Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-357/15-2/IM
z 1 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie karty podatkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie karty podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest lekarzem chirurgiem wykonującym w ramach prowadzonej działalności zabiegi z zakresu chirurgii plastycznej. Osobą wykonującą zabiegi jest sam Wnioskodawca zaś przy samych zabiegach współpracuje z innym personelem medycznym (anestezjolog, personel pielęgniarski). Posiada on specjalizację I stopnia z zakresu chirurgii ogólnej, a także specjalizację II stopnia z zakresu chirurgii plastycznej.

Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych spełnia on warunki niezbędne dla rozliczania się w formie karty podatkowej i w takiej właśnie formie rozlicza się z podatku dochodowego.

Aktualnie Wnioskodawca planuje, poza wykonywaną praktyką, powołanie spółki komandytowej, w której obejmie funkcję komandytariusza. Jako komandytariusz Wnioskodawca nie będzie prowadził w żaden sposób spraw spółki, czy też nią zarządzał; jego udział w spółce planowo obejmował będzie jedynie czerpanie ewentualnych zysków (korzyści) z jej działalności, które będą osiągane z najmu majątku wniesionego do spółki bądź nabytego przez spółkę z pożytków uzyskanych z wniesionego, prywatnego majątku przez komandytariuszy, którymi będzie sam lekarz (Wnioskodawca) oraz jego małżonka z którą łączy go stosunek wspólności majątkowej małżeńskiej.

Pomimo planowanego założenia spółki Wnioskodawca nadal ma zamiar prowadzić własną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania zabiegów medycznych oraz osobiście nie prowadzi i nie ma zamiaru prowadzić żadnej działalności gospodarczej poza nią.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po objęciu przez Wnioskodawcę funkcji wspólnika w spółce komandytowej będącego komandytariuszem nieprowadzącym spraw spółki zachowa on prawo do rozliczania swoich dochodów (przychodów) osiąganych z działalności lekarskiej w formie zryczałtowanej - karty podatkowej, jeśli nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku ziszczenia się opisanego jako zdarzenie przyszłe wydarzenia, zachowa on prawo do rozliczania się w formie karty podatkowej.

Zgodnie z art. 102 ustawy kodeks spółek handlowych (dalej: KSH) Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej (art. 111 KSH). Z kolei jak stanowi art. 117 KSH Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Dalej, po myśli art. 118 KSH komandytariusz może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik. Jeżeli jednak komandytariusz dokona w imieniu spółki czynności prawnej, nie ujawniając swojego pełnomocnictwa, odpowiada za skutki tej czynności wobec osób trzecich bez ograniczenia; dotyczy to także reprezentowania spółki przez komandytariusza, który nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres (art. 118 § 2 KSH).

Wynika więc z powyższego, że komandytariusz wręcz nie może reprezentować spółki komandytowej inaczej, niż jako pełnomocnik. Dodatkowo należy podkreślić, że złamanie tego zakazu prowadzi do drastycznego rozszerzenia stopnia odpowiedzialności takiego wspólnika.

Jak z kolei stanowi art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 5b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PdofU) za działalność gospodarczą nie uznaje się aktywności osoby spełniającej wymienione tam warunki łącznie. Zgodnie zaś z rzeczonym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z tym nie sposób uznać osoby za prowadzącą działalność gospodarczą, jeśli w stosunku do niej, w tym przypadku do komandytariusza spółki komandytowej, wszystkie te trzy wszystkie warunki są spełnione.

Regulację, którą w niniejszej sprawie (na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego) w szczególności należy mieć na względzie, jest ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: Ustawa). Art. 23 i nast. Ustawy regulują w szczegółach warunki oraz sposób opodatkowania w formie karty podatkowej. Kluczowy z perspektywy niniejszego wniosku jest art. 25 ust. 1 pkt 4) Ustawy, zgodnie z którym podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podatnik aktualnie prowadzi działalność w zakresie wymienionym w art. 23 Ustawy (w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego - w warunkach określonych w części VIII tabeli - załączniku do ustawy).

