Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-320/15/BM
z 24 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania przez Wspólnotę Mieszkaniową kosztów zużycia wody przez współwłaścicieli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania przez Wspólnotę Mieszkaniową kosztów zużycia wody przez współwłaścicieli.

Wniosek został uzupełniony pismem z 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 12 czerwca 2015 r. nr IBPP1/4512-320/15/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa posiada 14 lokali mieszkalnych oraz piwnice i jeden lokal użytkowy. Lokale należą do dwóch Współwłaścicieli. Lokal użytkowy (drukarnia) należy do jednego ze współwłaścicieli, którego udział w całej nieruchomości wynosi 12,48%. Jednocześnie lokal użytkowy nie jest wyodrębniony (nie posiada odrębnej Księgi Wieczystej). Wspólnota nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT ponieważ korzysta ze zwolnienia podmiotowego ze względu na obroty (art. 113 ustawy o VAT). Współwłaściciel, który posiada lokal użytkowy o pow. 27,9 m2 posiada także lokal mieszkalny o powierzchni 52,40 m2 z piwnicą o pow. 5,3 m2. Zużycie wody w lokalu użytkowym wynosi rocznie 3 m3 co stanowi 0,3%. Umowa na dostarczanie mediów (energia części wspólnych, woda i odprowadzenie ścieków) są zawarte przez Zarząd Wspólnoty z odpowiednimi dostawcami (…, …). Energia elektryczna dostarczana jest do lokali mieszkalnych i lokalu użytkowego wg odrębnych umów między Współwłaścicielami a Zakładem Energetycznym. Dostarczana woda oraz odprowadzenie ścieków jest wg jednej faktury. Współwłaściciele mają opomiarowane lokale wodomierzami. Współwłaściciele wpłacają co miesiąc zaliczki na pokrycie kosztów zarządzania częściami wspólnymi wg ustalonej stawki pomnożonej przez ilość m2 zajmowanych powierzchni. Na koszty remontów części wspólnych utworzono fundusz remontowy.

Po otrzymaniu faktury za wodę i odprowadzone ścieki zarządca po odczytaniu wskazań subliczników Współwłaścicieli obciąża ich w prowadzonych tabelkach. Współwłaściciele wpłacają kwoty za zużytą wodę na konto bankowe Wspólnoty a zarządca reguluje zobowiązanie na konto dostawcy wody.

Jeden ze Współwłaścicieli (mający lokal użytkowy) żąda od Zarządcy wystawiania faktur VAT za zużytą wodę. Wg Zarządcy w obecnej sytuacji może wystawić tylko fakturę (rachunek) ponieważ Wspólnota korzysta ze zwolnienia podmiotowego i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto Wspólnota nie dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT na rzecz osób trzecich, tj. niewchodzących w skład Wspólnoty.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że jeden z Współwłaścicieli żąda wystawienia faktur VAT za zużytą wodę:

• od lokalu mieszkalnego jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej,
• od lokalu użytkowego jako firma (lokal użytkowy nie jest wyodrębniony i przynależy do lokalu mieszkalnego).
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 czerwca 2015 r.):

Czy Zarządca postępuje prawidłowo nie wystawiając faktur VAT za zużytą wodę dla osoby fizycznej będącej właścicielem wyodrębnionego lokalu mieszkalnego ani na firmę za lokal użytkowy, który nie jest wyodrębniony i przynależy do lokalu mieszkalnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota postępuje prawidłowo nie wystawiając faktur VAT ponieważ jest zwolniona podmiotowo zgodnie z art. 113 ustawy o VAT (nie przekracza kwoty 150.000,00 zł) a obrót Wspólnoty związany z zaliczkami wnoszonymi przez Współwłaścicieli na utrzymanie nieruchomości wspólnej jest z tego obrotu zwolniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wynika z powyższych przepisów na podstawę opodatkowania składają się kwoty należne z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, które są wykonywane przez podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Wspólnota Mieszkaniowa) posiada 14 lokali mieszkalnych oraz piwnice i jeden lokal użytkowy. Lokale należą do dwóch Współwłaścicieli. Współwłaściciel, który posiada lokal użytkowy posiada także lokal mieszkalny z piwnicą. Umowa na dostarczanie mediów (w tym wody i odprowadzenie ścieków) są zawarte przez Zarząd Wspólnoty z odpowiednimi dostawcami. Właściciele mają opomiarowane lokale wodomierzami.

Jeden z Współwłaścicieli żąda wystawienia faktur VAT za zużytą wodę:

• od lokalu mieszkalnego jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej,
• od lokalu użytkowego jako firma (lokal użytkowy nie jest wyodrębniony i przynależy do lokalu mieszkalnego).
  

Wspólnota nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT ponieważ korzysta ze zwolnienia podmiotowego ze względu na obroty (art. 113 ustawy o VAT). Wspólnota nie dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT na rzecz osób trzecich, tj. niewchodzących w skład Wspólnoty.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Zatem ostatecznym nabywcą towarów i konsumentem usług w ramach udostępniania mediów w nieruchomości wchodzącej w skład wspólnoty mieszkaniowej jest: właściciel lokalu w odniesieniu do lokalu i Wspólnota w zakresie części wspólnych nieruchomości.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W myśl art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

• związane z nieruchomością wspólną,
• związane z odrębną własnością lokalu.
  

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną - na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, gaz, energię elektryczną, odprowadzanie ścieków).

W przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, Wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej - m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest - jako odrębny od jej członków podmiot prawa - wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Tak więc uiszczanie należności przez członków wspólnoty tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną.

Natomiast w przypadku gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, Wspólnota występuje w odmiennej roli. W takiej sytuacji nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy na poczet tych zakupów dokonują stosownych wpłat. Wspólnota zakupując towary i usługi, które przyporządkowuje następnie do poszczególnych lokali, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.

W sytuacji takiej środki, które są uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie, stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W związku z tym w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali (ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wspólnota dokonując odsprzedaży towarów i usług właścicielom lokali, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali (zakupionych uprzednio w tym celu), działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Regulacje w zakresie fakturowania zawarte są w przepisach art. 106a – 106q ustawy, a także w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. poz. 1485)

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysy

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy o podatku VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jednakże stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Czynności o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, obejmują:

1. dostawy energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2. świadczenie usług:
   • telekomunikacyjnych,
   • wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
   • najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
   • ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
   • stałej obsługi prawnej i biurowej,
   • dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
   • z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT wymienione zostały:

• w poz. 140 - usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych PWKiU 36.00.20.0,
• w poz. 141 - usługi związane z handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych PKWiU 36.00.30.0.
  

Podkreślenia wymaga, że przepis art. 106b posługuje się pojęciem „podatnika”, nie zaś pojęciem „podatnika VAT czynnego”. Konsekwencją powyższego jest powstanie, co do zasady, obowiązku dla podmiotu zwolnionego od podatku od towarów i usług do wystawienia faktury VAT dokumentującej wykonywaną przez niego czynność podlegającą opodatkowaniu, o ile nabywca wystąpi z takim żądaniem.

Zatem, w przypadku dokumentowania sprzedaży zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, podatnik co do zasady zobowiązany jest do wystawienia faktury na żądanie nabywcy, o ile żądanie wystawienia faktury zgłoszone zostało w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Przy interpretowaniu art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT należy jednak uwzględnić brzmienie art. 106b ust. 3 pkt 1, z którego wynika, że podatnik nie ma obowiązku wystawienia na żądanie faktur dokumentujących m.in. czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT (przepis ten odnosi się m.in. do świadczenia usług dostarczania wody).

Jednocześnie nie ma przeszkód aby w takiej sytuacji podatnik wystawił fakturę zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług.

W rozporządzeniu z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur, określono dla faktury dokumentującej czynności zwolnione mniejszy zakres danych, który trochę się różni w zależności od podstawy zwolnienia (§ 1–3 rozporządzenia).

W myśl § 3 pkt 1, faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

1. datę wystawienia,
2. kolejny numer,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem,
8. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.
   

Natomiast, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, faktura dokumentująca świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy powinna zawierać:

1. dane, o których mowa w pkt 1 lit. a i b,
2. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług,
3. nazwę usługi,
4. kwotę, której dotyczy dokument.
   

Zgodnie z § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia, faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a–g.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą zwolnioną (na podstawie art. 113 ustawy o VAT), jednak dotyczy ona usługi dostarczania wody (wymienionej w art. 19 ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT). W związku z powyższym, mimo zgłoszeniem żądania wystawienia faktury za zużytą wodę:

• przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, wykorzystującą lokal mieszkalny,
• przez firmę, wykorzystującą lokal użytkowy,

Wspólnota nie jest obowiązana do wystawienia faktury za zużytą wodę. Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystawienia na żądanie faktur dokumentujących czynności, o których mowa art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że Wspólnota postępuje prawidłowo nie wystawiając faktur VAT za zużytą wodę dla osoby fizycznej będącej właścicielem wyodrębnionego lokalu mieszkalnego ani na firmę za lokal użytkowy, należało uznać za prawidłowe, jednak z innych powodów niż wskazane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.