2015.09.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-358/15-5/JS
z 23 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 17 sierpnia 2015 r.) oraz 14 września 2015 r. (data wpływu 16 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i niemieszkalnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i niemieszkalnym oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 14 sierpnia 2015 r. oraz 14 września 2015 r. w zakresie podatku od towarów i usług o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań oraz własnego stanowiska, wskazanie, że wszystkie postawione pytania przez Wnioskodawcę odnoszą się do zaistniałego stanu faktycznego oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia nieruchomości, którą jako osoba prowadząca działalność gospodarczą – nabył w 1997 roku wspólnie z małżonką – nieprowadzącą działalności gospodarczej – do wspólności małżeńskiej ustawowej. Nieruchomość ma powierzchnię 3893 m², w skład nieruchomości wchodzą:

Budynek mieszkalny, niewykorzystywany w działalności gospodarczej, o powierzchni 116 m²;
Budynek niemieszkalny, wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o powierzchni użytkowej 673,4 m², powierzchni zabudowy 661 m²;
Grunt niezabudowany o powierzchni 3232 m², częściowo wykorzystywany w działalności gospodarczej (powierzchnia 1500 m²).

Budynek mieszkalny znajdował się na nieruchomości już w chwili zakupu.

Budynek niemieszkalny został wybudowany przez Wnioskodawcę, jego odbiór nastąpił w 2003 roku, przy jego budowie odliczono podatek VAT związany z zakupem materiałów i usług, w późniejszym okresie nie był on w istotny sposób rozbudowany, modernizowany lub ulepszany. Budynek niemieszkalny był wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, został przyjęty w całości do ewidencji środków trwałych i była prowadzona jego amortyzacja od wartości początkowej równej wartości całości budynku. Z uwagi na to, że jeden małżonek (Wnioskodawca) prowadził działalność był on uprawniony do amortyzowania 100% jego wartości. Po rozwodzie doszło do ustania wspólności, została ona zastąpiona współwłasnością w częściach ułamkowych, w której każdy z byłych małżonków posiadał ½ udziału. Od budynku niemieszkalnego odprowadzany był również podatek od nieruchomości w wysokości przewidzianej dla nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

W odniesieniu do części budynku niemieszkalnego zdaniem Wnioskodawcy nie doszło do pierwszego zasiedlenia. W odniesieniu do części budynku doszło do pierwszego zasiedlenia – część budynku niemieszkalnego była przez Wnioskodawcę wynajmowana (najem zakończono 31 grudnia 2012 roku) w ramach działalności gospodarczej, w ramach opodatkowania podatkiem od towarów i usług – z tytułu najmu Wnioskodawca wystawiał najemcy fakturę VAT. W umowie najmu przewidziano, że najemca ma prawo korzystać z części gruntu o pow. 1500 m² oraz części budynku niemieszkalnego o łącznej powierzchni 255 m².

W chwili obecnej, z uwagi na rozwód, cała nieruchomość znajduje się we współwłasności w częściach równych byłych małżonków. Wnioskodawca w dalszym ciągu dokonuje amortyzacji nieruchomości od przyjętej wcześniej wartości początkowej. Do tej pory nie przeprowadzono postępowania zmierzającego do podziału majątku małżeńskiego – ani w drodze umowy, ani orzeczenia sądu.

Przedmiotem planowanej transakcji będą wszystkie składniki nieruchomości. Nabywcą będzie podatnik VAT.

Wnioskodawca rozważa następujący sposób sprzedaży: Wnioskodawca i jego była żona zawierają umowę podziału majątku wspólnego, w wyniku którego zostaje dokonany podział w ten sposób, że Wnioskodawca otrzyma na wyłączną własność majątek w postaci nieruchomości, przy czym będzie miał obowiązek spłacić małżonce kwotę równą ½ wartości uzyskanej w wyniku sprzedaży nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawcy taki podział majątku będzie podziałem ekwiwalentnym. Podział ten będzie neutralny podatkowo. Wnioskodawca w wyniku podziału nabywa własność całej nieruchomości, z obowiązkiem spłaty byłej żonie wartości równej połowie wartości tej nieruchomości.

