2015.09.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-182/15-6/ALN
z 14 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) oraz z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd specjalny - karawan – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd specjalny – karawan.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) oraz z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku)

Pan W. zwany dalej Wnioskodawcą prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usług Pogrzebowych „…”.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane tym podatkiem (nie zachodzi potrzeba częściowego odliczania podatku naliczonego wg proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi pogrzebowe.

Wnioskodawca w dniu 8.05.2015 r. nabył w Niemczech samochód osobowy Mercedes. Samochód ten został zarejestrowany jako samochód osobowy w dniu 12 maj 2015 r. Samochód został zakupiony w celu przerobienia go na samochód specjalny, wniesienia do działalności gospodarczej Wnioskodawcy i wykorzystywania wyłącznie do usług pogrzebowych.

Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia towarów i usług w celu przerobienia samochodu osobowego na pojazd samochodowy będący pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pogrzebowym tzw. karawan, o którym mowa w § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.03.2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika oraz zarejestrować ten pojazd zgodnie z przepisami o ruchu drogowym jako pojazd specjalny oraz uzyskać wszelkie pozwolenia i zaświadczenia, o których mowa w § 3 tego rozporządzenia. Samochód będzie posiadał dwa rzędy siedzeń, które będą oddzielone od części przeznaczonej do przewozu zwłok ścianą lub trwałą przegrodą.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej polegającej na usługach pogrzebowych opodatkowanych stawką 8%.

Faktura dotycząca nabytej usługi będzie wystawiona na Wnioskodawcę tj. Zakład Usług Pogrzebowych „..” W. prowadzoną jako działalność gospodarcza Pana W. Do przerobienia samochodu osobowego na karawan pogrzebowy Wnioskodawca nabędzie usługę polegającą na przedmiotowym przerobieniu świadczoną przez specjalistyczną firmę. Przerobiony pojazd objęty zakresem pytania będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Dane samochodu:

samochód osobowy,

wersja kombi,

Mercedes.

Przedmiotem pytania jest zdarzenie przyszłe zatem podatnik sądzi, że z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym będzie wynikać:

liczba miejsc 5,

dopuszczalna masa całkowita samochodu 2310kg,

ładowność do 3,5 tony

Przedmiotowy pojazd nie będzie pojazdem samochodowym o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług. Pojazd specjalny jakim jest karawan nie należy do żadnej z tych grup. Dopuszczalna masa całkowita przerobionego pojazdu samochodowego nie będzie większa niż 3 tony.

Na pytanie, czy przerobiony pojazd samochodowy będzie spełniał wymagania określone w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz. U. nr 249, poz. 1866) – w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 1” Wnioskodawca odpowiedział „Tak”.

Wnioskodawca wskazał, że zaistnieją, okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego - zarządzenie właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu. Na pytanie w jaki sposób Wnioskodawca będzie nadzorował używanie pojazdu i w czym to się przejawia, Wnioskodawca wskazał, że „poprzez wydanie dokumentów pojazdu (dowód rejestracyjny)”.

Na pytanie, kto i w jaki sposób będzie korzystał w firmie z pojazdu, Wnioskodawca wskazał, że „osoba wyznaczona wyłącznie do czynności związanych ze świadczeniem usług pogrzebowych.”

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że będzie wprowadzony obowiązek zostawienia pojazdu po godzinach pracy w miejscu siedziby firmy, bez możliwości jego pobrania. GPS nie będzie stosowany. Wnioskodawca dokona należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych własnych lub pracowników, poprzez wprowadzenie zarządzenia właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu.

Na pytanie, czy Wnioskodawca prowadzi/będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie zawierała elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wskazał, że „nie gdyż rozporządzenie z 28.05.2014r. w sprawie przypadków w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu daje możliwość nie prowadzenia jej.

Wnioskodawca poniesie wydatki związane z przerobieniem samochodu osobowego, objęte zakresem pytania polegające na nabyciu usługi przerobienia świadczonej przez specjalistyczną firmę. Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów będzie wynikało, że pojazd ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Na pytanie z jakiej dokumentacji wynika, że pojazd ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, czy będzie to wynikało np. z regulaminów, umów, zarządzeń, innych dokumentów – należy wskazać z jakich dokumentów, Wnioskodawca wskazał: z zarządzenia właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu.

