UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% w eksporcie towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wielooddziałowym podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem CIT i VAT, rozliczającym się w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych. Wnioskodawca powstał w 1991 r., natomiast w dniu 31 stycznia 2014 r. połączył się ze spółką A S.A. (dalej: A) w trybie połączenia przez przejęcie, przy czym spółką przejmującą był Wnioskodawca. Obecnie 100% akcji Wnioskodawcy posiada B S.A.

Spółka jest znaczącym na rynku krajowym dostawcą soli przeznaczonej do zimowego utrzymania dróg, oraz największym odbiorcą złomu miedzi w Polsce. Jest także właścicielem najnowocześniejszego w Terminalu (…). Oprócz powyższego Wnioskodawca prowadzi także działalność w tych obszarach, w których do stycznia 2014 r. prowadziła ją spółkaA, a więc w zakresie produkcji związków renu (wykorzystywanych w technice lotniczej), kruszyw drogowych, odzysku surowców z wymurówek z pieców hutniczych oraz przetwarzania elektroodpadów (zużytego sprzętu RTV i AGD).

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonał eksportu „cynku SHG” do Szwajcarii. Przebieg transakcji przedstawiał się następująco:

• Wnioskodawca nabył „cynk SHG” od podmiotu krajowego,
• nie odbierając „cynku SHG” (który wciąż znajdował się na magazynie podmiotu krajowego w Z.), poszukał dla tego towaru nabywcy z siedzibą w Szwajcarii,
• zgodnie z ustaleniami dokonanymi z podmiotem ze Szwajcarii dostawa miała odbyć się na bazie Incoterms 2010 (…) (Sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu. Towar uważa się za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika, w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego),
• w praktyce szwajcarski importer zorganizował transport towarów we własnym zakresie zlecając go międzynarodowej firmie spedycyjnej,
• wspomniana międzynarodowa firma spedycyjna skorzystała natomiast z usług polskiego podwykonawcy,
• polski podwykonawca odebrał towar z magazynu w Z. i dostarczył go do Szwajcarii (zgłaszając towar do wywozu w urzędzie celnym wyjścia położonym na terenie Francji).
  
  

Podmiot odpowiedzialny za spedycję zgłosił towar do procedury wywozu w Urzędzie Celnym położonym na terenie Francji. Samo zaś zgłoszenie mimo faktycznego dostarczenia towarów do Szwajcarii nie zostało zamknięte. Spowodowało to, że Wnioskodawca jako zainteresowany podjął działania zmierzające do zgromadzenia wszelkich dokumentów, potwierdzających rzeczywisty przebieg transakcji i wywóz towarów.

Ich katalog przedstawia się następująco:

• zamówienie otrzymane od zagranicznego kontrahenta,
• wystawiona przez Wnioskodawcę faktura sprzedażowa,
• przelew potwierdzający zapłatę za sprzedany towar,
• list przewozowy (CMR) z pieczątką szwajcarskiego odbiorcy,
• kopia deklaracji eksportowej złożonej w urzędzie celnym wyjścia (położonym we Francji),
• dokumenty celne wystawione przez szwajcarską administrację celną potwierdzające import towarów do tego kraju.
  
  

W związku z brakiem możliwości wygenerowania dokumentu IE 599 potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium wspólnoty Wnioskodawca zwrócił się też do francuskiej administracji celnej o zamknięcie procedury celnej (co umożliwiłoby jego wygenerowanie) lub też o wystawienie innego dokumentu potwierdzającego wywóz towaru. Dokumentu takiego nie otrzymał. W odpowiedzi na prośbę Wnioskodawcy z Urzędu Celnego we Francji wpłynęła jedynie kopia kopii deklaracji eksportowej złożonej w urzędzie celnym wyjścia, z nadanym numerem potwierdzającym jej złożenie i zainicjowanie procedur celnych.

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że intencją Wnioskodawcy było rozpoczęcie procedur celnych wywozowych w polskim Urzędzie Celnym (co ułatwiłoby mu dalszą współpracę z organami celnymi). Natomiast decyzja o rozpoczęciu procedury celnej w urzędzie celnym wyjścia położonym na terenie Francji została podjęta indywidualnie, przez podwykonawcę organizującej transport firmy spedycyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania stawki 0% dla dokonanej przez niego transakcji eksportu towaru w postaci cynku SHG do Szwajcarii.

