Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-12/15-2/ISN
z 30 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi sprzedaż urządzeń takich jak pompy próżniowe i sprężarki produkcji niemieckiej oraz serwis tego typu urządzeń. W przypadku sprzedaży urządzeń z długim terminem dostawy lub wymagających instalacji, Spółka przyjmuje zaliczki od nabywców. Na żądanie nabywcy krajowego Spółka wystawia faktury, w tym faktury zaliczkowe w Euro. Faktury zawsze są wystawiane w dniu powstania obowiązku podatkowego. Faktury rozliczane w Euro zawierają specyfikację kwoty VAT w PLN. Przeliczenia na złote kwot wyrażonych w walucie obcej Spółka dokonuje według kursu danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Według powyższej zasady Spółka wylicza kwoty VAT na fakturze zaliczkowej. Faktura ostateczna wystawiana jest w dniu całkowitego wykonania dostawy. Na fakturze tej sumę wartości towarów i usług wyrażoną w Euro, Spółka pomniejsza o wartość otrzymanej części zapłaty w Euro, a kwotę podatku wyrażoną w Euro pomniejsza o kwotę podatku wykazanego w fakturze zaliczkowej w Euro. Następnie tak otrzymaną różnicę, Spółka przelicza według kursu waluty właściwego dla faktury ostatecznej.

Dla lepszego zobrazowania powyższego Spółka przedstawiła przykładowe przeliczenie: (tabela w załączniku PDF; str.3)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym podstawą przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej na złote w przypadku zaliczkowej procedury płatności ceny za dostawę towaru z instalacją, jest całkowita kwota należności w walucie obcej pomniejszona o sumę już uiszczonych zaliczek w walucie obcej?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na fakturze końcowej sumę wartości towarów i usług wyrażoną w Euro pomniejsza on o wartość otrzymanej części zapłaty w Euro, a kwotę podatku wyrażoną w Euro pomniejsza o kwotę podatku wykazanego w fakturze zaliczkowej w Euro. Następnie tak otrzymaną różnicę, Spółka przelicza według kursu waluty właściwego dla faktury ostatecznej. W przypadku umownego ustalania ceny sprzedaży w walucie obcej, w tym przypadku w Euro, waluta ta stanowi miernik wartości tych towarów i usług. Zatem obliczenie rzeczywistej, konkretnej podstawy wymiaru podatku winno rozpoczynać się od ustalenia aktualnej kwoty pozostałej do zapłaty za dostawę, która jednocześnie stanowi podstawę obliczenia podatku od towarów i usług. W przypadku zaliczkowej procedury płatności ceny za dostawę, należy pomniejszyć całkowitą kwotę należności w Euro o sumę już uiszczonych zaliczek w Euro, a następnie pomniejszyć obliczony w ten sposób podatek o sumę kwot tego podatku wyrażoną w Euro wykazanych w fakturach zaliczkowych, zgodnie z art. 106f ust. 3 ustawy. Dopiero tak dokonana operacja rozrachunkowa pozwala na przeliczenie kwoty podatku VAT na złote, zgodnie z art. 106e ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi sprzedaż urządzeń takich jak pompy próżniowe i sprężarki produkcji niemieckiej oraz serwis tego typu urządzeń. W przypadku sprzedaży urządzeń z długim terminem dostawy lub wymagających instalacji, Spółka przyjmuje zaliczki od nabywców. Spółka wystawia faktury, w tym faktury zaliczkowe w Euro. Faktury zawsze są wystawiane w dniu powstania obowiązku podatkowego.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty (…) – art. 19 ust. 8 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku otrzymania każdorazowej zapłaty zaliczki podatnik powinien naliczyć podatek od otrzymanej kwoty.

Kwestie dotyczące m.in. wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż (dostawę towarów i świadczenie usług) uregulowane zostały w Dziale XI „Dokumentacja” Rozdziale 1 „Faktury” ustawy.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy  przepisy ww. rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy  podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury (…).
   
   

Kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza – art. 106e ust. 11 ustawy.

Art. 106f ust. 1 ustawy stanowi, że faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

1. dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
2. otrzymaną kwotę zapłaty;
3. kwotę podatku wyliczoną według wzoru:

ZB x SP

KP = ------------------

100 + SP

gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,

SP - oznacza stawkę podatku;

4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.
   
   

Stosownie do art. 106f ust. 3 ustawy – jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawionej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106f ust. 4 ustawy – w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

W świetle przepisów ustawy faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Z powołanych regulacji wynika, że podatnicy winni dokonaną sprzedaż udokumentować poprzez wystawienie faktury. Obowiązek wystawienia faktury dotyczy również otrzymania zaliczki na poczet przyszłej dostawy.

Art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa, jaka wartość winna być wyrażona w walucie polskiej – jest to kwota podatku. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur w dowolnej walucie wymienialnej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona w walucie polskiej. W związku z powyższym, podatnik ma obowiązek wyrazić podatek VAT w PLN, w każdej fakturze wystawionej w walucie obcej.

Poza tym podatnicy dokonujący przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania waluty, gdyż zasady przeliczania tych kwot zostały wyraźnie określone w powołanym przepisie art. 31a ust. 1 ustawy.

Spółka wskazała, że przeliczenia na złote kwot wyrażonych w walucie obcej dokonuje według kursu danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Według powyższej zasady wylicza kwoty VAT na fakturze zaliczkowej. Faktura ostateczna wystawiana jest w dniu całkowitego wykonania dostawy. Na fakturze tej sumę wartości towarów i usług wyrażoną w Euro, Spółka pomniejsza o wartość otrzymanej części zapłaty w Euro, a kwotę podatku wyrażoną w Euro pomniejsza o kwotę podatku wykazanego w fakturze zaliczkowej w Euro. Następnie tak otrzymaną różnicę, Spółka przelicza według kursu waluty właściwego dla faktury ostatecznej.

Wątpliwości Spółki dotyczą przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w wypadku zaliczkowej procedury płatności ceny za towar lub usługę – w celu przeliczenia kwoty podatku VAT na złote – należy w pierwszej kolejności pomniejszyć całkowitą kwotę należności w walucie obcej o sumę już uiszczonych zaliczek w tej walucie, a następnie pomniejszyć obliczony w ten sposób podatek o sumę kwot tego podatku wyrażoną w walucie obcej wykazanych w fakturach zaliczkowych. Ponieważ w świetle normy z art. 31a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że tylko kwota zapłaty za towar lub usługę wyrażona w walucie, którą strony transakcji uzgodniły przy zawarciu umowy, może stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie ostateczne rozliczenie podatku od towarów i usług powinno polegać na przeliczeniu na PLN różnicy pomiędzy całkowitą kwotą podatku VAT wyrażoną w walucie obcej a sumą kwot podatku wyrażonych w walucie obcej odnoszących się do otrzymanej zaliczki. Obliczona w ten sposób różnica w walucie obcej zostaje przeliczona na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez NBP w dniu poprzedzającym wystawienie faktury rozliczającej transakcję.

Odpowiadając na pytanie Spółki należy stwierdzić, że prawidłowo przyjmuje ona za podstawę przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej na złote – w przypadku zaliczkowej procedury płatności ceny za dostawę towaru z instalacją – całkowitą kwotę należności w walucie obcej pomniejszoną o sumę już uiszczonych zaliczek w walucie obcej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.