Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-240/15/ASz
z 25 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku naliczonego związanego z zamontowaniem windy – jest nieprawidłowe:

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku naliczonego związanego z zamontowaniem windy.

Wniosek został uzupełniony pismem z 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 22 maja 2015 r. znak: IBPP3/443-240/15/ASz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Powiat P. (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność mieszaną – niepodlegającą opodatkowaniu, zwolnioną oraz opodatkowaną.

W budynku będącym własnością Wnioskodawcy została zamontowana winda. Powyższe wydatki realizowane były ze środków własnych jak i dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W budynku pomieszczenia są użytkowane przez jednostkę Wnioskodawcy oraz wynajmowane na rzecz podmiotów gospodarczych na podstawie umowy najmu. Powierzchnia użytkowana na cele prowadzonej własnej działalności stanowi 67,92% powierzchni ogólnej. Powierzchnia wynajmowana przez podmioty gospodarcze stanowi 32,08 %.

W związku z tym, że nieruchomość jest wykorzystywana zarówno do działalności opodatkowanej jak i niepodlegającej opodatkowaniu, istnieje możliwość wyodrębnienia podatku naliczonego według stosunku procentowego poszczególnych rodzajów działalności do powierzchni ogólnej budynku.

W piśmie z 1 czerwca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że zakupy i usługi związane z zamontowaniem windy nie stanowią nakładów na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14A ustawy o podatku od towarów i usług. Winda jest urządzeniem kompletnym, zdatnym do użytku, została zamontowana w budynku, jednakże możliwy jest jej demontaż, w związku z tym nie stanowi ulepszenia budynku. Została przyjęta jako odrębny środek trwały – wystawiona dowód OT.

Pierwsza faktura została wystawiona 9 października 2013 r. na kwotę 11.070 zł. Projekt budowlany wpłynął do Wnioskodawcy w dniu 10 października 2013 r. Ostatnia faktura za inspektora nadzoru została wystawiona 21 sierpnia 2014 r. na kwotę 1.845 zł. Wpłynęła 21 sierpnia 2014 r.

Winda służy do wszystkich rodzajów działalności tj. opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu. Z windy korzystają zarówno podmioty gospodarcze wynajmujące pomieszczenia na cele swojej działalności, jak również tutejszy Urząd do prowadzenia równocześnie wszystkich kategorii czynności (opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu).

W przypadku zakupów dokonanych w związku z zamontowaniem windy istnieje możliwość przyporządkowania ich do poszczególnych kategorii działalności jedynie przez ustalenie stosunku procentowego powierzchni wynajmowanej do powierzchni ogólnej budynku. Nie ma możliwości natomiast bezpośredniego przyporządkowania zakupów do poszczególnych kategorii działalności.

Powierzchnia zajmowana przez Wnioskodawcę na dzień złożenia wniosku o interpretację stanowi 67,92% powierzchni w stosunku do powierzchni ogólnej. Ww. powierzchnia wykorzystywana jest do wszystkich kategorii czynności tj. opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu.

Na pytanie, czy wykonując czynności opodatkowane i zwolnione Wnioskodawca dla wyliczenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia stosuje proporcję określoną zgodnie z art. 90 ust. 2–8, jeżeli tak, proszę podać jaki jest współczynnik proporcji za okres, w którym Wnioskodawca dokonywał zakupów związanych z budową windy, Wnioskodawca wskazał, że przy wyliczeniu proporcji Wnioskodawca stosuje się do art. 90 ust. 2-8. Proporcja za 2013 r. wynosi 79%. Proporcja za 2014 r. wynosi 86%.

Z podmiotami gospodarczymi zawarte są umowy o następującym okresie obowiązywania:

• umowy jednorazowe na wynajem sali,
• umowy na czas określony od 1 miesiąca do 12 miesięcy,
• umowy na czas określony trwające powyżej 12 miesięcy,
• umowy na czas nieokreślony.
  
  

Na przestrzeni roku wynajmowana cześć budynku nie stanowi stałego procentu w stosunku do ogólnej powierzchni budynku.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w piśmie z 1 czerwca 2015 r.)

Czy w związku z realizacją inwestycji Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT według udziału procentowego?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 1 czerwca 2015 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości udziału procentowego tj. 32,08%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, że w niniejszej interpretacji oceniono stanowisko Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie przysługującego mu prawa do obniżenia podatku w związku z realizacją inwestycji, natomiast w kwestii, czy obniżenia można dokonać według udziału procentowego tj. 32,08%, jak również w części objętej pytaniem oznaczonym nr 2 we wniosku ORD-IN dotyczącym możliwości zastosowania klucza powierzchniowego opisanego we wniosku, zostanie wydane oddzielne rozstrzygnięcie.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawca jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium (np. klucza inwestycyjnego bądź transakcyjnego) zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 – pkt 23 i 24 ).

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca ponosi wydatki, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, to zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy, będącemu podatnikiem VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Ponadto należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności te znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw.

W swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26.09.2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia, odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI Dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z 13 marca 2008 r. w sprawie Securenta (C-437/06), gdzie wskazano, że: „Podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. (…) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy” (pkt 30-31 ww. wyroku TSUE).

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o VAT oraz orzecznictwo TSUE należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wyłącznie w części, w jakiej towary i usługi nabyte w celu montażu windy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy zakupy związane z zamontowaniem windy dotyczą:

• części budynku, która jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych (część wynajmowana na rzecz innych podmiotów)
• części budynku, która jest użytkowana na cele Urzędu do działalności opodatkowanej, zwolnionej od podatku oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
  
  

Stosownie zatem do poczynionych na wstępie ustaleń, Wnioskodawca winien wyodrębnić taką części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym, bowiem tylko w tym zakresie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku.

Podkreślenia jednak wymaga, że Wnioskodawca będzie wykonywał czynności opodatkowane nie tylko w części wynajmowanej, ale również w części, którą wykorzystuje do działalności Urzędu. Z wniosku wynika bowiem, że z windy korzystają zarówno podmioty gospodarcze wynajmujące pomieszczenia na cele swojej działalności, jak również Urząd do prowadzenia równocześnie wszystkich kategorii czynności (opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu).

Oznacza to, że winda wykorzystywana jest do czynności opodatkowanych wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach działalności urzędu, jak i czynności opodatkowanych wykonywanych przez Wnioskodawcę jako podmiotu świadczącemu usługi najmu.

Należy więc zauważyć, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z zamontowaniem windy, w zakresie w jakim winda ta jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT wykonywanych przez Wnioskodawcę na terenie całego budynku.

W celu wyodrębnienia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu, w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT wykonywanymi przez Wnioskodawcę, w pierwszej kolejności należy określić w jakim zakresie podatek naliczony związany jest z działalnością podlegającą opodatkowaniu tj. opodatkowaną i zwolnioną oraz w jakim zakresie podatek naliczony związany jest z działalnością pozostającą poza zakresem VAT (niepodlegającą opodatkowaniu).

Następnie, w sytuacji, gdy w stosunku do podatku naliczonego przyporządkowanego działalności gospodarczej, nie istnieje obiektywna możliwość odrębnego określenia tego podatku do poszczególnych rodzajów działalności, tj. opodatkowanej i zwolnionej, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku według proporcji obliczonej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, tzn. uwzględniając stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem tj. opodatkowanej i zwolnionej.

Natomiast podatek naliczony związany z działalnością niepodlegającą ustawie o VAT, w świetle art. 86 ust. 1 nie podlega odliczeniu.

W konsekwencji, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia nie tylko tej części podatku naliczonego, którą jest w stanie przyporządkować do powierzchni wynajmowanej podmiotom gospodarczym, ale ma także prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi w części budynku zajmowanej przez Urząd.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, gdyż wynika z niego, że Wnioskodawca upatruje prawo do odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w zakresie w jakim podatek naliczony związany jest z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę w ramach wynajmu pomieszczeń.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.