Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-242/15-5/TK
z 6 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika podatku VAT jest:

• prawidłowe – z tytułu sprzedaży wina oraz z działów specjalnych produkcji rolnej;
• nieprawidłowe – z tytułu sprzedaży gruntów.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży wina oraz z działów specjalnych produkcji rolnej a także z tytułu sprzedaży gruntów. Wniosek uzupełniono w dniu 17 czerwca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzi działalność rolniczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – uprawa kwiatów w szklarniach. Nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nie jest również podatnikiem podatku VAT. Ponadto jest właścicielem nieruchomości – gruntów, które po upływie minimum 5 lat od dnia nabycia ma zamiar sprzedać. Okazjonalna sprzedaż nieruchomości nie będzie się wiązała z koniecznością prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Zainteresowany jest właścicielem winnicy i rozpoczyna działalność w zakresie produkcji wina z winogron z własnych upraw w ilości do 100 hektolitrów w ciągu roku gospodarczego. Wniosek uzupełniono o następujące informacje:

1. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy;
2. dokonuje sprzedaży produktów rolnych, o których mowa w art. 2 pkt 20 ustawy;
3. grunty nabywane były na własne cele mieszkaniowe oraz na poszerzenie gospodarstwa rolnego drogą umowy kupna w latach 2004 – 2015;
4. Wnioskodawca nie zamierza zbywać gruntów;
5. w zakresie dwóch posiadanych działek Zainteresowany wnioskował o odrolnienie gruntów, po czym Gmina uchwaliła MPZP, na mocy którego działki te stały się działkami z możliwością zabudowy mieszkaniowej i druga mieszkaniowo-usługowej; w przypadku pozostałych gruntów należących do Wnioskodawcy, nigdy on nie występował o objęcie planem ani o zmianę ich przeznaczenia;
6. nie ma wydanych warunków zabudowy;
7. Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowe nieruchomości w sposób następujący: część gruntów wydzierżawiana jest rolnikom pod uprawę – za wynagrodzeniem, umowy dzierżawy zawarte są na okres dziesięcioletni począwszy od roku 2013; Zainteresowany sam na własnych gruntach nie dokonywał zbiorów własnych plonów; Wnioskodawca zamierza wystąpić o wydanie warunków zabudowy na wspomniane w pkt 5 dwie posiadane działki z przeznaczeniem w MPZP na zabudowę mieszkaniową i mieszkaniowo-usługową;
8. klasyfikacja towaru stanowiącego przedmiot wniosku: 11.021 i 11.02.11.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wina będzie opodatkowana podatkiem VAT? Jeżeli tak, to czy podatnik będzie również musiał być podatnikiem podatku VAT w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej oraz sprzedaży gruntów?

Zdaniem Wnioskodawcy, uznać należy, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 wskazanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z brakiem zwolnienia w zakresie sprzedaży wina własnej produkcji z winogron z własnej uprawy podatnik będzie musiał w tym zakresie odprowadzać podatek od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży wina nie spowoduje konieczności bycia podatnikiem VAT w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów usług, zwalnia się od podatku VAT dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zdaniem Zainteresowanego, opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży wina nie spowoduje również konieczności bycia podatnikiem VAT w zakresie sprzedaży gruntów. Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem sprzedaż gruntów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli tylko sprzedający nie wykorzystywał gruntów w działalności gospodarczej ani w działalności rolniczej, a jego intencją w momencie zakupu gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży. Zgodnie z wyrokiem Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r. (I FPS 3/07): „Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. 2. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Ponadto art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się z podatku VAT sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe jasno wskazuje, że podatnik w zakresie okazjonalnej sprzedaży gruntów, niezwiązanej z prowadzoną działalnością rolniczą, nie będzie podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uzyskania statusu podatnika podatku VAT jest:

• prawidłowe – z tytułu sprzedaży wina oraz z działów specjalnych produkcji rolnej;
• nieprawidłowe – z tytułu sprzedaży gruntów.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega – na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy – w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z przepisami ww. ustawy o podatku od towarów i usług osoby fizyczne prowadzące działalność rolniczą rozliczają podatek od towarów i usług według zasad ogólnych bądź podlegają szczególnym procedurom dotyczącym rolników ryczałtowych.

Jak stanowi art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy – ilekroć w przepisach tej ustawy jest mowa o rolniku ryczałtowym – rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Przez produkty rolne, zgodnie z art. 2 pkt 20 ustawy, rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

W załączniku nr 2 do usług stanowiącym „Wykaz towarów i usług, od których dostawy i świadczenia przysługuje zryczałtowany zwrot podatku od towarów i usług” w poz. 2 wskazano, że towarem, od którego dostawy przysługuje zryczałtowany zwrot podatku są winogrona, z wyłączeniem wina wyprodukowanego przez właściciela winnicy – PKWiU ex 01.21.

