Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-68/15-5/MN
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina, będąca czynnym podatnikiem VAT, dokonuje sprzedaży niezabudowanych działek (gruntów) przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową lub/i komercyjną.

Przeznaczenie przedmiotowych działek pod zabudowę, w zależności od konkretnego przypadku, wynika z:

1. klasyfikacji w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego,
2. lub, jeżeli nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego dla danej działki, z aktualnej i ważnej decyzji o warunkach zabudowy terenu.
   
   

W celu dokonania sprzedaży powyższych działek, Gmina ponosi szereg niezbędnych wydatków, tj. w szczególności nabywa usługi:

1. wyceny działek (sporządzenia operatów szacunkowych),
2. podziału oraz scalania działek,
3. ogłoszeń w prasie o zamiarze sprzedaży,
4. projektowe, związane z podziałem lub scalaniem działek,
5. projektowe, związane z ustaleniem i okazaniem granic działek,
6. sporządzania opinii dotyczących faktycznego wykorzystania działek.
   
   

Gmina podkreśla, że wymienione powyżej wydatki dotyczą tylko i wyłącznie wskazanych na wstępie dwóch kategorii działek, przeznaczonych pod zabudowę. W szczególności nie są to wydatki o charakterze ogólnym, które dotyczyłyby wszystkich gruntów posiadanych przez Gminę (w tym np. zabudowanych bądź też w ogóle nieprzeznaczonych pod zabudowę – Gmina wprawdzie ponosi również takie wydatki, niemniej jednak złożony wniosek ich nie dotyczy).

Dodatkowo Gmina zaznacza, że jest ona w stanie przyporządkować każdy z opisanych powyżej wydatków do konkretnej, sprzedawanej pod zabudowę działki.

Gmina ponosi wskazane powyżej wydatki najczęściej na kilka miesięcy przed dokonywaną transakcją sprzedaży działek. Powyższe wynika w szczególności z faktu, że przedmiotowa sprzedaż odbywa się zasadniczo w ramach postępowania przetargowego, które trwa określony czas. Ponadto, w niektórych przypadkach, pozyskanie nabywcy danej działki może być utrudnione (kolejne próby sprzedaży działki, w szczególności ze względu na trudną sytuację finansową potencjalnych nabywców i/lub sytuację konkurencyjną na rynku nieruchomości, może nie przynieść powodzenia), przez co czas pomiędzy poniesieniem wydatku a dokonaniem sprzedaży opodatkowanej VAT, z którą dany wydatek jest związany, może ulec wydłużeniu. Gmina nie ma zatem absolutnej pewności, czy zamierzona transakcja sprzedaży działki dojdzie do skutku (choć oczywiście ma ona jednoznaczny zamiar dokonania sprzedaży). Ponadto, na czas, jaki upływa pomiędzy poniesieniem wydatku, a samą sprzedażą opodatkowaną VAT mogą również wpływać plany finansowe Gminy – zdarza się bowiem, że Gmina nabywa przedmiotowe usługi w „finansowo” korzystnym dla siebie momencie, nie mniej jednak działka, której dotyczą poniesione wydatki, zostaje wystawiona do sprzedaży opodatkowanej VAT w późniejszym terminie – z uwagi na poczynione plany budżetowe Gminy (choć oczywiście zamiar taki przyświecał Gminie już na etapie poniesienia wydatku).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że nieruchomości (działki) będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Gmina nabyła nieruchomości (działki) z mocy prawa lub pod tytułem darmym – w szczególności w wyniku przyjęcia darowizny, spadkobrania. Gmina nie otrzymywała z tego tytułu faktur VAT z wykazanymi kwotami podatku naliczonego – zdaniem Gminy, w takiej sytuacji nie sposób zatem mówić o prawie do odliczenia VAT. Ponadto, Gmina nie dokonywała nabycia nieruchomości (działek) celem wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych VAT, dających prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z uwagi na powyższe, w opinii Gminy, nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wskazanych powyżej wydatków, tj. w szczególności usług:

1. wyceny działek (sporządzenia operatów szacunkowych),
2. podziału oraz scalania działek,
3. ogłoszeń w prasie o zamiarze sprzedaży,
4. projektowych, związanych z podziałem lub scalaniem działek,
5. projektowych, związanych z ustaleniem i okazaniem granic działek,
6. sporządzania opinii dotyczących faktycznego wykorzystania działek?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wskazanych powyżej wydatków.

Uzasadnienie

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanej powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT, w sytuacji gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywa czynności opodatkowanych.

