2015.09.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-181/15/AW
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in w zakresie ustalenia, czy różnice kursowe (odpowiednio dodatnie oraz ujemne) powstające w wyniku realizacji kontraktu terminowego forward rzeczywistego stanowić będą dla Spółki przychód podatkowy oraz koszt uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1– zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy różnice kursowe (odpowiednio dodatnie oraz ujemne) powstające w wyniku realizacji kontraktu terminowego forward rzeczywistego stanowić będą dla Spółki przychód podatkowy oraz koszt uzyskania przychodu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej również jako: „Wnioskodawca”) jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), zajmującej się szeroko pojętymi usługami finansowymi w zakresie inwestycji. Zgodnie z wymaganiami amerykańskich standardów rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardów Rachunkowości, co do zasady, w Grupie za walutę funkcjonalną uznawany jest dolar amerykański (USD), stąd Spółka też przyjęła dolara amerykańskiego (USD) jako walutę funkcjonalną, który jest walutą podstawowego środowiska gospodarczego Spółki (większość przychodów oraz kapitałów jest denominowana w ww. walucie). Spółka zatem, na potrzeby sprawozdawczości grupowej, wycenia aktywa, pasywa oraz wszelkie dokonywane operacje gospodarcze w dolarach amerykańskich (USD). Na potrzeby polskiej sprawozdawczości finansowej oraz opodatkowania w kraju, Spółka prowadzi księgi rachunkowe w walucie polskiej (PLN), wyceniając operacje gospodarcze według właściwych kursów walut publikowanych przez NBP.

Większość dokonywanych przez Spółkę operacji gospodarczych jest denominowana w USD i PLN, jednak część transakcji wyrażona jest również w innych walutach (np. EUR czy GPB). W przypadku Spółki, koszty wynagrodzeń pracowników oraz część innych kosztów ponoszona jest w PLN, natomiast przychody oraz znaczna część transakcji zakupu jest denominowana w USD (transakcje te są zawierane głównie ze spółkami z grupy kapitałowej). Dodatkowo Spółka zaciągnęła pożyczkę w EUR, w celu sfinansowania kosztów ponoszonych na rozwój działalności w Polsce.

W przypadku istotnych transakcji wyrażonych w walucie innej niż USD polityka Grupy oraz przyjęte przez Spółkę dobre praktyki zobowiązują ją do minimalizowania ryzyka walutowego i zabezpieczenia ryzyka wahań ich kursów względem USD (minimalizowania ich wpływu na wynik jednostki). Spółka dotychczas zawierała takie kontrakty na potrzeby zabezpieczenia, wspomnianej powyżej, pożyczki walutowej wyrażonej w EUR zaciągniętej na rozwój jednostki, jednak nie wyklucza, że w przyszłości transakcje zabezpieczające mogą dotyczyć również innych istotnych transakcji. W celu minimalizacji ww. ryzyka wynikającego ze zmiany kursów walut Spółka zawiera kontrakty terminowe typu forward na fizyczny zakup instrumentu bazowego EUR i sprzedaż USD na równoważną kwotę. Transakcje takie mają charakter rzeczywisty i są każdorazowo realizowane w okresach miesięcznych.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że nie wyklucza, że w przyszłości dokona zmiany swojej waluty funkcjonalnej na PLN, a przyszłe zabezpieczenia dokonywane będą właśnie w stosunku do tej waluty.