Z art. 113 ust. 1 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit a i b ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz 752, z późn. zm.), za wyroby akcyzowe uznaje się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl ww. załącznika, do wykazów wyrobów akcyzowych zalicza się wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz gronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009 o kodzie CN 2204 (poz. 14) oraz wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron aromatyzowane roślinami lub substancjami aromatycznymi o kodzie CN 2205 (poz. 15).

W świetle powyższego podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, a takim jak wskazano wyżej jest wino, nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu należy wyjaśnić, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jest rolnikiem, prowadzi działalność rolniczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – uprawa kwiatów w szklarniach. Nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nie jest również podatnikiem podatku VAT. Ponadto jest właścicielem nieruchomości – gruntów, które po upływie minimum 5 lat od dnia nabycia ma zamiar sprzedać. Okazjonalna sprzedaż nieruchomości nie będzie się wiązała z koniecznością prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Zainteresowany jest właścicielem winnicy i rozpoczyna działalność w zakresie produkcji wina z winogron z własnych upraw w ilości do 100 hektolitrów w ciągu roku gospodarczego.

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy, dokonuje sprzedaży produktów rolnych, o których mowa w art. 2 pkt 20 ustawy. Grunty nabywane były na własne cele mieszkaniowe oraz na poszerzenie gospodarstwa rolnego drogą umowy kupna w latach 2004 – 2015. W zakresie dwóch posiadanych działek Zainteresowany wnioskował o odrolnienie gruntów, po czym Gmina uchwaliła MPZP, na mocy którego działki te stały się działkami z możliwością zabudowy mieszkaniowej i druga mieszkaniowo-usługowej; w przypadku pozostałych gruntów należących do Wnioskodawcy, nigdy on nie występował o objęcie planem ani o zmianę ich przeznaczenia. Nie ma wydanych warunków zabudowy dla obecnie przeznaczonych do sprzedaży gruntów.

Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowe nieruchomości w sposób następujący: część gruntów wydzierżawiana jest rolnikom pod uprawę – za wynagrodzeniem. Umowy dzierżawy zawarte są na okres dziesięcioletni począwszy od roku 2013. Zainteresowany sam na własnych gruntach nie dokonywał zbiorów własnych plonów; Wnioskodawca zamierza wystąpić o wydanie warunków zabudowy na wspomniane wyżej dwie działki z przeznaczeniem w MPZP na zabudowę mieszkaniową i mieszkaniowo-usługową.

Klasyfikacja towaru (wina) stanowiącego przedmiot wniosku to: 11.021 i 11.02.11.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy będzie musiał być podatnikiem z tytułu sprzedaży gruntów.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy dzierżawy innym podmiotom gruntów, będzie skutkowało uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawczyni.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowe grunty wydzierżawiane rolnikom pod uprawę za wynagrodzeniem (umowy dzierżawy zawarto na okres dziesięcioletni począwszy od roku 2013), de facto wykorzystywane są przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że Zainteresowany sprzedając ww. grunty, nie będzie dokonywał zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując sprzedaży ww. działek, wydzierżawianych w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, wypełnił przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem także w świetle prawa unijnego Zainteresowany - w takim kształcie sprawy - zostanie uznany (dokonując dostawy działek gruntu wykorzystywanych w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

W rezultacie, dostawa gruntów stanowiących część gospodarstwa rolnego w okolicznościach udostępniania tego gruntu osobom trzecim (rolnikom) na podstawie umowy dzierżawy, jest dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, aby w tej konkretnej sytuacji dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Zainteresowanego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego, czy Zainteresowany stanie się podatnikiem w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

Należy wskazać że z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Ponadto w załączniku nr 2 do ustawy, w poz. nr 1 jako towary, od których dostawy przysługuje zryczałtowany zwrot podatku od towarów i usług wskazano rośliny inne niż wieloletnie, z wyłączeniem:

1. bawełny i odziarnionych produktów roślinnych dla przemysłu włókienniczego (PKWiU ex 01.16.1),
2. orzeszków ziemnych w łupinach (PKWiU 01.11.82.0),
3. orzeszków ziemnych łuskanych (PKWiU 01.11.83.0).
   
   

Tym samym sprzedaż płodów rolnych przez rolnika, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy może nadal korzystać ze zwolnienia od podatku i w tym zakresie Wnioskodawca nie musi być podatnikiem podatku VAT.

Podsumowując, z uwagi na to, że sprzedaż wina przez Wnioskodawcę jest działalnością, która nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ustawy, a zbycie gruntów następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, Wnioskodawca w tym zakresie musi być czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Natomiast sprzedaż z działów specjalnych produkcji rolnej może być dokonywana w ramach działalności rolnika ryczałtowego.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.