządzania płynnością finansową cash-pooling nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Czynności tego typu nie można również zakwalifikować jako umowy sprzedaży lub depozytu nieprawidłowego. Tym samym, wszelkie czynności dokonywane w ramach umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego. Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego - jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835 - 844 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz art. 4 pkt 7 tej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na przechowawcy.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą. Przyjmuje się, że dopuszczalne jest zawieranie umowy depozytu nieprawidłowego, gdy jej przedmiotem mają być papiery wartościowe.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Reasumując, należy stwierdzić, że z tytułu uczestnictwa w systemie po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Czynności dokonywane w ramach cash-poolingu nie zostały wymienione w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu ww. podatkiem, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie wniosku pod kątem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że nie są one wiążące dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią źródła prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.