Spółka zaznacza, że stosuje tzw. metodę rachunkową ustalania różnic kursowych zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „ustawa CIT”) i spełnia określone w ustawie warunki, do stosowania tej metody. Oznacza to, że Spółka zalicza odpowiednio do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Spółka wskazuje, że prowadzi księgi rachunkowe i sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z zasadami rachunkowości obowiązującymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.) i wydanymi na jej podstawie przepisami wykonawczymi. Sprawozdanie finansowe Spółki podlega corocznemu badaniu przez podmiot uprawniony. Spółka nie stosuje tzw. rachunkowości zabezpieczeń, a wynik z realizacji kontraktów terminowych księguje na kontach przychodów i kosztów finansowych jako różnice kursowe i tak też ujmuje je w rachunku wyników. W przypadku zatem, gdy wynik z realizacji kontraktu jest dodatni, Spółka traktuje go jako dodatnią różnicę kursową, która odpowiednio zwiększa przychody finansowe, w przypadku gdy wynik z realizacji instrumentu finansowego jest ujemny, Spółka traktuje go jako ujemną różnicę kursową, która zwiększa koszty finansowe. Opisane przez Spółkę różnice kursowe są ewidencjonowane na kontach przychodów i kosztów finansowych w ramach grupy kont, na których księgowane są różnice kursowe powstające na poszczególnych rodzajach transakcji, w tym m.in. na tzw. transakcjach hedgingowych (zabezpieczających). Spółka księguje zrealizowane różnice kursowe na koncie przychodowym lub kosztowym w dacie zrealizowania kontraktu terminowego. Ponadto, Spółka dokonuje comiesięcznej wyceny zawieranych kontraktów terminowych, a wynik tej wyceny również uwzględnia jako dodatnie bądź ujemne różnice kursowe księgowane w zależności od rodzaju różnicy na kontach kosztowych lub przychodowych.

Sposób powstawania i ustalania różnic kursowych, w tym stosowana przez Spółkę kwalifikacja wycen i wyników z realizacji kontraktów terminowych jako różnice kursowe jest potwierdzona przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy różnice kursowe (odpowiednio dodatnie oraz ujemne) powstające w wyniku realizacji kontraktu terminowego forward rzeczywistego stanowić będą dla Spółki przychód podatkowy oraz koszt uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1– zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że stosuje tzw. rachunkową metodę ustalania różnic kursowych wskazaną w art. 9b ust. 2 ustawy CIT, to bilansowe różnice kursowe powstające w wyniku realizacji kontraktów terminowych forward rzeczywistych, stanowić będą koszty uzyskania przychodów (w przypadku ujemnych różnic kursowych) lub przychody podatkowe (w przypadku dodatnich różnic kursowych).

Przepisy art. 9b ustawy CIT, dają podatnikom możliwość wyboru dwóch metod ustalania różnic kursowych. W przypadku wyboru metody wskazanej w art. 9b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, czyli metody polegającej na ustalaniu różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości (tzw. metoda rachunkowa ustalania różnic kursowych), podatnicy zaliczają odpowiednio do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Należy podkreślić, że zastosowanie metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych jest możliwe jedynie pod warunkiem, że sprawozdanie finansowe podatnika podlega badaniu dokonanemu przez podmiot uprawniony do takiej czynności. Jest to warunek mający na celu zapewnienie, że podatnik prawidłowo i rzetelnie zastosował metodę rachunkową.

Z powyższego wynika więc, że w ocenie Wnioskodawcy, wprowadzenie unormowania zawartego w art. 9b ust. 2 ustawy CIT, pozwala podatnikom na rozliczanie różnic kursowych jako przychodów i kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie różnic kursowych ustalonych zgodnie z przepisami o rachunkowości i rozpoznanych jako przychody i koszty księgowe. Należy zaznaczyć, że zgodnie z przepisem art. 9b ust. 2 ustawy CIT, sam fakt powstania różnic kursowych dla potrzeb bilansowych jest przesłanką wystarczającą do zakwalifikowania tych różnic kursowych dla potrzeb rozliczenia podatku CIT.

Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacja indywidualnych.