I tak, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega eksport towarów.

Definicja legalna eksportu towarów zawarta została w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym pod pojęciem tym rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych,

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy o VAT  w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a (tj. w tzw. eksporcie bezpośrednim), stawka podatku wynosi 0%.

Na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b (tj. w tzw. eksporcie pośrednim), jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (...).

Art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu powyższych przepisów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

W komentarzu do art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług dr Adam Bartosiewicz (LEX 2014) odnosząc się do kwestii potwierdzenia wywozu wskazuje ponadto, że „jako dowód wywozu należy dopuścić każdy dokument, który bez wątpliwości potwierdzał będzie fakt opuszczenia przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Za taki dokument powinien być także uznany dokument potwierdzający przywóz określonych towarów do państwa trzeciego z terytorium UE. Skoro bowiem dokument potwierdza, że przywieziono towary do państwa trzeciego z terytorium UE, to tym samym potwierdza on również to, że dane towary zostały wywiezione z terytorium UE do państwa trzeciego”. W opinii Spółki pogląd powyższy znajduje oparcie w przepisach prawa, jak również w orzecznictwie podatkowym, czego przykładem może być wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1240/10, w którym sąd stwierdził, że podatnik będzie miał prawo do skorzystania z opodatkowania eksportu towarów stawką 0% VAT nawet wówczas, gdy nie spełnił wszystkich warunków zwolnienia o ile jako dostawca towarów przedsięwziął wszystkie środki, których zastosowania można od niego racjonalnie żądać w celu zagwarantowania, by dokonywane przez niego czynności nie prowadziły do udziału w oszustwie podatkowym, unikania czy uchylania się od opodatkowania.

Przeniesienie powyższego na grunt sprawy, prowadzi do wniosku, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z eksportem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Przemawia za tym bowiem fakt, że:

• doszło do faktycznego przemieszczenia towarów z Polski do Szwajcarii,
• Wnioskodawca dysponuje szeregiem dokumentów potwierdzających ww. okoliczność, w tym kopią deklaracji eksportowej złożonej w urzędzie celnym wyjścia oraz dokumentem celnym wystawionym przez szwajcarską administrację celną potwierdzającym import towarów w tym kraju.
  
  

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, że brak dokumentu IE 599 potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium wspólnoty nie wynika z jego zaniedbań, lecz tylko i wyłącznie z okoliczności od niego niezależnych. W szczególności mimo wielu działań współpracy ze spedytorem i współpracującą z Wnioskodawcą agencją celną nie udało się od niego uzyskać kompletu dokumentów potwierdzających wywóz eksportowanych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości wystosowano więc pismo do francuskiej administracji celnej o zamknięcie procedury celnej (co umożliwiłoby wygenerowanie dokumentu IE 599) lub też o wystawienie innego dokumentu potwierdzającego wywóz towaru. W odpowiedzi otrzymano kopię deklaracji eksportowej złożonej w urzędzie celnym wyjścia (bez jakiegokolwiek pisma przewodniego itp.). Z całą pewnością można więc stwierdzić, że eksport towarów miał miejsce (o czym świadczy całokształt zgromadzonej dokumentacji, w tym zamówienie, faktura, list przewozowy, przelew dokumentujący zapłatę, złożone zgłoszenie celne, potwierdzenie wystawione przez szwajcarską administrację celną).

Na marginesie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że podjęto wszelkie możliwe starania w celu uzyskania dokumentu IE 599, natomiast zaistniała sytuacja jest w tym przypadku okolicznością niezależną od Wnioskodawcy, i to mimo faktu, że przedsięwziął on wszystkie środki, których zastosowania można od niego racjonalnie żądać w tej sytuacji.