Aktualnie planuje on zawiązanie spółki komandytowej, w której obejmie funkcję komandytariusza zaś drugim komandytariuszem będzie jego małżonka, z którą pozostaje w stosunku współwłasności małżeńskiej w rozumieniu regulacji kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W ocenie Wnioskodawcy, założenie takiej spółki oraz uzyskiwanie przychodów z tytułu posiadanego w niej udziału kapitałowego (gdy pozostawać będzie komandytariuszem) nie będzie wykluczało opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze świadczenia usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego w formie karty podatkowej. Jak wskazuje bowiem literalne brzmienie ustawy, jedynie prowadzenie innej, niż wymieniona w art. 23 ustawy działalności gospodarczej wyłącza możliwość opodatkowania w formie karty podatkowej. Nie sposób zaś postawić znaku równości pomiędzy uzyskiwaniem przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nie ulega wątpliwości, że przychody uzyskiwane przez komandytariusza z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - są przychodami, których źródło należy określić jako pochodzące z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wszakże ustawodawca nie związał warunków opodatkowania w formie karty podatkowej z uzyskiwaniem przychodów ze źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza lecz z prowadzeniem tejże działalności. Podkreślić należy jednak, że samo osiąganie z tytułu posiadanego udziału kapitałowego w spółce osobowej nie implikuje prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, zwłaszcza mając na względzie ukształtowaną przepisami KSH oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej pozycję komandytariusza w spółce oraz pozycję samej spółki jako przedsiębiorcy zaś po myśli wskazanego art. 5b PdofU nie sposób uznać komandytariusza jako podmiot posiadający działalność gospodarczą więc tym samym ją prowadzącą. Należy bowiem pamiętać, że normy prawa podatkowego są normami w pełni tetycznymi, całkowicie wtórnymi względem regulacji innych gałęzi prawa (w szczególności prawa prywatnego), które w oderwaniu od nich nie miałyby racji bytu.

Mając powyższe na względzie, należy zauważyć, że to spółka komandytowa (zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) jako jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą, nie zaś jej wspólnicy. Tak więc to sama spółka - jako podmiot odrębny od jej wspólników prowadzi działalność gospodarczą.

Powyższe, poza wspomnianym już art. 5b ust. 1 PdofU, doznaje wzmocnienia w oparciu o inne jednostki redakcyjne PdofU. Na gruncie przedmiotowego problemu również jako niezwykle istotny jawi się bowiem art. 5b ust. 2 PdofU, w myśl którego jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 PdofU.

Z powyżej przytoczonego brzmienia przepisu również wprost wynika, że ustawodawca na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również dokonuje rozróżnienia, pomiędzy samym osiąganiem przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a jej prowadzeniem. Literalnie bowiem mówi on o prowadzeniu przez spółkę osobową pozarolniczej działalności gospodarczej (a nie ulega wątpliwości, że spółkę komandytową należy zaliczyć do spółek osobowych), podczas gdy sam wspólnik działalności takiej nie prowadzi (a contrario), lecz jedynie uzyskuje z tego źródła przychody i to wyłącznie z woli ustawodawcy są one zrównane z przychodami z działalności gospodarczej na zasadzie fikcji prawnej. Przepis ten będzie miał w niniejszej sprawie zastosowanie na mocy odesłania zawartego w art. 4 ust. 1 pkt 12) Ustawy.

Konkludując, należy uznać, że jedynie prowadzenie innej niż wymieniona w art. 23 Ustawy pozarolniczej działalności gospodarczej pozbawia uprawnionego możliwości rozliczania się w formie karty podatkowej, a jak wprost wynika z przepisów, samego uczestnictwa w spółce komandytowej (zwłaszcza jako wspólnika - komandytariusza) za prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej uznać nie można (tak na gruncie prawa prywatnego, gospodarczego publicznego, jak również prawa podatkowego), choć dochód uzyskany w ten sposób zakwalifikować należy jako przychód uzyskiwany z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu powyższej argumentacji, Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na dwie dodatkowe kwestie, które, choć w obliczu powyższej argumentacji jedynie pomocnicze, potwierdzają prawidłowość powyższego wywodu.

Po pierwsze, komandytariusz, jak wprost wynika z bezwzględnie obowiązującej regulacji KSH, spółki reprezentować nie może.

Jak stanowi bowiem art. 117 KSH Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Komandytariusz zaś może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik (art. 118 § 1 KSH). Złamanie tego zakazu prowadzi zaś do bardzo szerokiego rozciągnięcia odpowiedzialności majątkowej komandytariusza (jak stanowi bowiem art. 118 § 2 KSH, jeżeli komandytariusz dokona w imieniu spółki czynności prawnej, nie ujawniając swojego pełnomocnictwa, odpowiada za skutki tej czynności wobec osób trzecich bez ograniczenia; dotyczy to także reprezentowania spółki przez komandytariusza, który nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres). Również ograniczony zakres odpowiedzialności za zobowiązania komandytariusza potwierdza powyższe.

Trudno więc twierdzić, że komandytariusz prowadzić w ogóle może w ten sposób pozarolniczą działalność gospodarczą, a to do - verba legis - prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej odnosi się przepis Ustawy, który wyłącza możliwość opodatkowania w formie karty podatkowej.

