2015.04.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-40/15-5/JSK
z 23 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej usługi polegającej na udzieleniu P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej usługi polegającej na udzieleniu P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów. Wniosek uzupełniono w dniu 18 marca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – osoba prawna, jest instytucją artystyczną (orkiestrą) w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, która powstała na mocy umowy o utworzeniu instytucji kultury pomiędzy Województwem a P. (dalej: P.). Wcześniej Wnioskodawca znajdował się w strukturze P.

W ramach swej działalności Wnioskodawca prowadzi działalność kulturalną świadcząc usługi w oparciu o umowę z P. Umowa określa warunki stałego nabywania przez P. od Wnioskodawcy praw pokrewnych do artystycznych wykonań, majątkowych praw autorskich do wkładów twórczych reżyserów, praw producenta fonogramu oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertów lub nagrań studyjnych. Szczegółowo określony przedmiot powyższej umowy stanowi:

1) Udzielenie przez Wnioskodawcę P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji. Zezwolenie to obejmuje również prawo do włączania autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych w całości lub części do innego utworu audialnego lub audiowizualnego, w określonym zakresie, z zastrzeżeniem poszanowania dóbr osobistych artystów wykonawców i autorów. P. nabywa uprawnienie do wykonywania praw zależnych i udzielania sublicencji do korzystania z praw na określonych polach eksploatacji, a także wykorzystania praw oraz wizerunków artystów wykonawców i reżyserów dla celów promocji i reklamy. Wnioskodawca doręcza w terminie 30 dni po każdym z utrwaleń P. nośniki z utrwaleniem. P. nabywa nośniki na własność z chwilą ich doręczenia.

Za wykonywanie powyższej usługi Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż określona w umowie. Wnioskodawca został zobligowany do wystawiania faktur dotyczących konkretnych nagrań.

Zaznaczyć należy, że we wspomnianej już umowie o utworzeniu instytucji kultury zawartej między Województwem a P., określono zasady współdziałania podmiotów ją tworzących. Każda ze stron zobowiązała się do dostarczenia niezbędnych dla funkcjonowania Wnioskodawcy środków finansowych. Statut Wnioskodawcy wyraźnie wskazuje natomiast, że źródłami finansowania jego działalności są głównie dotacje udzielane przez Województwo oraz środki finansowe w formie wynagrodzenia z tytułu udzielenia P. (jako stronie umowy o utworzeniu instytucji kultury) licencji, o czym mowa w przedmiotowym stanie faktycznym.

Wnioskodawca oświadcza ponadto, że jest uprawniony do rozporządzania autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwaleń dokonywanych na rzecz P. oraz prawami do wizerunku artystów wykonawców w zakresie niezbędnym do realizacji umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej świadczenie mieści się w jego statutowej działalności, jaką jest:

prezentacja polskiej i światowej twórczości muzycznej;
upowszechnianie i promocja muzyki w kraju i poza jego granicami;
realizacja nagrań muzycznych;
kultywowanie tradycji muzycznych Orkiestry.

W związku z powyższym pojawiło się zagadnienie prawne, które Wnioskodawca chciałby zweryfikować.

W piśmie z dnia 16 marca 2015 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

nie jest podmiotem prawa publicznego, ani instytucją o charakterze kulturalnym;
jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
do usług podstawowych świadczonych przez Wnioskodawcę należą: organizowanie koncertów (w tym nagrywanych) oraz sprzedaż (udzielanie) licencji praw do utrwaleń artystycznych wykonań, a w tym także sprzedaż P. u licencji do tych nagrań/utrwaleń będących przedmiotem wniosku, gdyż wynika to z umowy o utworzeniu instytucji kultury i jej statutu. Zdaniem Wnioskodawcy, usługi te są usługami kulturalnymi, niemniej w zakresie objętym wnioskiem Zainteresowany wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe;
w oparciu o umowę z P., która wynika z umowy o utworzeniu instytucji kultury (w której to określony jest zakres umowy z P.), Wnioskodawca świadczy P. tylko i wyłącznie usługę (opisaną dokładnie we wniosku) polegającą na sprzedaży licencji wyłącznej na korzystanie z praw autorskich i pokrewnych do nagrań/utrwaleń. Realizacja tych usług w całości sfinansowana jest ze środków uzyskanych w ten sposób (jako wynagrodzenie) od P. Dotację Wnioskodawca otrzymuje wyłącznie od Województwa i nie wykorzystuje jej do sfinansowania nagrań/utrwaleń;
dotacją od Województwa sfinansowana jest organizacja 6 koncertów publicznych (wynika to z umowy o utworzeniu instytucji kultury), niezależnie od usługi realizowanej na rzecz P. Usługa organizacji 6 koncertów publicznych rocznie ze środków otrzymanych w formie dotacji od Województwa jest odpłatna (uczestnik opłaca cenę biletu);
dotacja otrzymywana od Województwa przeznaczona jest, zgodnie z umową o utworzeniu instytucji, na bieżące koszty utrzymania instytucji i zorganizowanie rocznie 6 koncertów publicznych. Dotacja ta więc nie ma wpływu na cenę usługi świadczonej na rzecz P., gdyż usługa świadczona na rzecz P. ilościowo określona jest w umowie o utworzeniu instytucji (ilość minut nagrań/utrwaleń), a sumaryczna cena w skali roku tej usługi również określona jest w umowie zarówno o utworzeniu instytucji, jak i zawartej pomiędzy instytucją i P.;
dotacja Województwa nie jest dotacją do usługi świadczonej na rzecz P., co wskazano powyżej, tak więc usługa ta nie jest sfinansowana dotacją (koszty realizacji nagrań/utrwaleń w całości pokrywane są ze środków uzyskanych od P. w zamian za sprzedaż licencji do tych nagrań/utrwaleń);
usługa sprzedaży P. licencji do nagrań/utrwaleń sama jako taka stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, usługę podstawową, gdyż fakt ten wynika z umowy o utworzeniu instytucji kultury. Wnioskodawca nie może zatem w pełni odpowiedzieć na zadane w tym pkt pytanie, gdyż ono przyjmuje założenie, że usługa ta związana jest z usługą podstawową;
zyski osiągane z tytułu sprzedaży licencji P. w całości przeznaczone są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa udzielenia P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji jest usługą kulturalną w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym jest usługą zwolnioną od tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywana przez niego usługa udzielenia P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji jest usługą kulturalną w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w całości zwolnioną od tego podatku.

Stosownie do ustawy o podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 33), zwolnione od podatku są usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną;
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie to oparte jest na regulacji art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112, który przewiduje, że zwalnia się od podatku „świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie”. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie, gdy oba warunki w nim wskazane zostaną łącznie spełnione, tj. po pierwsze – jest to rodzaj świadczonej usługi – usługa kulturalna, a po drugie – podmiot, który tę usługę świadczy, musi mieścić się we wskazanym katalogu.

Przywołany przepis jako kategorie podmiotów, przez które świadczone są usługi kulturalne podlegające zwolnieniu, wymienia „instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej”.

Faktem bezspornym jest zatem, że w niniejszym przypadku przesłanka podmiotowa jest spełniona, jako że Wnioskodawca jest instytucją kultury w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Instytucja ta została bowiem utworzona na podstawie umowy zawartej między Województwem a P., uzyskała osobowość prawną oraz wpisana została do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Województwo, a działalność kulturalna jest jej podstawowym celem statutowym.

Natomiast, jeśli chodzi o kryterium przedmiotowe ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Sposób interpretacji tych ustawowych pojęć proponują interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP3/443-825/14-2/JF z dnia 19 września 2014 r oraz sygn. IPPP3/443-490/14-2/MKw z dnia 11 lipca 2014 r.):

„Zatem przy dokonywaniu interpretacji powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną w odniesieniu do językowego znaczenia tych pojęć. Należy wskazać, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast, określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

W ocenie Wnioskodawcy, usługa oferowana przez niego P. - tj. udzielenie P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji, wpisuje się w powyżej przytoczoną próbę interpretacji pojęcia „usługi kulturalne”.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona drugiej stronie usługa związana jest bezpośrednio z wykonywaniem przez niego działalności kulturalnej, przez co, zgodnie z ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, rozumie się działalność polegającą na tworzeniu, upowszechnianiu ochronie kultury. Poprzez udzielanie P. licencji wyłącznej na korzystanie i rozporządzanie jego prawami i wytworami, Wnioskodawca bezpośrednio dąży do realizacji swych celów statutowych, w tym właśnie do upowszechniania i promocji wytworu kultury, jakim jest tworzona i rejestrowana przezeń muzyka. Poprzez zastosowanie takiej konstrukcji świadczenia usług, dzieła mogą dotrzeć do szerszego grona odbiorców dzięki takiemu środkowi przekazu jak P. Interpretacja taka zgodna byłaby z celem regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a VATU, jakim, zgodnie z orzecznictwem Najwyższego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FSK 584/13), jest „upowszechnienie dostępu do kultury, poprzez zmniejszenie kosztów tego dostępu związanych z opodatkowaniem tego typu usług podatkiem od towarów i usług”. Ponadto zakres przedmiotowy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a wydaje się być szerszy niż przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b.