Tym samym w opinii Wnioskodawcy ma on prawo do zastosowania dla powyższej transakcji stawki podatku VAT wynoszącej 0%, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu stawką w wysokości 0%.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył „cynk SHG” od podmiotu krajowego. Nie odbierając zakupionego towaru (który wciąż znajdował się na magazynie podmiotu krajowego w Z.), Wnioskodawca poszukał dla tego towaru nabywcy z siedzibą w Szwajcarii. Zgodnie z ustaleniami dokonanymi z podmiotem ze Szwajcarii, dostawa miała odbyć się na bazie Incoterms 2010 (…) (Sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu. Towar uważa się za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika, w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego). Szwajcarski importer zorganizował transport towarów we własnym zakresie zlecając go międzynarodowej firmie spedycyjnej, która skorzystała z usług polskiego podwykonawcy. Polski podwykonawca odebrał towar z magazynu w Z. i dostarczył go do Szwajcarii (zgłaszając towar do wywozu w urzędzie celnym wyjścia położonym na terenie Francji zgłoszenie nie zostało zamknięte).

Jak wynika z powyższych informacji, w wyniku dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz szwajcarskiego nabywcy nastąpił wywóz tych towarów z terytorium Polski do Szwajcarii przez przewoźnika działającego na rzecz tego nabywcy. W związku z tym w niniejszej sprawie spełniony został pierwszy z warunków, aby dokonaną dostawę towarów uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy (eksport pośredni).

Jednak aby spełniona została definicja eksportu, w myśl ww. przepisu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również drugiego warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy  stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy  dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc powyższe uregulowania prawne pod uwagę należy stwierdzić, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 11 ustawy, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 253 z 11.10.1993 r. s. 1, z późn. zm.).

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu, jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń.

Komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Zatem w przypadku obydwu rodzajów eksportu (bezpośredniego i pośredniego) do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ustawa wprowadza dla obu tych rodzajów eksportu różne warunki formalne, których dopełnienie jest warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Jest to spowodowane różnym ich charakterem, a w szczególności tym, że w każdym przypadku inny podmiot dokonuje wywozu towaru.

W przypadku eksportu pośredniego z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostały warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim Wnioskodawca powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Wnioskodawca powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że dla udokumentowania dokonanej dostawy towarów Wnioskodawca zgromadził następujące dokumenty:

• zamówienie otrzymane od zagranicznego kontrahenta,
• wystawioną przez Wnioskodawcę fakturę sprzedaży,
• przelew potwierdzający zapłatę za sprzedany towar,
• list przewozowy (CMR) z pieczątką szwajcarskiego odbiorcy,
• kopię deklaracji eksportowej złożonej w urzędzie celnym wyjścia (położonym we Francji),
• dokumenty celne wystawione przez szwajcarską administrację celną potwierdzające import towarów do tego kraju.
  
  

Wnioskodawca nie posiada zatem żadnego dokumentu wystawionego przez urząd celny, który potwierdzałby, że będące przedmiotem dostawy towary zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca nie posiada ani dokumentu otrzymanego czy pochodzącego z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, ani dokumentu wywozowego w formie papierowej złożonego poza ww. systemem teleinformatycznym lub jego kopii potwierdzonej przez ten urząd celny które potwierdzałyby wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jak również potwierdzałyby tożsamość wywiezionych towarów. Potwierdza to w opisie stanu faktycznego sam Wnioskodawca wskazując, że zwrócił się do francuskiej administracji celnej o zamknięcie procedury celnej (co umożliwiłoby wygenerowanie dokumentu IE-599) lub o wystawienie innego dokumentu potwierdzającego wywóz towaru. Wnioskodawca poinformował, że dokumentu takiego nie otrzymał.

Z powyższego wynika więc, że nie została zakończona procedura wywozu towarów poza Unię Europejską przewidziana przez przepisy celne (brak dokumentu IE-599 potwierdzającego wywóz) oraz Wnioskodawca nie otrzymał od francuskiego urzędu celnego innego dokumentu, w którym urząd ten potwierdzałby, że sprzedane przez Wnioskodawcę towary zostały wywiezione na terytorium Szwajcarii.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w związku z dokonaną dostawą towarów na rzecz nabywcy ze Szwajcarii na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy ponieważ nie posiada dokumentu, w którym francuski urząd celny potwierdziłby ich wywóz z terytorium Unii Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.