Następnie Wnioskodawca sprzeda całą nieruchomość, a połowę otrzymanej kwoty sprzedaży przekaże byłej żonie tytułem spłaty jej udziału w majątku dorobkowym. Opodatkowanie sprzedaży w ten sposób, że:

W odniesieniu do budynku mieszkalnego:
1. w podatku dochodowym transakcja ta będzie dla Wnioskodawcy neutralna,
2. w podatku VAT transakcja ta będzie neutralna,
3. w podatku PCC transakcja ta będzie rodziła obowiązek podatkowy.

W odniesieniu do budynku niemieszkalnego:
1. W podatku dochodowym transakcja ta dla Wnioskodawcy będzie stanowić źródło przychodu z działalności gospodarczej;
2. W podatku VAT transakcja ta dla Wnioskodawcy będzie opodatkowana tym podatkiem, w części wcześniej wynajmowanej korzystać może ze zwolnienia w podatku VAT, z którego Wnioskodawca będzie mógł zrezygnować; w części niewynajmowanej nie będzie korzystać ze zwolnienia – transakcję tę Wnioskodawca będzie musiał udokumentować fakturą VAT;
3. W podatku PCC transakcja ta będzie neutralna podatkowo.

W odniesieniu do gruntu:
1. W podatku dochodowym transakcja ta będzie neutralna w części niewykorzystywanej w działalności; będzie podlegała opodatkowaniu dla Wnioskodawcy jako przychód z działalności gospodarczej w części, w jakiej grunt był w tej części wykorzystywany w tej działalności i związany z budynkiem niemieszkalnym;
2. W podatku VAT transakcja ta dla Wnioskodawcy będzie opodatkowana tym podatkiem zgodnie z zasadami dotyczącymi budynku niemieszkalnego – w części związanej z wynajmowaną częścią budynku będzie możliwe jej zwolnienie z VAT (i rezygnacja z niego); transakcję tę Wnioskodawca będzie musiał udokumentować fakturą VAT; w części niewykorzystywanej w działalności będzie dla Wnioskodawcy neutralna w tym podatku;
3. W podatku PCC transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu w odniesieniu do części niewykorzystywanej w działalności; nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC w części jaka była wykorzystywana w działalności i związana z budynkiem niemieszkalnym, ze względu na opodatkowanie VAT i niekorzystanie ze zwolnienia.

W piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że uzupełnienie dotyczy prawidłowości sposobu ustalenia powierzchni gruntu niezabudowanej, jaka powinna podlegać opodatkowaniu w związku z wykorzystaniem do działalności gospodarczej, a jaka powinna podlegać opodatkowaniu na zasadach dotyczących nieruchomości niewykorzystywanej w działalności.

Zgodnie z pierwotnym wnioskiem nieruchomość ma powierzchnię 3893 m², w skład nieruchomości wchodzą:

Budynek mieszkalny, niewykorzystywany w działalności gospodarczej, o powierzchni 116 m²;
Budynek niemieszkalny, wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o powierzchni użytkowej 673,4 m², powierzchni zabudowy 661 m²;
Grunt niezabudowany o powierzchni 3232 m², częściowo wykorzystywany w działalności gospodarczej (powierzchnia 1500 m²).

Zgodnie z pierwotnym wnioskiem w odniesieniu do części budynku doszło do pierwszego zasiedlenia – część budynku niemieszkalnego była przez Wnioskodawcę wynajmowana (najem zakończono 31 grudnia 2012 roku) w ramach działalności gospodarczej, w ramach opodatkowania podatkiem od towarów i usług – z tytułu najmu Wnioskodawca wystawiał najemcy fakturę VAT. W umowie najmu przewidziano, że najemca ma prawo korzystać z części gruntu o pow. 1500 m² oraz części budynku niemieszkalnego o łącznej powierzchni 255 m². Na skutek powyższego Wnioskodawca uznał, że dojdzie do opodatkowania sprzedaży w ten sposób, że w odniesieniu do gruntu:

