Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-705/14-3/PR
z 24 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodu podatkowego,
• kosztów uzyskania przychodów.
  
  

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową podlegająca opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

W przyszłości może zostać przeprowadzona transakcja odpłatnego przejęcia długu zgodnie z przepisem art. 519 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121; dalej: Kodeks cywilny). W ramach transakcji dług Wnioskodawcy wynikający z umowy pożyczki lub umów pożyczek zostanie przejęty przez powiązaną spółkę kapitałową (dalej: Podmiot trzeci).

Umowa przejęcia długu zawarta w formie pisemnej będzie przewidywała, że w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy z długu Podmiotowi trzeciemu będzie przysługiwało wynagrodzenie składające się z następujących elementów:

• część wynagrodzenia określona jako równowartość przejmowanych zobowiązań, w tym odsetek naliczonych do dnia zawarcia umowy przejęcia długu (dalej: Część 1);
• część dodatkowa – wynagrodzenie prowizyjne określone jako ustalony procent wartości przejmowanych zobowiązań (dalej: Część 2).
  
  

Transakcja przejęcia długu może zostać przeprowadzona z uwagi na konieczność refinansowania zadłużenia Spółki i zmiany warunków spłaty tego zadłużenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zawarcie umowy odpłatnego przejęcia długu w rozumieniu art. 519 Kodeksu cywilnego pomiędzy Spółką a Podmiotem trzecim będzie skutkowało w przyszłości koniecznością rozpoznania przez Spółkę przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości wartości Części 2 wynagrodzenia wynikającego z umowy przejęcia długu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 2. Jednocześnie informuje się, że w zakresie pytania nr 1 została wydana w dniu 24 marca 2015 r. interpretacja indywidualna o nr ILPB3/423-705/14-2/PR.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości wartości Części 2 wynagrodzenia wynikającego z umowy przejęcia długu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Przyjmuje się, że koszt może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli:

• został poniesiony przez podatnika;
• jest definitywny (rzeczywisty);
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą generującą z założenia przychody podatkowe dla tego podatnika;
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny (nawet potencjalny) wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie stroną transakcji przejęcia długu dokonanej na podstawie art. 519 Kodeksu cywilnego, w wyniku której zobowiązanie Wnioskodawcy z tytułu umowy pożyczki zostanie przejęte przez Podmiot trzeci w zamian za wynagrodzenie składające się z dwóch części. Część 1 ustalona zostanie w wysokości równowartości przejmowanych przez Podmiot trzeci zobowiązań wraz z odsetkami naliczonymi do dnia zawarcia umowy przejęcia długu, natomiast na Część 2 składać się będzie prowizja ustalona jako określony procent wartości przejmowanych zobowiązań.

W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie, w jakim transakcja przejęcia długu pozostaje transakcją ekonomicznie neutralną (czyli w tej części, w której zobowiązanie Wnioskodawcy wobec jednego podmiotu zamienia się na zobowiązanie o tej samej wartości wobec innego podmiotu) –– tj. do wysokości, w jakiej wynagrodzenie na rzecz Podmiotu trzeciego odpowiada wartości przejmowanych przez Podmiot trzeci zobowiązań (Część 1) – powinna ona pozostać również transakcją neutralną podatkowo. W szczególności, nawiązując do argumentacji Wnioskodawcy przedstawionej w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, przejęcie długu przez podmiot trzeci za odpłatnością równa temu długowi nie prowadzi do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu przez dłużnika. W konsekwencji, uszczuplenie majątkowe w postaci wynagrodzenia należnego przejemcy długu w wysokości, która odpowiada wartości przejmowanych zobowiązań również nie powinno prowadzić do rozpoznania jakichkolwiek skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednak podkreślić, że poniesienie przez Wnioskodawcę kosztu w postaci wynagrodzenia prowizyjnego należnego Podmiotowi trzeciemu powinno prowadzić do odmiennych konsekwencji podatkowych niż w przypadku Części 1. Mając bowiem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności zdarzenia przyszłego, wskazać należy, iż w wyniku transakcji przejęcia długu bez wątpienia dojdzie do zwiększenia pasywów Wnioskodawcy – Spółka będzie obowiązana do uregulowania wynagrodzenia na rzecz Podmiotu trzeciego, które w części prowizyjnej (Część 2) przekraczać będzie wartość zobowiązania, z którego zwolniony zostanie Wnioskodawca. W konsekwencji, w chwili poniesienia kosztu wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Podmiotu trzeciego nastąpi uszczuplenie majątku Wnioskodawcy.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy uregulowanie Części 2 wynagrodzenia wiązać się będzie z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Tak jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego – transakcja przejęcia długu może zostać przeprowadzona z uwagi na m.in. konieczność refinansowania zadłużenia Spółki i zmian warunków spłaty tego zadłużenia. Należy bowiem podkreślić, że uzasadnieniem gospodarczym tego rodzaju transakcji z perspektywy dłużnika jest zazwyczaj poprawienie jego płynności finansowej czy uzgodnienie korzystniejszych warunków uregulowania zadłużenia a w konsekwencji wzmocnienie jego pozycji na rynku. Zatem, o ile w przypadku wynagrodzenia prowizyjnego (Części 2) brak będzie bezpośredniego związku między ponoszonym wydatkiem a przychodem podlegającym opodatkowaniu, to nie powinno jednak ulegać wątpliwości, że koszt ten zostanie poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania/zabezpieczenia ich źródła. Zatem, wynagrodzenie prowizyjne powinno zostać uznane za koszt uzyskania przychodów inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami na podstawie przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, że w zarówno w doktrynie prawa podatkowego, jak i w praktyce organów podatkowych przyjmuje się stanowisko, zgodnie z którym wydatki poniesione w związku z refinansowaniem zadłużenia związane są z działalnością gospodarczą podatnika i stanowić mogą koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko takie wyrażone zostało np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 lipca 2014 r. sygn. ITPB3/423-205a/14/PS, w której organ stwierdził, iż: „Nie ulega wątpliwości, że wydatki z tytułu prowizji, usług doradczych, prawnych czy notarialnych związanych z pozyskaniem nowego finansowania zrealizowanej inwestycji przejawiają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Stąd też wydatki powyższe, zdaniem organu, spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy co przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwala je zakwalifikować do kosztów podatkowych”.

Ponadto, jak wskazano w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 czerwca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 131/13 w oparciu o dotychczasowy dorobek orzecznictwa nawet takie rodzaje działań, które doraźnie powodują jedynie wydatki lub wręcz straty mogą być elementem strategii gospodarczej i nie muszą stać w sprzeczności z działaniami w celu osiągnięcia przychodów, gdy w dalszej perspektywie mają służyć zwiększaniu zysków podmiotu gospodarczego. Cel fiskalny realizuje się wówczas w podatku należnym od zysku wypracowanego na skutek takich właśnie racjonalnych działań podatnika”.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że uregulowanie zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia z tytułu transakcji przejęcia długu na rzecz Podmiotu trzeciego w Części 2, tj. w części przekraczającej wartość długu, z którego zostanie zwolniony Wnioskodawca wobec dotychczasowego wierzyciela, służy efektywniejszemu prowadzeniu działalności gospodarczej przez Spółkę. W konsekwencji, możliwe jest wykazanie pośredniego związku pomiędzy uregulowaniem wynagrodzenia za przejęcie długu w Części 2, a przychodami generowanymi przez Spółkę w przyszłości.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości wartości Części 2 wynagrodzenia wynikającego z umowy przejęcia długu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Ustosunkowując się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia sądu administracyjnego należy stwierdzić, że jest ono rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącej, w związku z tym nie ma waloru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.