Zatem, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Zdaniem Gminy, w analizowanym stanie faktycznym spełnione zostały obie ze wskazanych powyżej przesłanek w szczególności, (i) w odniesieniu do analizowanych transakcji Gmina jest podatnikiem VAT oraz (ii) poniesione przez Gminę wydatki mają bezpośredni związek z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi.

Jak bowiem Gmina wskazała w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, sprzedaż przedmiotowych działek jest uwarunkowana poniesieniem określonych wydatków, związanych w szczególności z wyceną działek, podziałem oraz scalaniem działek, ogłoszenia w prasie o zamiarze ich sprzedaży projektowaniem, mającym na celu podział lub scalanie działek, projektowaniem, prowadzącym do ustalenia i okazania granic działek czy też sporządzaniem opinii, dotyczących faktycznego wykorzystania działek.

W ocenie Gminy nie ulega wątpliwości, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż bez poniesienia wskazanych powyżej wydatków sprzedaż działek byłaby zasadniczo niemożliwa lub bardzo utrudniona. Zdaniem Gminy, jest bowiem oczywiste, że aby sprzedać daną działkę, należy mieć stosowną wiedzę m.in. na temat przebiegu jej granic czy też jej obecnym, faktycznym wykorzystaniu.

Zdecydowanym ułatwianiem realizacji analizowanych transakcji jest również umieszczenie w prasie stosownego ogłoszenia o zamiarze dokonania przedmiotowej sprzedaży. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wobec braku przedmiotowej informacji, potencjalni nabywcy nie mieliby zasadniczo wiedzy na temat ich sprzedaży, w wyniku czego nie stanęliby oni do przetargu lub też ich liczba byłaby na tyle niewielka, że zaproponowana przez nich cena mogłaby być dla Gminy niesatysfakcjonująca.

Zatem, w ocenie Gminy, mając na uwadze fakt, że w analizowanym przypadku spełnione zostały przesłanki zdefiniowane w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej również: TSUE) oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytacza orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, że: „prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Co więcej, w opinii Gminy, dla możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT od poniesionych wydatków decydujące jest, aby ich związek z czynnościami opodatkowanymi VAT był jednoznaczny i zamierzony. Oznacza to, że w przypadku, gdy Gmina ponosi wydatki na majątek, który w określonych przypadkach wykorzysta w przyszłości do sprzedaży opodatkowanej (ze względu na przesłanki o charakterze zewnętrznym lub wewnętrznym) prawo do odliczenia VAT z tego tytułu powinno jej przysługiwać. Wniosek ten Gmina wysuwa z brzmienia ustawy o VAT, która w żadnej ze swych regulacji nie ogranicza w takich sytuacjach prawa do odliczenia VAT naliczonego. Ponadto, teza ta znajduje potwierdzenie w orzecznictwie zaprezentowanym m.in. przez TSUE, przykładowo wyroku z 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 (DA. Rompelman and E.A. Rompelman-Van Deelen vs Minister van Financien) TSUE przyznał prawo do odliczenia podatku podatnikom, którzy nabyli budynek z zamiarem jego późniejszego wykorzystania do działalności gospodarczej. W ocenie TSUE, zamiar wykorzystania zakupów do działalności opodatkowanej stanowi wystarczającą przesłankę do uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy wydatkach poniesionych w celu prowadzenia sprzedaży opodatkowanej. Możliwość odliczenia VAT przysługuje podatnikowi już od momentu dokonania zakupu i nie może być odkładana w czasie do chwili rozpoczęcia działalności opodatkowanej.

Zdaniem Gminy, w zakresie analizowanych transakcji sprzedaży działek nie powinna być ona traktowana inaczej / mniej korzystnie niż inne podmioty, dokonujące sprzedaży nieruchomości. Nie ulega bowiem wątpliwości, że tego typu podmioty mają prawo do odliczania podatku od wydatków związanych ze sprzedażą nieruchomości (w przypadku, gdy ich sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT). Jeżeli zatem w analizowanym przypadku Gmina jest podatnikiem VAT na gruncie art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT i jednocześnie jest zobowiązana do odprowadzania VAT należnego z tytułu dokonywanej sprzedaży działek (podobnie jak inni przedsiębiorcy), powinna mieć ona prawo do odliczenia VAT naliczonego. Odmienne stanowisko w analizowanej kwestii byłoby sprzeczne z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług – 15 kwietnia 2015 r. wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP2/4512-1-68/15-4/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.