Po drugie zaś, Wnioskodawca pragnie się pomocniczo odnieść do argumentacji zaprezentowanej w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2013 r. II FPS 6/12. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny, na gruncie problemu związanego z opodatkowaniem akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych, „(...) w ocenie składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, dochody uzyskiwane przez wspólnika w spółce, w tym w spółce komandytowo-akcyjnej, należy kwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), na co wskazuje treść przepisów art. 5b ust. 2, art. 8 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 3, a także art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 30a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. Podstawowe znaczenie dla wykładni powołanych przepisów ma art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., wprowadzony do ustawy z dniem 1 stycznia 2007 r., a więc po wejściu w życie Kodeksu spółek handlowych, który stanowi, że jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Przepis art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. wprowadza zasadę, zgodnie z którą przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w każdej spółce nieposiadającej osobowości prawnej, bez względu na jej rodzaj (a więc także komandytowo-akcyjnej) są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym pod pojęciem wspólnika ustawodawca rozumie wszystkich udziałowców każdej spółki osobowej, w tym komplementariusza i akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej. Zasada ta w jakimkolwiek przepisie u.p.d.o.f. nie jest ograniczana, ani modyfikowana. W pytaniu sądowym, jak również w orzecznictwie i literaturze trafnie wskazuje się, że przepis art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. stwarza fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., o ile spółka ta prowadzi działalność gospodarczą. Zwraca się przy tym uwagę na zabsolutyzowany charakter prawnopodatkowej kwalifikacji określonego w tym przepisie stanu faktycznego (niemożność obalenia przeciwdowodem), jak i przywiązanie do potencjalnie zróżnicowanych stanów faktycznych (...).

Powyższe językowe odczytanie art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., doznaje wsparcia w wykładni systemowej wewnętrznej ustawy, a także systemowej zewnętrznej. Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się bowiem proporcjonalnie do jego prawa udziału w zyskach oraz z zastrzeżeniem nie mającym znaczenia w sprawie, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 u.p.d.o.f.). (...) Reasumując, należy stwierdzić w oparciu o art. 5b ust. 2 i art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., że w podatku dochodowym od osób fizycznych przychód akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powinien być opodatkowany tak samo jak przychód komplementariusza takiej spółki, czyli jako przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Konkluzja ta jest oparta na wykładni językowej art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., która doznaje potwierdzenia na gruncie wykładni systemowej wewnętrznej.”

Powyższy, a zaprezentowany przez NSA sposób rozumowania winien znaleźć również zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy. Czym innym bowiem jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, czym innym zaś osiąganie przychodu z takiego tytułu, spowodowane w swojej istocie biernym uczestniczeniem w spółce komandytowej w charakterze komandytariusza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego w warunkach określonych w części VIII tabeli, stanowiącej załącznik nr 3 do ww. ustawy.

Przepis z art. 4 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, jako wolny zawód określa pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście przez lekarzy, lekarzy stomatologów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położne, pielęgniarki, tłumaczy oraz nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny, jeśli działalność ta nie jest wykonywana na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej, z tym że za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

1. złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie,
2. we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli,
3. przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób nie zatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne,
4. nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
5. małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie,
6. nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym,
7. pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Przez pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w ww. przepisie rozumieć należy- pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym (art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy).

Zgodnie art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Przy czym, stosownie do treści art. 5a pkt 26 tej ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną rozumieć należy spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Spółka komandytowa, nie posiada osobowości prawnej, należy do grupy spółek osobowych, które nie są odrębnymi podmiotami podatku dochodowego. Podmiotami tego podatku są natomiast wspólnicy tej Spółki (komplementariusze i komandytariusze), a źródłem ich przychodów jest jak wykazano prowadzona pozarolnicza działalność gospodarczą. Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia sposobu opodatkowania dochodów uzyskanych przez wspólników spółki komandytowej od posiadanego przez nich statusu w tej spółce (komandytariusz, komplementariusz).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca opłaca zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej od dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczeniu usług lekarskich. Aktualnie Wnioskodawca planuje, poza wykonywaną praktyką, powołanie spółki komandytowej, w której obejmie funkcję komandytariusza.

Wobec powyższego w świetle treści przytoczonego wyżej art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jeżeli Wnioskodawca zostanie wspólnikiem spółki komandytowej, co będzie równoznaczne z prowadzeniem odrębnej (od prowadzonej samodzielnie) pozarolniczej działalności gospodarczej, utraci prawo do opłacania podatku dochodowego w formie karty podatkowej. Poza działalnością gospodarczą wykonywaną w formie karty podatkowej, rozpocznie bowiem Wnioskodawca prowadzenie innej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem po objęciu przez Wnioskodawcę funkcji wspólnika w spółce komandytowej będącego komandytariuszem nieprowadzącym spraw spółki nie zachowa on prawa do rozliczania swoich dochodów (przychodów) osiąganych z działalności lekarskiej w formie zryczałtowanej - karty podatkowej.

W związku z powyższym przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.