Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4519-1-2/15-4/HW
z 22 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 27 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku podawania NIP w formularzu towarzystwa ubezpieczeniowego (pytanie wskazane we wniosku jako pierwsze) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku podawania NIP w formularzu towarzystwa ubezpieczeniowego (pytanie wskazane we wniosku jako pierwsze) .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2009 Wnioskodawca wziął kredyt hipoteczny. Równocześnie ubezpieczył nieruchomość będącą przedmiotem kredytowania w Towarzystwie Ubezpieczeniowym– obecnie „A” S.A. W roku 2010 ubezpieczenie nieruchomości przejęło „B” S.A.

W kwietniu 2011 r. w domu Zainteresowanego doszło do szkody (zalania), w związku z czym zwrócił się do Ubezpieczyciela o wypłatę odszkodowania.

W wyniku nieprawidłowości w postępowaniu pracowników Banku, „A” S.A. oraz „B” S.A. odszkodowanie zostało wypłacone dopiero w dniu 18 października 2011 r. – faktycznie wypłata odszkodowania powinna nastąpić w dniu 26 maja 2011 r.

Odsetki z tytułu opóźnienia w wypłacie odszkodowania zostały wypłacone Zainteresowanemu w roku 2014.

W roku 2014 wypłacono Wnioskodawcy także odsetki od ww. odsetek, zwrócono część pieniędzy z tytułu niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej, oraz odsetki od tej kwoty.

Równocześnie „B” S.A. poinformowało Zainteresowanego, że odsetki są traktowane jako dochód Wnioskodawcy, od którego musi zapłacić podatek. Towarzystwo przesłało formularz „Dane Identyfikacyjne Podatnika” informując Zainteresowanego, że ma go wypełnić i odesłać do TU. Następnie Wnioskodawca otrzyma druk PIT-8C, który będzie dla Niego podstawą do rozliczenia wypłaconych odsetek w Jego zeznaniu podatkowym.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku prawidłowego wykonywania czynności przez pracowników banku oraz towarzystw ubezpieczeniowych wypłata odszkodowania nastąpiłaby w określonym ustawowo terminie. Nie doszłoby też do naliczenia odsetek.

Tym samym, zdaniem Zainteresowanego, niekompetencja ww. pracowników spowodowała konieczność wykonania przez Niego zupełnie niepotrzebnych czynności polegających na – wypełnieniu formularza, przesłaniu formularza (na Jego koszt) oraz uwzględnieniu danych z druku PIT-8C w Jego zeznaniu podatkowym.

Za wykonanie ww. czynności Wnioskodawca zażądał wypłacenia przez TU pieniędzy w kwocie 850,00 zł.

Równocześnie Zainteresowany poinformował „B” S.A., że formularz wypełni gdy wykażą, że ma taki obowiązek – ze wskazaniem podstawy prawnej.

Towarzystwo w wyniku pism Wnioskodawcy przesłało trzy razy druk formularza do Zainteresowanego za każdym razem „prosząc” o jego wypełnienie. Zainteresowany podkreślił, że „B” S.A. nie wykazało obowiązku prawnego wypełnienia i przesłania formularza.

Ponadto w piśmie z dnia 9 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Zainteresowany jest „podmiotem” podlegającym obowiązkowi ewidencyjnemu zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 1995 r., Nr 142, poz. 702).
   Zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i sporządzonym na jej podstawie druku PIT-37, Jego dochody umiejscowione są w części C.1. DOCHODY I STRATY PODATNIKA – w punkcie 2. Emerytury – renty oraz inne krajowe świadczenia, o których mowa w art. 34 ust. 7 ustawy.
   Dzięki „profesjonalizmowi” Banku S.A. i „B” S.A. Wnioskodawca będzie zmuszony wypełnić dodatkowo w druku PIT-37 punkt 5. Inne źródła niewymienione w wierszach od 1 do 4.
2. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej.
   Szkoda, o której mowa w punkcie G wniosku o wydanie interpretacji podatkowej zaistniała w domu Zainteresowanego – budynku jednorodzinnym, w którym zamieszkuje wraz z rodziną.
   W roku 2009 Wnioskodawca wziął kredyt przeznaczony na zakup domu w budowie. Jego posesja usytuowana jest przy 50-metrowym fragmencie ulicy, która – zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego – ma dopiero powstać (do chwili obecnej nie wykupiono nawet działek). Ulica ta do dnia dzisiejszego nie ma nazwy. Dlatego w dokumentach Banku posługiwano się numerem działki budowlanej. Zgodnie z umową o kredyt, dom będący przedmiotem kredytowania został ubezpieczony. Fakt zawarcia ubezpieczenia potwierdzony został wypełnieniem „Deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia”, gdzie także pracownica banku wpisała numer działki budowlanej. Zainteresowany zaznaczył, że bank był ubezpieczającym.
   W sierpniu 2010 r. Wnioskodawca powiadomił bank o nadaniu przez UMiG posesji numeru porządkowego.
   W dniu 14 stycznia 2011 r. Zainteresowany powiadomił S.A. o zamieszkaniu w domu oraz oddaniu domu do użytku. W dniu 26 kwietnia 2011 r. zgłosił „B” S.A. zaistnienie w Jego budynku szkody spowodowanej zalaniem. W dniu 14 czerwca 2011 r. Wnioskodawca otrzymał z pismo z „B” S.A. z odmową uznania Jego roszczenia – jako powód wpisano inny adres ubezpieczonej posesji.
   W dniu 15 czerwca 2011 r. Zainteresowany wysłał do „B” S.A. reklamację.
   W odpowiedzi na reklamację wpłynęło do Wnioskodawcy pismo z dnia 18 lipca 2011 r., w którym ponownie odrzucono roszczenie o wypłatę odszkodowania – jako powód wpisano fakt, że nawet gdyby adres był prawidłowy, to i tak dom w budowie nie jest ubezpieczany od zalania. Ostatecznie, po interwencjach Zainteresowanego, ostatnie pieniądze (odsetki) z tytułu odszkodowania wpłynęły na Jego konto w dniu 22 września 2014 r.
   Po wypłacie odsetek „B” S.A., zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, został zobowiązany do sporządzenia druku PIT-8C, a Wnioskodawca do jego uwzględnienia w zeznaniu podatkowym.
   Zainteresowany wskazał, że nie ma zamiaru ułatwiać Towarzystwu życia i wypełniać ich formularza – chyba, że Zainteresowany ma taki obowiązek wynikający z przepisów prawa.
   Przedstawione wyżej fakty były podstawą sporządzenia wniosku o wydanie interpretacji podatkowej.
   
3. Wnioskodawca jest przekonany, że formularz, który otrzymał do wypełnienia, nie jest zdefiniowany jakimikolwiek przepisami.
   Nie posiada on cech, jakimi charakteryzują się dokumenty urzędowe (np. wskazanie podstaw prawnych druku). Gdyby formularz takie cechy posiadał, to Zainteresowany wiedziałby, jakie są podstawy prawne zobowiązujące do jego wypełnienia.
   Zainteresowany uważa, że jest to wewnętrzny formularz Towarzystwa Ubezpieczeniowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zamieszczone w formularzu żądanie podania nr NIP jest prawidłowe (pytanie wskazane we wniosku jako pierwsze)?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, że:

• do zaległości z wypłatą odszkodowania doszło z winy Banku oraz Towarzystw Ubezpieczeniowych,
• w wyniku ww. nieprawidłowości doszło do wypłaty odsetek, które jako dochód Zainteresowanego są opodatkowane,

Wnioskodawca wskazał, że nie ma zamiaru spełniać próśb „B” S.A. o wypełnienie formularza.

Zainteresowany formularz wypełni, gdy na jego konto wpłyną pieniądze w kwocie 350,00 zł – lub gdy uzyska informację, że ma taki prawny obowiązek.

Po wypełnieniu formularza pracownicy TU będą mogli odebrać go w miejscu zamieszkania Zainteresowanego w dni robocze w godz. 9.30 - 17.00.

Jeżeli TU prześle na konto Zainteresowanego kwotę 500,00, to wypełniony formularz zostanie wysłany – lub gdy Wnioskodawca uzyska informację, że ma taki prawny obowiązek.

Powyższe informacje Wnioskodawca przekazał zainteresowanym, lecz jak już wspomniał otrzymał 3 egzemplarze formularza z „prośbą” o jego wypełnienie.

W dniu 19 grudnia 2014 r. Zainteresowany zwrócił się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na ww. pytania do Urzędu Skarbowego. W dniu 22 stycznia 2015 r. otrzymał odpowiedź, z której wynika, że w Lesznie zostało utworzone Biuro Krajowej Informacji Podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady ewidencji i identyfikacji podatników i płatników zostały unormowane w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r. poz. 1314, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o NIP.

I tak, stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Ponadto na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL – w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP – w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.
   
   

Z przepisu art. 3a ustawy wynika, że w przypadku gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek podawania NIP, obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów, które są obowiązane posiadać NIP na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Jak stanowi przepis art. 5 ust. 2a ustawy o NIP, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy są obowiązani podawać identyfikator podatkowy na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) – dalej zwanej ustawą Ordynacja podatkowa – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawa Ordynacja podatkowa ukształtowała rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 6 ustawy o NIP, w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać identyfikator podatkowy na żądanie płatników oraz inkasentów podatków i niepodatkowych należności budżetowych.

Płatnicy i inkasenci, o których mowa w ust. 2 pkt 6 wyżej powołanego artykułu, są obowiązani żądać od podatników podania identyfikatora podatkowego i podawać go organom podatkowym na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne (art. 11 ust. 3 ustawy o NIP).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1016) ustawodawca zdecydował, że z dniem 1 stycznia 2012 r. znosi się numer identyfikacji podatkowej nadany osobom fizycznym objętym rejestrem PESEL, nieprowadzącym działalności gospodarczej lub niebędącym zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Od tego dnia jedynym identyfikatorem podatkowym ww. osób jest numer PESEL.

Ze złożonego wniosku wynika, że w roku 2009 w Banku Wnioskodawca wziął kredyt hipoteczny. Równocześnie ubezpieczył nieruchomość będącą przedmiotem kredytowania w Towarzystwie Ubezpieczeniowym. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej.

W kwietniu 2011 r. w domu Zainteresowanego, w którym zamieszkuje wraz z rodziną i na który wziął ww. kredyt, doszło do szkody (zalania) w związku z czym zwrócił się do Ubezpieczyciela o wypłatę odszkodowania. Odszkodowanie zostało wypłacone Wnioskodawcy dopiero w dniu 18 października 2011 r. – faktycznie wypłata odszkodowania powinna nastąpić w dniu 26 maja 2011 r. Odsetki z tytułu opóźnienia w wypłacie odszkodowania zostały wypłacone Zainteresowanemu w roku 2014. W roku 2014 wypłacono Wnioskodawcy także odsetki od ww. odsetek, zwrócono część pieniędzy z tytułu niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej, oraz odsetki od tej kwoty.

Równocześnie Spółka Akcyjna ‘B” poinformowała Zainteresowanego, że odsetki są traktowane jako dochód Wnioskodawcy, od którego musi zapłacić podatek. Towarzystwo przesłało formularz Dane Identyfikacyjne Podatnika informując Zainteresowanego, że ma go wypełnić i odesłać do TU. Następnie otrzyma druk PIT-8C, który będzie dla Niego podstawą do rozliczenia wypłaconych odsetek w Jego zeznaniu podatkowym.

Zainteresowany jest podmiotem podlegającym obowiązkowi ewidencyjnemu zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o NIP.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zamieszczone w formularzu żądanie podania NIP jest prawidłowe.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że płatnik – Towarzystwo Ubezpieczeniowe – może żądać od Wnioskodawcy – osoby fizycznej objętej rejestrem PESEL nieprowadzącej działalności gospodarczej – podania identyfikatora podatkowego – numeru PESEL – w celu sporządzenia PIT-8C – Informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych.

Należy zauważyć, że powołane przepisy prawa nie wskazują formy w jakiej podany powinien być numer PESEL płatnikowi przez podatnika.

W związku z powyższym w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do podania płatnikowi – Towarzystwu Ubezpieczeniowemu – NIP. Natomiast jest zobowiązany podać płatnikowi numer identyfikacyjny, którym w przypadku Wnioskodawcy jest PESEL.

Należy zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe ponieważ Wnioskodawca stwierdził, że „nie ma zamiaru spełniać prośby „B” S.A.”, natomiast podatnicy, jak wynika z powołanego wyżej art. 11 ust. 2 pkt 6 ustawy o NIP mają obowiązek podawać numer identyfikatora podatkowego płatnikom w sprawach zobowiązań podatkowych.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załącznika dołączonego do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku podawania NIP w formularzu towarzystwa ubezpieczeniowego (pytanie wskazane we wniosku jako pierwsze). Natomiast wniosek w zakresie odpowiedzi na pytania:

• czy Wnioskodawca ma prawny obowiązek wypełnienia formularza (pytanie wskazane we wniosku jako drugie)?
• czy Zainteresowany ma prawny obowiązek przesłania wypełnionego formularza do towarzystwa ubezpieczeniowego (pytanie wskazane we wniosku jako trzecie)?

został załatwiony postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 22 kwietnia 2015 r. nr ILPP1/4519-1-2/15-5/HW oraz nr ILPB1/4511-1-107/15-5/AP.

Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 22 kwietnia 2015 r. nr ILPB1/4511-1-107/15-4/AP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.