Przykładowo:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 14 sierpnia 2014 r., sygn. IPPB5/423-456/14-2/IŚ wskazał, że (...) w przypadku wybrania przez podatnika metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, wszystkie różnice kursowe ustalone dla celów bilansowych (o których mowa w art. 9b ust. 2 updop) będą stanowić różnice kursowe również dla celów podatkowych. Równocześnie, jeśli ekonomicznie powstałe różnice kursowe nie są ewidencjonowane jako różnice kursowe na gruncie przepisów o rachunkowości (dla celów księgowych) i tym samym nie są ujmowane jako przychód lub koszt z tytułu różnic kursowych na odpowiednich kontach wynikowych, to nie mogą być również traktowane jako przychód lub koszt dla celów podatkowych. Innymi słowy, rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie powinna być modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co tym samym oznacza, że różnic kursowych ujętych w księgach rachunkowych nie koryguje się dla celów podatkowych. Dla ich obliczenia obowiązują zasady określone w przepisach o rachunkowości, w tym kursy wynikające z tych przepisów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 16 maja 2012 r., sygn. IBPBI/2/423-168/12/AK stwierdził że: podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do reguły, że podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych z dokonanej wyceny aktywów oraz pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 updop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 20 grudnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-720/12-7/AG (...) w sytuacji wyboru przez podatników sposobu ustalania różnic kursowych wg art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wg metody przepisów o rachunkowości - rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Jeżeli dla celów bilansowych są wykazywane różnice kursowe, to są również rozliczane w podatku dochodowym. Skoro zatem Spółka księguje zrealizowane różnice kursowe na koncie przychodowym w momencie wykonania opcji, czyli w dacie zrealizowania kontraktu opcyjnego (dniu rozliczenia), to w tym momencie należy ustalić przychód podatkowy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 23 grudnia 2009 r., sygn. ILPB3/423-865/09-5/MM wskazał, że: Jako że ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe, wynikające z art. 12-16 ustawy podatkowej. Oznacza to, że ustalane, zgodnie z przepisami o rachunkowości, różnice kursowe powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym.

Wnioskodawca wyjaśnił że, na potrzeby sprawozdawczości grupowej zobowiązany będzie do wyceny aktywów, pasywów oraz wszelkich dokonywanych operacji gospodarczych w dolarach amerykańskich (USD), która to jest walutą funkcjonalną Wnioskodawcy (przy czym rozważa on w przyszłości zmianę waluty funkcjonalnej na PLN). Ponadto, większość rozliczeń handlowych dokonywana jest w ww. walucie. Należy podkreślić, że zawieranie kontraktów terminowych typu forward na zakup waluty USD jest uzasadnione gospodarczo i służy zabezpieczeniu źródła przychodów poprzez ochronę przed negatywnymi skutkami wahań kursów walut (aktualnie EUR) w stosunku do kursu USD - waluty podstawowego środowiska gospodarczego Spółki, w której wyrażana jest zdecydowana większość przychodów Wnioskodawcy oraz jego kapitałów.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że w jego ocenie nie będzie zobowiązany do każdorazowego weryfikowania, czy dana różnica kursowa jest ustalana od pozycji mającej znaczenie dla rozliczeń na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Należy bowiem zauważyć, że przepisy o rachunkowości regulujące ustalanie różnic kursowych nie różnicują trybu ustalania tych różnic w zależności od tego czy dany przychód lub koszt ma charakter podatkowy, czy niepodatkowy. Omawiana zasada ustalania różnic kursowych nie jest także modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności przepisy art. 9b nie rozróżniają traktowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych różnic kursowych w zależności od podatkowej kwalifikacji wybranych zdarzeń gospodarczych w walucie obcej, których dotyczą te różnice. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie różnice kursowe ujęte zgodnie z przepisami o rachunkowości w księgach rachunkowych, powinny zostać rozpoznane niejako automatycznie jako przychody lub koszty podatkowe.