W podatku dochodowym transakcja ta będzie neutralna w części niewykorzystywanej w działalności (tj. w części o pow. 1732 m²); będzie podlegała opodatkowaniu dla Wnioskodawcy jako przychód z działalności gospodarczej w części, w jakiej grunt był w tej części wykorzystywany w tej działalności i związany z budynkiem niemieszkalnym (tj. w części o pow. 1500 m²);
W podatku VAT transakcja ta dla Wnioskodawcy będzie opodatkowana tym podatkiem zgodnie z zasadami dotyczącymi budynku niemieszkalnego – w części związanej z wynajmowaną częścią budynku będzie możliwe jej zwolnienie z VAT (i rezygnacja z niego) – dotyczyć to będzie całej powierzchni gruntu niezabudowanego związanej z działalnością (tj. części o pow. 1500 m²) z uwagi na treść umowy najmu; transakcję tę Wnioskodawca będzie musiał udokumentować fakturą VAT; w części niewykorzystywanej w działalności będzie dla Wnioskodawcy neutralna w tym podatku (tj. w części o pow. 1732 m²);
W podatku PCC transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu w odniesieniu do części niewykorzystywanej w działalności (tj. w części o pow. 1732 m²); nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC w części jaka była wykorzystywana w działalności (tj. w części o pow. 1500 m²) i związana z budynkiem niemieszkalnym, ze względu na opodatkowanie VAT i niekorzystanie ze zwolnienia.

W związku z powyższym na fakturze VAT wystawionej w związku ze sprzedażą zostanie wykazana dostawa budynku ekspozycyjno-magazynowego, z którego:

część (418,4 m²) oraz część gruntu (406 m²) podlegać będzie opodatkowaniu stawką 23% podatku VAT,
część (255 m²) oraz część gruntu (255 m²) podlegać będzie opodatkowaniu, jednak będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT,

oraz dostawa gruntu niezabudowanego związana z działalnością gospodarczą (1500 m²) podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak korzystająca ze zwolnienia podatkowego.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na pytanie tut. Organu dotyczące wskazania numeru geodezyjnego:
1. działki, na której znajduje się budynek mieszkalny,
2. działki, na której znajduje się budynek niemieszkalny,
3. gruntu niezabudowanego,

Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: Działka, na której położony jest budynek mieszkalny oraz budynek niemieszkalny jest oznaczona numerem geodezyjnym 138/4.

Wskazania dla działki niezabudowanej:
1. zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wydanym przez Urząd Gminy … w dniu 16 czerwca 2015 r. działka położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług,
2. zanim został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, dla przedmiotowej działki była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
3. działka niezabudowana była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności opodatkowanej,
4. z tytułu nabycia ww. działki niezabudowanej nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
5. Wnioskodawca wykorzystywał część gruntu, która nie była przedmiotem najmu do celów osobistych niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wydaną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316) położony na działce, będącej terenem zabudowanym, budynek mieszkalny zaklasyfikowany jest do Sekcji 1 „Budynki” Dział 11 .„Budynki mieszkalne” Grupa 111 „Budynki mieszkalne jednorodzinne” Klasa 1110. Z kolei położony na tej sam nieruchomości gruntowej budynek niemieszkalny zaklasyfikowany jest do Sekcji 1 „Budynki” Dział 12 „Budynki niemieszkalne” Grupa 125 „Budynki przemysłowe i magazynowe” Klasa 1251 „Budynki przemysłowe”.
Budynek mieszkalny był wykorzystywany wyłącznie do celów osobistych Wnioskodawcy, poprzez które należy rozumieć zaspokajanie jego potrzeb mieszkaniowych.
Wskazania dla budynku niemieszkalnego:
1. Wnioskodawca oddał w najem część budynku niemieszkalnego na okres od 1 marca 2011 r. do 31 grudnia 2012 r.,
2. Wnioskodawca wykorzystywał część budynku niemieszkalnego, która nie była przedmiotem najmu do celów prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej,
3. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie ww. budynku:
  - ostatnie wydatki zostały przez niego poniesione w 2011 r.,
  - w stosunku do tych wydatków przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  - wydatki na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej tego budynku,
  - budynek w stanie ulepszonym był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat,
4. ww. budynek nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług,
5. z tytułu wytworzenia ww. budynku przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 r. oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 14 września 2015 r.).

Czy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług transakcja zbycia:
1. części budynku niemieszkalnego, która była wynajmowana, będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług;
2. części budynku niemieszkalnego nie oddana w najem nie będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 10, a także nie zostanie objęta zwolnieniem podatkowym wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług;
3. części gruntu, który związany był z zakresem wykonywania w budynku niemieszkalnym działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, będzie korzystała ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w ustawie o podatku od towarów i usług;
4. odbywająca się poza działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a dotycząca budynku mieszkalnego, który nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do celów tej działalności, będzie dla niego neutralna na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 września 2015 r.)?
Czy tak określony sposób określenia powierzchni opodatkowania gruntu niezabudowanego jest prawidłowy, czy należałoby inaczej określić powierzchnie gruntu niezabudowanego związanego z działalnością gospodarczą oraz gruntu niezabudowanego niezwiązanego z działalnością gospodarczą (sformułowane w piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 r.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w kwestii pytania nr 1 zadanego w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 września 2015 r.:

W zakresie podziału majątku

Wspólność majątkowa istniejąca w związku małżeńskim z mocy prawa ustała na skutek rozwodu. W rezultacie zmieniła się forma współwłasności przedmiotów należących do majątku dorobkowego małżonków – Wnioskodawcy i jego byłej żony. Współwłasność ta ze współwłasności niepodzielnej (łącznej) staje się współwłasnością ułamkową. Możliwy stał się więc podział majątku w drodze umowy zawartej przez byłych małżonków. Zasadą jest, że małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Tak też wyglądać będzie rozliczenie Wnioskodawcy i jego byłej żony – Wnioskodawca otrzyma na wyłączną własność określone składniki majątku w postaci nieruchomości (w tym budynku mieszkalnego, niemieszkalnego i gruntu) z obowiązkiem spłaty na rzecz drugiego małżonka połowy jego wartości.

Podziału majątku dorobkowego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jak bowiem stanowi art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej przepisy ustawy o PIT nie mają zastosowania. Odnosząc tę regulację do sytuacji opisanej w pytaniu należy stwierdzić, że do rozliczenia podatku dochodowego nie będzie zobligowany ani małżonek, który w wyniku zniesienia współwłasności składników majątku małżeńskiego dorobkowego nabył na wyłączną własność nieruchomość, ani małżonek, który otrzymał spłatę (wyrównanie) jego udziału w majątku wspólnym. Podział majątku dorobkowego małżonków nie będzie również podlegał podatkowi od spadków i darowizn jako nieodpłatne zniesienie współwłasności – podział majątku wspólnego małżonków wykazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w Kodeksie cywilnym, i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ponieważ podział majątku między małżonkami nie został wymieniony jako czynność podlegająca opodatkowaniu, jest on neutralny w tym podatku.

W odniesieniu do zbycia przez Wnioskodawcę nieruchomości należy dokonać analizy w odniesieniu co poszczególnych składników nieruchomości.

W odniesieniu do budynku niemieszkalnego.

Transakcja zbycia przez Wnioskodawcę nieruchomości w części dotyczącej budynku niemieszkalnego objęta jest zakresem podatku VAT jako dostawa towarów. Jednakże zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolniona z tego podatku jest dostawa:

która nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
która nie następuje później niż 2 lata po pierwszym zasiedleniu.

Dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim, albo nie później niż 2 lata po nim będą co do zasady opodatkowane. Decydującym kryterium zastosowania omawianego zwolnienia podatkowego jest zatem czas, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia budynku (jego części). Ze zwolnienia z opodatkowania VAT korzysta dostawa budynku, który został po raz pierwszy zasiedlony co najmniej dwa lata przed dokonywaną dostawą. Kluczowe znaczenie ma więc ustalenie, kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie z ustawą o VAT, pierwsze zasiedlenie oznacza oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, dokonane po:

wybudowaniu budynku lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku (jego części).

Budynek niemieszkalny po wybudowaniu i oddaniu do użytkowania również nie był przez Wnioskodawcę ulepszony w opisany wyżej sposób. Pierwszym zasiedleniem może być więc wyłącznie oddanie części budynku w najem na podstawie umowy – tak jak to miało miejsce w przedstawionym wyżej stanie faktycznym. W tym zakresie więc transakcja w odniesieniu do tej części może korzystać z opisanego zwolnienia podatkowego. Wymogu oddania do użytkowania w ramach czynności opodatkowanej nie spełniało korzystanie przez Wnioskodawcę z nieruchomości na jego cele związane z działalnością gospodarczą – nie było w takiej sytuacji w ogóle czynności opodatkowanej VAT. W takiej sytuacji nie będzie pierwszym zasiedleniem objęcie budynku niemieszkalnego (w części niewynajmowanej) we władanie i korzystanie z niej przez Wnioskodawcę. Zbycie tej części budynku, które były przedmiotem umowy najmu, będzie u Wnioskodawcy korzystać z omawianego zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wynika to z następujących faktów:

po wybudowaniu Wnioskodawca przekazał część nieruchomości w ramach czynności opodatkowanej w najem,
od przekazania wynajmowanych części budynku, dokonanego w ramach pierwszego zasiedlenia upłynął okres 2 lat.

Ustawodawca przyznał w pewnych okolicznościach stronom transakcji prawo do wyboru opodatkowania dostawy, która by z takiego zwolnienia korzystała. Możliwość wyboru opodatkowania istnieje w przypadku, gdy zarówno nabywca, jak i dostawca są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Dla wyboru opodatkowania konieczne jest złożenie wspólnego oświadczenia stron transakcji o wyborze opodatkowania transakcji dostawy budynku, budowli (ich części). Oświadczenie jest tylko jedno, ale powinno być wspólne (podpisane przez obie strony transakcji) i powinno zostać złożone przed dokonaniem transakcji (wydaniem budynku bądź budowli). Z oświadczenia powinno wynikać, że zamiarem stron jest opodatkowanie transakcji dostawy części budynku. Powinno być ono złożone do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy (podmiotu, dla którego dostawa jest realizowana) – obok wyrażenia wyboru opodatkowania transakcji nieruchomości, powinno ponadto zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie to może dotyczyć wyłącznie części nieruchomości, które mogłyby korzystać ze zwolnienia i uprawniony do jego złożenia jest nabywca oraz Wnioskodawca.

Biorąc pod uwagę przedstawione wcześniej ustalenia należy wskazać, że w zakresie, w jakim część budynku niemieszkalnego była wynajmowana, transakcja w odniesieniu do tej części może korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, przy czym możliwe będzie opodatkowanie dostawy, która by z takiego zwolnienia korzystała – na zasadach opisanych wcześniej.

Odrębnej analizie należy poddać część budynku nie oddaną w najem. W odniesieniu do tej części dopiero planowana transakcja zbycia (dostawy) nieruchomości będzie wiązała się z pierwszym zasiedleniem, a w związku z tym transakcja ta, w zakresie tej części budynku nie będzie korzystała z omawianego zwolnienia w VAT.

W sytuacji, gdy nie ma zastosowania zwolnienie pierwsze, może się okazać, że podatnik może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Przepis ten przyznaje prawo do zwolnienia dla dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów; warunku tego nie stosuje się, jeżeli obiekty w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zwolnienie to obejmuje dostawę tych budynków, budowli lub ich części, które nie mogą korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (tj. co do zasady mogą być stosowane w odniesieniu do części nieruchomości, która nie była wynajmowana). Zwolnienie to związane jest z szeroko pojętym brakiem prawa do odliczenia podatku od nabycia (wybudowania) sprzedawanych budynków, budowli (ich części).

Z tytułu nabycia nieruchomości Wnioskodawca nie mógł odliczyć VAT. Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca nie odnosi się jednak do podatku naliczonego przy nabyciu budynków, budowli lub ich części, ale posługuje się szerszym sformułowaniem „w stosunku do których podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego”. Oznacza to, że zwolnienie to odnosi się nie tylko do budynków, budowli lub ich części, które zostały nabyte przez podatnika, ale także i takich, które zostały przezeń wytworzone, oraz tych, przy budowie których podatnik korzystał z podwykonawców wystawiających mu faktury z podatkiem potwierdzające wykonanie usług lub dostawę towarów (takich jak np. materiały budowlane). Wnioskodawca takich zakupów dokonywał. Oznacza to, że nie jest spełniony warunek pierwszy, żeby ze zwolnienia tego skorzystać, opisane wyżej warunki muszą być spełnione łącznie. Na marginesie wskazać należy, że wydatki na ulepszenie były niższe niż 30% wartości początkowej i przysługiwało w stosunku do nich prawo do obniżenia podatku należnego, jednak od wybudowania budynku wykorzystywanego do działalności gospodarczej upłynęło 5 lat. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać z drugiego zwolnienia w podatku VAT w odniesieniu do tej części budynku, która nie była wynajmowana.

W odniesieniu do gruntu.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków (ich części) trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że jeżeli przedmiotem dostawy jest budynek (jego część), wówczas transakcja będzie opodatkowana według zasad właściwych dla sprzedaży budynku – jeżeli dostawa budynku będzie zwolniona od podatku, wówczas zwolnienie ma zastosowanie w stosunku do pełnej wartości transakcji (w tym wartości gruntu). O stawce podatku dla transakcji Wnioskodawcy decydować będzie status samego budynku czy budowli, nie zaś – gruntu. Z uwagi na to, że dostawa nieruchomości niemieszkalnej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT tak samo należy traktować dostawę gruntu z tym budynkiem związaną – w odniesieniu do transakcji zbycia przez Wnioskodawcę należy podatkiem VAT opodatkować zbycie jedynie części gruntu Wnioskodawcy, który związany był z zakresem wykonywanych przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w budynku niemieszkalnym, przy czym z uwagi na to, że w odniesieniu do części budynku możliwe jest zwolnienie z podatku VAT (z uwagi na dokonanie transakcji w 2 lata po pierwszym zasiedleniu – tj. wynajęciu), to również do części tej części gruntu – tj. części „przyporządkowanej” do tej części budynku należy dokonać transakcji z zastosowaniem zwolnienia – chyba, że w odniesieniu do części budynku zwolnionej z VAT strony transakcji podejmą decyzję o rezygnacji ze zwolnienia.

W odniesieniu do budynku mieszkalnego.

Z uwagi na to, że budynek ten nie był przez Wnioskodawcę i jego byłą żonę wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, a jego zbycie również odbywa się poza działalnością podlegającą podatkowi VAT transakcja w tej części będzie neutralna w tym podatku dla Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (pytania zadanego w piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 r.), przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują sposobu określenia, jaka powierzchnia gruntu niezabudowanego (łączna powierzchnia 3232 m2) powinna zostać przyporządkowana do budynku niemieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, a jaka do budynku mieszkalnego, który nie był wykorzystywany w działalności. Wnioskodawca, dla potrzeb planowanej transakcji uznał, że powierzchnia gruntu niezabudowanego związanego z działalnością gospodarczą powinna zostać określona w oparciu o zawierane w przeszłości umowy najmu (które podlegały podatkowi VAT i były elementem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej), które określały powierzchnię gruntu niezabudowanego, która podlega najmowi na 1500 m2 – ta powierzchnia dla podatnika związana była z prowadzonym przedsiębiorstwem i miała znaczenie biznesowe. Pozostała część nieruchomości miała związek jedynie z prywatnym majątkiem Wnioskodawcy, który nie był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest prawidłowe określenie wskazanych powierzchni w inny sposób, w szczególności poprzez określenie proporcji pomiędzy powierzchnią gruntu niezabudowanego wykorzystywanego do celów działalności gospodarczej do powierzchni gruntu niezabudowanego niewykorzystywanego do celów takiej działalności z wykorzystaniem proporcji, w jakiej budynek mieszkalny i niemieszkalny pozostają do ogólnej powierzchni budynków. W takiej sytuacji powierzchnia gruntu niezabudowanego związanego z działalnością gospodarczą wynosiłaby ok. 2675,25 m2, natomiast powierzchnia gruntu niezabudowanego niezwiązanego z działalnością gospodarczą wynosiłaby ok. 556,74 m2. Przyjęcie tego stanowiska Wnioskodawca uważa za nieprawidłowe, gdyż abstrahuje ono od rzeczywistego wykorzystania nieruchomości w działalności gospodarczej (w szczególności powierzchni wynajmowanej w ramach czynności podlegających opodatkowaniu) i opiera się jedynie na hipotetycznym i oderwanym od faktycznego wykorzystania gruntu, podczas gdy z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że opodatkowaniu tym podatkiem (oraz zwolnieniu od tego podatku wynikającym z art. 43 ustawy o VAT) podlega tylko dostawa gruntu rzeczywiście wykorzystywanego do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zgodnie z przepisami opodatkowaniu podatkiem VAT podlega bowiem takie przekazanie towaru, co do którego mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną – np. odpłatną dostawą towarów, tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel przez podatnika podatku VAT na inny podmiot, względnie nieodpłatne przeniesienie należących do jego przedsiębiorstwa towarów, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, ponieważ zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 138/4 znajduje się zarówno budynek mieszkalny, jak i budynek niemieszkalny.

