Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-303/15-4/AG
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 25 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów wydatków poniesionych na:

• wymianę i naprawę uzębienia oraz jego uzupełnienie – jest nieprawidłowe,
• wymianę okularów progresywnych – jest nieprawidłowe,
• zakup ubrania zewnętrznego oraz całościowego ubrania do realizacji kontraktu zawodowego, zaopatrzonego w logo – jest prawidłowe,
• opłaty za przebieg studiów magisterskich, poniesionych po rozpoczęciu działalności – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 maja 2015 r. znak ILPB1/4511-1-303/15-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 maja 2015 r., a w dniu 29 maja 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 23 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma 57 lat. Przez 30 lat pracował w branży budowlanej, prowadząc w międzyczasie jednoosobową działalność gospodarczą. Wiele materiałów takich jak: ubranie robocze, okulary, ubranie zimowe, buty i inne artykuły potrzebne do wizerunku osoby Wnioskodawcy, jak również ochrony i zabezpieczenia oraz przedstawicielstwa w wykonywaniu czynności zasadniczych i pomocniczych, było traktowane jako rzeczy niezbędne do wykonywania działalności, co zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio wpływało na cenę produktu Wnioskodawcy, a więc było zaliczane do kosztów bezpośrednich.

Od 2009 roku wystąpiły u Zainteresowanego komplikacje zdrowotne pod względem ruchowym. Wnioskodawca postanowił rozpocząć swoje przekwalifikowanie, przez co uzyskał zawód Terapeuty Uzależnień oraz Pedagoga. Z racji wymogów kadrowych, otrzymał propozycję pracy na zasadzie samozatrudnienia, co spowodowało zarejestrowanie jednoosobowej działalności gospodarczej pod nazwą „A”, świadczącego usługi terapeutyczne.

W trakcie szkoleń państwowych Wnioskodawca otrzymał informację o wyglądzie terapeuty, jaki jest konieczny w budowaniu relacji terapeutycznej oraz własnej wiarygodności i autentyczności. Ze szkolenia wynikało, że umiejętności, jak i wizerunek terapeuty to ciągłe doskonalenie i inwestycja, bez której praca ta nie będzie efektywna. Wnioskodawca rozpoczął przygotowania do inwestycji w efektowny wygląd własnej osoby, poszukiwania miejsca prowadzenia działalności, jak również reklamy i dalszego podnoszenia kwalifikacji. Były to działania teoretyczno-przygotowawcze, z uwzględnianiem procesu zmian.

W grudniu 2014 roku Wnioskodawca zgłosił zarejestrowanie działalności z datą rozpoczęcia 1 stycznia 2015 r., by móc rozpocząć wdrażanie w życie planu inwestycyjnego własnego wizerunku, dalszych szkoleń, reklamy oraz miejsca prowadzenia działalności.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że jego działalność ma za zadanie nie tylko pracy w poradniach i ośrodkach, gdzie umieszczanie na ubiorze logo firmy jest bez istotnego znaczenia oprócz informacyjnego, lecz również umożliwić kontakt prywatny osobom uzależnionym o podwyższonym statusie społecznym, osobom publicznym i innym, którzy z racji wykonywanego zawodu potrzebują przynajmniej w pierwszej fazie kontaktu pełną anonimowość, więc firmowanie siebie w rażąco rzucający sposób, byłoby przeczące w założeniach firmy.

Jednakże, jeżeli jest to wymagane, to na ubraniu zakupionym i wliczonym w koszty firmy, wykorzystywanym w poradniach, jak również w kontakcie prywatnym, będzie widniał napis wizytowy „Ax”, w formacie od 1,5/5cm, naklejany lub przymocowany w inny sposób, umożliwiający identyfikację osoby Wnioskodawcy z firmą. Koszt tej inwestycji nie przekroczy 4.000 zł rocznie.

Studia magisterskie Wnioskodawca rozpoczął w październiku 2014 roku z zamiarem otworzenia działalności gospodarczej spowodowany rynkiem pracy i jego możliwościach zatrudnienia.

Do odliczeń Zainteresowany chce zastosować wpłaty związane z czesnym i materiałami potrzebnymi do ich realizacji według wymogów uczelni od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności tj. od 1 stycznia 2015 r., koszt tej inwestycji na tym etapie edukacji nie przekroczy 6.000 zł rocznie.

Dyplom mgr Pedagogiki umożliwia zdobycie tytułu specjalisty psychoterapii uzależnień, a więc podniesienie standardu wykonywanej działalności, który jest niezbędny do istnienia na rynku pracy. W psychoterapii jest zalecana permanentna edukacja.

Wnioskodawca nadmienił, że w firmie jednoosobowej każda inwestycja w siebie jeżeli nie w całości, to przynajmniej w 40% jest inwestycją w firmę, bez której nie ma możliwości jej prowadzenia. W przypadku Wnioskodawcy, ze względu na wiek i stan zdrowia, bez uznania kosztów zainwestowania w siebie, jako w firmę, Zainteresowany będzie zmuszony zaprzestać inwestycji i zrezygnować z prowadzonej działalności, a dotychczasowe wydatki uznać za straty w kosztach własnych, idąc dalej pozostanie mu zasiłek dla bezrobotnych i ewentualnie, życie z pomocą środków państwowych (obecne wykształcenie nie ma wymiaru do zatrudnienia w placówkach oświatowych).

Wnioskodawca uważa więc za zasadne przyznanie mu takich możliwości ulgi podatkowej, jak podane w interpretacji głównej z dnia 20 lutego 2015 r. (koszt uzębienia ok. 20.000 zł w okresie dwóch lat) oraz w tym wyjaśnieniu dla dobra społecznego z poszanowaniem finansów publicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zakwalifikować do kosztów ogólnych:

• wymianę i naprawę uzębienia oraz jego uzupełnienie,
• wymianę okularów progresywnych,
• zakup ubrania (odzieży, obuwia, itp.) zewnętrznego do przeprowadzenia spotkań terapeutycznych,
• całościowego ubrania do realizacji kontraktu zawodowego, który obejmuje pracę w ośrodku całodobowym,
• opłaty za przebieg studiów magisterskich, kontynuowanych na potrzeby podnoszenia kwalifikacji zawodowych do stopnia specjalisty psychoterapii uzależnień i związanych z nimi kosztami?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, bezpośredni kontakt z pacjentem wymusza na Wnioskodawcy efektowny wygląd zewnętrzny. Wizerunek osoby Zainteresowanego jest podstawowym i pierwszorzędnym atutem w budowaniu relacji terapeutycznej. Jednym z zasadniczych atrybutów terapeuty jest jego wygląd zewnętrzny, mimika, wymowa, uśmiech, dobre samopoczucie, a to może dać jedynie zainwestowanie w uzębienie, które umożliwi ukazanie autentyczności w kontakcie z samym sobą, bez próby manipulacji w ukrywaniu własnych niedoborów.

W kontakcie terapeutycznym, jeżeli chodzi o uzębienie, ważne jest okazywanie szczerego, niekrępującego, a zarazem akceptującego uśmiechu w kierunku klienta. W dzisiejszej dobie, leczeniu poddają się osoby o wysokim standardzie ekonomicznym oraz pozycji społecznej, co przy zewnętrznych niedoborach terapeuty, skazywałoby firmę na selekcje klientów do niskiej klasy społecznej, a więc w praktyce uniemożliwiłoby prowadzenie działalności.

Odpowiednie okulary progresywne, pozwolą na swobodę w patrzeniu, jak i robieniu notatek. Zwykłe szkła lecznicze z odrębną funkcją do pisania i czytania oraz chodzenia (dwie pary okularów), owszem mogą służyć w codziennym życiu, niemniej jednak w prowadzeniu terapii, utrudniają bezpośredni kontakt z pacjentem, jak też z materiałami terapeutycznymi niezbędnymi w prowadzeniu terapii. Odpowiednie okulary progresywne umożliwią te działania, bez konieczności rozpraszania uwagi w obserwacji i spostrzeganiu.

Jeżeli chodzi o ubiór, to firma powinna mieć prawo do ubioru związanego z wykonywanym zawodem. W relacji Wnioskodawcy z pacjentem potrzebny jest ubiór dostosowany do pozycji społecznej pacjenta, jak i różnych specyficznych miejsc przeprowadzanej terapii poza gabinetem terapeutycznym, jak: góry, basen, teatr, miejsca wypoczynku, jak również kultury. W dyżurach całodobowych, potrzebny jest ubiór wielofunkcyjny, co zwiększa koszty wykonywanej działalności.

Podnoszenie kwalifikacji jest niezbędnym czynnikiem funkcjonowania firmy na rynku. Studia – jakie podjął Wnioskodawca – w procesie podnoszenia kwalifikacji są konieczną inwestycją firmy, a zwłaszcza w opinii światowych ekspertów psychoterapii. Zawód ten w ciągłości podlega douczaniu i kontaktu superwizyjnego, co jest kosztem firmy, bez których następuje regresja i upadek firmy.

Wyżej wymienione atrybuty, w oparciu o art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co do ujęcia w kosztach prowadzenia działalności Wnioskodawca uważa za zasadne. W działalności terapeutycznej, jednoosobowej, w której czynnikiem leczącym w bezpośrednim kontakcie terapeuta - klient jest ich wzajemna relacja, niemożliwe jest oddzielanie osoby terapeuty od firmy i zasadne jest uznanie kosztów wizerunku terapeuty, jako kosztów ponoszonych w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów wydatków poniesionych na:

• wymianę i naprawę uzębienia oraz jego uzupełnienie – jest nieprawidłowe,
• wymianę okularów progresywnych – jest nieprawidłowe,
• zakup ubrania zewnętrznego oraz całościowego ubrania do realizacji kontraktu zawodowego, zaopatrzonego w logo – jest prawidłowe,
• opłaty za przebieg studiów magisterskich, poniesionych po rozpoczęciu działalności – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Jak wskazano uprzednio, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla kosztu podatkowego konieczny jest związek przyczynowy pomiędzy wydatkiem a przychodem z konkretnego źródła przychodów. Aby istniał związek przyczynowy ponoszone wydatki winny mieć cechę przemyślanego logicznego działania podatnika związanego z działalnością gospodarczą podporządkowanego osiągnięciu przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług terapeutycznych. Obecnie Wnioskodawca ma 57 lat, a wykształcenie pedagoga, terapeuty uzyskał niedawno. Wnioskodawca uważa, że aby skutecznie prowadzić działalność w ww. zakresie powinien ponieść m.in. koszty zabiegów stomatologicznych (wymiana, naprawa uzębienia i jego uzupełnienie).

Ponadto Wnioskodawca zamierza ponieść wydatek na wymianę okularów progresywnych.

W ocenie tut. Organu wskazane we wniosku ww. wydatki na uzębienie i okulary progresywne mają charakter osobisty, a ich poniesienie ma na celu poprawę warunków zdrowotnych Wnioskodawcy i ochronę jego zdrowia, a nie wykonywanie działalności gospodarczej. Wydatki, jakie Wnioskodawca poniósł (poniesie) na określone zabiegi stomatologiczne i wymianę okularów progresywnych – zdaniem Organu – nie mają związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż bezpośrednim celem ich poniesienia jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Podkreślenia wymaga fakt, że niezależnie od tego, czy osoba prowadziłaby pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też nie – dla ochrony swego zdrowia – musiałaby ponieść omawiane wydatki na zabiegi stomatologiczne, ochronę wzroku.

Powyższe oznacza, że nie jest spełniona, w stosunku do przedmiotowych wydatków, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując wydatek związany ze sfinansowaniem zabiegów stomatologicznych oraz na wymianę okularów progresywnych, nie ma związku tylko z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatem nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie może zatem zostać zaksięgowany w kosztach uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na ww. cele – zdaniem tut. Organu – mają charakter osobisty, tj. wprawdzie powodować mogą ułatwienia w wykonywanej działalności, ale dotyczą one funkcjonowania Wnioskodawcy także w prywatnych sferach życia. W sytuacji istnienia wady wzroku, czy też pogłębiania się jej, osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu okularów korekcyjnych celem ochrony zdrowia, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi.

Zatem w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wymianę i naprawę uzębienia oraz jego uzupełnienie oraz wydatków na wymianę okularów progresywnych, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup ubrania zewnętrznego oraz całościowego ubrania do realizacji kontraktu zawodowego, zaopatrzonego w logo oraz opłat za przebieg studiów magisterskich, poniesionych po rozpoczęciu działalności, zauważyć należy co następuje.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na zakup odzieży służbowej, opatrzonej w logo, stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją i w związku z tym czy można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem rozpatrując niniejszą sprawę, należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie wskazać należy, że za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo.

Dokonując oceny charakteru danego wydatku o charakterze reklamowym kluczowe znaczenie ma ustalenie, że działanie reklamowe przeprowadzone przez podatnika dotyczy rozpowszechniania informacji (promowania) określonego towaru, usługi czy firmy, co w konsekwencji przyczynia się do nabywania danego towaru (usługi) przez klientów/ kontrahentów.

W opisie sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę, wskazuje on, że w związku z prowadzoną działalnością poniesie wydatki na zakup ubrania oraz całościowego ubrania do realizacji kontraktu zawodowego. Na ubraniu zakupionym i wliczonym w koszty firmy, wykorzystywanym w poradniach, jak również w kontakcie prywatnym, będzie widniał napis wizytowy „Ax”, w formacie od 1,5/5cm, naklejany lub przymocowany w inny sposób, umożliwiający identyfikację osoby Wnioskodawcy z firmą.

Zatem w takim stanie rzeczy, jeżeli opisana we wniosku odzież zostanie na stałe zaopatrzona w logo firmy, poprzez co utraci charakter odzieży osobistej, wówczas odzież ta spełniała będzie funkcję reklamową, gdyż zmierzać będzie – poprzez umieszczeniu na niej logo firmy – do identyfikacji firmy Wnioskodawcy, a co za tym idzie rozpoznawalności Wnioskodawcy na rynku, co w efekcie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów.

Reasumując powyższe, koszty poniesione na zakup odzieży, tj. zakup ubrania (odzieży, obuwia, itp.) zewnętrznego do przeprowadzenia spotkań terapeutycznych, oraz zakup całościowego ubrania do realizacji kontraktu zawodowego, który obejmuje pracę w ośrodku całodobowym, zaopatrzonych w logo Wnioskodawcy, w którą ubrany będzie Wnioskodawca podczas wykonywania obowiązków służbowych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów magisterskich nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do stwierdzenia, czy wydatki o charakterze edukacyjnym mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też, wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozpoczął studia magisterskie przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale z myślą o jej prowadzeniu. Wnioskodawca chce wpłaty związane z czesnym i materiałami potrzebnymi do ich realizacji według wymogów uczelni od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności – tj. od 1 stycznia 2015 r. – zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Zainteresowany wskazał ponadto, że dyplom magistra pedagogiki umożliwia zdobycie tytułu specjalisty psychoterapii uzależnień, a więc podniesienie standardu wykonywanej działalności, który jest niezbędny do istnienia na rynku pracy. W psychoterapii jest zalecana permanentna edukacja.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, jak wynika z wniosku, zdobyta w trakcie studiów wiedza ma (będzie miała) odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej (np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez Wnioskodawcę usług) lub na zachowanie albo zabezpieczenie tego źródła przychodów, to nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki o których mowa we wniosku ponoszone po rozpoczęciu działalności gospodarczej, tytułem opłat za czesne, opłat za materiały naukowe, można będzie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże pod warunkiem ich należytego udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.