Na pytania, czy Wnioskodawca wprowadził procedury, w których został określony sposób używania pojazdu wykluczający jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, oraz jakie są to procedury i w jaki sposób Wnioskodawca będzie kontrolował, czy przedmiotowy pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, Wnioskodawca wskazał: „procedury nawiązujące do ewentualnych konsekwencji związanych z nierespektowaniem zarządzenia właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu zawarte są w tym zarządzeniu”.

Nadto, Wnioskodawca wskazał, że w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesie pierwszy wydatek związany z tym pojazdem - złoży właściwemu dla Wnioskodawcy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26, której wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że pojazd będzie garażowany pod siedzibą firmy ….

Zgodnie z przewidywaniami podatnika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynikać będzie typ, rodzaj pojazdu: pojazd specjalny.

Powyższe ustalono na podstawie analizy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2014r., poz. 1727), a w szczególności z załącznika nr 4, tabela nr 3 - Przeznaczenia pojazdów specjalnych, l.p. tabeli 15 - pogrzebowy.

Dane, które wg przewidywań podatnika będą wynikały po przedmiotowym przerobieniu z:

karty pojazdu,
dowodu rejestracyjnego,

będą następujące:

liczba miejsc 5,

dopuszczalna masa całkowita samochodu 2310 kg

ładowność do 3,5 tony

Na pytanie, czy z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika/wynikać będzie, że dany pojazd tj. po przerobieniu samochodu osobowego na pojazd specjalny (karawan), jest/będzie pojazdem specjalnym i, że spełnione są/będą warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, Wnioskodawca wskazał, że „zgodnie z przewidywaniami z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynikać będzie, że po przerobieniu przedmiotowy samochód będzie pojazdem specjalnym. Powyższe wynika z analizy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1727), a w szczególności z załącznika nr 4, tabela nr 3 - Przeznaczenia pojazdów specjalnych, l.p. tabeli 15 - pogrzebowy.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty podatku wynikające z faktur, które otrzyma Wnioskodawca z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd specjalny (karawan) stanowią w 100% kwotę podatku naliczonego, który zgodnie z art. 86 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług daje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty podatku wynikające z faktur, które otrzyma Wnioskodawca z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd specjalny (karawan) stanowią w 100% kwotę podatku naliczonego, który zgodnie z art. 86 ust. 1 daje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 zalicza się wydatki dotyczące: nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych.

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 100% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów usług).

Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 tej ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 20l4 r. poz. 709), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu: m.in. pogrzebowy, innych niż określone w § 2 pkt l rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r., poz. 407), jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy są usługi pogrzebowe.

Nabycie towarów i usług opisanych w stanie faktycznym będzie miało na celu wytworzenie pojazdu specjalnego określonego w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r. poz. 709). Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza w przyszłości prowadzić takiej ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd - dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
-potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1, pkt 2 i pkt 3 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
  -jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji. W grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

Zgodnie z art. 86a ust. 11 ustawy, w przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:

od dnia wprowadzenia zmian,
jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian:
1. od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b,
2. od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla którego podatnik wykaże, że pojazd samochodowy spełniał wymagania, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2
-chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.

W myśl art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Stosownie do art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Jak wynika z art. 86a ust. 17 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści § 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r., poz. 407), za pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

pogrzebowy;
bankowóz − wyłącznie typu A i B

-jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Jak wynika z § 3 pkt 1 tego rozporządzenia, pojazdy samochodowe, o których mowa w § 2, powinny spełniać wymagania określone w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz. U. Nr 249, poz. 1866) – w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 1.

Według § 4 omawianego rozporządzenia, dokumentami potwierdzającymi spełnienie wymagań, o których mowa w § 2 i § 3, są dokumenty wydane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r., środek transportu drogowego przeznaczony do przewozu zwłok i szczątków ludzkich powinien spełniać następujące wymagania techniczne i sanitarne:

być trwale oznakowany w sposób wskazujący na jego przeznaczenie;
posiadać kabinę kierowcy odizolowaną od części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich;
posiadać zabezpieczenie przed przesuwaniem się trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie podczas przewozu;
posiadać podłogę w części przeznaczonej na umieszczenie trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie wykonywaną z materiałów łatwo zmywalnych i odpornych na działanie środków dezynfekujących;
posiadać wydzielone miejsce na przechowywanie środków dezynfekcyjnych, sprzętu myjąco-czyszczącego oraz jednorazowych rękawic ochronnych.

