Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-118/15-6/BA
z 3 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismami z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) oraz z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostaw towarów dla podmiotów w Unii Europejskiej (głównie do Niemiec) za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów oraz zastosowania stawki podatku w wysokości 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostaw towarów dla podmiotów w Unii Europejskiej (głównie do Niemiec) za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów oraz zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) oraz z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) o opis sprawy, pytanie i własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W przyszłości Wnioskodawca może rozszerzyć zakres swojej działalności o produkcję m.in. metalowych części stanowiących elementy zawieszenia samochodów osobowych. Towary byłyby produkowane dla kontrahentów mających siedzibę w innych państwach Unii Europejskiej, głównie w Niemczech. Kontrahenci w ramach zamówienia w formie elektronicznej wskazywaliby globalną ilość, rodzaj i wartość produktów, które zgadzają się zakupić (zamówienie ramowe). Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia produkowałby i przygotowywałby właściwy towar, a następnie wysyłał go do Niemiec lub innego kraju Unii Europejskiej za pośrednictwem firmy spedycyjnej. Ze względu na wielkość zamówienia, towar najpierw trafiałby do magazynu logistycznego na terytorium Niemiec, z którego następnie dostarczany byłby partiami do poszczególnych kontrahentów Wnioskodawcy, w ilościach i terminach dogodnych dla kontrahentów. Dostawy partiami z magazynu odbywałyby się na podstawie zamówienia końcowego. Podmiot prowadzący magazyn w żadnym czasie nie nabywałby prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w czasie wykonywania usługi magazynowania. Przeniesienie prawa do dysponowania zamówionym towarem na poszczególnych kontrahentów następowałoby dopiero w momencie odbioru zamówionej przez nich partii towaru.

Części elementów zawieszeń samochodowych zamawiane przez poszczególnych kontrahentów miałyby charakter zindywidualizowany i byłyby dostarczane tym odbiorcom, którzy je zamawiali. W momencie rozpoczęcia transportu towarów z Polski Wnioskodawca byłby w posiadaniu informacji zarówno jakie towary i dla jakiego konkretnego podmiotu niemieckiego będą przedmiotem dostawy. Wyroby sprzedawane przez Wnioskodawcę byłyby od początku do końca przeznaczone dla konkretnego odbiorcy, a proces odbioru towaru partiami z magazynu miałby jedynie na celu względy logistyczne i wygodę kontrahentów.

Wnioskodawca byłby w Polsce oraz w Niemczech zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Również kontrahenci w momencie dostawy posiadaliby właściwe numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W uzupełnieniach do wniosku Wnioskodawca wskazał, że otrzymanie interpretacji w zakresie złożonego wniosku pozwoliłaby mu na ustalenie, czy przedmiotowe transakcje stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji, czy będzie do nich mógł zastosować 0% stawkę podatku VAT na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT. Nabywcy towarów mają siedzibę działaniowości w Niemczech (ok. 90% dostaw towarów). W przypadku pozostałych dostaw towarów nabywca będzie miał siedzibę w Austrii. Magazyn, do którego przewożone będą towary znajduje się w Niemczech. Z magazynu towary będą przewożone najczęściej do nabywcy na terytorium Niemiec (ok. 90% dostaw). Towar nie będzie więc opuszczał terytorium Niemiec (dostawa dla podmiotu z siedzibą w Niemczech). Sporadycznie towary będą przewożone z magazynu do Austrii, gdy nabywcą towaru będzie podatnik z Austrii. Zgodnie z planowanymi warunkami dostawy, Wnioskodawca zobowiązany będzie do dostarczenia towaru do nabywcy. Zatem za transport towarów do miejsca docelowego (tj. do nabywcy) będzie odpowiadał Wnioskodawca. Zorganizuje on transport do nabywcy w ten sposób, że zleci realizację transportu firmie zewnętrznej (np. firmie logistycznej, spedycyjnej, transportowej) i zostanie obciążony kosztami tego transportu. Mogą zdarzyć się też takie sytuacje, że Wnioskodawca zleci wykonanie transportu podmiotowi zewnętrznemu (nie biorącemu udział w dostawie towaru), który podzleci wykonanie usługi transportowej innemu podmiotowi. W każdym jednak przypadku to Wnioskodawca, a nie nabywca towaru, odpowiedzialny jest za transport towarów od Wnioskodawcy do nabywcy i ponosi koszty tego transportu na podstawie FV od podmiotu zewnętrznego (podmiot ten albo sam będzie transportował towar albo podzleci jego transport podwykonawcy). Wnioskodawca co do zasady nie będzie miał zawartych umów z nabywcą. Dostawy towarów będą dokonywane na podstawie zamówień. Ze składanych zamówień nie będzie wynikało, że towar ma być dostarczony do magazynu. Z zamówień będzie wynikało, że towar ma być dostarczony do nabywcy. Towar nie będzie wysyłany bezpośrednio do nabywcy z powodów logistycznych. Nabywca będzie składał zamówienie ramowe na duże partie towarów, które następnie będą dostarczane do nabywcy w mniejszych partiach. A zatem, aby zrealizować zamówienie nabywcy na dostawę towaru, towar najpierw transportowany jest z Polski w dużych partiach, a następnie „zatrzymuje” się w magazynie i w mniejszych partiach dostarczany jest do nabywcy. Na towarach nie są wykonywane żadne czynności w magazynie. Towar tylko przywożony jest w większych partiach, a wywożony mniejszymi partiami. Wnioskodawca będzie posiadał następujące dokumenty potwierdzające wywóz towaru z terytorium Polski na terytorium Niemiec lub Austrii (w zależności od tego czy dostawa będzie do Niemiec czy Austrii):

1. zamówienia ramowe towarów przez kontrahentów (ujmowane w systemie poprzez EDI);
2. list przewozowy CMR potwierdzający wywóz towaru z Polski i ich dostarczenie do magazynu w Niemczech. List przewozowy podpisany będzie przez Wnioskodawcę oraz przez przewoźnika;
3. do każdego CMR dołączona będzie specyfikacja sztuk ładunku, która zawierać będzie w szczególności: nr artykułu, opis artykułu, ilość sztuk, wagę, objętość;
4. zamówienie końcowe od kontrahenta ze wskazanym miejscem dostawy do nabywcy;
5. fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę na kontrahenta;
6. dokument wystawiony i podpisany przez przewoźnika, potwierdzający dostawę towarów z magazynu do konkretnego kontrahenta na terytorium Niemiec lub Austrii. Dokument będzie zawierał w szczególności datę dostawy, nr faktury dokumentującej dostawę towarów dla kontrahenta, nr Delivery Note, nr i nazwę kontrahenta, NIP kontrahenta, oświadczenie przewoźnika, że potwierdza transport towarów zawartych w wykazie dostaw. Ponieważ planowana jest bardzo duża ilość transakcji (np. 5.000 dostaw miesięcznie) mogą wystąpić sporadyczne sytuacje, że Wnioskodawca nie będzie dysponować dokumentem wskazanym w tym punkcie, ale będzie wówczas posiadać wszystkie pozostałe dokumenty z pkt a-e i g;
7. zapłatę za towar od nabywcy z Niemiec lub Austrii.
   
   

Nabywca nie będzie wystawiał i podpisywał dodatkowego dokumentu potwierdzającego odbiór towaru. Dowodem dostawy towaru i jego odbioru na terytorium Niemiec lub Austrii będą dokumenty wskazane powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

Czy przedstawiona transakcja dostawy metalowych części stanowiących elementy zawieszenia samochodów osobowych dla podmiotów w Unii Europejskiej (głównie do Niemiec) stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego UE (głównie Niemiec), do której Wnioskodawca może zastosować 0% stawkę VAT na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT (przy założeniu posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji za okres, w którym nastąpi dostawa towarów do kontrahentów, dowodów, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji będziemy mieli do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Po pierwsze, nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju, czyli z terytorium Polski. Po drugie, towary zostaną wywiezione na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska, a więc na terytorium Niemiec. Po trzecie, wywóz nastąpi w ramach umowy sprzedaży, a więc w ramach przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz kontrahentów z Niemiec i innych kontrahentów z terenu Unii Europejskiej. Po czwarte, odbiorcami towarów będą podmioty, o których mowa w art. 13 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja będzie miała charakter „nieprzerwanej” wewnątrzwspółnotowej dostawy towarów z Polski do odbiorców w Unii Europejskiej. Magazynowanie wyrobów w Niemczech będzie jedynie elementem tej złożonej transakcji. Wszelkiego rodzaju czynności pośrednie (w tym przypadku przepakowanie, magazynowanie) są w takich sytuacjach elementem złożonej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przedstawiona transakcja powinna być rozpatrywana w ujęciu całościowym, a w rezultacie uznana za jedną transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży. Wyłącznym bowiem motywem, dla którego Wnioskodawca przemieszczałby wytworzone przez siebie towary z terytorium Polski do magazynu w Niemczech byłby system zamawiania stosowany przez kontrahentów (zamówienie ramowe i zamówienia cząstkowe). Taki sposób realizowania zamówień wynika z potrzeby optymalizacji przewozu tak dużej partii towaru oraz ułatwienia odbioru towaru przez poszczególnych kontrahentów.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi, że „za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika”. O ile art. 13 ust. 3 ustawy opodatkowuje samą czynność przemieszczenia towarów do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, to art. 13 ust. 1 ustawy opodatkowuje przemieszczenie towarów dokonane w ramach dostawy towarów. Jest to istotna różnica. Jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Zdaniem Spółki, w omawianej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ przemieszczenie towarów nastąpi w ramach dostawy towarów. Jak wskazano w stanie faktycznym, odbiorcami towarów są znani w momencie dostawy kontrahenci; towary te są sprzedawane ostatecznym odbiorcom, a więc następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel; magazynowanie towarów w Niemczech nie wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponadto należy wskazać, że art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wymaga, aby przemieszczane towary służyły na terytorium państwa członkowskiego działalności gospodarczej podatnika. Tymczasem przemieszczone towary nie będą służyć Wnioskodawcy do działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Towary te są bowiem dla Wnioskodawcy przedmiotem działalności gospodarczej na terytorium Polski – WDT z Polski na terytorium innego kraju członkowskiego podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Dodatkowo Wnioskodawca chciałby wskazać, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2015 r. (sygn. ITPP3/443-629/14/AT). W stanie faktycznym sprawy wskazano, że spółka produkuje towary dla kontrahentów zagranicznych, które są przez nich zamawiane na podstawie zamówienia ramowego. Towary te będą z Polski wysyłane do chromowania w Niemczech, a po zakończeniu usługi chromowania towar pozostanie w Niemczech w firmie dokonującej chromowania, gdzie będzie magazynowany. Towar będzie następnie partiami wysyłany z tego magazynu do kontrahentów w Holandii, zgodnie z ich zamówieniem końcowym i w terminie dogodnym dla kontrahentów. W momencie wywozu towaru z Polski wnioskodawca zna odbiorcę towarów. W takim stanie faktycznym uznano, że spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedstawiona w tej interpretacji sytuacja jest taka sama, jak w przedmiotowym przypadku, z tym wyjątkiem, że dodatkowo towary poddawane są jeszcze usługom chromowania, W obu bowiem przypadkach ostateczny odbiorca znany jest w momencie rozpoczęcia wywozu towaru z Polski, w obu przypadkach towar jest wywożony na podstawie zamówienia ramowego, a następnie z magazynu na podstawie zamówienia końcowego (przy czym w przedmiotowym przypadku nie jest poddawany usłudze chromowania, ale może być poddany usłudze przepakowania). Dlatego też dostawy będące przedmiotem złożonego wniosku, zbliżone do tej przedstawionej w interpretacji, także powinny być uznane za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w sprzedaży.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 września 2014 r. (sygn. ITPP3/443-300/14/MD), w której uznano, że: „sprzedaż dokonywana przez Spółkę od kwietnia 2014 r. do różnych krajów członkowskich Unii Europejskiej na rzecz konkretnych »podmiotów gospodarczych« towarów dostarczanych w opakowaniach zbiorczych do magazynu położonego w Królestwie Belgii nosi znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy (…) – sprzedaż, którą Spółka planuje realizować za pośrednictwem magazynu położonego w Królestwie Belgii na rzecz klientów, którzy będą zidentyfikowani (poszukiwani) dopiero po przemieszczeniu tam towarów należących do Spółki, również będzie nosić znamiona dostawy wewnąrzwspólnotowej. Będzie to jednak WDT o specyficznym charakterze, uregulowane w art. 13 ust. 3 ustawy, jako tzw. nietransakcyjne przemieszczenie towaru na własną rzecz”.
  
  

Reasumując, przedstawiona transakcja powinna być uznana za wewnątrzwspóinotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozpoczynającą się w Polsce i kończącą się w Niemczech, tj. u Wnioskodawcy powinna podlegać rozliczeniu jako WDT w Polsce z art. 13 ust. 1, a u kontrahentów jako WNT na terytorium Niemiec.

Uzupełniając własne stanowisko Wnioskodawca uważa, że przedstawiona transakcja powinna być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w sprzedaży, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozpoczynającą się w Polsce i kończącą się w miejscu przeznaczenia, tj. u odbiorców w państwie członkowskim UE, do której Wnioskodawca może zastosować stawkę 0% na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Ponieważ Wnioskodawca planuje dokonywać dostawy na rzecz nabywców z państw członkowskich UE posiadających właściwy i ważny NIP-UE nadany w kraju ich siedziby, przed upływem złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym nastąpi dostawa towarów na rzecz kontrahentów, będzie posiadał niezbędne dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz będzie zarejestrowany do VAT-UE w Polsce, do przedmiotowej transakcji WDT będzie mógł zastosować stawkę 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy – przez państwo członkowskie – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy – za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy – w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Dla zastosowania 0% stawki w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów. W świetle bowiem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej  na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy  wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać, że wywóz towarów z terytorium kraju w wyniku ich dostawy nie musi koniecznie oznaczać bezpośredniego transportu towarów do nabywcy. Na taką transakcję należy patrzeć globalnie, z punktu widzenia celu gospodarczego przyświecającego stronom i jego rezultatu w postaci ostatecznej dostawy towaru nabywcy. Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy celem tym, w przedmiotowym przypadku, będzie niewątpliwie dokonanie dostawy określonych towarów ustalonym, już na etapie zawarcia kontraktu, kontrahentom.

W przedmiotowym przypadku nie ma wątpliwości, że podstawowym celem gospodarczym danej transakcji będzie chęć dostarczania konkretnych towarów nabywcom w dogodny dla stron sposób.

Odpowiadając zatem na pytanie należy stwierdzić, że przedstawiona transakcja dostawy metalowych części stanowiących elementy zawieszenia samochodów osobowych dla podmiotów w Unii Europejskiej (głównie do Niemiec) stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy – z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego – do której Wnioskodawca może zastosować 0% stawkę VAT na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy (przy założeniu posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji za okres, w którym nastąpi dostawa towarów do kontrahentów, dowodów, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i faktycznie dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.