Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-351/15-4/JSz
z 14 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium RP, a następnie dostawy krajowej z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 1 wniosku ORD-IN – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium RP, a następnie dostawy krajowej z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 1 wniosku ORD-IN,
  

• rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium RP, a następnie eksportu towarów z prawem do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 2 wniosku ORD-IN,
  

• rozliczenia podatku na terytorium kraju oraz obowiązku dokonania rejestracji na terytorium państwa zakupu towaru, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 3 wniosku ORD-IN.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. z siedzibą w … (dalej: Spółka) zamierza dokonywać transakcji trójstronnych w ramach Unii Europejskiej oraz poza nią. Schemat transakcji polega na zakupie towaru na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (np. Niemcy) a następnie dostawie tego towaru poza terytorium państwa zakupu. Dostawa towaru każdorazowo będzie miała miejsce na rzecz polskiego podatnika podatku od towarów i usług. Przykładowo Spółka dokonuje zakupu towarów na terytorium Niemiec. Zakupiony towary jest dostarczany bezpośrednio z terytorium Niemiec na terytorium Holandii na rzecz polskiego podatnika podatku od towarów i usług, który dla potrzeb tej transakcji podaje polski numer VAT UE. Przy tym samym wariancie Spółka może dokonać dostawy na rzecz polskiego podatnika podatku od towarów i usług, przy czym towar będzie transportowany na terytorium Turcji.

Spółka przewiduje dwa modele postępowania:

1. w pierwszym przypadku zakupiony przez Spółkę towar jest przemieszczany z państwa zakupu (np. Niemcy) na terytorium RP, a następnie w ramach odrębnego transportu Spółka dokona dostawy towaru na rzecz polskiego podatnika. Za transport na odcinku państwo zakupu towarów - Polska, i Polska państwo przeznaczenia wskazane przez nabywcę towaru zapłaty dokonuje Spółka. Za drugi odcinek transportu towarów Spółka wystawi refekturę kosztów na swojego klienta,
2. w drugim przypadku zakupiony towar zostanie bezpośrednio przetransportowany z terytorium Państwa nabycia (np. Niemcy) do państwa przeznaczenia z pominięciem terytorium RP.
   
   

W obu wariantach podmiotem organizującym transport towaru jest Spółka. W wariancie pierwszym Spółka część transportu refakturuje na swojego kontrahenta.

W piśmie z dnia 25 sierpnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług? wskazał „Tak”.
2. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca jest podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych?” wskazał „Tak”.
3. Przedmiotem transakcji będą towary związane z przedmiotem działalności Wnioskodawcy, którą jest m.in. produkcja łożysk, kół zębatych, przekładni, elementów napędowych, elektrycznych silników, prądnic i transformatorów.
4. Kontrahent będący polskim podatnikiem podatku od towarów i usług posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
   
   

Ponadto w zakresie transakcji objętej zakresem pytania nr 1 wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał, że:

1. W odpowiedzi na pytanie „Czy kontrahent, od którego Wnioskodawca nabędzie towary, jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) lub podatnikiem podatku od wartości dodanej?” wskazał, że kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
2. W odpowiedzi na pytanie „Czy nabyte przez Wnioskodawcę towary, o których mowa we wniosku, będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy?” wskazał „Tak”.
3. W odpowiedzi na pytanie „Czy w przypadku dostawy przedmiotowych towarów na rzecz polskiego podatnika, nastąpi wywóz ww. towarów z terytorium kraju? Jeżeli tak, to należy wskazać na terytorium jakiego państwa nastąpi wywóz?” wskazał: Tak nastąpi wywóz z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Spółka nie wie na terytorium jakiego państwa bowiem zależeć to będzie od decyzji Kontrahenta Spółki. W świetle przepisów prawa i stanu faktycznego nie jest istotne na terytorium konkretnego państwa towar zostanie przetransportowany, a jedynie czy państwo to jest członkiem Unii Europejskiej.
4. Tak jak wskazano we wniosku o interpretację Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowych towarów, będzie zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług wyłącznie na terytorium RP i będzie posługiwał się wyłącznie numerem VAT PL. Nie będzie zatem ani podatnikiem ani osobą prawną zarejestrowaną dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych poza terytorium RP.
5. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy, objętej zakresem zadanego pytania nr 1 na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej?” wskazał: Tak jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dostawa będzie dokonana na rzecz polskiego podatnika VAT, który dla potrzeb tej transakcji posłuży się numerem VAT poprzedzonym kodem PL.
6. W odpowiedzi na pytanie „Czy dostawa ww. towarów, na rzecz polskiego podatnika, u Wnioskodawcy nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?” wskazał: Nie będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie wskazanych przepisów.
   