Według ust. 2 tego paragrafu, nie dopuszcza się montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich.

W myśl ust. 5 omawianego paragrafu, środek transportu drogowego powinien być zarejestrowany jako pojazd specjalny zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r., poz. 709) rozporządzenie określa inne niż wskazane w art. 86a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Z § 2 ww. rozporządzenia, wynika że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów,
pogrzebowy, innych niż określone w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. poz. 407), jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy są usługi pogrzebowe,
bankowóz - wyłącznie typu A i B, innych niż określone w § 2 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 2, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy jest transport wartości pieniężnych

-jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane tym podatkiem. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi pogrzebowe.

Wnioskodawca w dniu 8.05.2015 r. nabył w Niemczech samochód osobowy w celu przerobienia go na samochód specjalny, wniesienia do działalności gospodarczej i wykorzystywania wyłącznie do usług pogrzebowych. Samochód ten został zarejestrowany jako samochód osobowy w dniu 12 maja 2015 r.

Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia towarów i usług w celu przerobienia samochodu osobowego na pojazd samochodowy będący pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pogrzebowym tzw. karawan. Samochód będzie posiadał dwa rzędy siedzeń, które będą oddzielone od części przeznaczonej do przewozu zwłok ścianą lub trwałą przegrodą.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej polegającej na usługach pogrzebowych opodatkowanych stawką 8%. Faktura dotycząca nabytej usługi będzie wystawiona na Wnioskodawcę. Do przerobienia samochodu osobowego na karawan pogrzebowy Wnioskodawca nabędzie usługę polegającą na przedmiotowym przerobieniu świadczoną przez specjalistyczną firmę. Przerobiony pojazd objęty zakresem pytania będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu, która będzie zawierała elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług., Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów - z zarządzenia właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu - będzie wynikało, że pojazd ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z przewidywaniami podatnika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynikać będzie typ, rodzaj pojazdu: pojazd specjalny.

Dane, które wg przewidywań podatnika będą wynikały po przedmiotowym przerobieniu z:

karty pojazdu,
dowodu rejestracyjnego,

będą następujące:

liczba miejsc 5,

dopuszczalna masa całkowita samochodu 2310 kg

ładowność do 3,5 tony

Wnioskodawca wskazał, że „zgodnie z przewidywaniami z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynikać będzie, że po przerobieniu przedmiotowy samochód będzie pojazdem specjalnym.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przerobiony pojazd samochodowy nie będzie spełniał wymagań określonych w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Z dowodu rejestracyjnego tego samochodu wynika, że jest to pojazd specjalny o przeznaczeniu pogrzebowy, jednakże posiada dwa rzędy siedzeń oraz dopuszczalna masa całkowita nie jest większa niż 3 tony.

Wnioskodawca wskazał, że pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej polegającej na usługach pogrzebowych i będzie to wynikało z zarządzenia właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu. Ponadto w zarządzeniu zawarte są procedury nawiązujące do ewentualnych konsekwencji związanych z nierespektowaniem zarządzenia właściciela w sprawie zasad użytkowania karawanu. Wnioskodawca wskazał, że pojazd będzie garażowany pod siedzibą firmy, będzie wprowadzony obowiązek zostawienia pojazdu po godzinach pracy w miejscu siedziby firmy, bez możliwości jego pobrania. Zatem należy uznać, że przedmiotowy pojazd – karawan – będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności gospodarczej.

Odnosząc się do obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wskazać należy, że o ile z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynikać będzie, że po przerobieniu przedmiotowy samochód będzie pojazdem specjalnym - pogrzebowym innym niż określony w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, i jeżeli będą spełnione warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, to ze względu na fakt, iż przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi pogrzebowe, to do powyższego samochodu o specjalnym przeznaczeniu, zgodnie z § 2 rozporządzenia w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przy spełnieniu powyższych warunków, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd specjalny - karawan, zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT.

Końcowo należy zauważyć, iż pomimo, że Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że: „(…) Powyższe ustalono na podstawie analizy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2014r., poz. 1727) (…)”, to tut,. Organ zauważa, iż ww. rozporządzenie jest rozporządzeniem wydanym przez Ministra Infrastruktury nie jak wskazał Wnioskodawca Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin