Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-241/15/MD
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura – 19 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez radnych określonych świadczeń związanych z realizacją ich obowiązków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez radnych określonych świadczeń związanych z realizacją ich obowiązków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Radni Gminy B., pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, uczestniczą w szkoleniach tematycznych, które finansowane są ze środków własnych Gminy oraz w seminariach, konferencjach, imprezach kulturalnych i sportowych.

Ponadto, celem umożliwienia sprawowania funkcji, radni wyposażani są w prasę, artykuły biurowe oraz przeprowadzają rozmowy telefoniczne na koszt Gminy, a także korzystają z polis ubezpieczeniowych zakupionych dla radnych na czas podróży zagranicznej.

Zgodnie z art. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina posiada osobowość prawną. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy, organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy. Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy. Zakres uprawnień rady gminy, w skład której wchodzą wszyscy radni, określony został w art. 18 ww. ustawy o samorządzie gminnym. Do zadań rady gminy należy między innymi: uchwalanie statutu gminy, uchwalanie programów gospodarczych, podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach, podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach, podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy. Radni zobowiązani są brać udział w pracach rady i komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani.

Zakup polis dla radnych w związku z ich zagraniczną podróżą służbową następuje zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zgodnie z § 19 ww. rozporządzenia, w przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje od pracodawcy zwrot udokumentowanych, niezbędnych kosztów leczenia za granicą, obciąża go także koszt transportu zwłok do kraju w razie zgonu pracownika. Celem uniknięcia tych kosztów, Gmina dokonuje zakupu polis ubezpieczeniowych dla pracowników jak i radnych, wyjeżdżających w służbowe delegacje zagraniczne. Zakres ubezpieczenia obejmuje: koszty leczenia związane z nagłym zachorowaniem, nieszczęśliwym wypadkiem, wypadkiem komunikacyjnym, utratą bagażu, wyrządzeniem szkody osobie trzeciej podczas pobytu poza granicami kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt szkolenia radnego Gminy B., jak również koszt zużycia przez niego artykułów biurowych i możliwości korzystania z telefonów, komputera, Internetu, prasy, wizytówek, polis ubezpieczeniowych zakupionych dla radnych na czas podróży zagranicznej, udziału w szkoleniach tematycznych, kursach, seminariach, konferencjach, posiedzeniach Rady Gminy, imprezach organizowanych i opłacanych przez Gminę B., jest dla radnego dochodem do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż aby radni mogli właściwie i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wykonywać swoje obowiązki – gmina, na terenie której działa rada, zapewnia radnym udział w szkoleniach, umożliwia korzystanie z instalacji telefonicznej oraz wyposaża radnego w niezbędne artykuły biurowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku nie powstaje przychód po stronie radnego do opodatkowania, gdyż udział w szkoleniach wynika z podstawowych obowiązków Gminy, która obsługuje Radę Gminy pod względem logistycznym, kadrowym czy szkoleniowym. Rada Gminy nie funkcjonuje w oderwaniu od Urzędu Gminu i od Gminy, a większość swoich funkcji uchwałodawczych, kontrolnych, merytorycznych wykonuje na terenie siedziby Wnioskodawcy.

Radny wykonując swoją funkcję radnego w Radzie Gminy nie osiąga przychodu z nieodpłatnych świadczeń w postaci udziału w szkoleniach, udostępniania mu możliwości korzystania z telefonu i artykułów biurowych zakupionych przez Wnioskodawcę, gdyż nie osiąga korzyści majątkowej poprzez zwiększenie jego aktywów, a ekwiwalentem za to jest praca radnego na rzecz Gminy poprzez pełnienie funkcji radnego. Radny, pełniąc swą funkcję, nie jest zobowiązany we własnym zakresie do zapewnienia sobie usług szkoleniowych czy sprzętu koniecznego dla jej sprawowania. Radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Radny spełnia swoją funkcję społeczną poprzez czynny udział w życiu wspólnoty samorządowej, którą reprezentuje. Oprócz pełnienia swojej funkcji radnego w okręgach wyborczych, uczestniczy w różnego rodzaju imprezach kulturalnych, sportowych, itp., organizowanych na terenie Gminy. Niejednokrotnie są to imprezy organizowane i finansowane lub współfinansowane przez Gminę. Dotyczy to również uczestnictwa radnego w szkoleniach, konferencjach i seminariach, które tematycznie dotyczą zagadnień i problemów danej społeczności gminnej. Trudno w takim przypadku mówić o przychodzie radnego do opodatkowania, którym to przychodem miałaby być wartość kosztów, które poniosła Gmina na organizowanie, finansowanie lub współfinansowanie ww. szkoleń lub seminariów.

Wnioskodawca uznał, iż w konsekwencji koszty poniesione na korzystanie ze wspomnianych świadczeń i materiałów nie mogą być uznane za nieodpłatne świadczenia na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane tym podatkiem.

Jednocześnie zasada ta nie dotyczy ubezpieczenia bagażu radnego oraz ubezpieczenia go od odpowiedzialności cywilnej związanej z wyrządzeniem szkody osobie trzeciej w trakcie służbowej podróży zagranicznej. Regulacje powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej nie obowiązują bowiem do zwrotu kosztów poniesionych w tym zakresie przez pracownika. Zatem zakup na rzecz radnego polisy ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczenia jego bagażu oraz ubezpieczenia go od odpowiedzialności cywilnej związanej z wyrządzeniem szkody osobie trzeciej w trakcie służbowej podróży zagranicznej, stanowi przychód radnego, podlegający opodatkowaniu podatkiem na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 cyt. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii „nieodpłatnego świadczenia”, zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria pozwalają uznać „nieodpłatne świadczenie” za przychód podatkowy.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że radni Gminy, pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz na podstawie statutu Gminy, uczestniczą w szkoleniach tematycznych, które finansowane są ze środków własnych Gminy oraz w seminariach, konferencjach i różnych imprezach kulturalnych, sportowych itp. organizowanych i/lub opłacanych przez Gminę. Radni w celu sprawowania swojej funkcji wyposażani są w prasę, artykuły biurowe oraz przeprowadzają rozmowy telefoniczne na koszt Gminy, a także korzystają z polis ubezpieczeniowych zakupionych dla radnych na czas podróży zagranicznej. Zakup polis ubezpieczeniowych dla radnych w związku z ich zagraniczną podróżą służbową następuje zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Gmina dokonuje zakupu polis ubezpieczeniowych dla pracowników, jak i radnych wyjeżdżających w delegacje służbowe zagraniczne.

Mając na uwadze treść wniosku należy wskazać, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu – działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powołania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Jednakże zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U 6/97) „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie”. Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego, mimo, że ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Zatem, należy podkreślić, że co do zasady – przychody otrzymane z tytułu pełnienia obowiązków radnego Gminy – podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w odniesieniu do różnorodnych wskazanych we wniosku świadczeń, które otrzymuje radny Gminy, należy dokonać oceny, czy stanowią one przychód podatkowy, tj. czy stanowią one – zgodnie ze wskazaną powyżej definicją przychodu – realne przysporzenie majątkowe radnego, które należałoby zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594, ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną (art. 2 ust. 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 6 ust. 1, 2 cyt. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzyganie w sprawach, o których mowa w ust. 1, należy do gminy.

W myśl art. 11a ww. ustawy organami gminy są:

1. rada gminy,
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Z kolei art. 15 ww. ustawy stanowi, że z zastrzeżeniem art. 12 organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy. Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej (art. 18 w związku z art. 7 cyt. ustawy). W art. 18 ust. 2 ww. ustawy szczegółowo wskazane zostały zadania rady gminy obejmujące całokształt spraw pozostających w gestii działania gminy.

Na podstawie zacytowanych przepisów należy dostrzec, że rada gminy odgrywa podstawową rolę w zarządzaniu gminą.

Radni wchodzący w skład rady gminy wykonują zadania przypisane radzie gminy. Zgodnie z art. 23 ww. ustawy radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców. Radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany (art. 24 ww. ustawy).

W świetle zacytowanych przepisów należy zauważyć, że do podstawowych obowiązków radnego należą:

• utrzymywanie stałej więzi z mieszkańcami jednostki samorządu terytorialnego oraz organizacjami działającymi na ich terenie,
• udział w pracach rady i innych gremiach, do których radny został wybrany lub desygnowany,
• informowanie wyborców o swojej pracy oraz działalności organów samorządu terytorialnego,
• stanowienie prawa miejscowego na podstawie zgromadzonych przez radnych informacji wynikających z ustalonych potrzeb mieszkańców gminy oraz zadań gminie zleconych.
  
  

Należy więc uznać, że większość obowiązków radnego to wielopłaszczyznowe kontakty między władzami samorządowymi a członkami wspólnoty tworzącej gminę.

Wykonywanie powyżej wskazanych obowiązków wymaga korzystania przez radnego z różnych instrumentów logistycznych, jak w szczególności: odpowiednio wyposażonego miejsca pracy, z dostępem m.in. do internetu, telefonu, artykułów biurowych, prasy. Radny w celu wypełniania swojej funkcji na rzecz gminy zobowiązany jest do kontaktów z mieszkańcami gminy, co może przybierać różne formy, jak w szczególności: udział w spotkaniach na terenie gminy, udział w konferencjach, seminariach, imprezach kulturalnych, oświatowych, sportowych. Radny winien w celu prawidłowego działania i wykonywania przypisanych radzie gminy zadań – zdobywać i pogłębiać wiedzę m.in. z dziedziny prawa, gospodarki, finansów, oświaty, ochrony zdrowia, opieki społecznej, transportu – stąd jego udział w szkoleniach, kursach i warsztatach. Nie bez znaczenia w pracach radnego pozostają także kontakty z innymi gminami (związki i porozumienia międzygminne, stowarzyszenia gmin) zarówno na terenie Polski, jak i za granicą. Stąd wynika konieczność odbywania przez radnych podróży służbowych krajowych i zagranicznych.

Należy podkreślić, że w przypadku działań radnego i otrzymywania przez niego określonych świadczeń z tytułu tych działań – mowa jest o sferze jego obowiązków. Oznacza to, że radny jest zobowiązany do wykonywania czynności przypisanych jego funkcji w radzie gminy. Nie są to działania i świadczenia, które radny może przyjąć na zasadzie dobrowolnej lub uznaniowej.

Na tym tle – w kontekście opisanego zdarzenia przyszłego – należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie radnego przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy zostało spełnione w pełni dobrowolnie, tj. na zasadzie własnej woli – a nie w wykonaniu obowiązku.

Przychód radnego będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie radnego (a nie w interesie np. gminy czyli ogółu mieszkańców) i przyniesie radnemu korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem radnego, gdy korzyść jest wymierna i przypisana jemu indywidualnie.

Podkreślić przy tym należy, iż dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy, jakim jest rada gminy, członkom tej rady (radnym) powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji.

Należy podzielić pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11 dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych (w tym kosztów szkoleń radnych sfinansowanych im z budżetu jednostki samorządu terytorialnego) stwierdził, iż „poza powyższymi wywodami Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że ocena czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.) przewiduje w art. 226 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu.

Uprawnione byłoby zatem, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę, stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy jakim jest rada gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”.

Stąd też otrzymywane przez radnego świadczenia opisane we wniosku (a więc: artykuły biurowe, możliwości korzystania z telefonu, komputera, Internetu, prasy, wizytówek, udział w szkoleniach tematycznych, kursach, seminariach, konferencjach) należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego, a wydatki Gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnośnie polisy ubezpieczeniowej dla radnego na czas jego zagranicznej podróży służbowej, której zakup sfinansowany jest przez Gminę, wyjaśnić należy, iż na podstawie art. 25 ust. 10 ww. ustawy o samorządzie gminnym radnych obowiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz.U. Nr 66, poz. 800, ze zm.), które z kolei zawiera delegację w § 8, że do sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowej radnych poza granicami kraju stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. W omawianym przypadku jest to obowiązujące rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167). W ww. rozporządzeniu z dnia 29 stycznia 2013 r. kwestie związane z rozliczeniem podróży służbowej zagranicznej zawarte są w szczególności w Rozdziale 3 od § 12 do § 21.

Ze wskazanych powyżej przepisów wynika, że pracodawca (odpowiednio: podmiot delegujący radnego) jest zobowiązany do dokonania zwrotu, przysługujących pracownikowi (odpowiednio: radnemu) wydatków przez niego poniesionych w czasie zagranicznej podróży służbowej oraz takich wydatków, które zostały przez przewodniczącego rady gminy określone lub uznane.

W przypadku choroby, radnemu należy się zwrot przysługujących wydatków, określonych jako: niezbędne koszty leczenia za granicą. W razie śmierci radnego za granicą, podmiot delegujący pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Skoro zatem, pokrycie przez podmiot delegujący ściśle określonych świadczeń zdrowotnych − związanych z podróżą służbową – jest jego obowiązkiem, to należy przyjąć, że poniesienie przez ten podmiot kosztów wykupienia polisy ubezpieczeniowej obejmującej koszty leczenia związane z nagłym zachorowaniem, z nieszczęśliwym wypadkiem, wypadkiem komunikacyjnym podczas pobytu poza granicami Polski, powoduje zabezpieczenie się go przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie koniecznych leków. Opłatę polisy ubezpieczeniowej w tej części przez podmiot delegujący należy uznać, jako odpowiednią realizację obowiązku narzuconego mu w postaci ewentualnego zwrotu należności przysługujących radnemu z tytułu niezbędnych kosztów leczenia za granicą.

Dlatego też wartość zapłaconej z tego tytułu składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę nie stanowi przychodu dla radnego odbywającego zagraniczną podróż służbową, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Polisa w tej części nie została bowiem zakupiona w celu przysporzenia korzyści finansowych radnemu lecz w celu wykonania nałożonego na niego obowiązku związanego z wykonaniem zagranicznej podróży.

Natomiast odnośnie polisy ubezpieczeniowej obejmującej ubezpieczenie bagażu oraz odpowiedzialność cywilną związaną z wyrządzeniem szkody osobie trzeciej, zauważyć należy, że o powyższe ubezpieczenie radny powinien zadbać samodzielne. Tym bardziej, że regulacje przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej – w przeciwieństwie do udokumentowanych kosztów leczenia za granicą – nie zobowiązują do dokonywania zwrotu kosztów poniesionych w tym zakresie przez pracownika.

Stąd też wykupienie przez Wnioskodawcę polisy ubezpieczeniowej na rzecz radnego odbywającego zagraniczną podróż służbową, obejmującej ubezpieczenie bagażu oraz odpowiedzialność cywilną związaną z wyrządzeniem szkody osobie trzeciej stanowi dla radnego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.