Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-303/15/JJ
z 26 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2015r. (data wpływu 25 marca 2015r.), uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2015r, (data wpływu 22 czerwca 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2015r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 czerwca 2015r. (data wpływu 22 czerwca 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 czerwca 2015r. znak: IBPP2/4512-303/15/JJ.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

1. Spółka z o.o.
2. Osoba prawna bądź fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (zwana dalej: Spółka),

będzie świadczyć usługi m.in. w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkaniowych na cele inne niż mieszkaniowe. Przedmiotem działalności Spółki jest wynajem apartamentów mieszkalnych, które Spółka wynajmuje od osób fizycznych bądź prawnych - prowadzących bądź nie działalność gospodarczą. Spółka w dalszej kolejności wynajmuje ww. lokale mieszkaniowe osobom fizycznym na potrzeby mieszkaniowe oraz planuje wynająć te lokale przykładowo innej spółce, która prowadzi profesjonalną działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - na cele dalszego podnajmu tych lokali w celach mieszkaniowych.

Ponadto Wnioskodawca w piśmie z 16 czerwca 2015r. wyjaśnił, że Wnioskodawca w rozumieniu przepisów prawno podatkowych posiada status osoby fizycznej.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą o przedmiocie działalności opisanym we wniosku, uzupełnionym o poniższe wyjaśnienia a następnie, wraz z rozwojem firmy planuje prowadzić sp. z o.o. o tym samym przedmiocie działalności.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zatem dwóch zdarzeń przyszłych.

1. Zdarzenia przyszłego, w którym wnioskodawca w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, zamierza prowadzić opisaną we wniosku działalność, korzystając ze zwolnienia z VAT.
2. Zdarzenia przyszłego, w którym wnioskodawca już jako sp. z o.o. zamierza prowadzić opisaną we wniosku działalność o tym samym przedmiocie, korzystając ze zwolnienia z VAT.
   
   

Obydwa przypadki odnoszą się bezpośrednio do własnej, przyszłej sytuacji prawno podatkowej.

Obecny status prawno podatkowy wnioskodawcy to osoba fizyczna.

Przedmiot planowanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy to:

Wnioskodawca w przyszłości jako jednoosobowa działalność gospodarcza, następnie jako sp. z o.o. (tym samym przedmiocie działalności) zamierza świadczyć usługi związane z wynajmem lokali, stanowiących lokale mieszkalne, które w dalszej kolejności będą wynajmowane wyłącznie w celach mieszkalnych, osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) na zasadach umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą, (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) umowa ta, w sposób nie budzący wątpliwości precyzować będzie, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

Wnioskodawca w chwili obecnej nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca planuje w przyszłości wynajmować lokale, stanowiące lokale mieszkalne, lokale te w dalszej kolejności planuje wynajmować wyłącznie w celach mieszkalnych.

Z umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) w sposób nie budzący wątpliwości będzie wynikać, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

Wnioskodawca zamierza wynajmować nieruchomości o charakterze mieszkalnym osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą).

Z umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i podmiotem (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) w sposób nie budzący wątpliwości będzie wynikać, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 16 czerwca 2015r.):

Pytanie w odniesieniu do pierwszego zdarzenia przyszłego, odnoszącego się bezpośrednio do własnej, przyszłej sytuacji prawno podatkowej.

1.Czy prawidłowe jest stosowanie zwolnionych stawek VAT w przypadku gdy Wnioskodawca, posiadający obecnie status osoby fizycznej w przyszłości planuje jako jednoosobowa działalność gospodarcza wynajmować lokale, stanowiące lokale mieszkalne, które w dalszej kolejności planuje wynajmować wyłącznie w celach mieszkalnych, osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) na zasadach umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) która to umowa, w sposób nie budzący wątpliwości precyzuje, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych?

Pytanie w odniesieniu do drugiego zdarzenia przyszłego odnoszącego się bezpośrednio do własnej, przyszłej sytuacji prawno podatkowej.

2.Czy prawidłowe jest stosowanie zwolnionych stawek VAT w przypadku gdy Wnioskodawca, posiadający obecnie status osoby fizycznej w przyszłości planuje jako jednoosobowa działalność gospodarcza a następnie jako sp. z o.o. (o tym samym przedmiocie działalności) wynajmować lokale, stanowiące lokale mieszkalne, które w dalszej kolejności planuje wynajmować wyłącznie w celach mieszkalnych, osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) na zasadach umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) która to umowa, w sposób nie budzący wątpliwości precyzuje, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 16 czerwca 2015r.):

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), Wnioskodawca jako obecna osoba fizyczna planująca w przyszłości prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą a następnie sp. z o.o. (o tym samym przedmiocie działalności) zwolniona będzie od podatku VAT za usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, wyłącznie na cele mieszkaniowe w przypadku gdy lokale, stanowiące lokale mieszkalne, które w dalszej kolejności wynajmowane będą wyłącznie w celach mieszkalnych, osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) na zasadach umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) która to umowa, w sposób nie budzący wątpliwości precyzować będzie, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, iż generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w przyszłości jako jednoosobowa działalność gospodarcza, następnie jako sp. z o.o. (tym samym przedmiocie działalności) zamierza świadczyć usługi związane z wynajmem lokali, stanowiących lokale mieszkalne, które w dalszej kolejności będą wynajmowane wyłącznie w celach mieszkalnych, osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) na zasadach umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą, (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) umowa ta, w sposób nie budzący wątpliwości precyzować będzie, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych. Wnioskodawca w chwili obecnej nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca planuje w przyszłości wynajmować lokale, stanowiące lokale mieszkalne, lokale te w dalszej kolejności planuje wynajmować wyłącznie w celach mieszkalnych.

Z umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i najemcą (tj. osobą która będzie wynajmować lokal) w sposób nie budzący wątpliwości będzie wynikać, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

Wnioskodawca zamierza wynajmować nieruchomości o charakterze mieszkalnym osobom fizycznym oraz osobom prawnym (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą).

Z umowy najmu, zawartej pomiędzy wynajmującym i podmiotem (np. Spółce tj. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą) w sposób nie budzący wątpliwości będzie wynikać, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu, Wnioskodawca świadczyć będzie na rzecz najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu dokonywać będzie bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (lokale mieszkalne) pozostanie jego własnością i wynajmowany będzie za odpłatnością (czynsz). W konsekwencji najem nieruchomości stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy też zauważyć, że jak już wcześniej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca będzie świadczyć usługi najmu lokali, stanowiących lokale mieszkalne, które będą wynajmowane wyłącznie w celach mieszkalnych, osobom fizycznym oraz osobom prawnym na zasadach umowy najmu. Umowa ta w sposób niebudzący wątpliwości precyzować będzie, ze dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten będzie wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych.

W rezultacie usługa wynajmu ww. lokali mieszkalnych spełniać będzie przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali, jak również będzie spełniona przesłanka mieszkaniowego celu wynajmu tych lokali, skoro umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą zawierać będzie postanowienia, że lokale te będą wykorzystywane tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem usługa świadczona przez Wnioskodawcę korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podkreślić trzeba, że powyższy przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę (tj. Wnioskodawcy), jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Podsumowując, mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzeń przyszłych należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym wynajem wskazanych lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.