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, „przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów”, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b mieści się w zakresie działalności przewidzianej w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, co z kolei skutkować będzie zwolnieniem z tytułu wykonywania tych usług przez podmioty wyszczególnione w tym przepisie.

Jako, że instytucjami artystycznymi (stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej) są instytucje kultury powołane do prowadzenia działalności artystycznej w dziedzinie teatru, muzyki, tańca, z udziałem twórców i wykonawców, w szczególności: teatry, filharmonie, opery, operetki, orkiestry symfoniczne i kameralne, zespoły pieśni i tańca oraz zespoły chóralne – oczywistym się jawi, że podstawowa działalność Wnioskodawcy mieści się w pojęciu działalności artystycznej, a tym samym jest usługą kulturalną.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa świadczona przez niego P. nie będzie podlegała wyłączeniu ze zwolnienia przewidzianym w art. 43 ust. 17 i 17a ustawy o podatku od towarów i usług. Usługę tę należy bowiem uznać za usługę podstawową i niezbędną do prowadzenia statutowej działalności przez Wnioskodawcę. Przedmiotowa usługa nie znajduje się również w katalogu wyłączeń ze zwolnienia sformułowanym w art. 43 ust. 19.

Wnioskodawca oświadcza również, że – zgodnie z postanowieniami umowy oraz statutu – przychód ze świadczenia usługi P. jest w całości przeznaczany na realizację celów statutowych, w tym na:

prezentację polskiej i światowej twórczości muzycznej;
upowszechnianie i promocję muzyki w kraju i poza jego granicami;
realizację nagrań muzycznych;
kultywowanie tradycji muzycznych Orkiestry

– co mieści się w zakresie dozwolonego pożytkowania zysków z działalności, który określono w art. 43 ust. 18.

W związku z powyższym niniejszy wniosek jest zasadny i zasługuje na uwzględnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przepis art. 5a ustawy stanowi, że towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną;
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj.: podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w ww. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ma zatem charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Ponadto, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy, zwalnia się od podatku usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
usług w zakresie produkcji filmów reklamowych i promocyjnych,
usług reklamowych i promocyjnych,
działalności agencji informacyjnych;

To oznacza, że spełnienie warunków podmiotowych i przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, w sytuacji, gdy świadczona usługa jest jedną z tych objętych wyłączeniem, nie daje świadczącemu uprawnienia do zastosowania ww. zwolnienia od podatku.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”, jednak uznać należy, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym należy wskazać, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymch z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Dodatkowo, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – osoba prawna, jest instytucją artystyczną (orkiestrą) w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, która powstała na mocy umowy o utworzeniu instytucji kultury pomiędzy … a P. Wcześniej Wnioskodawca znajdował się w strukturze P. W ramach swej działalności Wnioskodawca prowadzi działalność kulturalną świadcząc usługi w oparciu o umowę z P. Umowa określa warunki stałego nabywania przez P. od Wnioskodawcy praw pokrewnych do artystycznych wykonań, majątkowych praw autorskich do wkładów twórczych reżyserów, praw producenta fonogramu oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertów lub nagrań studyjnych. Szczegółowo określony przedmiot powyższej umowy stanowi:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej świadczenie mieści się w jego statutowej działalności, jaką jest: prezentacja polskiej i światowej twórczości muzycznej; upowszechnianie i promocja muzyki w kraju i poza jego granicami; realizacja nagrań muzycznych; kultywowanie tradycji muzycznych Orkiestry. Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, ani instytucją o charakterze kulturalnym. Zainteresowany jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucję kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Do usług podstawowych świadczonych przez Wnioskodawcę należą: organizowanie koncertów (w tym nagrywanych) oraz sprzedaż (udzielanie) licencji praw do utrwaleń artystycznych wykonań, a w tym także sprzedaż P. licencji do tych nagrań/utrwaleń będących przedmiotem wniosku, gdyż wynika to z umowy o utworzeniu instytucji kultury i jej statutu. Zdaniem Wnioskodawcy, usługi te są usługami kulturalnymi. W oparciu o umowę z P., która wynika z umowy o utworzeniu instytucji kultury (w której to określony jest zakres umowy z P.), Wnioskodawca świadczy P. tylko i wyłącznie usługę (opisaną dokładnie we wniosku) polegającą na sprzedaży licencji wyłącznej na korzystanie z praw autorskich i pokrewnych do nagrań/utrwaleń. Realizacja tych usług w całości sfinansowana jest ze środków uzyskanych w ten sposób (jako wynagrodzenie) od P. Dotację Wnioskodawca otrzymuje wyłącznie od Województwa i nie wykorzystuje jej do sfinansowania nagrań/utrwaleń. Dotacją od Województwa sfinansowana jest organizacja 6 koncertów publicznych (wynika to z umowy o utworzeniu instytucji kultury), niezależnie od usługi realizowanej na rzecz P. Usługa organizacji 6 koncertów publicznych rocznie ze środków otrzymanych w formie dotacji od Województwa jest odpłatna (uczestnik opłaca cenę biletu). Dotacja otrzymywana od Województwa przeznaczona jest, zgodnie z umową o utworzeniu instytucji, na bieżące koszty utrzymania instytucji i zorganizowanie rocznie 6 koncertów publicznych. Dotacja ta więc nie ma wpływu na cenę usługi świadczonej na rzecz P., gdyż usługa świadczona na rzecz P. ilościowo określona jest w umowie o utworzeniu instytucji (ilość minut nagrań/utrwaleń), a sumaryczna cena w skali roku tej usługi również określona jest w umowie zarówno o utworzeniu instytucji, jak i zawartej pomiędzy instytucją i P. Dotacja Województwa nie jest dotacją do usługi świadczonej na rzecz P., co wskazano powyżej, tak więc usługa ta nie jest sfinansowana dotacją (koszty realizacji nagrań/utrwaleń w całości pokrywane są ze środków uzyskanych od P. w zamian za sprzedaż licencji do tych nagrań/utrwaleń). Usługa sprzedaży P. licencji do nagrań/utrwaleń sama jako taka stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, usługę podstawową, gdyż fakt ten wynika z umowy o utworzeniu instytucji kultury. Zyski osiągane z tytułu sprzedaży licencji P. w całości przeznaczone są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy świadczona przez Wnioskodawcę usługa udzielenia P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji jest usługą kulturalną w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym jest usługą zwolnioną od tego podatku.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Na mocy art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Przepis art. 43 ust. 19 ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Jednocześnie, w analizowanej sprawie należy podkreślić, że ustawodawca wyłączył ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, usługi wymienione w cyt. wyżej art. 43 ust. 19 ustawy, tj. m.in. usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach; usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach; działalność agencji informacyjnych; usługi wydawnicze.

Zaznaczenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Do usług podstawowych świadczonych przez Wnioskodawcę należą: organizowanie koncertów (w tym nagrywanych) oraz sprzedaż (udzielanie) licencji praw do utrwaleń artystycznych wykonań, a w tym także sprzedaż P. licencji do tych nagrań/utrwaleń będących przedmiotem wniosku, gdyż wynika to z umowy o utworzeniu instytucji kultury i jej statutu.

Ponadto, jak wskazał Zainteresowany, usługa udzielenia P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji mieści się w statutowej działalności Wnioskodawcy, jaką jest: prezentacja polskiej i światowej twórczości muzycznej; upowszechnianie i promocja muzyki w kraju i poza jego granicami; realizacja nagrań muzycznych; kultywowanie tradycji muzycznych Orkiestry. Ponadto na usługę tą – jak wskazał Wnioskodawca – składa się doręczenie przez Zainteresowanego w terminie 30 dni po każdym z utrwaleń P. nośników z utrwaleniem.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest co prawda podmiotem wskazanym w ww. przepisie – jak wynika bowiem z opisu sprawy Orkiestra jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej – jednakże usługi, które zamierza świadczyć, tj. usługi polegające na udzieleniu P. wyłącznej i nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji oraz na dostarczaniu nośników z utrwaleniem w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów – jako związane z produkcją filmów i nagrań na różnych nośnikach są wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 19 ustawy.

Jak bowiem wynika z powołanego powyżej art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania m.in. do usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

Zatem, pomimo spełnienia przez Wnioskodawcę warunków podmiotowych i przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, w sytuacji, gdy świadczona usługa jest jedną z tych objętych wyłączeniem określonym w przepisie art. 43 ust. 19 ustawy, świadczący nie ma prawa do zastosowania ww. zwolnienia od podatku.

W konsekwencji usługa udzielenia P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów jest więc opodatkowana przy zastosowaniu odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego nieprawidłowe jest stanowisko, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa udzielenia P. wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów i pokrewnymi do utrwalenia zrealizowanego na jego rzecz, oraz prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej ilości nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji jest usługą kulturalną zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin