Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-448/15/KG
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 maja 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania składników majątku z działalności gospodarczej na potrzeby osobiste – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania składników majątku z działalności gospodarczej na potrzeby osobiste. Wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 11 sierpnia 2015 r. znak: IBPP3/4512-448/15/KG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z 18 sierpnia 2015 r.):

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1993 r. pod nazwą Firma Techniczno-Handlowa „A.” mgr inż C. K. (skrót FTH A. mgr inż. C. K.), której przedmiotem jest handel krajowy i zagraniczny usługami i częściami zamiennymi do statków powietrznych. Uzyskiwane z tej działalności dochody opodatkowuję na zasadach ogólnych – wg 19% stawki liniowej. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

W 1996 r. Wnioskodawca podpisał ze Spółdzielnią Mieszkaniową Lokatorsko Własnościową (skrót: SMLW) umowę, w której SMLW zobowiązała się wybudować i przydzielić lokal użytkowy na warunkach własnościowego prawa do lokalu w terminie nie później niż do 30 września 1997 r. o powierzchni 140,2 m/kw.

Zgodnie z umową Wnioskodawca dokonał wpłat zaliczki i rat płatnych miesięcznie – ostatnia wpłata raty była w grudniu 1996 r. W 1998 r. Wnioskodawca podpisał z SMLW aneks dotyczący różnicy pomiędzy planowanym wkładem budowlanym a przyjętym rzeczywistym do rozliczenia inwestycji.

W 1998 r. Wnioskodawca otrzymał od Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorko-Własnościowej zaświadczenie potwierdzające, że został jemu przydzielony na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, uzyskany w drodze pełnego wykupu lokalu wg przydziału Nr XXX z 6 lipca 1998 r. W zaświadczeniu wskazano, że wkład budowlany został wpłacony przed uzyskaniem przydziału lokalu.

W 1999 r. otrzymany przydziałem lokal Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych firmy Techniczni-Handlowej A. oraz dokonywał odpisów amortyzacyjnych według stawki podatkowej w ciężar kosztów. Po przyjęciu lokalu do środków trwałych Wnioskodawca dokonał zakupu wyposażenia, od których przy nabyciu odliczył VAT. Podatek VAT był odliczany od faktur uzyskiwanych ze Spółdzielni Mieszkaniowej z tytułu opłat eksploatacyjnych, funduszu remontowego, energii administracyjnej, opłata stałych CO/CCW, centralnego ogrzewania, podatków i ubezpieczeń, opłat za odpady komunalne oraz fundusz remontowy. Lokal był wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W latach ubiegłych lokal był przedmiotem wynajmu. Obecnie od 2014 r. nadal lokal jest przedmiotem wynajmu. Wszystkie ponoszone koszty za używanie lokalu (czynsz, energia) są re-fakturowane zgodnie z umową na wynajmującego. W 2015 r. Wnioskodawca zamierza wycofać lokal użytkowy na cele osobiste, z możliwością wynajmu jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Po okresie 6 lat od momentu wycofania majątku na cele osobiste być może lokal zostanie sprzedany.

Nabycie lokalu użytkowego nie było udokumentowane fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT. Nabycie było na podstawie Przydziału Lokalu Użytkowego w lipcu roku 1998.

W okresie od lipca 1998 r. do sierpnia 2000 r. Wnioskodawca dokonywał wydatków na prace związane z przystosowaniem lokalu użytkowego do użycia. Prace polegały m.in. na zakupie stolarki, malowaniu, zakupieniu i ułożeniu płytek, montażu instalacji od których to przy nabyciu Wnioskodawca odliczał kwotę podatku naliczonego. Podatek naliczony Wnioskodawca odliczał też w okresie do 2000 r. kiedy zakupował niezbędne wyposażenie. Od 2000 r. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych ulepszeń w lokalu.

W lokalu tym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą i wówczas dokonywał bieżących napraw typu wymiana żarówek, wymiana zużytych gniazdek od których dokonywał odliczenia podatku naliczonego. W całym okresie na rzecz Spółdzielni, Wnioskodawca dokonywał opłat z tytułu eksploatacji, funduszu remontowego, energii administracyjnej, opłat stałych CO/CCW, centralnego ogrzewania, podatków i ubezpieczeń, opłat za odpady komunalne oraz fundusz remontowy. Od faktur otrzymanych za ww. opłaty Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. Podatek VAT naliczony odliczał z faktu z zakładu energetycznego za zużyta energię elektryczną.

Po wycofaniu lokalu użytkowego na cele osobiste, Wnioskodawca będzie wynajmował lokal na podstawie umowy najmu. Dotychczasowa umowa będzie rozwiązana. Po wycofaniu lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych firmy nie będzie on wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, nie będzie prowadził działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy w związku z wycofaniem składników majątku z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste czynność ta podlega opodatkowaniu VAT według stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w piśmie z 18 sierpnia 2015 r.), wycofanie składników majątku firmy wraz z gruntem i przeniesienie na majątek osobisty właściciela nie rodzi skutków w podatku VAT, gdyż przekazanie majątku na cele osobiste nastąpi po upływie 10 lat oraz fakt, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miałby prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez wytworzenie nieruchomości – stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy – rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

W konsekwencji „prywatny” najem lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii opodatkowania VAT czynności wycofaniem składników majątku z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składnika majątku – lokal użytkowy, który Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotowa nieruchomość bowiem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – nie będzie przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowej nieruchomości (lokalu użytkowego) w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, w opisanej we wniosku sytuacji mimo wycofania z ewidencji środków trwałych lokalu użytkowego, nie dojdzie do jego przekazania z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, gdyż przedmiotowy lokal użytkowy został nabyty przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych oraz przedmiotowy lokal użytkowy Wnioskodawca planuje wycofać z działalności gospodarczej na cele osobiste z przeznaczeniem do wynajmu. Tym samym Wnioskodawca będzie w dalszym ciągu występował w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego wycofanie składników majątku firmy wraz z gruntem i przeniesienie na majątek osobisty właściciela, nie rodzi skutków w podatku VAT, gdyż przekazanie majątku na cele osobiste nastąpi po upływie 10 lat oraz fakt, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miałby prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest nieprawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zapadnie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.