   

W zakresie transakcji objętej zakresem pytania nr 2 wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał, że:

1. W odpowiedzi na pytanie „Czy kontrahent, od którego Wnioskodawca nabędzie towary, jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) lub podatnikiem podatku od wartości dodanej?” wskazał, że kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
2. W odpowiedzi na pytanie „Czy nabyte przez Wnioskodawcę towary, o których mowa we wniosku, będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy?” wskazał „Tak”.
3. W odpowiedzi na pytanie „Czy w przypadku dostawy przedmiotowych towarów na rzecz polskiego podatnika, ww. towary będą wysyłane lub transportowane z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej? Jeżeli tak, to należy wskazać na terytorium jakiego państwa nastąpi wysyłka lub transport towarów?” wskazał: Tak będą wysyłane poza terytorium Unii Europejskie co będzie spełniać definicję eksportu towarów wynikającą z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Spółka nie wie na terytorium jakiego państwa towary zostaną wywiezione. Z punktu widzenia stanu prawnego i faktycznego nie ma znaczenia państwo przeznaczenia istotne jest wyłącznie spełnienie kryteriów wynikających z definicji eksportu towarów.
4. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca będzie posiadał dokument (dokumenty) potwierdzający wywóz przedmiotowych towarów poza terytorium Unii Europejskiej?” wskazał „Tak”.
   
   

W zakresie transakcji objętej zakresem pytania nr 3 wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał, że:

1. W odpowiedzi na pytanie „Na terytorium jakiego państwa ww. towary będą bezpośrednio przetransportowane z terytorium państwa nabycia?” wskazał: na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej niebędącego Rzeczpospolitą Polską.
2. W odpowiedzi na pytanie „Jakie reguły (warunki) Incoterms (stanowiące zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży) będą stosowane do transakcji objętych zakresem zadanego pytania nr 3?” wskazał: mogą być zastosowane warunki EXW, DAP lub DDP.
3. Moment nabycia prawa przez Wnioskodawcę do rozporządzania nabytymi towarami jak właściciel, każdorazowo zależeć będzie od zastosowanych warunków Incoterms (EXW lub DAP), natomiast Wnioskodawca nabędzie prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na terenie kraju nabycia.
4. Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca dokona dostawy towarów będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel w zależności od zastosowanych dla danej transakcji warunków Incoterms. Jeżeli zastosowane będą warunki EXW lub DAP będzie to terytorium Państwa nabycia, a w przypadku zastosowania warunku DDP będzie to terytorium Państwa przeznaczenia.
5. Tak jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podmiotem organizującym transport towaru będzie Wnioskodawca. Wnioskodawca składa firmie, od której dokonuje zakupu towarów, zlecenie na transport z podaniem adresu przeznaczenia wspomnianego towaru. Koszty tego transportu obciążają Wnioskodawcę.
6. W odpowiedzi na pytanie „Czy dostawa towarów dokonywana na rzecz Wnioskodawcy będzie odbywać się po uprzednim złożeniu zamówienia przez Wnioskodawcę?” wskazał „Tak”.
7. Zapłata przez Wnioskodawcę za przedmiotowe towary będzie odbywać się po ich dostarczeniu do ostatecznego klienta wskazanego przez Wnioskodawcę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka przy stosowaniu wariantu opisanego w lit. a) stanu faktycznego jest obowiązana do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru na terytorium RP, a następnie dostawy krajowej z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%, ze względu na fakt, że nabywca towaru od Spółki nie jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie przeznaczenia? (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszym rozważanym wariancie zakup towaru na terytorium innego państwa Unii Europejskiej (np. Niemiec) w ramach, którego następuje przemieszczenie towaru z terytorium tego państwa na terytorium kraju będzie stanowiło dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium RP. Natomiast dostawa towaru na rzecz kontrahenta polskiego będzie stanowiła dostawę krajową opodatkowaną stawką podatku w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zasada ta ma zastosowanie pod warunkiem, że nabywcą towarów jest:

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a.
   
   

Dokonując analizy rozważanej transakcji pod kątem wskazanych przepisów należy dojść do wniosku, że Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, który w wyniku dokonanej dostawy zostaje przemieszczony z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium RP. Co istotne zarówno dostawca towaru jak i nabywca (Spółka) są zarejestrowani dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiadają ważny i aktywny numer VAT UE.

Po przemieszczeniu towaru na terytorium kraju Spółka dokona jego zbycia na rzecz kontrahenta polskiego. Po dokonanej dostawie Spółka wyśle na swój koszt towar z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Niemniej jednak nabywca towaru posłuży się dla tej transakcji polskim numerem VAT UE. Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, ekonomiczny ciężar transportu towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa UE poniesienie nabywca towaru od Spółki poprzez wystawienie przez Spółkę refekturę kosztów transportu. W związku z faktem, że nabywca towaru posłuży się dla tej transakcji polskim numerem VAT UE Spółka będzie zobowiązana do zastosowania krajowej stawki podatku z tytułu tej dostawy, tj. stawki 23%.

Co prawda w tym wypadku można zauważyć, że dokonana przez Spółkę dostawa towarów mogłaby spełniać warunki uznania jej za dostawę wewnątrzwspólnotową niemniej jednak nie jest spełniony warunek określony w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - zgodnie z tym przepisem dostawa wewnątrzwspólnotową występuje pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tymczasem jak wynika ze stanu faktycznego wniosku nabywca towaru jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku od towarów i usług wyłącznie na terytorium RP.

Reasumując, mając na względzie przedstawione przepisy prawa oraz uwarunkowania stanu faktycznego Spółka będzie zobowiązana:

• do rozpoznania nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium RP,
  

• potraktować następującą po nabyciu wewnątrzwspólnotowym dostawę jako dostawę krajową i zastosować do tej dostawy stawkę podatku w wysokości 23%.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
  

• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z kolei według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy, odnosząc się do transakcji zakupu przez Wnioskodawcę przedmiotowych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, należy wskazać, że zgodnie z cytowanymi przepisami wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów występuje gdy ma miejsce przemieszczenie towarów pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Przy czym nabywca towarów winien być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywane towary powinny służyć działalności gospodarczej podatnika lub nabywca towarów winien być osobą prawną niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. Ponadto dokonujący dostawy towarów winien być podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z okoliczności sprawy, zakupiony przez Wnioskodawcę towar jest przemieszczany z innego państwa członkowskiego na terytorium RP. Kontrahent, od którego Wnioskodawca nabędzie towary, jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabyte przez Wnioskodawcę towary, o których mowa we wniosku, będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zatem nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych towarów, stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, będzie stanowić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z kolei odnosząc się do transakcji dostawy przez Wnioskodawcę przedmiotowych towarów, w ramach której nastąpi wywóz z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej należy stwierdzić, że z wyżej wskazanych przepisów wynika, iż dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Ponadto, nabywca towarów winien być podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wobec powyższego, w przypadku ww. transakcji nie zostaną spełnione warunki, aby transakcję tę uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca – Kontrahent (polski podatnik), na rzecz którego Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowych towarów, będzie zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług wyłącznie na terytorium RP i będzie posługiwał się wyłącznie numerem VAT PL. Nie będzie zatem ani podatnikiem ani osobą prawną zarejestrowaną dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych poza terytorium RP.

W konsekwencji, Wnioskodawca transakcję dostawy przedmiotowych towarów na rzecz polskiego podatnika winien potraktować jako dostawę krajową opodatkowaną stawką podatku właściwą dla danego towaru, tj. 23%.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku ORD-IN należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium RP, a następnie dostawy krajowej z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 1 wniosku ORD-IN.

Natomiast wniosek w zakresie:

• rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium RP, a następnie eksportu towarów z prawem do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 2 wniosku ORD-IN,
  

• rozliczenia podatku na terytorium kraju, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 3 wniosku ORD-IN,
  

• obowiązku dokonania rejestracji na terytorium państwa zakupu towaru, w przypadku transakcji objętej zakresem pytania nr 3 wniosku ORD-IN,
  

został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.