Taki pogląd został także wyraźnie przedstawiony przez Departament Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów w piśmie opublikowanym w Biuletynie Skarbowym nr 6/2007, wskazującym, że: Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, Spółka pragnie przytoczyć liczne, przykładowe interpretacje przepisów prawa podatkowego, w których zostało podzielone jej stanowisko:

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 kwietnia 2013 r., sygn. ILPB4/423-29/13-2/DS., w której organ podatkowy wskazał (...) należy mieć na uwadze, że norma cytowanego na wstępie art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że w przypadku podatników stosujących tzw. rachunkową (bilansową) metodę ustalania różnic kursowych, kryteriami kwalifikującymi przychody i koszty w rachunku podatkowym z tytułu tych różnic są przesłanki wynikające wyłącznie z teorii i praktyki rachunkowości. Norma ta wprowadziła do porządku prawnego nowe kryterium kwalifikujące dla kosztów i przychodów podatkowych, polegające na identyfikacji ich zgodności z zasadami rachunkowości, przy czym przesłanki zgodności wynikają nie tylko z regulacji dotyczących rachunkowości, lecz również z oceny podmiotu dokonującego badania sprawozdania finansowego podatnika;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 listopada 2013 r., sygn. ILPB4/423-350/13-2/DS, w której organ w całości zaakceptował stanowisko podatnika, że: Przedmiotowe zasady będą mieć również zastosowanie w sytuacji, gdy rachunkowe różnice kursowe powstawać będą w zakresie przychodów, czy kosztów, które w myśl art. 12 ust. 4, art. 15 czy art. 16 Ustawy CIT będą mieć dla celów podatku dochodowego od osób prawnych charakter niepodatkowy. Omawiana zasada ustalania różnic kursowych nie jest bowiem modyfikowana przepisami Ustawy CIT, w szczególności przepisy art. 9b Ustawy CIT nie rozróżniają traktowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych rachunkowych różnic kursowych w zależności od kwalifikacji przez przepisy Ustawy CIT wybranych zdarzeń gospodarczych w walucie obcej, których dotyczą te różnice;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 czerwca 2010 r., sygn. ITPB3/423-127a/10/DK, w której organ podatkowy uznał, że: Jako że ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe, wynikające z art. 12 - 16 ustawy podatkowej. Oznacza to, że ustalane zgodnie z przepisami o rachunkowości różnice kursowe, powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 września 2008 r., sygn. ILPB3/423-410/08-2/EK, w której organ podatkowy wskazał, że: (...) podatkowe uregulowania różnic kursowych sprowadzają się do zasady,że podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów ich uzyskania ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe, tj. różnice kursowe, które w świetle przepisów ustawy o rachunkowości wpływają na przychody i koszty finansowe. Zatem rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 marca 2010 r., sygn. IPPB5/423-850/09-4/IŚ, w której zdaniem organu podatkowego: Norma cyt. w art. 9b ust. 2 stanowi, że w przypadku podatników stosujących - tak, jak w rozpatrywanej sprawie Spółka - tzw. rachunkową (bilansową) metodę ustalania różnic kursowych, kryteriami kwalifikującymi przychody i koszty w rachunku podatkowym z tytułu tych różnic są przesłanki wynikające wyłącznie z teorii i praktyki rachunkowości;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lutego 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-294/09/JD, w której organ podatkowy uznał, że: Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do reguły, że podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 ustawy o pdop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 grudnia 2009 r., sygn. ILPB3/423-876/09-2/DS, w której organ podatkowy potwierdził, że: w sytuacji gdy różnice kursowe dotyczą wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub dotyczą przychodów, które na podstawie art. 12 ust. 4 podlegają wyłączeniu z przychodów podatkowych lub są zwolnione z opodatkowania, to różnice kursowe dotyczące tych wydatków, przychodów, wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości, zaprezentowane w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, będą stanowiły odpowiednio koszt lub przychód podatkowy;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 września 2009 r., sygn. ILPB3/423-446/09-4/HS w której organ podatkowy uznał, że: skoro powstające w wyniku wyceny należności z tytułu pożyczki oraz dokonanego na tę należność odpisu aktualizującego różnice stanowią różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości i fakt ten został potwierdzony oceną sprawozdania finansowego dokonaną przez podmiot uprawniony do badania ksiąg, to - stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stanowią one również różnice kursowe w ujęciu podatkowym. Tym samym, jako przychody i koszty podatkowe mają one wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca będzie zawierć kontrakty terminowe typu forward rzeczywisty walutowy z dostawą instrumentu bazowego w okresach miesięcznych. Wynik na powyższych transakcjach zgodnie ze stosowanymi w Spółce zasadami rachunkowości księgowany będzie na kontach właściwych dla różnic kursowych, ewidencjonowany na kontach przychodów i kosztów finansowych w ramach grupy kont, na których księgowane są różnice kursowe powstające na poszczególnych rodzajach transakcji, w tym m.in. na tzw. transakcjach hedgingowych (zabezpieczających) i tak też jest wykazywany w rachunku wyników. Powyższa kwalifikacja będzie potwierdzona przez biegłego rewidenta badającego sprawozdania finansowe Spółki. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jest zdania, że zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy CIT, w odniesieniu do wyniku z kontraktów terminowych, fakt ich kwalifikacji jako różnice kursowe w księgach Wnioskodawcy oraz jego rachunku wyników uprawnia go do zaliczenia dodatnich różnic do przychodów podatkowych, a ujemnych do kosztów uzyskania przychodów.

Prawidłowość zaprezentowanego powyżej podejścia potwierdzona jest przez organy podatkowe, a w szczególności przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych z 23 grudnia 2009 r., sygn. ILPB3/423-865/09-4/MM oraz sygn. ILPB3/423-865/09-5/MM w zbliżonym stanie faktycznym, gdzie organ wskazał: (...) należy stwierdzić, że - skoro zmiany wartości wynikające z wyceny walutowych kontraktów terminowych typu forward stanowią różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości i fakt ten został potwierdzony oceną sprawozdania finansowego dokonaną przez podmiot uprawniony do badania ksiąg, to stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stanowią one również różnice kursowe w ujęciu podatkowym, a w konsekwencji przychody i koszty podatkowe Spółki. Reasumując powyższe, różnice kursowe powstałe w wyniku zrealizowania kontraktu forward zarówno rzeczywistego, jak i nierzeczywistego, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu lub przychód podatkowy niezależnie od rodzaju operacji, którą zabezpieczał kontrakt forward (transakcje handlowe, zobowiązania podatkowe, wypłaty wynagrodzeń itp.).

Podobne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. ITPB3/423-127b/10/DK, w której to organ zaakceptował stanowisko podatnika, że: Należy zwrócić uwagę, że jeżeli w świetle wypowiedzi prezentowanych przez organy administracji skarbowej podatnikowi przysługuje prawo do podatkowego rozliczenia transakcji typu forward, które nie zostały jeszcze przez niego zakończone (zamknięte), a zatem ujmowane są jedynie jako różnice statystyczne, to tym bardziej uprawnienie to powinno przysługiwać Wnioskodawcy w stosunku do wyników ekonomicznych kontraktów forward, które zostały już przez niego zrealizowane. Innymi słowy, ponieważ w opisanym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z ustalonym ostatecznie wynikiem zakończonych (zamkniętych) kontraktów forward można uznać, że efekt tych kontraktów (zysk lub strata powstała z uwagi na wahania kursów) jest ostatecznie ustaloną (zrealizowaną) różnicą kursową, która powinna zostać uwzględniona w rachunku podatkowym Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyniki osiągane na realizacji rzeczywistego kontraktu terminowego typu forward, które kwalifikuje jako różnice kursowe na potrzeby bilansowe (co jest potwierdzone przez podmiot uprawniony do badania jego sprawozdań finansowych), stanowić będą również podatkowe różnice kursowe w rozumieniu art. 9b ust. 2 ustawy CIT.

W rezultacie, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania ich odpowiednio jako przychody podatkowe bądź koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w zakresie przedstawionych we wniosku pytań oznaczonych nr 1 i 2 w zakresie stanu faktycznego oraz nr 2 w zakresie zdarzenia przyszłego zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin