Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-30/15-4/PG
z 22 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup paliwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup paliwa. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz o własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zajmuje się skupem złomu i transportem odpadów (złom), posiada własne pojazdy (samochody ciężarowe), ciągnik siodłowy i maszyny specjalne (żurawie samojezdne, ładowarki). Są to pojazdy i maszyny specjalne o dopuszczalnych masach całkowitych powyżej 3,5 tony, które są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Maszyny są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W dniu 30 grudnia 2014 r. Zainteresowany kupił 14.000 litrów oleju napędowego do ww. pojazdów, ze względu na to, że posiada własny zbiornik oraz na atrakcyjną cenę paliwa przy zakupie takiej ilości. Zakupiony olej napędowy został zatankowany do firmowego zbiornika (dystrybutora), a następnie z tego zbiornika są tankowane wyłącznie ww. firmowe pojazdy i maszyny o dopuszczalnych masach całkowitych powyżej 3,5 tony. Wnioskodawca posiada ewidencję zużytego oleju napędowego przez pojazdy i maszyny. Firma nie posiada żadnych samochodów osobowych. Ciężko dokładnie stwierdzić na jak długi okres wystarczy ww. ilość paliwa, szacunkowo zakupiona ilość paliwa powinna wystarczyć na okres około sześciu miesięcy. Zainteresowany na podstawie faktury VAT zakupionego paliwa w całości odliczył podatek naliczony VAT. Ma jednak wątpliwości czy w przypadku paliwa zatankowanego do zbiornika firmowego przysługuje prawo do pełnego, jednorazowego odliczenia podatku od towarów i usług (VATu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie faktury VAT zakupionego przez Wnioskodawcę paliwa, przysługuje prawo do całkowitego, jednorazowego odliczenia podatku od towarów i usług (VATu), w przypadku gdy paliwo zostało zatankowane do firmowego zbiornika?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, według art. 86 ust. 1 ”W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”, oraz ust. 2. Zakupione paliwo służy celom firmowym, wyłącznie czynnościom opodatkowanym. Zbiornik paliwa zainstalowany na placu firmy ułatwia prowadzenie działalności ze względów praktycznych (ciężko jest oszacować miesięczne zapotrzebowanie na paliwo, dlatego w zbiorniku musi się znajdować zapas) i ekonomicznych (zamówienie większej ilości paliwa w niższej cenie, brak opłat za dostawy paliwa). W siedzibie firmy jest prowadzona ewidencja, comiesięczny rejestr zatankowanego paliwa do poszczególnych maszyn, wraz z ich przebiegiem. W tej sytuacji Zainteresowany nie widzi żadnych przeszkód do całkowitego, jednorazowego odliczenia podatku od towarów i usług za zakupione paliwo, na podstawie wystawionej faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem, spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu lub korzysta ze zwolnienia od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się (…) do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że ograniczenie prawa do odliczenia w oparciu o art. 86a ust. 1 ustawy dotyczy wydatków związanych z „pojazdami samochodowymi” w rozumieniu ustawy.

Należy zauważyć, że mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że pojazdem samochodowym – według regulacji dotyczących podatku od towarów i usług – jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, którego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Kryterium masy jest tu jednym z istotnych elementów, skutkiem czego pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej większej niż ustawowe 3,5 tony nie są uznawane za pojazdy samochodowe w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Podsumowując dwie powołane definicje zauważyć należy, że podatkowa definicja pojazdu samochodowego zawiera dodatkowe kryterium dotyczące dopuszczalnej masy całkowitej a to powoduje, że nie obejmuje ona wszystkich pojazdów uznawanych za „samochodowe” w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym ponieważ nie dotyczy ona tych, których masa całkowita przekracza wskazany w przepisie limit.

Z powyższego wynika, że ograniczenie wskazane w art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania w odniesieniu do pojazdów, których masa całkowita przekracza 3,5 tony.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zajmuje się skupem złomu i transportem odpadów (złom), posiada własne pojazdy (samochody ciężarowe), ciągnik siodłowy i maszyny specjalne (żurawie samojezdne, ładowarki). Są to pojazdy i maszyny specjalne o dopuszczalnych masach całkowitych powyżej 3,5 tony, które są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Maszyny są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W dniu 30 grudnia 2014 r. Zainteresowany kupił 14.000 litrów oleju napędowego do ww. pojazdów, ze względu na to, że posiada własny zbiornik oraz na atrakcyjną cenę paliwa przy zakupie takiej ilości. Zakupiony olej napędowy został zatankowany do firmowego zbiornika (dystrybutora), a następnie z tego zbiornika są tankowane wyłącznie ww. firmowe pojazdy i maszyny o dopuszczalnych masach całkowitych powyżej 3,5 tony. Wnioskodawca posiada ewidencję zużytego oleju napędowego przez pojazdy i maszyny. Firma nie posiada żadnych samochodów osobowych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości dotyczące możliwości skorzystania z prawa do całkowitego, jednorazowego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup paliwa w przypadku gdy paliwo to zostało zatankowane do firmowego zbiornika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że wszelkie ograniczenia dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych zawarte w art. 86a ustawy dotyczą jedynie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku VAT powstałego w takich sytuacjach zdefiniowane zostały w przepisach art. 86a ust. 1 do ust. 10 ustawy, a każdy z tych przepisów dotyczy pojazdów samochodowych. Za te z kolei – na mocy art. 2 pkt 34 ustawy – uznaje się jedynie pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Konsekwencją powyższego powołane przepisy art. 86a ustawy nie są adresowane w stosunku do posiadanych przez Wnioskodawcę pojazdów i maszyn.

Bowiem – jak wskazał Zainteresowany – posiada on pojazdy (samochody ciężarowe, ciągnik siodłowy) oraz maszyny specjalne o dopuszczalnych masach całkowitych powyżej 3,5 tony. Ponadto są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług a sam Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup paliwa zatankowanego do firmowego zbiornika zastosowanie znajdzie ogólna zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy. Na podstawie tego przepisu Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT wynikającego z przedmiotowej faktury. Powyższe uprawnienie wynika z faktu, że spełnione zostaną przesłanki określone w tym przepisie – zawierającym ogólną i podstawową zasadę prawa do odliczenia podatku VAT. Przepis ten umożliwia odliczenie podatku od towarów i usług powstałego w związku z nabyciem towarów, gdy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług a zakup tego towaru ma służyć do realizacji czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Z okoliczności sprawy wynika, że wskazane przesłanki zostały w niniejszej sprawie spełnione, co umożliwia Wnioskodawcy odliczenie podatku w całości z faktury dokumentującej zakup paliwa.

Reasumując, Zainteresowanemu przysługuje prawo do całkowitego, jednorazowego odliczenia podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej zakup paliwa, które zostało zatankowane do firmowego zbiornika, ponieważ są spełnione warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.