Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-70/15/DP
z 21 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura – 22 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 4 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udostępniania rachunku bankowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udostępniania rachunku bankowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 19 sierpnia 2015 r. znak: IBPB-2-1/4514-70/15/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 4 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako członek zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie przyjmować na swój prywatny rachunek bankowy pieniądze należne Spółce, po to, by je niezwłocznie rozdysponować jako reprezentant Spółki w jej interesach, tj. uregulować wymagalne zobowiązania Spółki. Wnioskodawca nie będzie umocowany do dysponowania/rozporządzania środkami Spółki we własnym celu. Pieniądze zostaną rozdysponowane wyłącznie w interesach Spółki, przy czym dyspozycje wykona Wnioskodawca jako reprezentant Spółki. Rachunek bankowy zostanie wykorzystany wyłącznie w celach technicznych.

W uzupełnieniu wniosku z 4 września 2015 r. (data wpływu do Biura) Wnioskodawca wskazał, że w związku z przyjmowaniem na swój prywatny rachunek bankowy pieniędzy należnych Spółce nie będzie osiągał korzyści finansowych. Środki zostaną rozdysponowane niezwłocznie po ich otrzymaniu. Z tytułu przyjęcia oraz ich rozdysponowania Wnioskodawca nie otrzyma żadnego wynagrodzenia. Wnioskodawca pełni funkcję członka zarządu bez wynagrodzenia (na zasadzie powołania). Podstawą przekazania środków pieniężnych należnych Spółce na rachunek Wnioskodawcy będzie wskazanie numeru rachunku bankowego kontrahentowi Spółki bądź organowi egzekucyjnemu prowadzącemu egzekucje na rzecz Spółki. W związku z tą czynnością nie zostanie zawarta żadna umowa pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą.

W związku z powyższym, po przeformułowaniu, zadano następujące pytanie:

Czy przytoczone zdarzenie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych 2%?

W ocenie Wnioskodawcy, przytoczone zdarzenie nie będzie dawało podstaw do uiszczania podatku od czynności cywilnoprawnych (2 %).

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że sytuacja, w której Wnioskodawca jako członek zarządu będzie przyjmował na prywatny rachunek bankowy pieniądze należne Spółce, po to, by je natychmiast rozdysponować jako reprezentant Spółki w jej interesach, nie będzie spełniało kryteriów depozytu nieprawidłowego. W opisanej sytuacji, nigdy nie dojdzie do umocowania do dysponowania/rozporządzania środkami Spółki we własnym celu. Nie dojdzie do czynności prawnej w postaci zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy).

Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako członek zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie przyjmować na swój prywatny rachunek bankowy pieniądze należne Spółce, po to, by je niezwłocznie rozdysponować jako reprezentant Spółki w jej interesach, tj. uregulować wymagalne zobowiązania Spółki. Wnioskodawca nie będzie umocowany do dysponowania/rozporządzania środkami Spółki we własnym celu. Pieniądze zostaną rozdysponowane wyłącznie w interesach Spółki, przy czym dyspozycje wykona Wnioskodawca jako reprezentant Spółki. Rachunek bankowy zostanie wykorzystany wyłącznie w celach technicznych. W związku z przyjmowaniem na swój prywatny rachunek bankowy pieniędzy należnych Spółce Wnioskodawca nie będzie osiągał korzyści finansowych. Z tytułu przyjęcia oraz ich rozdysponowania Wnioskodawca nie otrzyma żadnego wynagrodzenia. Podstawą przekazania środków pieniężnych należnych Spółce na rachunek Wnioskodawcy będzie wskazanie numeru rachunku bankowego kontrahentowi Spółki bądź organowi egzekucyjnemu prowadzącemu egzekucje na rzecz Spółki. W związku z tą czynnością nie zostanie zawarta żadna umowa pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą.

Wnioskodawca wskazał, że w opisanej we wniosku sytuacji nie dojdzie do czynności prawnej w postaci zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż jeżeli istotnie Wnioskodawca w żaden sposób nie będzie mógł dysponować środkami pieniężnymi wpłaconymi na jego rachunek bankowy przez Spółkę, to umowa przedstawiona we wniosku nie będzie mogła zostać zakwalifikowana jako umowa depozytu nieprawidłowego ani jako umowa pożyczki, ani też jako inna umowa enumeratywnie wymieniona w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym opisana przez Wnioskodawcę czynność nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.