Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-133/15-2/TR
z 8 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu kwoty partycypacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu kwoty partycypacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od czerwca 2011 roku do sierpnia 2014 roku Wnioskodawczyni była najemcą lokalu mieszkalnego (decyzja o przyznaniu mieszkania, umowa o partycypację, umowa najmu, aneks do umowy najmu).

Przed zasiedleniem mieszkania 4 lutego 2010 roku Zainteresowana wpłaciła (potwierdzenie przelewu) na rzecz kwotę partycypacji wynoszącą 30% wartości lokalu mieszkalnego – w sumie 41 040 zł (czterdzieści jeden tysięcy czterdzieści zł). W ciągu tego okresu Wnioskodawczyni opłacała comiesięczny czynsz za lokal mieszkalny (średnio około 650 zł), którego część była księgowana jako kwota partycypacji w budowie bloku mieszkalnego.

W sierpniu 2014 roku Zainteresowana zrezygnowała z najmu lokalu mieszkalnego, w związku z czym wypłaciło Wnioskodawczyni wpłaconą przez Nią kwotę partycypacji przed zasiedleniem mieszkania powiększoną o kwotę odprowadzoną przez Zainteresowaną w kwocie comiesięcznego czynszu. Różnica między kwotą pierwotną a kwotą wypłaconą Zainteresowanej wyniosła 15 103,36 zł. Od tej kwoty wystawiony został Zainteresowanej PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana jest zmuszona do zapłaty podatku od kwoty 15 103,36 zł, która stanowi różnicę partycypacji wpłaconej pierwotnie i partycypacji wypłaconej przez po opuszczeniu lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwoty wpłacane za czynsz za lokal mieszkalny pochodziły z dochodu, od którego już podatek był odprowadzany. Według Zainteresowanej kwota 15 103,36 zł nie stanowi dochodu Wnioskodawczyni sensu stricte, w związku z czym Zainteresowana nie powinna być zobligowana do ponownego płacenia podatku z tego tytułu. Kwota partycypacji nie ma charakteru prawa majątkowego, gdyż nie jest prawem, na podstawie którego osobie uprawnionej przysługują prawa majątkowe. Stanowi ona warunek zawarcia przez Wnioskodawczynię z umowy najmu. Zainteresowana nie była faktycznym właścicielem mieszkania; właścicielem mieszkania był i jest nadal . Wnioskodawczyni płaciła jedynie czynsz, jednocześnie spłacając kredyt zaciągnięty przez na jego budowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z kolei na mocy art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do postanowień art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2013 r., poz. 255), przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, osoba fizyczna może zawrzeć z towarzystwem umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, którego będzie najemcą.

Kwota partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego uzyskana od osób, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 30% kosztów budowy tego lokalu (art. 29a ust. 2 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego).

W przypadku zakończenia najmu i opróżnienia lokalu kwota partycypacji, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi najemcy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia opróżnienia lokalu. W dniu zwrotu kwota partycypacji powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu (art. 29a ust. 3 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego).

W przypadku gdy umowa najmu uzależnia termin zwrotu kwoty partycypacji od zawarcia umowy najmu danego lokalu z następnym najemcą, zwrot kwoty partycypacji następuje z dniem zawarcia tej umowy, jednak nie później niż w terminie, o którym mowa w ust. 3 (art. 29a ust. 4 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego).

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, towarzystwo może uzależnić zawarcie umowy najmu opróżnionego lokalu mieszkalnego od wniesienia przez nowego najemcę kwoty partycypacji w wysokości wypłaconej poprzedniemu najemcy.

Reasumując: ponieważ na gruncie niniejszej sprawy zwrócona Zainteresowanej kwota wpłaty partycypacyjnej jest wyższa od kwoty wpłaconej, Zainteresowana osiągnęła przysporzenie majątkowe w wysokości całej nadwyżki ponad uprzednio wniesioną kwotę wpłaty partycypacyjnej, stanowiące podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rzeczony przychód winien zostać rozliczony w zeznaniu podatkowym za rok, w którym doszło do zwrócenia Zainteresowanej ww. kwoty wpłaty partycypacyjnej, tj. za rok 2014 i w konsekwencji – w zależności od wyniku rozliczenia za tenże rok – na Wnioskodawczyni ciąży ewentualny obowiązek zapłaty podatku dochodowego, stosownie do uregulowań wynikających z art. 45 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, należy wskazać, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Zainteresowanej i stanowiskiem Zainteresowanej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.