W odniesieniu do budynku mieszkalnego należy stwierdzić, że budynek ten – jak wskazał Wnioskodawca – był wykorzystywany wyłącznie do celów osobistych Zainteresowanego, poprzez które należy rozumieć zaspokajanie jego potrzeb mieszkaniowych. Ponadto należy wskazać, iż pomimo że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, to przedmiotowy budynek mieszkalny nigdy nie był w żaden sposób związany z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą. A zatem należy stwierdzić, że sprzedaż ww. budynku mieszkalnego przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei w kwestii sprzedaży budynku niemieszkalnego, który był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej należy zauważyć, że budynek ten w części był oddany w najem.

Zatem mając na uwadze treść art. 2 pkt 14 ustawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż części budynku niemieszkalnego, która była przez Wnioskodawcę wynajmowana, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie wynajmu tej części budynku, tj. w marcu 2011 r. Tak więc sprzedaż tej części budynku nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Przy czym należy wskazać, że dostawa wynajmowanej części budynku niemieszkalnego korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile Wnioskodawca nie zrezygnuje ze zwolnienia i nie wybierze opcji opodatkowania wskazanej w art. 43 ust. 10 ustawy.

Z kolei w przypadku sprzedaży pozostałej części budynku niemieszkalnego, która nie była przedmiotem najmu, nie doszło do pierwszego zasiedlenia, a więc dostawa tej części budynku nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem w dalszej kolejności należy przeanalizować czy nieobjęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaż części budynku niemieszkalnego, która nie była przedmiotem najmu, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że aby dostawa ww. części budynku niemieszkalnego mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule. Z okoliczności sprawy wynika, że w stosunku do budynku niemieszkalnego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tak więc w stosunku do ww. części budynku niemieszkalnego nie są również spełnione przesłanki zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zatem dostawa części budynku niemieszkalnego, która nie była przedmiotem najmu, podlega opodatkowaniu stawką 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy.

Odnosząc się z kolei do dostawy gruntu, na którym jest posadowiony budynek mieszkalny, (niewykorzystywany do działalności gospodarczej) i budynek niemieszkalny (wykorzystywany do działalności gospodarczej), należy wskazać, że Wnioskodawca jest zobowiązany do przyporządkowania gruntu odrębnie do budynku mieszkalnego i budynku niemieszkalnego.

Przy czym z uwagi na okoliczność, iż dostawa budynku mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to również nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem dostawa gruntu przyporządkowanego do budynku mieszkalnego.

Z kolei z uwagi na fakt, że dostawa budynku niemieszkalnego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej w części jest zwolniona od podatku VAT, a w części jest opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, to dostawa gruntu przyporządkowanego do budynku niemieszkalnego w części przyporządkowanej do dostawy budynku objętej zwolnieniem – podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zaś dostawa gruntu przyporządkowanego do budynku niemieszkalnego w części przyporządkowanej do dostawy budynku objętej opodatkowaniem według stawki 23% - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, np. według klucza powierzchniowego (udziału powierzchni budynku podlegającego poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w ogólnej powierzchni budynku) lub według klucza wartościowego (udziału wartości budynku podlegającego poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w wartości ogółem danego budynku). Zatem każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnym przypadku miarodajna, będzie właściwa.

Ponadto przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu określania powierzchni gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej i niewykorzystywanego w działalności gospodarczej. Także w tym przypadku każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnym przypadku miarodajna, będzie właściwa. Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. W konsekwencji nie jest uprawniony do oceny podanych we wniosku wielkości powierzchni gruntu związanych z działalnością gospodarczą i niezwiązanych z działalnością gospodarczą i tym samym niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie określonych przez Wnioskodawcę powierzchni gruntu związanych z działalnością gospodarczą i niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla byłej żony Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i niemieszkalnym. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn zostanie załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin